Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Ξυπνήματα!

Ανεχόμαστε δυστυχώς μια δημοκρατία προδομένη από τους πολίτες της. Και όχι μόνο. Ο Ελεύθερος Τύπος στο χθεσινό φύλλο του έβαλε λόγια στο στόμα του Ισοκράτη για να καταδικάσει με επίκληση στην αυθεντία τα παιδιά με τις κουκούλες που τα σπάνε. Άλλοι δημοσιογράφοι, επί το έργο, έχουν γίνει συνεργεία της κυβέρνησης για τις καταγραφές των ζημιών.
Σε επιφυλακή και εμείς χθες στο στρατόπεδο Νταλίπη, ένοχη. Ενώ εμείς κινδυνεύαμε, το «Πλαίσιο» απέναντι έτρεμε τη σιωπηλή νύχτα. Τι ακριβώς φοβόμασταν;
Στον τάφο της λογικής, η αδυναμία κατανόησης των γεγονότων συγχωρείται. Απαλλάσσεται λόγω βλακείας ο ΕΣ. Σήμερα ας πούμε, ο επόπτης μας απαγόρευσε να αυτοκτονήσουμε. Υπάρχει λέει διαταγή. Λογικό. Στον μικρόκοσμο τους οι καραβανάδες δεν κάνουν σεξ αν δεν έρθει σήμα από το ΓΕΣ (Απαγορεύεται το απαγορεύεται δίδαξε ένας Μάης, αυτός ο σπουδαίος μήνας που απολύομαι).
Τα κωλόπαιδα είναι σαν τα μικρά παιδιά. Τα σπάνε, κλαίνε, για να τα προσέξουμε. Καρτέλ αδιάφορης εξουσίας όμως κρατά μακριά από τα οργισμένα σωθικά τους το μητρικό γάλα της πολιτείας.
Ο Γούντροου Γουίλσον είπε ότι «συντηρητικός είναι ένας άνθρωπος που κάθεται και το σκέπτεται· κυρίως όμως κάθεται». Κάποιος είχε υποσχεθεί να γίνει πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων πριν 5 χρόνια. Εμείς οι πολίτες, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του πρωθυπουργού μας, είμαστε χυμένοι στον διπλανό καναπέ. Και ως φαίνεται, μας απασχολεί πολύ ο εαυτός μας. Είναι δύσκολο, απαιτεί ανθρωπιά, να τον ξεφορτωθούμε….Να νοιαστούμε.
Ετοιμάστε το μπιμπερό για τα κωλόπαιδα. Διαφορετικά θα κάνουν ανήσυχο ύπνο και θα σας ξυπνήσουν πάλι, με φωνές… Στη δημοκρατία τελικά υπάρχουν αδιέξοδα, στα μυαλά μας.

Υ.Γ: Άνωθεν εντολές εκτελούν οι μπάτσοι. Μεταφέρουν τα παιδιά στον παράδεισο που τους τάξαμε.
Υ.Γ1: «Δε θα σου μάθω να μιλείς, δε θα σου μάθω λόγια, τ’ άδικο να μη δεις, ούτε όνειρα να κάνεις, να μη μου πληγωθείς…»

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Φαγωμάρα.

Η κρατική τηλεόραση λέει ότι το πλιάτσικο το κάνουν οι μετανάστες. Αποκλείει το ενδεχόμενο το κράτος να έχει δημιουργήσει φτωχούς Έλληνες πολίτες. Η ιδιωτική κραυγάζει ότι όλοι όσοι κάνουν επεισόδια δεν είναι μαθητές. Δεν θα ‘χουν πάει πρόσφατα σε σχολείο σκέφτομαι. Χιλιάδες άλλα παιδιά κάθε χρόνο το εγκαταλείπουν. Για αυτά τα κωλόπαιδα η πολιτεία είχε προβλέψει τις μολότοφ.
Υπουργοί και συμπολίτες μου έχουν κοκκαλώσει μπροστά στην αθέατη πλευρά της κοινωνίας που μας κάνει να ντρεπόμαστε. Την ανέχεια τους, που είχαμε συμφωνήσει να κρατήσουμε μυστική, μας την πετούν στα μούτρα μας. Και εμείς ηθικολογούμε και τους βρίζουμε χυδαία γιατί απλά πάντα τρέμαμε μπροστά στη ζωή. Η κυβέρνηση εντέχνως αδρανεί μήπως συμπεράνουμε ότι όλοι οι μαθητές που διαδηλώνουν ειρηνικά, είναι πρόβλημα.Τα κωλόπαιδα που λεηλατούν τις περιουσίες μας τα μεγαλώσαμε για να γίνουν αποβράσματα κι αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια. Κάτι μπερδεμένο μας λένε με τις ακρότητες τους. Εμείς δεν θέλουμε να το αποκρυπτογραφήσουμε. Δε μας βολεύει, δε μας αφορά.
Μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό υποκρισίας, οι δημοσκοπήσεις δεν σταματούν. Είναι τελικά μια παρηγοριά να σκέφτεσαι πως θα ‘ρθει το ΠΑ.ΣΟ.Κ, να βάλει μια τάξη...στη διαφθορά.

Υ.Γ: Βοήθα Εφραίμ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Σιγά τις πόρτες.

Ο ανειδίκευτος φρουρός έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό. Μια σφαίρα αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή. Αυτό του υπαγόρευσε ο ταραγμένος ψυχισμός του, ο σπουδαίος υπουργός του και η πληγωμένη τεστοστερόνη του. Το όργανο της τάξης με μία κίνηση προστάτευσε τον άτυχο νέο από τους φόβους του, τη σκοτεινή εφηβεία του, τις ανασφάλειες του και του χάρισε δόξα και φήμη. Ό,τι έχουμε βάλει δηλαδή να ονειρεύονται ενδεχομένως πολλά παιδιά στην ηλικία του. Πλέον ο Αλέξης εκπληρώνει το ελληνικό όνειρο, νεκρός. Δε θα γίνει άνεργος ποτέ. Δε θα διαδηλώσει για κανένα λόγο.
Κι αν μια δολοφονία διαπράχθηκε, τα συμβόλαια για τις μαζικές δολοφονίες θα εκτελέσουν πολιτικά κόμματα και Τηλεόραση, μαφία ανίκητη. Που θα κάνουν πολιτική και προσπάθεια ανάνηψης της τηλεθέασης των δελτίων τους πάνω από το άψυχο κορμί του. Το μήνυμα είναι σαφές. Προέχει η βιτρίνα και το αυτοκίνητο. Πέθανε ο Αλέξης, μην καεί και το αυτοκίνητο της Αλεξίας. Δεν αξίζει να το δεις. Αξίζει όμως να βγεις.
Είχα γράψει πιο παλιά ότι οι ήρωες είναι προτιμότερο να πεθαίνουν. Ζωντανοί κινδυνεύουν. Αυτή τη φορά θα προσέξω. Δε θα σκοντάψω στη ζαρντινιέρα, δε θα περά, δε θα περάσει ο φασισμός…

Υ.Γ: Ήδη το Χριστουγεννιάτικο δέντρο βρίσκεται στις φλόγες. Ελπίζω να μη θρηνήσουμε μπάλες.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Τι περιμένει;


45 χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του John Kennedy. Ο Jack συγκρούστηκε, έκανε λάθη, δίχασε, προσπάθησε, ενέπνευσε.Η σοκαριστική στιγμή στο Ντάλας ακόμα στοιχειώνει τις ανθρώπινες ψυχές σε όλο τον κόσμο. Ο 35ος πρόεδρος των Η.Π.Α σύμφωνα με τους αναλυτές της παγκόσμιας ιστορίας οφείλει σε μεγάλο βαθμό το μύθο και την υστεροφημία του στους δολοφόνους του. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα αντιμετωπίζει στον παράδεισο ο αδερφός του Robert, ο John Lennon και o Martin Luther King αν υιοθετήσουμε τη χυδαία αυτή εξήγηση που επιμένουν να επαναλαμβάνουν τα επετειακά αφιερώματα. Και αυτό γιατί ο Kennedy θα ξεκινούσε τον πόλεμο στο Βιετνάμ(παρά τα συντριπτικά στοιχεία που δείχνουν το αντίθετο) και θα αποκαλύπτονταν οι εξωσυζυγικές του σχέσεις. Δε μένει λοιπόν παρά να σηκωθούν οι μακαρίτες να τους ευχαριστήσουν. Ουδείς ασφαλέστερος νεκρός του ευεργετηθέντος...

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Το χέρι του Εφραίμ!


Ο Μαραντόνα στον προημιτελικό του 1986 έβαλε το «χέρι του Θεού» και απέκλεισε τους Άγγλους, παίρνοντας εκδίκηση για τα Φόκλαντς τέσσερα χρόνια μετά την ήττα των Αργεντίνων. Ένας άλλος μικρός Θεός άπλωσε το δικό του και άρχισε να σουφρώνει λίμνες, ποτάμια, χώρες-ζώα-φυτά.
Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν πράγματι- είναι πανθομολογούμενο- ένας άγιος άνθρωπος. Η έκδοση του ΓΕΣ ωστόσο το παράκανε. Ο Γέροντας με όσα φέρεται ότι έχει καταφέρει με τη θεία φώτιση, θα έκαναν το Χριστό να θέλει να κρυφτεί καλύτερα στον κήπο της Γεσθημανής για να μην τον βρουν αγανακτισμένοι πολίτες που θα ‘θελαν να τον πνίξουν για τα λιγοστά του θαύματα. Υπερφυσικές δυνάμεις, θαύματα με το κιλό, ιστορίες θρησκευτικής τρέλας, όλα ευγενική προσφορά του Παΐσιου. Τα χαρίσματά του; Τα αναφέρω όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο:
Α) Άβρεκτος-σαν σερβιέτα. Έβρεχε και εκείνος αδιάβροχος.
Β) Ασύλληπτος από το φωτογραφικό φακό(ή απλά είχε τη φωτογένεια της Μαριλίζας έτσι όπως την είχε σχολιάσει ο Λαζόπουλος)
Γ) Αθέατος-σαν τον κόσμο του Χαρδαβέλλα.
Δ) Μετέωρος- σαν το βήμα του πελαργού.
Ε) Συνεννόηση με ετερόγλωσσους ενώ δεν γνώριζε γρι αγγλικά- γαλλικά- γερμανικά (βλέπε Ντένη με Μαρούσκα).
Στ) Ανάβλυζε από το κορμί του άγιο μύρο( βλέπε θαύμα Κοινούση).
Ακόμα σημειώνω για το παραμύθι ότι εξαφάνιζε όγκους για την πλάκα του, μια φορά έκοψε τα ναρκωτικά από ένα νεαρό προσφέροντας του απλώς…φουντούκια ή πατατάκια Τσακίρης(δεν θυμάμαι) ενώ ακόμα θεράπευε δαιμονισμένες-για αδερφές δεν λέει τίποτα.
Αν αυτά δεν σας εντυπωσίασαν επαρκώς για να πιστέψετε στο Θεό, ένα άλλο highlight του Γέροντα ήταν οι παράδοξες μεταβάσεις. Χανόταν από δω και από κει, αν τον έψαχνες δεν τον έβρισκες, αλλά αν τον είχες πραγματικά ανάγκη, εμφανιζόταν, έλεγε κάτι που σου άλλαζε τη ζωή και δεν τον ξανάβλεπες έκτοτε. Στον Υπεράνθρωπο αναφέρεται συχνά στα κηρύγματα του ο Ηγούμενος Εφραίμ, πρωταγωνιστής παράδοξων μεταβιβάσεων.
Ένα μεσημέρι λέει μια ιστορία σαν τις παραπάνω, ο Γέροντας λαχταρούσε να φάει ψάρι. Τότε είδε έναν αετό αλλά δεν έδωσε σημασία. Μετά από λίγο τον είδε να του πετάει ένα ψάρι. Αν ο αετός ήταν ο Καραμανλής ή ο Ψωμιάδης, δεν έχει ξεκαθαρίσει, αετοί και οι δυο, σύμφωνα με το Ζορό. Του Εφραίμ πάντως σίγουρα του πέταξαν φιλέτα. Ψάρι δεν τρώει.
Μετά από το σχέδιο σωτηρίας των τραπεζών, των αυτοκινητοβιομηχανιών, της καρέτα καρέτα, των κρι κρι, της μονάχους μονάχους, εκπονείται σχέδιο σε διεθνές επίπεδο και για τη σωτηρία του πρωθυπουργού. Ο Ηγούμενος Εφραίμ να βάλει το χέρι του. Να τον κρατικοποιήσουμε αδύνατο, να τον κοινωνικοποιήσουμε, εκ των ων ουκ άνευ. Λίγος Γέροντας Παΐσιος στην περίπτωση του, θα του ‘κανε καλό.

Υ.Γ: Θεέ μου, συγχώρεσε με, δεν ξέρω τι γράφω…

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Κατέβα κάτω από το καλάμι ρε!!!

21 Ερωτήσεις στην Ευγενία Μανωλίδου

Αν και ξέρω ότι ποτέ δεν θα παίζατε στο τηλεπαιχνίδι του Ομίλου Αντ1-Πανελλήνιος-Κυριακού, αυτές θα ήταν οι ερωτήσεις που θα σας έκανα. Και επειδή σας θεωρώ τόσο έξυπνη όσο και τις υποψήφιες των καλλιστείων του σταθμού, έκρινα ότι θα ήταν τίμιο να τις γνωρίζετε. Όλες είναι παρόμοιες με εκείνες που απευθύνετε στους παίκτες! Κάτι θα σας θυμίζουν! Είστε έτοιμη; Πάμε να ξεφτιλιστούμε!

1) Ρεύεσαι συχνά μπροστά σε κόσμο;

2) Έχεις πει ποτέ ψέματα ότι είσαι απασχολημένη για να βγάλει ο Άδωνις τα σκυλιά βόλτα;

3) Έχεις ζητήσει ποτέ από κάποιο αγόρι σου να διακόψει ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;

4) Σε ενοχλεί που ο Λεωνίδας φοράει τα ρούχα σου;

5) Πιστεύεις ότι ο Λεωνίδας φοράει τα ρούχα σου για να φαίνεται πιο νέος;

6) Αν ζούσες στην Αμερική, πιστεύεις ότι ακόμα τη Σάρα Πέιλιν δεν θα την ήξερε ούτε η μάνα της;

7) Θα έκανες ποτέ σεξ και κατ’ επέκταση θα παντρευόσουν κάποιον που θα ήξερες ότι θα μπορούσε να σε κάνει σταρ;

8) Έχεις νιώσει ποτέ ντροπή για τα βιβλία του Άδωνι;

9) Ο Άδωνις είναι ο πιο όμορφος άντρας που είχες ποτέ σχέση;

10) Έχεις σβήσει ποτέ γραπτό μήνυμα από το κινητό σου για να μην το δει ο Άδωνις;

11) Στις ερωτικές σας στιγμές ο Άδωνις εκπληρώνει όλες τις φαντασιώσεις σου ή αρκείται στο να παριστάνει τον Μέγα Αλέξανδρο;

12) Σου έχει συμβεί ποτέ σε ερωτικές στιγμές με τον Άδωνι να σκέφτεσαι άλλο βουλευτή της Β’ Αθήνας;

13) Έχεις φορέσει ποτέ το ίδιο εσώρουχο για παραπάνω από 3 εβδομάδες;

14) Αν ξέμενες ποτέ σε έρημο νησί θα προτιμούσες να έχεις μαζί σου μια ντουζίνα μαύρους αντί του Άδωνι;

15) Αν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να επιβιώσεις θα έτρωγες τον Άδωνι;

16) Έχεις κάνει ποτέ σεξ με τον Άδωνι ενώ ο Λεωνίδας βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο;

17) Βλέπεις ερωτικά τον Λεωνίδα;

18) Έχεις αποφύγει να πεις ότι είσαι από κατσικοχώρι;

19) Πιστεύεις ότι ο Άδωνις κάνει μια σοβαρή δουλειά;

20) Ο λόγος που παντρεύτηκες τον Άδωνι ήταν για να πάρεις στεγαστικό δάνειο;

Μέχρι στιγμής η ειλικρίνεια σου σε έχει ανταμείψει με 100.000 ευρώ….Τελευταία ερώτηση για τα 200.000 Ευρώ!

21) Έχεις κάνει την ανάγκη σου σε δημόσιο χώρο;



Αυτό που απάντησες είναι ψέμα!


Κάνεις την ανάγκη σου σε δημόσιο χώρο Ευγενία! Μα αν δεν καλέσεις στην εκπομπούλα σου τον Μπομπ το Σφουγγαράκη, το ΕΣΡ δεν θα συγκινηθεί! Τα 15 λεπτά δημοσιότητας θα ήταν υπεραρκετά και στην περίπτωση σου. Ο Warhol όμως είχε όπως φαίνεται κακή αίσθηση του χρόνου και δεν υπολόγιζε ότι το θράσος και η ανηθικότητα σου εξασφαλίζουν πολλά περισσότερα. Με όχημα τον Άδωνι και την TV, τι να σου κάνει η σύνθεση και η μουσική;
Επάξια σιγοντάρουν φίλοι, σύντροφοι και ταπεινωμένοι συγγενείς, πανηγυρίζοντας την κατάντια τους. Ξέρουν ότι αν ξοδέψουν λίγα από τα χρήματα που κέρδισαν σε ένα μπότοξ, δε θα έχουν τα ίδια μούτρα και συνεπώς θα κυκλοφορούν όλο καμάρι στη γειτονιά, που θα τους θαυμάζει και θα τους φθονεί. Εδώ θα μου πείτε φτάσαμε σε σημείο να αναρωτιόμαστε αν τελικά ο πρωθυπουργός ταυτίζεται με την γνώμη της Μαριλένας Παναγιωτοπούλου, που δήλωνε κάποτε ότι εκτός από τη Μύκονο και το Κολωνάκι, η υπόλοιπη Ελλάδα της προκαλεί θλίψη. Η γυναίκα του Μπουμπούκου με πείραξε;
Αυτά παθαίνει όποιος επιτρέπει στην τηλεόραση να τον εξαπατά(Τοσκάνι) και να τον κοιμίζει. Καταλήγουμε στα ίδια: Η Ν.Δ νοιάζεται για τον κόσμο επειδή ο Κωστάκης τσίμπησε αγαπησιάρικα παιδικά μαγουλάκια στην Κοζάνη, το Πολυτεχνείο ζει στην αντίσταση Καρβέλα και Πάνια ενώ την αλήθεια υπηρετεί η Ευγενία. Όλοι έχουμε ανάγκη από ύπνο.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Γιορτάζω και το ζητωκραυγάζω και αντιλαλούνε της Ροδόπης τα βουνά...

Γιορτάζω σήμερα, γεγονός που μου επιβάλλει το ημερολόγιο. Κάμποσοι φίλοι που με έχουν χεσμένο την υπόλοιπη χρονιά, με θυμούνται και μου σερβίρουν ευχές κοινότυπες. Τις συνήθισα πια όμως, μου φαίνονται κι αυτές σημαντικές, δεν βάζω σε μαύρες λίστες όσους με ξεχνούν, έχω μάθει να συγχωρώ και να σκορπάω χαμόγελα Καλομοίρας. Η γιορτή, έξτρα γενέθλια κι αυτή μαζί με την αλλαγή χρόνου, παραμένει σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου σαν μία τονωτική ένεση του εγωκεντρισμού μου. Μου τη χαλάνε μόνο οι Άγγελοι και όσοι και όσες έχουν πάει και έχουν βάλει τα γενέθλια τους πάνω στη γιορτή μου.
Το τοπίο με συνεπήρε σήμερα περνώντας από την Καβάλα, οδηγώντας σταθερά πάνω από το όριο -που για εξοδούχο φαντάρο είναι εξοργιστικά χαμηλό-και αναρωτήθηκα πάλι τι δουλειά έχουμε εμείς ανάμεσα σε τόση ομορφιά...
Τρεις μέρες στο φυλάκιο πυρομαχικών με απασχόλησαν τα άπλυτα σκεύη( η γαϊδουριά είναι οι άλλοι), η αλλαγή των σκοπών(όταν είναι να αλλάξεις, το ρολόι σου πάει πίσω, αν περιμένεις να σε αλλάξουν, πάει μπροστά), οι ιδιαίτερες προσωπικότητες των ΕΠΟΠ-που πρέπει να εμπνεύσουν ανέκδοτα. Ποιος γελάει ακόμα με τις ξανθιές;
Χάνοντας το δάσος, εσείς απ’ ότι μαθαίνω παρακολουθείτε μαζικά την ώρα της ηλίθιας. Αν και ένα επεισόδιο με τον Ρουσόπουλο που διέθετε καθημερινή σχέση με την αλήθεια, θα ήταν ό,τι πρέπει για το φιλοθέαμον κοινό, το ευτελές τηλεοπτικό προιόν λογικά έχει γεμίσει μπιμπίκια το ΕΣΡ. Στο εορταστικό των Χριστουγέννων, πρέπει να λάβουν μέρος όλοι οι βουλευτές και τα χρήματα που θα παραδεχτούν ότι έχουν κλέψει να πάνε στο ίδρυμα που τα έχει περισσότερο ανάγκη, στον ελληνικό δηλαδή λαό. Έχουμε την τέχνη για να μην πεθάνουμε εξαιτίας της αλήθειας είχε πει ο Νίτσε, έχουμε την τηλεόραση λέω εγώ.
Ο Ομπάμα εντωμεταξύ θριάμβευσε, το Bradley effect δεν λειτούργησε στους λευκούς ψηφοφόρους, όπως ούτε και το stealing effect των δύο προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Δύο θητείες Μπους ήταν τελικά αρκετός λόγος για να εξαλειφθεί ο ρατσισμός. Ό,τι δεν κατάφεραν ο MLK και άλλοι μαύροι αγωνιστές των πολιτικών δικαιωμάτων, το πέτυχε ο Μπους, αμολώντας με τη λήξη, άθελα του, το μεγαλύτερο έργο της 8ετίας του. Τι ιδιοφυία. Του βγάζουμε το καουμπόικο καπέλο του, τον ξεβρακώνουμε και του δίνουμε τα παπούτσια στο χέρι, αφήνοντας τον να κάνει παρέα στη Ζωή Λάσκαρη, στον δικό του κατήφορο.
Στον επόμενο τόνο η θητεία θα είναι 184ΚΣ. Και τα έχω καταφέρει όπως το είχα σκεφτεί μια μέρα πριν παρουσιαστώ. Το μπουκάλι του αφρόλουτρου που ήθελα να πάρω ήταν τεράστιο και σκέφτηκα να χωρέσω το περιεχόμενο σε ένα μικρότερο, πιο εύχρηστο, που ήταν άδειο. Το μυαλό μου φωτίστηκε. Αυτό έπρεπε να κάνω και εγώ. Να μπω σε ένα άλλο μπουκάλι. Εκεί σκέφτομαι, εκεί ζω, εκεί ονειρεύομαι ακόμα. Ελπίζω του χρόνου να το γιορτάσουμε μαζί. Ευχαριστώ για τις ευχές. Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω και η Νέα Δημοκρατία.

Ο στριμμένος φίλος σας.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα….

Είναι μια δύσκολη εποχή. Όλοι το λένε. Όλοι τη δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Έχει γίνει σαν μια βουτιά τεράστιας δυσκολίας στις καταδύσεις, που ο κίνδυνος να βρεις με το κεφάλι σου το βατήρα, είναι αυξημένος. Δεν μπορείς να τον παραβλέψεις. Όσες κι αν έχεις βλέψεις για 700 ευρώ και πάνω. Όσο πρωθυπουργός κι αν είσαι και νιώθεις Λουγκάνης. Ακόμα και ο αξεπέραστος Ελληνοαμερικανός είχε κάνει ένα λάθος υπολογισμό χτυπώντας το κεφάλι του στη Σεούλ, το 1988.
Ένα τέτοιο μικρολαθάκι έκανε ο Καραμανλής και χτυπάει ακόμα το δικό του. Η Έκθεση ήταν ο τόπος του αλαζονικού εγκλήματος και το τελειωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ πέρασε μπροστά με τον Γιώργο Παπανδρέου να οδηγεί στα όρια το κατσαριδάκι του. Τα μέτρα για τους χαμηλόμισθους την επόμενη μέρα κατέδειξαν την επικινδυνότητα και την έλλειψη ευαισθησίας αυτής της κυβέρνησης.
Ο πεσιμισμός δεν μας ταιριάζει όμως. Δεν μας άρεσε ποτέ η ποίηση της Πολυδούρη. Και ευτυχώς, επειδή στον πολιτισμό και στα θέατρα, βρίσκουμε τη διασκέδαση και τη χαρά που αναζητούμε. Οι παραστάσεις και η τέχνη γνωρίζουν μια απροσδόκητη άνθηση και βγάζουν τους πολίτες της χώρας από τα σπίτια τους. Μάλιστα, προς επίρρωση των επιχειρημάτων μου, οι θίασοι έχουν μεταφερθεί σε αίθουσες που πραγματοποιούνται συνεδριάσεις κεντρικών επιτροπών πολιτικών κομμάτων. Με ταχυδακτυλουργικό τρόπο ο πρωταγωνιστής όχι μόνο παριστάνει τον πρωθυπουργό, αλλά του μοιάζει κιόλας. Πραγματικά αξιοθαύμαστη αυτή η προσπάθεια που γίνεται προς αποπροσανατολιστική κατεύθυνση. Τα έργα που ανεβάζουν έμπειρες θεατρικές ομάδες, διαπνέονται από τη φιλοσοφία του Γκέμπελς ο οποίος εκτός από φασίστας, θα ήταν και μετρ του φλερτ αφού δίδαξε πως: «Δεν μιλάμε για να πούμε κάτι, αλλά για να έχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα». Και να σου χειροκρότημα και αποθέωση για τον ερμηνευτή.
Την κότα στην μπλε ταινία έπαιξε υποτονικά ο Τατούλης ενώ τον άσωτο υιό ενσάρκωσε συγκινητικά ο Βύρων Πολύδωρας. Σούζα όλοι μπροστά στον αρχηγό που έβγαζε αφρούς μεταφέροντας μας-καλοσύνη του- σε ακρογιάλια που βλέπουμε με τα κιάλια.
Στο πολιτικό σκηνικό(πριν περιγράφαμε το επικοινωνιακό), ο κομμουνισμός φαίνεται να ενισχύεται στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Το βλέπεις παντού, το νιώθεις στην ατμόσφαιρα, ότι η ανάκαμψη του Μαρξ επηρεάζει την καθημερινότητα μας. Ιδιοκτησία δεν υπάρχει πια. Τα σπίτια που ζούμε μας τα έχει παραχωρήσει η Εκκλησία και ο ηγούμενος Εφραίμ. Εκείνη ελέγχει τα πάντα με αδιαμφισβήτητο σεβασμό προς όλους τους χριστιανούς που και κάτι ελιές που θα μου γράψει ο παππούς μου στην Κρήτη, αισθάνομαι πως ανήκουν στη Μονή Τοπλού ή ότι τέλος πάντων όπως και να ‘χει, οφείλω κάποια στιγμή να επισκεφτώ μία συμβολαιογράφο για τη μεταβίβαση. Μαμά σου ‘ρχομαι!
Η τηλεδημοκρατία είναι η μόνη που λειτουργεί κανονικά. Τα Σαββατοκύριακα μόνο υπολειτουργεί αλλά και οι μεγαλοδημοσιογράφοι άνθρωποι είναι και έχουν δικαίωμα να χαρούν τα σπίτια τους. Αν σταματήσουν να εκπέμπουν τα παράθυρα, βγείτε στα δικά σας-αν δεν σας έχει πάρει ακόμα το σπίτι η τράπεζα, και χαιρετήστε τα τανκς στους δρόμους. Κρύψτε γρήγορα τον ερωτικό Πάριο που τραγουδάει Θεοδωράκη. Οι ομοιότητες με την αμερικανική συνταγματική εξουσία έτσι όπως την περιγράφει ο ιστορικός Τζέφρει Κ. Τιούλις είναι τρομακτικές: «Κυβερνά ένα είδος κυβέρνησης από συνέλευση χωρίς μια πραγματική λαϊκή συνέλευση. Σε αυτήν την φανταστική συνέλευση, η τηλεόραση μιλάει στον πρόεδρο με μεταφορές που υποτίθεται ότι εκφράζουν τις γνώμες ενός φανταστικού λαού. Και ο πρόεδρος απαντά σε αιτήματα και διαθέσεις που δημιουργούν τα μίντια με μια ρητορική που προορίζεται να χειραγωγήσει τα λαϊκά πάθη μάλλον παρά να εισαγάγει τους πολίτες σε μια πολιτική συζήτηση». Σας θυμίζει τίποτα;
Το θετικό, εκτός από τη σύμπραξη Μουτσινά και Ζαρίφη, είναι ότι ο Μπους φεύγει. Αυτόν θα εννοούσαν ο Ντίκενς και ο Σίλερ όταν ο ένας διαβεβαίωνε ότι «με τη βλακεία και την καλή πέψη μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει πάρα πολλά πράγματα» κι ο άλλος ότι «ενάντια στη βλακεία κι οι ίδιοι οι Θεοί πολεμάνε μάταια».
Οι αμερικανικές εκλογές δεν παύουν να αποτελούν σε μεγάλο βαθμό τη μόνη στιγμή αισιοδοξίας για τον πλανήτη. Οι προσδοκίες για μία ανθρωπινότερη πορεία του κόσμου στηρίζονται σε αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν όμως λόγοι αισιοδοξίας;
«Όλοι μας στην καθημερινή κουβέντα μπορεί να πούμε ότι ο τάδε μας φαίνεται λίγο χαζός» λέει ο Έκο. «Αν όμως ζητήσουν τυπικά τη γνώμη μας είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε στάση επειδή θα νιώσουμε υπεύθυνοι και πιθανότατα θα πούμε ότι τον κ. τάδε δεν τον γνωρίζουμε αρκετά, αλλά εκ πρώτης όψεως, μας φαίνεται καθωσπρέπει άνθρωπος». Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση του Μακ Κέιν.
Η -ούτε στρώμα να πλαγιάσω ούτε φως για να διαβάσω- προεκλογική του εκστρατεία που στηρίχτηκε εν πολλοίς στην αιχμαλώτιση του στο Βιετνάμ δεν φαίνεται να αποδίδει. Πολλά τα σπίτια, πολλά τα αυτοκίνητα και πώς να πείσει ότι πάσχει από το λεγόμενο κατοχικό σύνδρομο; Θέλουμε να πιστεύουμε όμως πως αν παρακολουθούσε λίγο παραπάνω Fox ο πρόσφατα αποπεμφθείς βουλευτής της Ν.Δ θα έμενε για πάντα υπουργός. 50 ακίνητα χωράνε δε χωράνε έναν Βουλγαράκη θα αποφαινόταν ο φτωχός λαός. Ωστόσο παρά τα ανύπαρκτα προτερήματα του και την προχωρημένη ηλικία του, καλά κρατιέται στις δημοσκοπήσεις που τρελαίνουν τους ψηφοφόρους με τις εβδομαδιαίες διακυμάνσεις τους.
Στο παιχνίδι ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος έριξε την παγκοσμίως άγνωστη μισή γυναίκα-μισή Πέιλιν για να φρενάρει την κούρσα του Ομπάμα. Η Σάρα, κυβερνήτης της Αλάσκα για 20 μόλις μήνες, όταν ανοίγει το στόματάκι της, κάνει την Κατερίνα Παπακώστα να μοιάζει με την Λόρα Ινγκλς στο «Μικρό σπίτι στο Λιβάδι».«Αν σκεφτείς πόσο μεγάλη είναι η νύχτα στην Αλάσκα, η εμπειρία της αντιστοιχεί με 36 χρόνια στη Γερουσία» είπε ο Steven Colbert στην εκπομπή του και γελάω ακόμη…
Μια εξουσία έτσι όπως την διείδε ο Τόκβιλ όπου ο «αφέντης θα ήταν απολύτως ευχαριστημένος που οι άνθρωποι μπορούν να χαίρονται, αρκεί να μη σκέφτονται τίποτε άλλο εκτός από το να χαίρονται», απομακρύνεται εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης που αγγίζει όλο και περισσότερο τη μεσαία τάξη. «Μόνο η εξουσία μπορεί να σταματήσει την εξουσία» έγραψε κάποτε ο Μοντεσκιέ. Και η νέα εξουσία βρέθηκε και στηρίχτηκε στην αφέλεια μας. Μας καλύπτει απόλυτα το σχόλιο του Βάλερστάιν: «Ο φιλελευθερισμός ανακαλύφθηκε για να αντιμετωπίσει τη δημοκρατία. Η δημοκρατία είναι στη βάση της αντιεξουσιαστική. Είναι η απαίτηση για ίσο λόγο στην πολιτική διαδικασία σε όλα τα επίπεδα και ίση συμμετοχή στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα ανταπόδοσης. Ο μεγαλύτερος φραγμός σε αυτήν την ώθηση υπήρξε ο φιλελευθερισμός με την υπόσχεση του για σταθερή πρόοδο». Στην Ελλάδα η κυβέρνηση δεν έχει ενημερωθεί για τις τελευταίες εξελίξεις και θα τα πουλήσει όλα σε έμπιστους ιδιώτες της Εκκλησίας.
Για να επιστρέψουμε στην Αμερική, το ερώτημα είναι το εξής: Είναι ο Ομπάμα ο μεσσίας; Ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί τον παρακολουθεί στις αρχές της εκστρατείας για το χρίσμα και γράφει στο American Vertigo: « Παρατηρώ τις κινήσεις του, κινήσεις ενός υπέροχου αλήτη διασταυρωμένου με τον King of America. Ξανασκέφτομαι εκείνο το άρθρο όπου διάβασα ότι Μπαράκ στα σουαχίλι σημαίνει ευλογημένος. Κι αισθάνομαι πως ό,τι κι αν λέει, υπάρχει κάποιου είδους απάτη σε αυτήν την απόσταση που παίρνει απέναντι σε όλες τις κοινότητες. Ο πρώτος μαύρος που κατάλαβε ότι δεν έπρεπε πλέον να ποντάρουν στην ενοχή αλλά στη γοητεία; Ο πρώτος που θέλει αντί να κατηγορεί την Αμερική, να αποτελέσει υπόσχεση για το μέλλον της;».
Οι συγκρίσεις με τον Κένεντι ή τον Κινγκ έχουν συνθέσει ένα προφίλ παντοδύναμο που κερδίζει σε ψήφους και στο υποσυνείδητο των Αμερικανών. Εμένα, που δεν πιστεύω στα θαύματα εκτός από εκείνα με τις εικόνες που πάσχουν από δακρύρροια, μου θυμίζουν το ατυχές σχόλιο της Gazzetta dello Sport όταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης πήγε να παίξει στην Μπολόνια. Ο Έλληνας παίκτης, με τις δάφνες του πρωταθλητή Ευρώπης, κέρδισε μια τιμητική μεταγραφή στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο «Έλληνας Μπάτζιο», τίτλος ρεπορτάζ εκείνης της περιόδου, ενθουσιασμένου Ιταλού δημοσιογράφου.
Ο κορυφαίος αμερικανός κοινωνικός φιλόσοφος του ύστερου 20ου αιώνα, ο Τζον Ντιούι, αποφάνθηκε ότι «πολιτική είναι η σκιά που ρίχνουν στην κοινωνία τα μεγάλα συμφέροντα». Και δεν θα υπάρξει ποτέ πιο αποδοτικός υπηρέτης των σκιών από τον Πλανητάρχη. Το γράφει υπέροχα και ο πάντα επίκαιρος Τερζάκης «Άλλη μια αντίφαση του πολιτισμού: Απαιτεί τη αρετή ενώ καταργεί όλες τις αντικειμενικές δυνατότητες της. Αξιώνει τη δημιουργία ξένων στο ανθρώπινο. Για να μάθουμε που πηγαίνει ο κόσμος, θα μας χρειάζονταν προφήτες, μεγάλοι οραματιστές. Αλλά πώς να υπάρξουν, αφού σκοτώνουμε μέσα στο αυγό το είδος τους με καταιονισμούς από φως τεχνητό, που καίει τα πάντα;» Μην περιμένετε τον Ομπάμα λοιπόν να αποτελέσει τη λαμπρή εξαίρεση. Ο πρώτος που διαχειρίστηκε λανθασμένα την εξουσία ήταν άλλωστε ο Θεός.
Στη γη ο κόσμος πεινάει. Κι αν η στιγμή του πυρηνικού ολέθρου για τις τράπεζες και την οικονομία έφτασε τώρα, οι κατσαρίδες είχαν κατακλύσει τα νοικοκυριά από καιρό… Η ώρα που περίμεναν για να κάνουν τη ζωή τους είχε περιέργως προηγηθεί. Ήταν στα σπίτια μας, στα χρηματιστήρια, στις καρέκλες. Απλά εμείς δεν τις βλέπαμε. Και επειδή έτρεχαν, δεν τις προλαβαίναμε. Αφού λοιπόν δεν πρόκειται ποτέ να γλιτώσουμε από αυτές, καιρός να δώσουν λογαριασμό. Έχει μείνει κανένας άνθρωπος; Είναι κανείς εκεί; Έχει μείνει λίγο ακόμα εντομοαπωθητικό…

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Αδιόρθωτος!

Η κυρία Μαγγίνα είπε: «Εμείς τουλάχιστον δεν είχαμε offshore». Τους έτρωγε πολύ χρόνο η φροντίδα του αναψυκτηρίου, που δεν προλάβαιναν. Αφυδατωμένος επέστρεψε στα στούντιο του Άλφα ο ηρωϊκός Πίκος Απίκος του σταθμού καθότι αναψυκτικά τέλος

Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, ηγέτης της Βορείου Κορέας, αγνοείται. Οι φήμες λένε ότι έχει πεθάνει και κυβερνά ο σωσίας του. Ο αντίκτυπος της είδησης ήταν τεράστιος στην Ελλάδα αφού το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και εδώ. Δεν κυβερνούν οι υπουργοί της κυβέρνησης αλλά οι ανήθικοι σωσίες τους.

Το ΠΑΣΟΚ σοκαρίστηκε για τη Μονή Βατοπεδίου. Μερικοί δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη της.

Η Πέιλιν σκότωσε τον πρώτο της λαγό στα 10 και ο Βουλγαράκης σύστησε την πρώτη του off shore στα 12…

Ο πρωθυπουργός κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί δεδομένου ότι δεν διαθέτει καμία εξουσία. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει μεγάλη εξουσία. Μιλά ελεύθερα και δεν έχει καθήκοντα. Ο πρωθυπουργός έχει τα ίδια καθήκοντα αλλά δεν μπορεί να μιλά χωρίς το δημοσκόπο του. Η δυστυχία του να είσαι πρωθυπουργός είναι αφόρητη. Να υπενθυμίσουμε σε όσους πιστεύουν ακόμα σε θεσμούς εκτός των Γυναικών της χρονιάς, ότι ο Καραμανλής είναι περισσότερο μύθος παρά πραγματικότητα. Έτσι εξηγείται και το ότι είναι καταλληλότερος…Οι ώρες κυβερνητικής ησυχίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Προς κύριο Γιώργο Παπανδρέου: Δεν χρειάζεται να αντιπολιτεύεσαι κάτι που αυτοκαταστρέφεται.

Αυλαία: «Γιώργο φύγε. Μη το κάνεις πιο δύσκολο απ’ ότι είναι…Και εγώ θα πω για το έργο σου στα λιμάνια. Δε θα σε αφήσουμε μόνο. Ούτε εμείς ούτε η Μονή. Ήσουν αναντικατάστατος (μέχρι που είδα τον Παπαληγούρα). Ευτυχώς που όλες αυτές οι απόπειρες πολιτικής εξόντωσης υπουργών της κυβέρνησης μου αποτυγχάνουν. Οι γάτες της πολιτικής είναι εφτάψυχες. Σε καλή μεριά Γιώργο μου»!

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Γερμανικό...

Το 'ξερα ότι αυτή η παιδική χαρά θα μου δημιουργούσε πρόβλημα...Απέναντι από τη σκοπιά μου, εξοπλισμένη πλήρως! Παρακολουθούσα τα παιδάκια να επινοούν από την αρχή το παιχνίδι! Εμείς, οι πιο μεγάλοι, επινοούμε τον εχθρό εφόσον δεν μας βρίσκεται κάτι σε Γκρουέφσκι εύκαιρο! Τα παρατηρούσα! Χαιρόμουν για αυτά, ντρεπόμουν για μένα! Γεμιστήρα εγώ, τραμπάλα αυτά, αλεξίσφαιρο ο Μιχάλης, τσουλήθρα εκείνα! Μαζί τους ήμουν όλο το δίωρο! Άσκοπος σκοπός! Το πουλί από το δέντρο με κορόιδευε και αυτό! Το ηλιοβασίλεμα με αποτελείωνε! Πήραμε τη ζωή μας λάθος!
Τα καλά νέα πάντως έρχονται από ψηλά. Ο Θεός συγχωρεί! Ναι, ο στρατός προσπαθεί να σε κάνει μαλάκα....Αν είσαι άντρας, τον αντιμετωπίζεις με επιτυχία! Καλές βουτιές φίλοι μου!

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Αυτός είναι στρατός!!!!

Υπάρχουν φορές που η είδηση τα λέει όλα. Σπάνια, μα συμβαίνει και αυτό! Σκεφτόμουν χθες γιατί ελέγχει ο στρατός το ξύρισμα και το γυάλισμα...Η απάντηση που έδωσα μου ήρθε φυσικά: Μέχρι εκεί μπορεί να δει...Στο site των Νέων διαβάσαμε:

"ΜΙΑ ΝΕΑ υπόθεση κτηνωδίας με πρωταγωνιστές Βρετανούς στρατιώτες στο Ιράκ, την οποία αποκάλυψε χθες η εφημερίδα «Ιndependent», συγκλονίζει τη Βρετανία. Το περιστατικό σημειώθηκε πριν από πέντε χρόνια στη Βασόρα και είδε το φως της δημοσιότητας μετά την καταγγελία ενός 19χρονου Ιρακινού ότι Βρετανοί στρατιώτες τον είχαν υποχρεώσει να κάνει στοματικό έρωτα σε έναν άλλο κρατούμενο, όταν ήταν μόλις 14 ετών. Όπως διηγείται στην εφημερίδα ο «Χασάν», η βρετανική περίπολος τον συνέλαβε καθώς εκείνος προσπαθούσε να κλέψει γάλα μαζί με έναν φίλο του από μια αποθήκη. Αφού τον χτύπησαν, τον υποχρέωσαν να βγάλει τα ρούχα του. «Μας έβαλαν να αγκαλιαστούμε. Διασκέδαζαν καθώς μας ταπείνωναν και μας κακοποιούσαν, εκείνη τη στιγμή ήθελα να είχα πεθάνει.
Έπειτα με έβαλαν να καθήσω με τον Ταρίκ και με υποχρέωσαν να του κάνω στοματικό έρωτα», αναφέρει. Μόνο αφού πέρασαν πέντε χρόνια ο Χασάν βρήκε το κουράγιο να μιλήσει για το επεισόδιο. Στο μεταξύ, είχε εγκαταλείψει το σχολείο κι έμενε κλεισμένος στο σπίτι του επειδή φοβόταν ότι θα τον αναγνώριζαν."

Πότε είπαμε παίρνω άδεια;

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Δώσε μίζα στο χωριάτη!

"Ανελέητη επίθεση, λάσπη κατά κύματα, συκοφαντίες χωρίς όρια και αυτό γιατί πήγα με το γιο μου, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες να δούμε την εθνική μας ομάδα...Μέγα θέμα...Για μένα μεγάλη υποκρισία...Αυτό είναι το θέμα που απασχολεί τον ελληνικό λαό; Κακοδιαχείριση στον Οσε, με κατηγορούν και για ΟΤΕ, Έλεος πια...Τι συμβαίνει λοιπόν; Για ποιο λόγο γίνεται αυτή η επίθεση; Η άδικη επίθεση...Ποιοι κρύβονται πίσω της; Και τι επιδιώκουν; Να αποπροσανατολίσουν και να συγκαλύψουν τους πραγματικούς ενόχους; Να χτυπήσουν τον Λιάπη; Μήπως αυτά τα κέντρα έχουν άλλους σχεδιασμούς και απεργάζονται σχέδια για να εξυπηρετήσουν τα συμφεροντά τους; Και μέχρι πού θα φτάσουν; Ποια ακόμη μέσα θα χρησιμοποιήσουν; Ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν όλους τους Έλληνες...".
Το παραλήρημα Λιάπη είχε κάτι από Νίξον! 1952, Υποψήφιος αντιπρόεδρος τότε, κατηγορήθηκε ότι πήρε 18.000 δολάρια από ψηφοφόρους! Βγήκε τότε για να αποκαλύψει ότι η Πατ δεν είχε καν βιζόν! Ένα σκυλί αποδέχτηκε ότι πήρε δώρο και αυτό το κράτησε γιατί το αγάπησαν τα παιδιά. Η μικρή το είπε Τσέκερς(εξού και Checkers speech). Ό,τι και αν έλεγαν, θα το κρατούσαν, είπε! Έτσι ακριβώς, τι σύμπτωση, και ο Λιάπης. Θα ξαναπήγαινε με το γιο του στην Εθνική. Πατρίς και Οικογένεια...
Αν τα κέντρα που πολεμούν τον Λιάπη είναι η Δικαιοσύνη, δικαίως απορεί και εξίσταται! Η μόνη μου αν θέλετε ένσταση ως προς την κυβέρνηση είναι η καθυστερημένη χρησιμοποίηση του στο Πολιτισμού. Έπρεπε να μπει νωρίτερα! Μερικοί θα διαφωνήσουν αλλά καύσωνα έχουμε, πρώτη μέρα μου είναι στη νέα μου μονάδα και ό,τι θέλω λέω! Για να ολοκληρώσω τη σύντομη παρέμβαση μου( δεν ξέρω πόσα χρόνια τρως αν σκοτώσεις παιδάκια σε Ίντερνετ καφέ και πρέπει να βρω την έξοδο επειγόντως), ο Μαρξ έλεγε ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών; Ανολοκλήρωτο! Δεν τη πρόβαλες τη Siemens Καρλ μου, μας άφησες νωρίς καμάρι μου. Είσαι δικαιολογημένος!
Ιδεώδες και αυτοσκοπός, δύναμη και εξουσία. Το χρήμα τις κρατάει ζωντανές και εμείς καταγράφουμε απώλειες στα χρηματιστήρια, αυξήσεις ενώ κοιμόμαστε αγκαλιά με την ύφεση! Στο τζακούζι να σας κάτσουν, πατριώτες του χρήματος. Η πατρίδα όταν τη συνδυάσεις με την οικογένεια, προσφέρει λεφτά. Και έτσι το τρίπτυχο μας ολοκληρώθηκε!Με την ευχή μας...
Θα τα πούμε ρε! Στην επόμενη μέτρηση θα δείτε εσείς! Έχω καταλάβει ότι μόνο για τη δημοσκόπηση με έχετε! Ψέματα;

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Γιατί τόσα λίγα;

Το ευτελές ποσόν των 5 εκατ. ευρώ έπαιρναν τα πολιτικά κόμματα από τη Siemens κάθε χρόνο. Ακόμα και οι 5 Έλληνες μαθητές που διακρίθηκαν στην μαθηματική Ολυμπιάδα, θα τα έχαναν μπροστά σε μια άσκηση δυσκολίας ελληνικής μίζας.

Και είναι καλοκαίρι και δεν μπορώ να θυμώνω. Αν θυμώσω, ζεσταίνομαι, χαμηλώνω το κλιματιστικό και κρυώνω. Αποφάσισα λοιπόν, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μου αναλογεί στον αγώνα της ενημέρωσης, να μην παρακολουθώ. Προτιμώ τη γαλάζια σημαία μιας παραλίας κοντά στην Αθήνα από τη γαλάζια σημαία της κάθαρσης του Πρωθυπουργού. Που όσο η δυσωδία θα αναδύεται ενοχλητικά αυξημένη εξαιτίας του καύσωνα, θα παριστάνει μόνος του το αποσμητικό χώρου. Άντε μαζί με τον Cool Alexi, που διαθέτει άνεση στο γυαλί και πείρα στις διαφημίσεις.

Δεν θα υπάρξει κάποια ιστορική στιγμή που όλα θα λειτουργήσουν τέλεια και ευτυχισμένα(Λάκαν). Συμφωνούμε σε αυτό. Δεν βρισκόμαστε όμως απλά μπροστά σε μία ήττα της Μεταπολίτευσης. Ζούμε και βιώνουμε την απόλυτη συντριβή της. Το τέλος των ονείρων, της αυταπάτης, της ηθελημένης μας άγνοιας, της ανάγκης μας στην ελπίδα. Η ξεψυχισμένη αντίδραση του κόσμου δε με προβληματίζει. Παρατεταμένο σοκ ή απογοήτευση, δεν έχει σημασία. Έχει και ο λαός δικαίωμα να πάρει προθεσμία να συνειδητοποιήσει τι του λένε, τι του έκρυβαν, να σκεφτεί με ποιον είναι…Αυτοί που δεν δικαιούνται προθεσμίες να απολογηθούν είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Ίσως είναι η στιγμή να βάλουμε κανόνες στη ροή του πολιτικού χρήματος όπως πιστεύει ο Πάσχος Μανδραβέλλης. Στην Ελλάδα όμως ο πιο σίγουρος και ασφαλής δρόμος ήταν πάντοτε εκείνος της υποκρισίας.

Σε τέτοιες αδιέξοδες καταστάσεις, το ξεγύμνωμα φαντάζει ως η μόνη λυτρωτική λύση. Την ιδέα μας έφεραν απέξω 100 περίεργοι επιδειξίες ποδηλάτες στη συμπρωτεύουσα, διαμαρτυρόμενοι ακατανόητα για το περιβάλλον. Στην πιο μολυσμένη πόλη της Ευρώπης, οι κάτοικοι της, επειδή είναι συνήθως κλεισμένοι στο αυτοκίνητο με τέρμα το air-condition ή σε μπαρ και club, δεν έχουν καταλάβει κάτι. Τα καλοκαίρια τη βγάζουμε Χαλκιδική. Ότι θα έρχονται από το εξωτερικό για να διαμαρτυρηθούν για την ύπαρξη της πόλης μου, δεν το είχα φανταστεί.

Αυξήσεις φωτιά στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στον πληθωρισμό, στο πετρέλαιο! Σε όλα!!

Και ενώ ο κόσμος καίγεται, η Βουλή χτενίζεται και βάζει δημοσκοπική λακ. Θα επιτρέπονται οι δημοσκοπήσεις μέχρι και 2 ημέρες πριν τις εκλογές. Η νέα ρύθμιση που θα φέρει η κυβέρνηση των σφυγμομετρήσεων θα μας απαλλάξει λένε από τις κακές φήμες που διέδιδαν ψευδή στοιχεία. Ενώ τώρα θα ξέρουμε τι θα γίνει. Η ψήφος μας, η τελευταία νησίδα στην επίφαση δημοκρατίας του πολιτεύματος μας, θα έχει προβλεφθεί. Οι καλές δημοσκοπήσεις θα σώσουν τη Δημοκρατία μας από επικίνδυνα προβλήματα. Και είναι πρόβλημα για τους πολιτικούς μας να μη ξέρουν τι σκεφτόμαστε. Πλέον δεν θα αγωνιούν παραπάνω από 48 ώρες. Τα καλά νέα συνεχίζονται!

Το Ανώτατο Δικαστήριο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού απεφάνθη ότι αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα του καθενός να οπλοφορεί. Χαράς ευαγγέλια για την NRA και τους νεκροθάφτες. Όπλο, κράνος, εξάρτηση διέταξε ο στρατηγός Μπους και οι καλοί φοβισμένοι Αμερικανοί ετοιμάζονται να φυλάσσουν εναλλάξ σκοπιές μέσα στις αυλές τους(μαμά και μπαμπάς τα δύσκολα νούμερα). Τουλάχιστον αν το Ιράν χτυπήσει τις ΗΠΑ θα μπορεί να υποστηρίζει ότι δεν χτύπησε αμάχους. Όλοι είναι μάχιμοι στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου. 301 και σήμερα! Ο Μπερλουσκόνι στην αγαπημένη μου Ιταλία κυνηγάει τους μετανάστες να τους πάρει αποτυπώματα. Γι’ αυτό δε θα σταυρώσουμε πάλι παίκτη φέτος, αφού φαίνεται πως μετά τον Ντρογμπά και τον Ετό, το βάζει στα πόδια και ο Αντεμπαγιόρ. Που είναι οι μπάφοι να τους πάρω στο Pro;

Μέσα στα έξοδα μας, όπως και να έχει, πρέπει να συνυπολογίσουμε και ένα ποσό που θα αφαιρέσουμε από την παιδεία- που παίρνει πολλά και φέρνει πίσω μόνο αντιδραστικά κωλόπαιδα- και θα το δώσουμε στις μίζες. Το κονδύλι θα εγκριθεί από την εξεταστική επιτροπή για τη Siemens.

Γράφει ο Ραμονέ: « Τα σημεία αναφοράς χάνονται, οι αβεβαιότητες συσσωρεύονται, ο κόσμος μοιάζει σκοτεινός, η ιστορία μοιάζει να ξεφεύγει από κάθε κατανόηση». Ή όπως λέει ο Τόκβιλ: «Όταν το παρελθόν δε φωτίζει πια το μέλλον, το πνεύμα βαδίζει μέσα στο σκοτάδι». Στα λαμπερά βραβεία του Τv Έθνος βλέπω όλη την κυβέρνηση. Απαστράπτουσα, ευδιάθετη, καλοκαιρινή. Είναι μετά να μην αισιοδοξώ; Να μη κυβερνούσε κιόλας, τι καλά που θα ήτανε…

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Απλή συνωνυμία!

Τελικά δεν γίνεται. Το αποφάσισα. Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι αύριο αγαπητέ Θεόδωρε. Σκέφτομαι να πάω για μπάνιο. Και εσύ φαντάζομαι θα πήγαινες αν δεν είχες να καταθέσεις. Καλύτερα να τρως τα λεφτά παρά να συζητάς για αυτά, δεν συμφωνείς; Και δεν κατάλαβα, από πού και ως πού σε κατηγορούν; Τα λεφτά να τους πεις δεν φέρνουν την ευτυχία. Απόδειξη εσύ, τα κόμματα εξουσίας, όσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν από κοντά μίζα τέλος πάντων.

Αδυναμία της Μαλβίνας, του Σημίτη και του Σωκράτη, σου εύχομαι τα καλύτερα. Δεν πρόκειται να σε κουράσω άλλο! Στη χώρα μου, που τη μία κρέμεται από τα χείλη του Ζαχόπουλου και την άλλη από τα δικά σου, τι να βρω να της πω; Πώς να την καθησυχάσω; Με πόση Μενεγάκη να την παρηγορήσω; Θα την νανουρίσω με καμιά δημοσκόπηση ή θα της βάλω καμιά φωτιά, έχεις δίκιο, πώς δεν το σκέφτηκα; Και στη Μαντόνα είναι καλά να πας!

Εγώ μια φόρα στο είπα, θα λείπω. Μη με ψάξεις. Θα μάθω μετά τι είπες όμως και θα σε ξεχάσω. Αυτό δεν θα ήθελες και εσύ; Ελπίζω μόνο να σε δροσίζει το κλιματιστικό!


Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας είχε πει κάποτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Για να τους δω! Κι ας είναι μαυρισμένοι και με αντηλιακό…

Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Ibra πες αλεύρι....Ο Καραγκούνης σε γυρεύει!

Τίποτα δεν άλλαξε δραματικά από την τελευταία μου έξοδο, πράγμα που με παρηγορεί σήμερα, μέρα της επιστροφής μου στο Κιλκίς. Η υπόθεση Siemens, η ακρίβεια και ο σεισμός στην Ηλεία έχουν τη μερίδα του λέοντος στην ειδησεογραφία. Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, ήρθε για να ανακοινώσει μια νέα ελληνογαλλική συμμαχία, δηλαδή για να πάρουμε τα αεροπλάνα του. Τόσο σίγουρος για την επιτυχία της επίσκεψης του, δεν μπήκε καν στον κόπο να κουβαλήσει την Κάρλα μαζί του. Έξι εγκεφάλους έχει εντοπίσει η θεά στο Σάρκο, αλλά με κανέναν δεν του έκοψε να σε φέρει εδώ Κάρλα μου, εξέλιξη ανησυχητική για τη διεθνή πολιτική σκηνή. Ο Ομπάμα πήρε το χρίσμα αλλά δεν συμμετέχω στους πανηγυρισμούς. Θα ήταν καλύτερα να μας πηδήξει η Χίλαρι παρά να μας απογοητεύσει ο Μπαράκ! Ελπίζω να με διαψεύσει!
Οι ιδρωμένοι δημοσκόποι του καλοκαιριού σηκώνουν τα χέρια ψηλά με το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν να ανακαλύψουν από που αντλεί το κίνημα τόσες ψήφους. Αυξήσεις 0,1% γεμίζουν αισιοδοξία την ηγεσία του. "Ποιον αφορά η υπόθεση Siemens;" αναρωτιόταν η ΕΤ3 και χωρίς να το καταλάβει, έπεσε διάνα. Κανέναν δεν αφορά, κυρίως δεν αγγίζει τον πρωθυπουργό που ήδη σκέφτεται πώς θα ξαναβρεθεί κοντά στην εθνική αφού ο σεισμός του χάλασε τα σχέδια. Ο εγκέλαδος, σαν θυμωμένος οπαδός της Ν.Δ, υπενθύμισε τα προβλήματα της περιοχής στον Κώστα χτυπώντας ξανά τους κατοίκους της. Ωστόσο δεν έπληξε άλλη περιοχή της Ελλάδας και δεν προσέθεσε προβλήματα στην κυβέρνηση. Τα σπίτια που κατέρρευσαν ήταν καμένα, δηλαδή ήταν άχρηστα και καθυστερούσαν την ανέγερση αυθαιρέτων. Ευτυχώς τα ρίχτερ διόρθωσαν το κλίμα μιζέριας και φτώχειας που επικρατούσε στην Ηλεία.
Η δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου έδωσε μια ακόμη ευκαιρία στην υποκρισία των Μ.Μ.Ε να κάνει την πρώτη της καλοκαιρινή βουτιά στις οθόνες μας. Στεναχωριέσαι πιο πολύ για αυτούς που ενιωσαν συντετριμμένοι παρά για τον Νίκο, που δεν ξέρω αν το μάθατε, αλλά ήταν μοναχικός και λάτρευε το δήμαρχο της Τήλου. Το Euro στις αθλητικές μας ειδήσεις μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων του πλανήτη, που αν δεν έχουν στο μυαλό τους τις αποδόσεις των αγώνων όπως οι λιγότερο ρομαντικοί φίλοι τους, παραπονιούνται από το πρώτο ματς για το λιγοστό θέαμα. Σε κάθε διοργάνωση ο φίλαθλος που έχει διαβάσει όλα τα ειδικά ένθετα( εξαιρείται της Ραδιοτηλεόρασης) και κάνει τη γυναίκα του αόρατη, περιμένει μετά από μέρες ανυπομονησίας, να δει διαφορετικό άθλημα. Στο τελος απογοητεύεται γιατί τελικά, πάλι ποδόσφαιρο βλέπει και μάλιστα μία ταχύτητα κάτω από εκείνο που έβλεπε όλο το χρόνο. Η ΕΡΤ για να μας κάνει να αδιαφορήσουμε πλήρως, ρίχνει Παπαδημητρίου και Άννα Καραμανλή στο στούντιο, έτσι για να μας κάνει να μισήσουμε το άθλημα μια και καλή! Ο πρώτος μπορεί να αναλύει ώρες το βάρος του να είσαι πρωταθλητής Ευρώπης και να σε βάζει να σκέφτεσαι πως την επόμενη φορά που θα θέλει ο ανεύθυνος Χαριστέας να σου χαρίσει το Euro, θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι σε 4 χρόνια το βάρος της κούπας θα ειναι αβάσταχτο και δεν θα μπορέσει η ομάδα να αποδόσει εξαιτίας της φαεινής του ιδέας να βάζει γκολ. Η δεύτερη, μοιραία και νυσταγμένη όσο ποτέ, θα προτιμούσε να της φέρνουν την επιταγή απευθείας στο σπίτι χώρις να χρειάζεται να φοράει τα ξεβαμμένα της μπλουζάκια 2 η ώρα τη νύχτα. Η εκταφή του Μανώλη Μαυρομάτη επιβαρύνει την άσχημη κατάσταση και σε ρίχνει στα προφιτερόλ! Έκανα επίσης νέους φίλους στο Facebook, αλλά τους υπενθυμίζω πως η ομορφιά μου είναι προσωπικό δεδομένο!
Ο Αριστοτέλης αυτές τις μέρες με αυτά που βλέπει στην πλατεία, ξέχασε και αυτά που ήξερε. Πολύ γύμνια ρε αδερφάκι μου. Εγώ γυρνάω για να επιτύχουμε το αδύνατο: Ομοιομορφία και στο ροχαλητό. Impossible is nothing. Καλή τύχη στην Εθνική μας.

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Έφυγε ο Σίντνεϊ Πόλακ, τελείωσαν και οι δικές μου 3 μέρες του Κόνδορα...Ξανά μέσα....Ο στρατός είναι ένα τίποτα και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο λόγο...Μου έλειψε!

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Φεύγω...

Και το blog θέλοντας και μη πέφτει σε κώμα. Πάω να φυλάξω την πατρίδα από τους Ελοχίμ....Κοιμηθείτε ήσυχοι...

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Αφορισμοί και άλλα(3)

  • Δεν είναι όλοι ίδιοι… Ωστόσο μοιάζουνε πάρα πολύ…
  • Ζω στη Θεσσαλονίκη αλλά δεν θα είχα πρόβλημα να αναπνέω κάπου αλλού…
  • Αφήστε με να ζω ελεύθερος. Αλλιώς θα δείξετε πως με έχετε ανάγκη φανερώνοντας την αδυναμία σας.
  • Αν δε βρίσκετε ταξί, δοκιμάστε την πλησιέστερη λεωφορειολωρίδα.
  • Αν θες να μάθεις για τη δυστυχία, ρώτα έναν επώνυμο…
  • Ανδρισμός είναι να αρνείσαι το ζώο μέσα σου…
  • Οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις είναι οι ταξιτζήδες του πολιτικού συστήματος. Ξέρουν κάθε φορά πώς πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα…
  • Όλα αυτά τα ματς που ΄χουν χάσει από τη διαιτησία οι ελληνικές ομάδες στο εγχώριο πρωτάθλημα, ποιος τα έχει πάρει;
  • Το Euro 2004 το πήραμε για να δούμε τι θα πουν οι ξένοι για μας. Καιρός να πάρουμε και ένα για πάρτη μας.
  • Ο πόλεμος έχει πάντα νεκρούς και σπάνια νικητές…
  • Όταν αναμετρώνται δύο εγώ, το δίκιο και το άδικο απλά τα καθυστερούν…
  • Ο ύπνος είναι το λάθος που δεν μπορώ να μην ξανακάνω…
  • Οι Παρθένοι είμαστε της κριτικής. Οι άλλοι απλά σε θάβουν…
  • Οι πορτιέρηδες είναι άνεργοι στυλίστες…
  • Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν οι άνθρωποι που ζούσαν ήξεραν για τον εαυτό τους κάτι περισσότερο από το όνομα τους…
  • Θα ζητήσω ένα εγγονάκι από τα παιδιά μου στα 60 μου για να έχει παρέα στην ηλικία της η γυναίκα που θα παντρευτώ στα 80 μου…
  • Όταν η ζωή μας ζητάει απαντήσεις, ο εαυτός μας είναι η πιο ασφαλής που μπορούμε να δώσουμε…
  • Όσο πιο καλός γίνομαι, τόσο πιο λίγος νιώθω. Πώς θα ανταποκριθώ στις ανάγκες τόσων ηλιθίων;
  • Η ζωή είναι για τους άτολμους και ο θάνατος για τους τολμηρούς…
  • Ο άντρας πολλές φορές με τον τρόπο του αδικεί τον εαυτό του. Θα μπορούσε να γίνει ένας αξιαγάπητος gay.
  • Πολλά μοντέλα περνούν στην υποκριτική και κανένας ηθοποιός στο μόντελινγκ…Ποιο είναι πιο σοβαρό επάγγελμα τώρα;
  • Ήδη έχουμε κάνει ένα σοβαρό λάθος: Ψάχνουμε τον παράδεισο μακριά από τη γη…

Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Μη, Μη, Εεεε(Μ.Μ.Ε)! Που πάτε, δεν τελειώσαμε!

Δεν καταλαβαίνω τίποτα από πολιτική», έλεγε ο Πιτιγκρίλλι. «Μερικές φορές διαβάζω το άρθρο της εφημερίδας μου για να ξέρω πώς σκέφτεται ο αρχισυντάκτης μου και επομένως, για να ξέρω ποια πρέπει να είναι η ειλικρινής και αυθόρμητη πολιτική μου πεποίθηση». Τι ψέμα σκέφτηκα! Αυτό δεν ίσχυε στη «Ζούγκλα των Πόλεων» του Φώσκολου για τον Κώστα Πρέκα, όταν με το ηρωϊκό όνομα Νίκος Αυγέρης, έγραφε την αλήθεια με ό, τι μέλος του κορμιού του είχε μείνει, αφού το κύκλωμα που αποκάλυπτε του έκοβε σιγά σιγά χέρια πόδια…Έσταζε το αίμα πάνω στη γραφομηχανή…Του έκοβαν το ένα χέρι, είχε το άλλο. Του έκοβαν και το άλλο, έμαθε να γράφει με τα πόδια…Δεν το έβαζε εύκολα κάτω! Η αλήθεια πρώτα, ακόμα κι αν σήμαινε ακρωτηριασμό… Σήμερα πρέπει να υπάρχει ταυτότητα κάτω από το κείμενο κάθε δημοσιογράφου. Ποιον εκπροσωπεί; Δουλεύει σε γραφείο Τύπου; Πόσα παίρνει; Αυτολογοκρίνεται; Όταν γράφει, σε σκέφτεται ή σκέφτεται το συνάδελφο του που πιστεύει ότι γράφει πιο ενδιαφέροντα πράγματα από εκείνον; Έχει δει την ταινία με τον Πρέκα; Έχει τουλάχιστον στο μυαλό του την συγκλονιστική έκκληση της Έλενας(Μέμα Σταθοπούλου) στο «Ένας μάγκας στα σαλόνια» με την χαρακτηριστική προφορά: «Κάποιος πρέπει να πει την αλήθεια….Την ΑλήθειαΤην αλήθεια…»;;; Πάμε να δούμε παραδείγματα που θα έπρεπε να διδάσκονται σε αντι-σεμινάρια δημοσιογραφίας μπας και σώσουμε τον Πετρή.
Μια μικρή είδηση το Μάρτιο του 1968 στους New York Times αναφερόταν σε μία προσπάθεια του ειρηνιστικού κινήματος να διακόψει την παρουσίαση ενός εκθέματος στο Μουσείο Επιστήμης και Βιομηχανίας του Σικάγο: «Από σήμερα οι επισκέπτες δεν θα μπορούν πια να μπουν σ’ ένα ελικόπτερο για αναπαράσταση σκοποβολής με πολυβόλο εναντίον στόχων στα Κεντρικά Υψίπεδα του Βιετνάμ! Οι στόχοι ήταν μία καλύβα, δύο γέφυρες και μία αποθήκη πυρομαχικών…Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν ιδιαιτέρως για το ότι επιτρεπόταν στα παιδιά να πυροβολούν εναντίον της καλύβας , παρά το ότι δεν φαινόντουσαν άνθρωποι εκεί ή άλλού στο διόραμα». Τι το πείραζε το ειρηνιστικό κίνημα μια καλύβα ακατοίκητη; Οι υπερβολές τους, στέρησαν από τα παιδιά ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, χωρίς προφανή λόγο για τον συντάκτη της είδησης. Φαντάστηκε ότι σε μία τέτοια καλύβα, επικίνδυνα μικρή οπότε πιθανότατα κομμουνιστική, αποκλείεται να ζούσε ποτέ άνθρωπος ,ακόμα και στο Βιετνάμ. Ο Νοτιοβιετναμέζος χωρικός άξιζε κάτι καλύτερο…Μία ναπάλμ για παράδειγμα! Άλλωστε για τη γέφυρα, ούτε συζήτηση! Είναι στρατιωτικός στόχος και θα έπρεπε να πληγεί!
Παλιότερα, ένας δημοσιογράφος της κυβέρνησης Τρούμαν έγραψε ότι είχε παρακολουθήσει την ατομική βόμβα που ήταν «πλασμένη με τη μορφή ενός ζωντανού πράγματος, τόσο εξαιρετικά σχηματισμένου που ο οποιοσδήποτε γλύπτης θα ένιωθε περήφανος που την είχε δημιουργήσει!». Το ότι μέσα σε εξήντα δευτερόλεπτα μια γιγαντιαία πύρινη μπάλα είχε θανατώσει 100.000 ανθρώπους, συνέβη επειδή στην τέχνη όλα επιτρέπονται! Ούτε ο Πλεύρης θα ζητούσε να λογοκριθεί το αριστούργημα αυτό. Θα συμβιβαζόταν με την καύση του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου, τη στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων ή απλά, με την υποβολή της σε μια διαδικασία στείρωσης!
Στις μέρες μας οι δημοσιογράφοι του Fox News συναγωνίζονται στην λατρεία των πολεμικών αεροσκαφών και προτείνουν στους πολέμαρχους να μην αρκεστούν στους Κρουζ αλλά να ρίξουν τη μητέρα όλων των βομβών. Τον έρωτα τους παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ War made easy. Ο καθένας έχει το αγαπημένο του αεροσκάφος όπως εμείς έχουμε το αγαπημένο μας χρώμα ή τον αγαπημένο μας ταξιδιωτικό προορισμό! Ο βομβαρδισμός θεωρείται μετά από τόσα χρόνια παράδοσης, μία αλτρουιστική πράξη! Και οι αντιπολεμικές φωνές είναι αντι-πατριωτικές για εκείνους!
Να είναι τόσο βλάκες και απάνθρωποι οι άνθρωποι του Τύπου, το αποκλείω! Να είναι τόσο διεφθαρμένοι, είναι πιο πιθανό! Τα στημένα ρεπορτάζ ευλογεί η προτροπή του μεγιστάνα του Τύπου, William Randolph Hearst ( ενέπνευσε τον Πολίτη Κέϊν του Γουέλς): «Μην αφήσετε ποτέ την αλήθεια να σας στερήσει μία ωραία ιστορία». Γνωστότερο όλων, ο ομαδικός τάφος της Τιμισοάρα του καθεστώτος Τσαουσέσκου, όταν κάτι πτώματα από το νεκροταφείο των απόρων ξεθάφτηκαν να τα ξαναδεί το φως!
Για το σκάνδαλο Watergate, που δημιούργησε μία νέα γενιά δημοσιογράφων, αποκαλύφθηκε το 2005 ότι το FBI είχε συνδράμει στην αποκάλυψη του. Το Βαθύ λαρύγγι ήταν ο Μαρκ Φελτ, το νούμερο 2 του FBI τότε. Γιατί ήθελε να ρίξει τον Νίξον; Επειδή δεν τον έκανε νούμερο 1 μετά τον θάνατο του J. Edgar Hoover; Όχι μας προστάζει ο μύθος. Για να προστατεύσει τη χώρα του και επειδή ήταν πατριώτης! Όσο δύσκολα γίνεται πιστευτό πως το 1963 ( δολοφονία Κένεντι) η εξουσία του προέδρου χάθηκε από μια σφαίρα ενός μοναχικού τρελού, άλλο τόσο παράξενος μοιάζει ο εξαναγκασμός σε παραίτηση ενός προέδρου, το 1974, χάριν σε έναν θρίαμβο της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας, είχα διαβάσει κάπου. Άλλωστε όταν είναι μπλεγμένη η CIA και το FBI, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα απ’ όσο θα τα ήθελε ένας μύθος!
Η εμβάθυνση ή η κατανόηση της είδησης, δεν θεωρούνταν πάντα έργο του δημοσιογράφου. Παλαιότερα, η είδηση θα έχανε την αντικειμενικότητα της αν την ερμήνευες. Αυτήν την περίοδο έχουμε περάσει στο άλλο στάδιο τουλάχιστον στη χώρα μας, όπου τα σχόλια περισσεύουν είτε στα τηλεοπτικά παράθυρα είτε στις στήλες των εφημερίδων. Ο αναγνώστης καλείται να αναγνωρίσει τα κίνητρα κάθε φορά του δημοσιογράφου. Πάντως δεν επιτρέπεται να έχει την αφέλεια της Κοκκινοσκουφίτσας ούτε αντίθετα του χρειάζεται η καχυποψία της παρθένας απέναντι σε έναν ερωτευμένο άντρα!
Η υπερπληθώρα πληροφοριών δεν αντέχεται ούτε από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, που προτιμούν να κάνουν το ρεπορτάζ τους και να μη διαβάσουν εκείνα των συναδέλφων τους. Το καθεστώς άλλωστε τείνει να γίνει ολοκληρωτικό. Η τηλεόραση έχει την απόλυτη εξουσία και το Internet δεν μπορεί να την αμφισβητήσει δυναμικά!
Αυτό που μένει στον τηλεθεατή είναι ότι κάθε μέρα έχει δελτίο ειδήσεων στις 8 η ώρα! Ειδησεογραφία: Ο gay δεν συμμερίστηκε την θέση του παπά, ο Τσίπρας είναι πολύ μικρός για να δένεται σε καρέκλες(αν δεχτεί κάποιο μεγάλο κανάλι να τον υποστηρίξει, τα θα κάνει , θα ξεβρακωθεί;), η δημοσκόπηση δείχνει δεν δείχνει κρίση του δικομματισμού και μισή ανάκαμψη του Γιώργου. Εξωτερικές ειδήσεις: Καλό θα ήταν να μην κατηγορείς 1,3 δις εκατομμύρια ανθρώπων επειδή οι χημικοί σου ‘θέλαν το νόμπελ ντοπαρίσματος, η θερμοκρασία ανεβαίνει επειδή ανεβαίνει ο μαύρος χρυσός, οι πολιτικοί είναι σέξι σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες(είμαστε ουραγοί δείχνουν οι δείκτες Μπρούνι), τα Σκόπια είναι αδιάλλακτα από γεννησιμιού τους, ο Τράγκας μάλωσε με την Μακρή, ο Κακαουνάκης με τον Κύρτσο, ενώ στο Mega και στον Ant1 όλοι συμφώνησαν! Σε τι αλήθεια; Ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Καιρός να κοιτάξουν τα δελτία τους στον καθρέφτη χωρίς να έχουν καρφιτσώσει πριν το δελτίο της AGB!
Αφού οι επιχειρηματίες δεν βγάζουν κέρδη από τις εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι φιλάνε τα χέρια του εργοδότη τους και ακολουθούν πρόθυμα! Αν δεν ήθελε να μας χειραγωγεί για να αντλεί ελάχιστα μη οικονομικού χαρακτήρα οφέλη, δεν θα είχαμε δουλειά σκέφτονται. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι ιδιοκτήτες εφημερίδων κάνουν αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες. Όπως και να το κάνουμε, αν δε χειραγωγήσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει!
Το ζητούμενο είναι να βρούμε ένα τρόπο να μην ενοχλούνται οι επιχειρηματίες και να είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε ό, τι θέλουμε! Να μιλάμε δηλαδή όπως ο Steven Colbert( που λέει το αντίθετο από αυτό που πιστεύει μιλώντας ειρωνικά) ή να βρούμε Cool επιχειρηματίες! Κάτι σαν τον Σίλβιο. Τι γράφω blog μου μέρα που είναι;
Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να είναι αυτό που είναι, αλλά σε θέματα δημοσίων σχέσεων που άλλοι θα τα σκάτωναν, αυτός διαπρέπει! Το 1996 όταν η Ρόζενμποργκ μέσα στο Σαν Σίρο απέκλεισε από τη συνέχεια του Champions League τη Μίλαν μας, πήγε στα αποδυτήρια και έδωσε συγχαρητήρια στον Έλληνα διαιτητή του αγώνα, τον Γιώργο Μπίκα! Ακόμα και αν τα εκατομμύρια του δεν έπιασαν τόπο. Μην ακούτε την απέχθεια και την έκπληξη που τα Μ.Μ.Ε εξέφρασαν για την επανεκλογή του. Μπορεί να τα ελέγχει αλλά όλοι οι Ιταλοί έχουν ακούσει έστω μία φορά ότι είναι λωποδύτης και τον ξαναψήφισαν! Ποιος προτιμάει άλλωστε το μοντέλο Πούτιν; Ο Έκο γράφει: «Αυτοί οι ψηφοφόροι ισχυρίζονται αφελώς ότι ένας πλούσιος Πρόεδρος τουλάχιστον δεν θα κλέψει, διότι αντιλαμβάνονται τη διαφθορά σαν εκατομμύρια ή εκατοντάδες εκατομμύρια και όχι σαν αστρονομικά ποσά χιλιάδων δισεκατομμυρίων. Αυτοί οι ψηφοφόροι σκέφτονται(και εύλογα) ότι ο Μπερλουσκόνι δεν θα λαδωνόταν ποτέ με ένα φακελάκι ίσης αξίας μ’ ένα τριάρι ή μ‘ ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, αλλά δεν μπορούν να συλλάβουν(όπως εξάλλου και όλοι μας) τη διαφορά ανάμεσα στα δέκα χιλιάδες και στα είκοσι χιλιάδες δισεκατομμύρια!». Ο διαγωνισμός χαρισματικότητας μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς έληξε στην γειτονική χώρα με νικητή τον ικανότερο Σίλβιο. Και ας μην ελπίζει η Αριστερά σε θαύματα. Ο τόπος διεξαγωγής και της επόμενης εκλογικής μάχης θα είναι η Τηλεόραση!
Δεν επείγει λοιπόν ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, αλλά της εξουσίας από τη δημοσιογραφία. Το ψέμα, η λογοκρισία και η χειραγωγούμενη δημοσιογραφία όσο πληρώνει καλύτερα, θα κερδίζει την αλήθεια σε κάθε τους αναμέτρηση. Φοβάται ο δημοσιογράφος Γιάννης το θεριό και το θεριό τον δημοσιογράφο Γιάννη! Σπίτι χωρίς Γιάννη όμως προκοπή δεν κάνει! Άλλωστε το αλήτες και το ρουφιάνοι, φτάνει. Τι το θέλετε το δημοσιογράφοι; Το χοντραίνετε και χάνετε και το δίκιο σας!
Η ελευθερία της έκφρασης είναι τόσο πολύτιμη που καλό θα ήταν να κρατηθεί πάση θυσία μακριά από τα Μ.Μ.Ε! Νομίζω ότι ο Πιτιγκρίλι θα προσυπέγραφε! Εγώ τι να κάνω; Να ζητήσω αύξηση; Καλά, μην κάνετε έτσι, θα περάσω αυτή τη βόλτα από το λογιστήριο που μου είπατε!

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

MLK: Σύντμηση για το μαλάκας;


«Δεν πάει πολύς καιρός που στο πολυπαθές Διαδίκτυο οι Bloggers απολαμβάνοντας το αγαθό της ανωνυμίας τους και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών τους στοιχημάτιζαν με έπαθλο την ημέρα του θανάτου του Αρχιεπισκόπου. Μαθαίνω με ρίγος ότι επαναλαμβάνεται σήμερα και με έναν άλλο επώνυμο ασθενή».
Το απόσπασμα που παρέθεσα είναι από κείμενο δημοσιογράφου που το Διαδίκτυο, σεβόμενο την επωνυμία της, δεν θα αποκαλύψει. Το κείμενο πραγματεύεται το θάνατο και τον εκχυδαϊσμό του φόβου μας απέναντι σε αυτόν όπως αυτός εκφράζεται μέσα από ανέκδοτα της Ζαχοπουλιάδας και όχι μόνο…Συμμερίζομαι εν μέρει το συλλογισμό της. Αλλά βλέπει το δέντρο και το δάσος έγινε η φαλακρή τραγουδίστρια. Εξάλλου, ένας λαός που έχει ποιητές που γράφουν: «Άιντε να αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος να τη βγάλουμε και φέτος», μάλλον δεν διατρέχει κίνδυνο αγνοώντας το θάνατο.
Αρχικά αγαπητή, καλώς ήρθατε στον πλανήτη γη. Να σας προσφέρουμε κάτι, ένα λικέρ, λίγο σούσι, μία ντόπια φραπελιά; Αγαπητή επώνυμη αρθρογράφε, θα σας γελάσω. Άρχισαν τα στοιχήματα; Εδώ πάντως, σε αυτό το blog, παρακαλάμε ακόμα για ένα σχόλιο τους φίλους μας. Μαθαίνετε νέα; Όλοι κουβά; Κρίμα πάντως που η μέρα που πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος(εκοιμήθη αν είστε Χ.Ο) να βολέψει μόνο τον Πρωθυπουργό και το Ασφαλιστικό. Και η 25η Μαρτίου βόλεψε τον πρωθυπουργό γιατί ήταν ευκαιρία να ντύσει τα παιδιά του τσολιαδάκια και να τα δείχνει στο Hello η Νατάσα, που είχε ξαναπασχολήσει το εν λόγω περιοδικό με τη νέα βαφή μαλλιών που λάνσαρε στην Τουρκία, που της πήγαινε τόσο πολύ. Δεν έχουν βρει ακόμα οι συντάκτες αυτών των περιοδικών τον τρόπο να καλύπτουν τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς που κάνει για την πλάκα της. Κυριολεκτικά. Και τι να το έπαιξε και ο πρωθυπουργός δεν έχουμε μάθει. Δεν τον έχετε ικανό, το ξέρω, ούτε αυτόν, ούτε κανέναν από τους 300. Σε καλή μεριά οι νικητές πάντως…
Όπου γυρίζουν το κεφάλι τους, βλέπουν bloggers οι άνθρωποι του Τύπου. Ορισμένοι, όχι όλοι. Αυτή η απουσία μιας διευκρίνισης, που προϋποθέτει ευαισθησία, ήταν που με ενόχλησε, η παράλειψη ενός προσδιορισμού μπροστά από τη βρισιά bloggers. Η απαξίωση φαίνεται είναι στη μόδα, έτσι γράφουν όλοι και πρέπει να το δεχτώ. Όχι πολύ εύκολα όμως. Είμαστε διαόλου κάλτσες! Άλλωστε δεν μου επιτρέπεται να κατηγορώ τη μόδα, το είχε πει και ο Κοκτό, πεθαίνει τόσο νέα…
Για να καταλάβετε όλοι πόσο ηλίθιοι είναι οι Bloggers ρίξτε μια ματιά στο mail μου. Φόρα παρτίδα τα στοιχεία μου. Αυτό βέβαια δεν λέει κάτι. Κάποιοι είναι πιο έξυπνοι από εμένα και ξέρουν να κρύβονται. Επειδή δεν μπορούν να βριστούν μεταξύ τους, βρίζουν εμάς οι ορισμένοι! Πολύ ευφυές! Τώρα ξύπνησαν. Όταν λέγαμε εμείς ότι οι bloggers είναι Σκοπιανοί, δεν βρέθηκε κανείς να μας υποστηρίξει ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε πουθενά.
Το Διαδίκτυο σύμφωνα με το απόσπασμα είναι το καταφύγιο των σκοτεινών bloggers, που διαφεύγουν ακόμα τη σύλληψη. Στυγεροί δολοφόνοι του διαλόγου, αμόρφωτοι, χωρίς ιδανικά, χωρίς έλεγχο. Αν ζούσε ο Χίτλερ, θα βλέπαμε εμείς. Ταιριάζει και το «Α, ρε, Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται». Να μας βάλει πάνω στην χειρουργικήν κλίνην να μας ανοίξει, να μας ξεκοιλιάσει, να μας ακρωτηριάσει. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι κύριοι που θέλουν να λένε ότι έχουν ανοιχτά μυαλά, ότι το Διαδίκτυο είναι το διάλειμμα μας. Σε λίγο θα χτυπήσει το κουδούνι και δεν θα βγαίνει κανείς στην αυλή-όταν ελεγχθεί πλήρως το Διαδίκτυο και θα κάνω και εγώ παρέα στην Τσέκου και τον ευαίσθητο εργατολόγο.
Στο Διαδίκτυο ο pasaenas εκφράζει όπως έχουμε πει την αγωνία του, το ψώνιο του, την οργή του, τη μαλακία του. Τα πλήκτρα είναι οι σάκοι του μποξ, το νιώθω τώρα, καθώς τα χτυπάω. Στο δικό τους ιδεατό κόσμο, στο ζεστό τους σπίτι, δεν νοείται να υπάρχουν τόσο μεγάλοι μαλάκες, τέτοια καθυστερημένα, σαν και εμάς. Προτιμούν όπως έχουμε δει νεκρούς πολίτες, που το πολύ πολύ να στέλνουν γράμματα στις εφημερίδες του τύπου: «Μου άρεσε πολύ το αφιέρωμα που είχατε στη Δέσποινα Βανδή, κάντε και ένα στον Τζον Τίκι». Οι νεκροί πολίτες έχουν πια σάρκα και οστά.
Ακόμα και ο χυδαίος που φαίνεται να ταράζει την αρθρογράφο, έχει το δίκιο του. Η ζωή συνεχίζεται. Πιο πολύ μπορεί να λυπηθούν οι Νεοέλληνες αν σταματήσει η Ρούλα Βροχοπούλου τις τηλεοπτικές εμφανίσεις της παρά με το θάνατο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Υπάρχει όμως τίποτα πιο χυδαίο από την υποκρισία στο μάτι; Μπορούσε κανείς φυσιολογικός άνθρωπος εκείνη τη μέρα να στενοχωρηθεί; Πάντως ήδη καταφέρνετε να απολογούμαι, άξιος ο μισθός σας.
Όσο πληθαίνουν οι απαξιωτικές αναφορές του Τύπου, αισθάνομαι πως είμαι ένας άμαχος Ιρακινός πολίτης που ήρθε η υπερδύναμη να με εκδημοκρατίσει. Το δόγμα των Νεοσυντηρητικών που έκαναν κουμάντο τόσα χρόνια στην Αμερική είναι ότι ο πλανήτης δεν κινδύνευε από μια υπερδύναμη αλλά από τις φτωχές και αδύναμες χώρες. Άλλη εξυπνάδα και αυτή. Αυτό που επιζητούσαν για να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους ήταν ένα καταστροφικό γεγονός, «ένα νέο Περλ Χάρμπορ». Το δημιούργησαν με την 9/11- ναι δεν είναι μόνο η Κοτιγιάρ που μιλάει για συνωμοσία! Το Press-gr ήταν η δικιά μας 9/11! Τώρα μπορούν να μας κυνηγήσουν και να μας αποθαρρύνουν με την άρνηση τους να βρουν κάτι θετικό μέσα από το διαδικτυακό σούσουρο. Είμαστε τρομοκράτες; Ε λοιπόν πάρτε τα όπλα μαζικής καταστροφής μου…
Και δεν μπορώ να κατανοήσω την ειρωνεία, την παρουσίαση μας σαν κάτι ενιαίο, σαν κλίκα, σαν ένα ρεύμα, λες και είμαστε όμιλος προβληματισμού. Ο ερασιτεχνικός χαρακτήρας άλλωστε των όσων γράφουμε, απαξιώνει την προσπάθεια μας. Γι’ αυτό ζητάμε Τζέκους να μας αναλάβουν! Ή να μας στείλετε τον Ιακώβου τώρα που δεν έχει δουλειά. Τζέκος, Ιακώβου και Μάκης( που πλέον δεν έχει στον ήλιο μοίρα) θα μας κάνουν υπεραθλητές, θα γράφω 8 τέτοια κείμενα τη μέρα, θα το βουλώνω στα σημαντικά, δεν θα προσπαθώ να βρίσκω την ουσία, θα μιλάω σε κάθε κείμενο για το υπεράνθρωπο έργο της κυβέρνησης. Μπορεί η κοινωνία να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας τους φέρει; Περιμένουμε με αγωνία την απάντηση σας.
Η ευαισθησία της συγκεκριμένης αρθρογράφου για το Ζαχόπουλο, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι και εγώ προσπάθησα να μπω στη θέση αυτού του ανθρώπου. Πριν λίγες μέρες ωστόσο ο νέος Υπουργός πολιτισμού, ο Μιχάλης Λιάπης(το γράφω για να το πιστέψω), άδειασε τον γενικό γραμματέα. Είναι σίγουρο ότι υπήρξε σκανδαλώδης διαχείριση των κονδυλίων, κάτι που αρχικά είχε αρνηθεί ο Βουλγαράκης, αλλά προς τιμήν του, δεν αρνείται ο Λιάπης. Αξίζει να του βγάλουμε το καπέλο ελπίζοντας πάντα ότι θα παραιτηθεί πολύ σύντομα ο Υπουργός που πιστεύει πως εκπροσωπεί τον πολιτισμό όταν ρωτάει τους ξένους φίλους του: «Do you know Mykonos?».
Σήμερα ήταν η 40η επέτειος από τη δολοφονία του Martin Luther King. Τι ξέρουν τα παιδιά για αυτόν; Όσα ξέρουν και για τον Γκάντι. Γιατί τα πρότυπα πρέπει να φυλάσσονται καλά, σαν διαμάντια, να μην τα κλέψει κανείς και αποκτήσει επικίνδυνες για τον κόσμο σας απόψεις. Το γνωστό: «Πρέπει να αλλάξουν όλα για να μην αλλάξει τίποτα» του Λαμπεντουζάν. Η αλλοτρίωση τους έχει βρει(ορισμένους τονίζω) και δεν μπορούν να το κρύψουν. Όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να αποφύγει την κλιμακτήριο της, έτσι και αυτοί. Εγώ μου λένε από παντού, πρέπει να έχω ως πρότυπο το σύζυγο που κερατώνει τη σύζυγο χωρίς ενοχές φυσικά και μαλακίες, το Σήφη από την Κρήτη που σκοτώνει αλλά επειδή είναι και πολύ άντρας, αναλαμβάνει την ευθύνη, τους ξεμωραμένους 50αρηδές του 50-50 ή τους ισχυρούς άντρες του πλανήτη που ανακάλυψαν το Βιάγκρα και πηδάνε στριπτιτζούδες με ή χωρίς σιλικόνη στο στήθος(Περιπτώσεις Μόσλεϊ, Σπίτσερ, Κανέρβα).
Ξέχνα το σου λένε φίλε. Δε θα σ’ αφήσουμε να γίνεις κάτι άλλο. Εδώ, με εμάς μείνε που θέλουμε το καλό σου. Στα όνειρα σου αντιπαραβάλλεται πειστικά άλλωστε το επιχείρημα αγάπης τους. Βολέψου κάπου, όπου βρεις.
Ο σύγχρονος άντρας οφείλει να είναι μαλάκας. Να δηλώνει πως λατρεύει το γυναικείο φύλο, να αγοράζει δαχτυλίδια στη γκόμενα του που φυτοζωεί αφού αρκεί μισός ακκισμός για να της χαρίσει το χούφταλο παλάτια και λεφτά. Η γκόμενα που διεκδικεί την ισότητα βγάζοντας ρούχα οφείλει να δηλώνει πως δεν της αρέσουν οι αντικειμενικά ωραίοι, επειδή αν και όμορφη, παραμένει ανασφαλής και σαφώς επηρεασμένη από τη σεμνότητα και την ταπεινότητα της παράταξης που πάει μπροστά τον τόπο, πως κάνει πιο καλή παρέα με άντρες( γιατί όλες οι γυναίκες πλην εκείνης είναι σκύλες), να λέει ότι δεν της αρέσουν τα μηνύματα, δηλαδή μια μορφή επικοινωνίας εγκεφαλική και ερωτική(αλλά δεν την επιβεβαιώνει άμεσα όπως ένα πεινασμένο βλέμμα) και να έχει την απαίτηση να την κάνεις να γελάει. Μη μασάς. Εννοεί να την κάνεις να βογγάει. Ευτυχώς, με περίσσια αποφασιστικότητα, υπάρχουν νέοι που αντιστέκονται.
Στη χειρότερη περίπτωση το παιδί θα γίνει Emo. Που ακόμα και αν μας φαίνεται αστείο πώς ένα συναίσθημα όπως η ευαισθησία, γίνεται ιδεολογία, ξεκινάει από μια βαθιά ανάγκη στην αυθεντική έκφραση του κινήματος. Να πιστέψει το παιδί στις πιο βαθιές σκέψεις του αφού τους περισσότερους από εμάς και από εσάς δεν τους πιστεύει. Πρώτη φορά η κοινωνία ζητάει τα ρέστα ενώ είναι κατηγορούμενη και εξαντλεί την αυστηρότητα της με τα κινήματα και τους bloggers. Ξυπνάτε ρε!
Με τόση βία γύρω τους, μίσος που βγαίνει στις συμπεριφορές των μεγαλύτερων παντού, στους δρόμους, στις συναναστροφές σας, στην έλλειψη πολιτισμού, το μόνο που τα βλέπω να κάνουν εδώ στη γειτονιά μου είναι να πετάνε πέτρες σε κάτι αλλοδαπούς. Ποιος τους τις δίνει; Γύρισα και τους είπα αρκετά αυστηρά: «Δεν πηγαίνετε να παίξετε καλύτερα μπάλα;». Και το ένα με κοίταξε με μία αξέχαστη απορία. Απορία! Που να παίξουν; Υπάρχει χώρος που δεν καλύπτουν τα αυτοκίνητα σας;
Δεν με βρίσκετε λοιπόν σύμφωνο με την ευαισθησία σας για τον Ζαχόπουλο. Κάθε Ζαχόπουλος έχει τα ανέκδοτα που του αξίζουν. Ας κατάφερνε και αυτός να αυτοκτονήσει. Αυτή είναι η δική μας έμπνευση, ο Ζαχόπουλος. Ξερνάμε αυτά που μας δίνετε. Κάτι πρέπει να πούμε και εμείς. Δεν έχουμε τον MLK σήμερα. Το τραγούδι που είχε γράψει ο Stevie Wonder για τον ΜLK, το Happy Birthday, ακούγεται μόνο στα γενέθλια της Έφης Θώδη. Και φυσικά δεν έχει βρεθεί κανένα αρχίδι να πει για ποιο "μαλάκα" είχε γραφτεί αυτή η μελωδία, που στις εκπομπές τους γίνεται ελαφρύ σαχλοτράγουδο.
Όποιος έχει όνειρα, σύμφωνα με την άρχουσα τάξη, είναι άξιος του θανάτου του, που μπορεί να επιτευχθεί είτε μέσω της ολοκληρωτικής απαξίωσης του είτε μέσω του ελέγχου της συνείδησής του. Χαιρετίσματα λοιπόν στην Κοντολίζα. Δεν φαντάζεστε πόσο της μοιάζετε.
Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι η ατάκα που είπε ο Ζαχόπουλος πεσμένος στον ακάλυπτο: «Μας φάγανε», δεν είναι μια φράση που μας μυρίζει ανδρεία και διάθεση αυτοκριτικής. Ο MLK, όταν τον πυροβόλησε ένας τρελός, όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους που δίδαξαν στον κόσμο τη σημασία της μη-βίας, είπε πριν κοιμηθεί (αν είσαι Χ.Ο έτσι το γράφεις) σε έναν μουσικό που βρέθηκε κοντά του: «Απόψε παίξε τον ύμνο «έρχομαι σ’ εσένα ακριβέ μου Κύριε». Και παιξ’το καλά». Υπάρχει διαφορά, δεν νομίζετε; Μπορούμε φυσικά να φανταστούμε και το Ζαχόπουλο να ξεστομίζει την τελευταία πρόταση… Για ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα, σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού…
Υ.Γ: Η κυρία είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου και όχι δημοσιογράφος (αρθρογραφεί ωστόσο τακτικά). Η κατάσταση είναι χειρότερη απ' ό,τι νομίζαμε...

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Στ’ άστρα θα πω τον πόνο μου…



Σαμπρίνα μου, το μπουφανάκι σου...Η Ρόμα έχασε χθες 0-2 και το όνειρο της Φερίλι ξέφτισε. Μεγάλη απογοήτευση επικρατεί στις τάξεις των ultras που μπορεί να οδηγήσει σε τυφλή βία…Αλλά δεν με ανησυχεί αυτό, η Σαμπρίνα θα βρει αφορμή να βγάλει το σουτιέν της. Αλλού είναι το πρόβλημα…Στο Βουκουρέστι συγκεκριμένα. Θα εθελοτυφλήσω όμως συνειδητά και θα μιλήσω για ζώδια. Για το δικό μου δηλαδή.
Όπως μπορείτε να δείτε από το προφίλ, είμαι Παρθένος. Το ζώδιο δηλαδή που δεν μπορούσα να ξεστομίσω στα παιδικά πάρτυ, αφού ακολουθούσε η ερώτηση: «Μόνο στο ζώδιο;» και το πονηρό γέλιο που θεωρούσα από τότε ανόητο. Χάθηκε να ήμουν Ταύρος που ακούγεται και πιο αρρενωπό; Ή να είμαι Λέων; Δεν καθόμουν να σκάσω φυσικά. Τότε πίστευα πως τα κοριτσάκια έγιναν για να μας κυνηγάνε όταν παίζουμε τσιγαροποτά. Δεν καταλάβαινα τη χρησιμότητα τους.
Μεγαλώνοντας, όποτε έπεφτε στα χέρια μου κάτι σχετικό με ζώδια, το διάβαζα με ενδιαφέρον. Ήμουν, όπως φοβόμουν, ένα τέρας. Επικριτικός, κατά φαντασίαν ασθενής, πουριτανός, βαρετός, γκρινιάρης, ένα αίσχος και μισό…Τα θετικά μου παρουσιάζονταν και αυτά σαν αρνητικά, όπως η αναλυτική σκέψη και η μανία για την καθαριότητα και τα αποσμητικά. Άρχισα λοιπόν δικαιολογημένα να απορώ τι μου έβρισκαν τα κοριτσάκια…Ήταν ανώμαλα; Μετά από ώριμη σκέψη θυμήθηκα πως μικρός, δεν μιλούσα πολύ και αυτό ήταν πιστεύω πια με βεβαιότητα το πιο σέξι πάνω μου. Όσο μεγάλωνα, μου έλεγαν όλοι πόσο περίεργος ήμουν…
Αυτό που παρατηρώ τα τελευταία χρόνια όμως, είναι ότι το κλίμα αλλάζει υπέρ μου. Από την παρουσίαση του ζωδίου μου σε λίβελλους, περάσαμε στην απόλυτη αστρική καταξίωση. Το πιο μεγάλο κοπλιμέντο είναι πια ότι είμαστε οι πιο ωραίοι του ζωδιακού και το πιο ευφυές από τα ζώδια της γης. Πώς άλλαξα έτσι; Αν λάβω υπόψη και τον ωροσκόπο μου, γίνομαι ακαταμάχητος. Έχω λένε Σκορπιό, ο οποίος είναι ταυτισμένος με τα sex-shops και τα όργια του Καλιγούλα. Πλέον, έχω καταλήξει ότι κανένα ζώδιο δεν ξέρει τι του γίνεται, κάτι που θεωρώ πολύ υγιές. Στη συνέχεια θα περιγράψω τη σχέση μου με το αντίθετο φύλο, μέσα από τα άστρα. Απαιτείται μια στοιχειώδης κατάρτιση πάνω στα κλισέ που περνάνε από γενιά σε γενιά. Και προσωπικά βιώματα. Κάτι τέτοια γράφω και άντε να με πάρετε αύριο πάλι στα σοβαρά…

Οι Κριοί είναι ψώνια και κυριαρχικοί. Δεν κάθονται στο κώλο τους λίγο. Η Κριαρίνα αν και θα με ήθελε, θα ένιωθα ότι με ακύρωνε συνεχώς σαν άντρα και θα την έπειθα με τα χίλια ζόρια να χωρίσουμε…
Οι Ταύροι βαριούνται γενικά, δεν τους αρέσουν οι αλλαγές και μπορώ να κάθομαι μαζί τους σπίτι όσο θέλω. Θα μπορούσα να μην ντρέπομαι όταν λέω πως το δίλημμα δεν είναι που θα πάμε αλλά τι θα δούμε…Με βολεύουν.
Με μία Δίδυμο θα μπορούσα να απολαμβάνω την ουσιαστική επικοινωνία σε παράλληλους μονολόγους. Θα μαζεύαμε σε κάθε μας έξοδο λαοθάλασσες για να μας ακούνε. Αφού τους εξαντλούσαμε όλους, εκεί προς την αυγή, θα αποφασίζαμε πως καλύτερα θα ήταν να μείνουμε φίλοι και θα ανανεώναμε το ραντεβού μας για μια άλλη φορά με στόχο να μαζέψουμε ακόμα περισσότερο κόσμο…
Με μια Καρκίνο θα κοιτιόμασταν στα μάτια και θα της έλεγα πόσο αγαπάω τη μαμά μου χωρίς να με θεωρεί μαμάκια. Θα έβγαζα όλο μου το συναίσθημα, μέχρι να μας πάρουν τα ζουμιά. Τέλος, θα καταλήγαμε να κλαίμε χωρίς φυσικά να ξέρουμε γιατί…
Με μία Λιονταρίνα θα αυτοθαυμαζόμασταν και θα στεναχωριόμασταν που όλος ο κόσμος δεν είναι σαν κι εμάς. Θα αποδεχόμασταν αδιαμαρτύρητα τη μεσσιανική μας αποστολή στον κόσμο! Πολύ κακή εντύπωση θα μας έκανε- κάτι που θα δημιουργούσε προβλήματα- ότι δεν μας προσκυνάνε στο δρόμο… Αυτοί χάνουν.
Με τους Ζυγούς θα μιλούσα όσο ήθελα για το παραδικαστικό και τον ιμπρεσιονισμό. Αν έκανα το λάθος να τα φτιάξω με μία Ζυγό, θα έμενα αιωνίως μαζί της αφού θα προσπαθούσα μάταια να μαλώσουμε και δεν θα μου έδινε καμία αφορμή…
Με μία Σκορπίνα θα έκανα One night stand κρεμασμένος από τον πολυέλαιο. Θα το επαναλαμβάναμε μετά από ένα μήνα σε στρώμα θαλάσσης και θα με ξεχνούσε δεμένο με χειροπέδες. Το γεγονός θα ήταν η πρώτη τριβή στη σχέση μας που θα τελείωνε άδοξα, αφού δεν θα καταλάβαινε ποτέ την ανάγκη μου να μιλάω…
Με μία Τοξότη, θα ταξιδεύαμε σε άγνωστα μέρη και θα φωτογραφιζόμασταν μπροστά από κάθε μνημείο, χωρίς να ξέρουμε τι είναι το καθένα. Στο γυρισμό θα ξεχνούσαμε πόσο ερωτευμένοι ήμασταν στο ταξίδι και θα βρισκόμασταν μετά από χρόνια για να ανταλλάξουμε φωτογραφίες και εντυπώσεις.
Με μία Αιγοκερίνα θα κοιτούσα επιτέλους το συμφέρον μου. Θα μαζεύαμε υλικά αγαθά, όχι για τα παιδιά της Αφρικής που έχουν πέσει όλοι πάνω τους να τα σώσουν, αλλά για εμάς! Σύγχρονοι μαυραγορίτες, φιλόδοξοι, θα γινόμασταν γείτονες του Νίκου Χατζηνικολάου. Τη βίλα θα την φυλούσαν 3 εταιρίες security. Παρόλα αυτά, θα έφτιαχνα και ένα λάκκο με κροκόδειλους για να αισθάνεται εκείνη ασφαλής, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνω.
Με μία Υδροχόο, θα κάναμε συνέχεια επανάσταση και θα τελούσαμε στο σπίτι μας γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων!Μέλη χιλιάδων Μ.Κ.Ο, θα τα παρατούσαμε όλα μια μέρα για να μείνουμε στο Νταρφούρ. Θα ανέλυα ανενόχλητος ό, τι μου κατέβαινε στο κεφάλι και θα γινόμουν άγιος( ξέρει αυτή).
Με μία Ιχθύ, θα κοιτούσαμε το φεγγάρι. Εκείνη θα μου έλεγε πόσο ρομαντική βρίσκει την έλλειψη βαρύτητας και εγώ, αν και θα ήθελα να αναφερθώ στον ψυχροπολεμικό ανταγωνισμό ΕΣΣΔ-ΗΠΑ, θα αναγκαζόμουν να συμφωνήσω. Κάθε μέρα θα βγαίναμε στον ψυχολόγο.
Άφησα τελευταία τα Παρθενάκια. Με μία Παρθένο, θα κοιτιόμασταν συνωμοτικά και θα μέναμε στα συγχαρητήρια. Αν αποφασίζαμε ότι δεν αντέχουμε τη διαφορετικότητα σας, θα παντρευόμασταν και θα κάναμε σεξ κάθε πρωτοχρονιά για να διασφαλίσουμε ότι και τα παιδιά μας θα είναι Παρθένοι. Αν μου το έβγαζε 7μηνίτικο, θα τη χώριζα και θα πέθαινα κάπου ήσυχα, μόνος μου, πλήρης ημερών, ευτυχισμένος που δεν έζησε ένας άλλος, μη Παρθένος, στη θέση μου.
Παρθένοι όλου του κόσμου, ενωθείτε…

Υ.Γ: Το κείμενο είναι αφιερωμένο στην αναγνώστρια Αλίκη που είχε ζητήσει ζώδια. Η ίδια δεν ξέρει τι ζώδιο είναι. Βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο ζωδίων και μια αστρολόγα την κάνει Δίδυμο και μια άλλη Καρκίνο. Να ‘ξερε πόσο τη ζηλεύουμε!

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Ανησυχίες ενός ηλιθίου, εμού του ιδίου, αφορισμοί και σκέψεις(2)

  1. Η περίφημη Ola(το κύμα), είναι το χασμουρητό της εξέδρας.
  2. Είμαι στο Facebook, άρα υπάρχω.
  3. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και ο Διάβολος το πετρέλαιο.
  4. Αν θες να γίνεις δημοσιογράφος, πρέπει να φοβάσαι το σκοτάδι. Για να θες να το φωτίσεις.
  5. Αν δεν καταφέρω να γίνω δημοσιογράφος, θα ψάξω να κάνω μία έντιμη δουλειά.
  6. Μόνο τα αυτοκίνητα θα έπρεπε να ζουν στις πόλεις, με ανθρώπους δεν είναι λειτουργικές.
  7. Όλους αυτούς που μας παρακολουθούν με τις κάμερες τους παρακολουθεί κάποιος; Γιατί δεν είναι πολύ καλά…
  8. Όταν οι μαμάδες ξεκινούν το παιχνίδι των παρατηρήσεων, δεν σε αποβάλλουν ούτε στην τρίτη όπως γίνεται στο βάδην. Θα σε εξαντλήσουν επιστημονικά…
  9. Με μία δόση υποκρισίας, όλοι γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι…
  10. Στα πάρτι μερικές φορές πίστευα πως το πιο όμορφο δωμάτιο του σπιτιού ήταν εκείνο που βρίσκονταν τα μπουφάν.
  11. Η ιδανική γυναίκα είχα σκεφτεί κάποτε για τον καθένα μας είναι αυτή που θα μας θέλει για τους σωστούς λόγους. Αναθεωρώ. Η ιδανική γυναίκα είναι αυτή που θα σε θέλει για μία και μόνο ψευδαίσθηση, αυτή του ότι είσαι ο καλύτερος.
  12. Η ζωή είναι ωραία αλλά να έχεις πιει πρώτα κάτι…
  13. Κρυφοί straight είναι τα ζευγάρια που δεν επιβεβαιώνουν ότι είναι μαζί…
  14. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, είναι σαν την εικόνα που έχουμε για τη φωνή μας. Στρεβλή…
  15. Στο στρατό οι μαλάκες έχουν την τιμητική τους…
  16. Το να μη βλέπω άνθρωπο, με κάνει καλύτερο άνθρωπο…
  17. Όταν είσαι φαντάρος φωτογραφίζεσαι για τον ίδιο λόγο που φωτογραφήθηκε ο Βασιλιάς με τη Χούντα. Για να δουν όλοι πόσο θλιμμένος είσαι- έτσι είχε δικαιολογηθεί…
  18. Αχ γυναίκα, ακόμα και για να σε παντρευτούμε, πρέπει να σε ρωτήσουμε…
  19. Τον ενικό και τον καφέ, ποτέ δεν τον πετυχαίνω…
  20. Θέλει ο μαλάκας να κρυφτεί και το τιμόνι δεν τον αφήνει…
  21. Θεσσαλονίκη: Η πόλη που δεν παρκάρει ποτέ…
  22. Το χιούμορ είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας που εμπιστεύομαι…
  23. Γυναίκες, το ποδόσφαιρο είναι κυνηγητό με μπάλα…
  24. Όλοι οι γάμοι είναι λάθη…Στο χέρι σου είναι να τα υποστηρίξεις…
  25. Οι πραγματικοί ήρωες πρέπει να πεθαίνουν, ζωντανοί κινδυνεύουν…
  26. Ο λαός παίρνει πάντα ώριμες αποφάσεις. Όταν, δε, μας βολεύουν, βρίσκεται στο ζενίθ της ωριμότητας του…
  27. Μη παίρνεις τόσο σοβαρά τον εαυτό σου και τη ζωή σου, θα σε προδώσουν…
  28. Ο Θεός είναι κάτι που με βοηθάει να κάνω πιο γρήγορα τη δουλειά μου…
  29. Άναρχη είναι μία κοινωνία χωρίς πόλεμο…
  30. Ο νόμος δεν ισχύει όταν τον παίρνεις στα χέρια σου…
  31. Είναι πατριωτικό να μην αγαπάς όλους τους συμπατριώτες σου…
  32. Ταλέντο στην TV είναι να γίνεσαι συμπαθής χωρίς ιδιαίτερο λόγο…
  33. Η πατρίδα μου έχει σύνορα, από όρια πάσχει…
  34. Γενέθλια: Η μεγάλη γιορτή του χρόνου εις βάρος μας…

    Υ.Γ: Ορισμένα λένε αυτά που εννοούν. Όλα θέλουν κάτι να πουν…Το τι εννοώ ακριβώς κάθε φορά, βρείτε το μόνοι σας…

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Δεν ξέρω τι γινόταν, έβλεπα τηλεόραση (2)

Επιδόρπιο χθεσινών σκέψεων:

Μία φίλη μου, μου είπε ότι θίγω πολλά ζητήματα και μπερδεύτηκε. Αυτό ακριβώς ήθελα να αποδείξω. Όταν σου λένε ότι ο Καραμανλής είναι ο καταλληλότερος, δεν μπερδεύεσαι, το πιστεύεις και πορεύεσαι.

Αν εγώ κάνω λάθος όσον αφορά στην αντιμετώπιση του Παπανδρέου από τα Μ.Μ.Ε, μικρό το κακό. Αν είναι δικό τους, μεγάλο. Σήμερα στην αρχαία Ολυμπία άλλωστε ο ίδιος φρόντισε να με προβληματίσει σοβαρά για τα ελληνικά του μια ακόμη φορά. Είπε: «Η φλόγα μας θυμίζει την Ελλάδα του κύρους, της ειρήνης, μια Ελλάδα που μπορεί. Αλλά υπάρχουν και οι φλόγες που έκαψαν την Ολυμπία, που μας θυμίζουν την Ελλάδα της παραίτησης, της ανιδιοτέλειας, μιας πολιτείας πελατειακής που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής….».Βρείτε το λάθος! Α ρε Γιώργο! Τζάμπα τα λεφτά των ιδιαίτερων και βούτυρο στο ψωμί του Λάκη.

Η κοινωνία είναι ένα γήπεδο. Σε ένα γήπεδο η εικόνα που έχεις για τον αγώνα, εξαρτάται από τη θέση που κάθεσαι. Ας πούμε ότι η θέση που κάθεσαι είναι η οπτική σου. Κάτι θα δεις που δεν θα δει ο απέναντι και κάτι που θα παρατηρήσει ο απέναντι θα σου διαφύγει. Οι παρωπίδες και οι προκαταλήψεις σου είναι η μπροστινή σου σειρά. Αν σηκωθούν ξαφνικά, θα χάσεις τη φάση. Το «ύψος» θα σε βοηθούσε τουλάχιστον να δεις ολόκληρο το ματς. Κάτσε λοιπόν ψηλά αλλά όχι πολύ μακριά. Ανοιχτό μυαλό, διαλλακτικότητα, συζήτηση με τον απέναντι και σίγουρα ριπλέι το βράδυ για να βρεθείς κοντά σε λίγη αλήθεια. Χωρίς βέβαια να ξεχάσεις την επόμενη εβδομάδα να ρίξεις πάλι ένα βλέφαρο στο ριπλέι γιατί μπορεί με τη συναισθηματική φόρτιση να μη κατάλαβες καλά.

Παράδοξο: Την ίδια ώρα που ο Έλληνας δεν φοβάται το γυαλί, απαντάει σε πολιτικά γκάλοπ στο δρόμο λες και βρισκόμαστε σε περίοδο χούντας. Πριν ακόμα την άνοδο του Σύριζα, αν άκουγες τις απαντήσεις, θα νόμιζες ότι ο δικομματισμός κονταροχτυπιέται με τους οικολόγους…

Πριν γίνω blogger, πίστευα ακράδαντα πως έπρεπε να μπω μέσα στην τηλεόραση έστω για μερικά λεπτά για να μιλήσω κάποιες μέρες με την οικογένεια μου. Μόνο τότε θα αποκτούσα κύρος. Θα μου δινόταν η ευκαιρία με επιχειρήματα να αντιπαρατεθώ σε πάνελ και να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου σε πτυχές της σάτιρας του Λάκη, κερδίζοντας την προσοχή τους.

Ό, τι λέω δεν παύουν να αποτελούν έπεα πτερόεντα ενός blogger, που όλο και συχνότερα χλευάζονται από ανασφαλείς αστέρες της πένας. Σε λίγο θα μας περιγράφουν σαν κάτι γραφικούς τεμπέληδες! Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλ….ες.

Τέλος για να πάω κόντρα σε όσους θεωρούν πως μόνο αυτοί είναι και κανείς άλλος, προτείνω ο καθένας από εμάς να χρησιμοποιεί συχνότερα το μυαλό του. Η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία που την εξουσιάζουν βάναυσα πολιτικοί και Μ.Μ.Ε, θέλει να μας βάλει σε ενοχές αν σκεφτούμε κάτι που δεν ακούμε ή δεν έχει την κοινή γνώμη με το μέρος του. Αν δεν το επιχειρήσουμε, μια ζωή θα μας έχουν για πρωινό…

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Δεν ξέρω τι γινόταν, έβλεπα τηλεόραση…


Στην Ελλάδα είχε πει ο Τσαρούχης, είσαι ό, τι δηλώσεις. Ό, τι δηλώσεις κάθε φορά. Για ένα πράγμα θα θυμόμαστε αυτήν την κυβέρνηση. Μπορεί να μην παράγει έργο, αλλά διαθέτει καταπληκτικό επικοινωνιακό επιτελείο. Το καλύτερο που είχε ποτέ κυβέρνηση. Το κάτι άλλο. Έχουν πείσει τον ελληνικό λαό ότι για όλα φταίει ο ίδιος και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σε εμάς επιτίθενται κατά καιρούς στην καταναλωτική μας νοοτροπία, μας κατηγορούν ότι φταίμε για την ακρίβεια, ότι είμαστε ρετιρέ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ για όλες τις πολιτικές του. Για ό, τι δεν πάει καλά. Για όλα, γιατί όχι; Το βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα, εισπρακτικό νομοσχέδιο ( τα σουφρώνει από τα κάτω) των Ασφαλισμένων, το βάφτισαν μεταρρύθμιση. Περνούν ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο χωρίς να ανοίξει μύτη, με ελάχιστη αντίδραση. Και ο κόσμος απογοητευμένος δεν αντιστέκεται. Ο Καραμανλής, σύμφωνα με το προφίλ του, είναι «Κέντρο», κοινωνικό κέντρο( ορολογία 2004). Είναι μεταρρυθμιστής( αυτό κι αν ήταν δύσκολο). Πηγαίνει στον Άϊ Στράτη και υμνεί τους αγώνες της Αριστεράς. Δηλώνει θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός μονάχα στο εξωτερικό μπορεί να είναι ο εαυτός του και να παρακολουθεί τα συνέδρια του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος, ως δεξιός.
Η αίσθηση που παίρνω εγώ από την κοινωνία είναι ότι μπορεί να τα πηγαίνουν χάλια, αλλά υπάρχει σχέδιο. Ότι ο πρωθυπουργός έχει ένα μυστικό πλάνο σύμφωνα με το οποίο μια μέρα, όλα θα φτιάξουν. Ανεργία, ακρίβεια, παιδεία, υγεία, μισθοί, συντάξεις και ό, τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Πρέπει να του έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη και καλώ μέχρι το τέλος του κειμένου, την απόλυτη Ελληνίδα σταρ να έχει φτάσει να μας το τραγουδήσει. Αφού μας έχουν πείσει, υποκλίνομαι…
Ο επικοινωνιολόγος της Ν.Δ, κ. Λούλης σημειώνει στο νέο του βιβλίο: «Η δεύτερη θητεία Καραμανλή θα κριθεί στο πεδίο του χειροπιαστού έργου και πολύ λιγότερο στο πεδίο μιας γενικής αίσθησης αξιοπιστίας προσώπων και επικοινωνιακής υπεροχής. Η σωστή επικοινωνία ασφαλώς μπορεί να στηρίξει μια μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Όμως στη φάση αυτή η επικοινωνία αποκτά ρόλο κομπάρσου μπροστά σε ένα έργο που πρέπει να μιλά από μόνο του». Περιττό να πω ότι δεν άρεσε καθόλου το βιβλίο, άλλωστε ποτέ ο κ. Λούλης δεν αγαπήθηκε στο εσωτερικό της Ν.Δ.
Η κοινωνία την ίδια ώρα που το έλλειμμα πολιτικής κυβερνά ανενόχλητο και για όσους μπορούν να διαβάσουν την ψυχοσύνθεση του Πρωθυπουργού, απρόθυμα, βλέπει τηλεόραση. Αποχαυνώνετε. Η TV έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα να μη λύνει πλέον τα προβλήματα της μέσω παγκοσμίων πολέμων, αλλά να παρακολουθεί πολέμους ή βομβαρδισμούς φτωχών χωρών και να συμπονά. Η επίδραση της στη ψυχοσύνθεση μας είναι τεράστιας σημασίας, που δικαιολογείται και μόνο από την ύπαρξη της. Τα θέματα που απασχολούν συχνότερα είναι: α) το ερώτημα: «Που πήγαν οι άντρες;»( στο γήπεδο κοιτάξατε;), β) λογική ή συναίσθημα…,γ) Ζήσε σαν να είναι η τελευταία σου μέρα...Το τελευταίο ειδικά χρησιμοποιείται στρεβλά, για τις ανάγκες της καταναλωτικής κοινωνίας. Ποιος από εμάς ζει σαν να είναι η τελευταία του μέρα; Παίρνει κανείς κάθε μέρα όλες τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του για να τους πει ότι αυτές αγάπησε πραγματικά και όχι τη σύζυγο του; Πίνει κάθε μέρα μέχρι τελικής πτώσης και φλερτάρει με ό, τι βρει μπροστά του; Εσείς μπορεί να μην το κάνετε, αλλά ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, το κάνει και το διασκεδάζει. Φαινομενικά τουλάχιστον. Η θλίψη βέβαια, αν δεν ανήκεις στους σταρς της βραδιάς, εντείνεται. Η αίσθηση δυστυχίας δεν φεύγει ως δια μαγείας με μια βότκα πορτοκάλι. Ακόμα πιο στεναχωρημένος αύριο, ο σύγχρονος άνθρωπος ψάχνει απεγνωσμένα παρέα για να καλύψει τις ανάγκες της νύχτας, αφού οι συναισθηματικές, ακόμα και αν υπάρχει σχέση, μπαίνουν για λίγο στην άκρη.
Ο νέος κλείνεται σε χώρους για να καπνίσει, να πιει πετρέλαιο, να φάει τους ξηρούς καρπούς που δείχνουν οι Αποδείξεις, να επιδειχτεί μπας και πηδηχτεί. Χώροι που μόνο την επικοινωνία δεν ευνοούν! Όλοι μαζί σε μια ψευδαίσθηση συλλογικότητας. Σε τέτοιους χώρους έχω νιώσει την απόλυτη μοναξιά…Η ελευθερία του θαμώνα είναι η αυξημένη πιθανότητα του να βρει οποιαδήποτε για το βράδυ. Ο άντρας κυνηγός μοιράζει σφηνάκια και βλέμματα του στυλ: « Σε λίγο θα σε πηδήξω, αλλά δεν το ξέρεις». Το μόνο ενδιαφέρον που βρίσκω πραγματικά εκεί μέσα είναι η παρατήρηση…Το μεγαλύτερο νούμερο θα εμφανιστεί από στιγμή σε στιγμή και λατρεύω να το κοιτάω αδιάφορα βάζοντας το σε σκέψεις για το αν είναι όσο σέξι πιστεύει…Αν και το καινούριο ριάλιτι ακόμα το ψάχνει, μπορούμε να πούμε ότι η σκέψη είναι σέξι. Γι’ αυτό ο dj και οι barmen θεωρούνται οι πιο σεξουαλικοί άνθρωποι του χώρου. Ο dj σκέφτεται ποιο Hit της εποχής θα βάλει για να αυξήσει την κατανάλωση ποτών και ο barman δέχεται παραγγελίες που τις θυμάται. Δεν μπορείς να αποδείξεις ότι παρουσιάζεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνους γιατί εκεί είσαι ένας απλός επισκέπτης. Οι μεγάλοι, μας έκλεισαν σε μαγαζιά αλλά δεν με πείθει κανείς ότι νοιάζονται για τη διασκέδαση μας.
Η τηλεόραση σου λέει λοιπόν, αγόρασε αυτό, φόρα το άλλο, κάνε ό, τι σου δείχνω. Παίρνει δηλαδή αυτομάτως ένα ρόλο δασκάλου. Η ευτυχία σου εξαρτάται από την ομοιότητα σου με τα άτομα που βλέπεις. Μοιάζω με ό, τι δείχνει, άρα υπάρχω, αξίζω. Ο κόσμος ελέγχει πια την ευτυχία του στην TV. Οι εκτιθέμενοι, αφού μας έχουν βάλει σε σκέψεις για το κατά πόσον είμαστε καλά- χαζογελώντας συνέχεια και χωρίς ιδιαίτερο λόγο- εντέλει, μπορεί να αποδειχτούν πιο υγιείς από εμάς, αφού αυτοί εκφράζουν σε πανελλήνια εμβέλεια το ψώνιο τους και εκτονώνονται, ενώ εμείς- μαύρο φίδι που μας έφαγε- ψάχνουμε με διογκωμένες ανασφάλειες το δικό μας κοινό.
Όλο αυτό το ψεύτικο και το πλαστό, σε πνίγει και σε βάζει χωρίς να το καταλαβαίνεις, πιο βαθιά στον καναπέ. Οι ειδήσεις σε βιδώνουν, σε κάνουν ένα με το μαξιλάρι. Αφού ανέλυσες τηλεφωνήματα του στυλ: « Τα έφτιαξα με τον 60άρη σύντροφο της μάνας μου, δεν βρίσκω πού είναι το κακό» και παθιαστείς με αποπροσανατολιστικά θέματα όπως το βιβλίο Ιστορίας, έρχεται το Trash.
Να τονιστεί εδώ ότι το ασήμαντο συζητιέται πιο ευχάριστα και με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου μεταμορφώνεται σε σημαντικό. Το σημαντικό είναι κοινό μυστικό ότι και δεν μπορούμε να το λύσουμε και μας αναστώνει. Είναι ευκολότερο να συζητήσεις το χωρισμό της Νατάσας και του Σέρου από το να αναρωτηθείς για την κούρσα του μαύρου χρυσού. Με βολεύει περισσότερο να σχολιάζω τον Καραφώτη και την Παπουτσάκη από το να ρίξω μια ματιά στο Νταρφούρ, πώς να το κάνουμε! Μ’ αρέσει περισσότερο να συζητάω με παπάδες και gay το θέμα του γάμου τους- όχι του μεταξύ τους , αν και γίνεται- και να γράψω τη Γάζα στα αρχ… μου. Προτιμώ να δω Θρύλο και να «μεταρρυθμίσω» τη φίλη μου, από το να πάρω έστω στην τουαλέτα την εφημερίδα, που παρεμπιπτόντως, το σχήμα της δεν με βολεύει. 2,6 δις άνθρωποι έγραφε τις προάλλες σε όλο τον κόσμο δεν έχουν να πάνε σε τουαλέτα. Αλλά το κοινό έχει μάθει να συζητά ένα θέμα όπως αυτό που προτείνω: «Οι άντρες δε βρίσκουν στόχο όταν πηγαίνουν στην τουαλέτα. Ζητούν πιο φαρδιές λεκάνες». Ποια εκπομπή θέλει να το επεξεργαστεί;
Η trash , είναι ο πιο εύκολος στόχος για τους επικριτές της TV. Κι όμως, αν δεις όλη την ελληνική τηλεόραση από το πρωί, θα δεις πως μάλλον το trash με έναν περίεργο τρόπο σε κάνει να αναθαρρήσεις. Να πεις είμαι τηλεθεατής και είμαι καλά. Η TV σου κλείνει το μάτι. Μη μασάς, μη τους παίρνεις στα σοβαρά. Είσαι τόσο θυμωμένος απ’ όσα είδες, που τελικά θέλεις να δεις έστω για ένα λεπτό τον Κατ-μαν να ενσαρκώνει τον Άμλετ. Τον έχεις αγαπήσει, δεν αισθάνεσαι ότι σε χωρίζουν τόσα πολλά όσα σε χωρίζουν με τους παρουσιαστές και τις μοντέλες. Σε τελική ανάλυση σε τέτοιες περιπτώσεις οικειοθελούς παραίτησης από την ιδιωτικότητα, όπως λέει ο Ουμπέρτο Έκο: « υπάρχουν άβυσσοι απελπισίας που θα όφειλαν να μας ωθήσουν σε συμπονετική έλλειψη περιέργειας». Από τη στιγμή μάλιστα που οι μοναδικές αξιόλογες ενημερωτικές εκπομπές παίζουν το βράδυ της Τρίτης ταυτόχρονα και δεν δείχνουν να σε σέβονται ούτε αυτές. Σου ζητούν να τις αντιμετωπίσεις όπως κάνεις αν έχεις Supersport με το Champions League.Ποιο ματς θα δεις; Πόσο αστείοι να είναι και οι «άρρωστοι» στην TV; Αλλού είναι η κωμωδία.
Λαζόπουλος ή Τανκς; Η επίσημη σάτιρα των Ελλήνων, δέχεται από αρκετούς αρθρογράφους τον τελευταίο καιρό, δριμεία κριτική. Ακόμα και η χαζογκόμενα που δεν έχει διαβάσει ποτέ εκτός από τα ζώδια, κάτι άλλο στην εφημερίδα, αρχίζει να παρακολουθεί φανατικά Λάκη. Ο οποίος μπαίνει όλο και πιο συχνά σε πειρασμό-με τα νούμερα βοηθό- να περνάει πολιτική άποψη και να κάνει εμφανείς τις προτιμήσεις του. Ο Λάκης είναι ένα αναμφισβήτητο ταλέντο που αδικεί τον εαυτό του. Μπορεί να ασχολείται 30 λεπτά με το Γιωργάκη και ένα 2λεπτο να αφιερώνει στον Καραμανλή. Η σάτιρα δηλαδή να χτυπάει έναν αποδεδειγμένα αδύναμο πολιτικό, που συναντά και την άρνηση του κόμματος του, και την άρνηση των εφημερίδων που στηρίζουν παραδοσιακά το ΠΑ.ΣΟ.Κ και την χλεύη της αντιπολίτευσης. Ο ευκολότερος στόχος. Με άλλοθι ότι ασχολείσαι με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, που φυσικά οι πράξεις του δεν επηρεάζουν, ούτε βλάπτουν άμεσα κανέναν.
Ο Λαζόπουλος συχνά δικαιολογεί την εμμονή του σε κάποια πρόσωπα αριστοφανικά. Κάποιοι στην κοινωνία λέει προσωποποιούν την σήψη και την παρακμή. Εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο στο πρόσωπο του Γιώργου. Άλλωστε και ο ίδιος τον υποστήριξε φανερά στις εσωκομματικές του ΠΑ.ΣΟ.Κ, συμβαδίζοντας με τη βάση του κόμματος και αντιλαμβανόμενος ίσως ότι δεν μπορεί κανένας ευφυής πραγματικά άνθρωπος να μονοπωλεί έννοιες που υπάρχουν σε διαφορετικές μορφές σε κάθε ανθρώπινο εγκέφαλο. Τώρα πέφτει στην ίδια παγίδα. Το σύνδρομο Βενιζέλου, παίρνει την εκδίκηση του και στο μυαλό του Λάκη. Έχουμε πια εκχωρήσει το δικαίωμα στον εθνικό σατιριστή να σκέφτεται για λογαριασμό μας. Καλό θα ήταν να μην ανοίγουμε και εφημερίδες γιατί μπορεί να πιάσουμε κάτι που δεν έπιασε ο Λάκης και να αρχίσουμε ομαδικά να τον αμφισβητούμε. Η ευφυΐα του καθενός κρίνεται από το πώς αποφασίζει να την χρησιμοποιήσει. Και ο Χίτλερ ήταν ευφυής. Ο Γκέμπελς φαίνεται να είχε την ιδέα για την αφή της αρχαίας φλόγας στην Ολυμπία. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν ήταν μια ευφυής προπαγανδιστική ιδέα για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Αν η ευφυΐα σκοτώνει την ευαισθησία, σας χαρίζω όση διαθέτω.
Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δεν ικανοποίησε τις εφημερίδες της δημοκρατικής παράταξης, πόσω μάλλον τα τηλεοπτικά δελτία. Πρώτο θέμα έγινε ο Τσίπρας και το άνοιγμα του Γιώργου στο Σύριζα. Ότι ο Γιώργος από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι πιστεύει στη σύνθεση και την πολυφωνία μέσα στο ΠΑΣΟΚ( Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Μπίστης, Μάνος, Ανδριανόπουλος) δείχνει να μην ενοχλεί τα Μ.Μ.Ε που είναι ικανά να μιλάνε για αυτό το άνοιγμα, που και μόνο η αναφορά του, ευνοεί την Κουμουνδούρου. Είναι δημοκράτης, ολίσθημα μέγα. Η έκφραση επιθυμίας συνεργασίας ερμηνεύεται ως αδυναμία του Γιώργου. Ο οποίος αφελώς νόμιζε ότι κάποιοι θα βρεθούν να χαιρετίσουν την κίνηση του να μη μετέχουν στο Υπουργικό συμβούλιο υπουργοί και υφυπουργοί της διακυβέρνησης Σημίτη. Ότι αλλάζει κάτι, ότι κάτι ανανεώνει. Ότι είναι μια καλή αρχή. Λάθος! Βρήκαν να πουν μέχρι και για έλλειψη δημοκρατικότητας λόγω της ποσόστωσης που είχε βάλει για τους συνέδρους. Ότι αποκλείει τους άλλους. Γιατί όλοι πρέπει να είναι αρχηγοί στο ΠΑΣΟΚ. Τα σχόλια των εφημερίδων είναι γκρίνιες και γι’ αυτό τον τελευταίο καιρό, δεν έχουν καμία αξία. Σαν γονείς αυστηροί, είναι διατεθειμένοι να φτάσουν το παιδί τους στα όρια του, μέχρι να αυτοκτονήσει ή να το αποκληρώσουν. Τι δεν καταλαβαίνουν; Αυτός δεν ήταν ο Γιώργος από την αρχή; Στην επιμονή τους για συνεργασία , έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους. Το έχει χάσει το παιχνίδι και κανένας δεν θα πέσει στη φωτιά. Η μάχη των συντρόφων έχει χαθεί, μέσα τους. Οι εμφανίσεις τους και η αντιπολίτευση που κάνουν στα παράθυρα είναι υποτονικές. Μου θυμίζουν τους γέρους τους γειτονιάς μου όταν ήμουν μικρός που φύτεψαν δέντρα στο πάρκο, όχι από ευαισθησία για το περιβάλλον αλλά για να σταματήσουμε να παίζουμε.
Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, γράφουν κόντρα στο «Γιώργο άλλαξε τα όλα», που ήταν το ζητούμενο έτσι όπως εκφράστηκε από το σύνθημα της βάσης. Είμαι σίγουρος ότι περιμένουν κάποιοι να θέσουν και πάλι θέμα ηγεσίας. Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά το ξέρω. Δεν σε θέλουμε, θα σε διώξουμε, δεν τραβάς, δεν κάνεις για αρχηγός. Ότι το 2000 μιλούσαν όλοι για τη Σαλώμη του τωρινού Εθνάρχη Καραμανλή- ένα βήμα πριν διαδεχτεί το θείο βρίσκεται, δεν το θεωρούν αρκετό για να στηρίξουν το Γιώργο ασκώντας του καλοπροαίρετη κριτική.
Συνωμοσιολογία; Τίποτα δεν αποκλείεται. Ενδέχεται να υπερτιμώ τον Παπανδρέου και οι άλλοι να έχουν δίκιο. Δεν μπορεί όμως τη συνωμοσία να την χρησιμοποιεί μόνο το σύστημα, όποτε τη βολεύει(τρομοκρατία το πιο πρόσφατο παράδειγμα) και τον Κένεντι να τον σκότωσε ένας παρανοϊκός. Δεν ψήφισε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο πριν 5 μήνες γιατί κέρδισε το Test IQ με αντίπαλο το Βενιζέλο, αλλά γιατί προφανώς κάτι βλέπει που δεν ενδιαφέρει τα Μ.Μ.Ε. Ότι ο Γιώργος υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να είναι έντιμος και να γίνει ένας καλός πρωθυπουργός. Στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα η εντιμότητα ταυτίζεται με τη χαζομάρα... Ό, τι και να κάνει ο Γιώργος, δεν ευχαριστεί κανέναν. Θέλοντας να μη του προσδώσουν καινούρια επίθετα ( αυταρχικός, αντιδημοκρατικός), δεν διώχνει ούτε τους υπονομευτές του. Προσπαθεί να τους ευχαριστήσει όλους, με αποτέλεσμα να μην το ευχαριστιέται αυτό που κάνει ούτε ο ίδιος.
Για να καταλάβουμε όλοι τη δύναμη της τηλεόρασης, αρκεί να σκεφτούμε λίγο το Famestory. Η Κατερίνα Κούκα μπορεί να είναι μια καλή τραγουδίστρια, αλλά όλοι θα τη θυμούνται για τον ιστορικό καβγά με την παίκτρια Άσπα. Ο κ. Δανίκας, παρόλο που έχει γράψει χιλιάδες κριτικές ταινιών και έχει δει από κοντά τη θεά Μόνικα Μπελούτσι, η TV είναι ικανή να τον αφήσει στη μνήμη μας σαν τον άνθρωπο που χαρακτήρισε τη νίκη στη Γιουροβίζιον ως τον πρώτο θρίαμβο της Ν.Δ στο βρακί της κυρίας Παπαρίζου- το εύστοχο σε ένα παράθυρο δεν συγχωρείται.
Στόχος είναι να μη σε αφήσουν να πάρεις ανάσα. Να μην αναπνεύσεις, να μη σκεφτείς μόνος σου. Να πεθάνεις πιο νωρίς, να είσαι νεκρός, αφού παραχωρήσεις πρώτα την εξουσία σου ως πολίτης που κρίνει. Τώρα πια χρειάζεσαι τις ικανότητες της Πυθίας, τη φαντασία της Άγκαθα Κρίστι και το ένστικτο του Pippo Inzaghi για να συνθέσεις κάτι που θα μοιάζει με αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει.
Οι δημοσκοπήσεις και τα παράθυρα, παίζουν κυρίαρχο ρόλο στο πολίτευμα μας, χωρίς φυσικά να το προβλέπει το Σύνταγμα. Εγώ είμαι ένας πολίτης που έχει δικαίωμα ψήφου. Θα ήθελα όμως να έχω τη δυνατότητα να κρίνω κάθε κυβέρνηση κάθε τέσσερα χρόνια. Να ήμουν αναγκασμένος να την κρίνω από το έργο της και όχι από την ευελιξία των επικοινωνιακών της παιχνιδιών και την ανελευθερία του Τύπου. Να μη χρειάζεται να βάζω στη ζυγαριά τα σκάνδαλα. Να μου δίνει η δημοκρατία μας τη δυνατότητα να ηρεμώ, να αποστασιοποιούμαι για λίγο διάστημα.
Χωρίς να αλλάζει στην ουσία τίποτα, πριν προλάβουμε να απαντήσουμε σε μία δημοσκόπηση, μας προλαβαίνει μια άλλη, καινούρια. Οι πολιτικές εκπομπές είναι κάρτες με ποσοστά και ο δημοσκόπος λέει πάντα τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Οι εκπομπές είναι κατ’ ευφημισμόν πολιτικές και οι πολιτικοί εκτελούν χρέη πολιτικού. Ο Αβραμόπουλος δεν εμφανίζεται μία ολόκληρη εβδομάδα και η δημοτικότητα του μειώνεται, ενώ αρκεί μια παραπάνω εμφάνιση του Μιχάλη Λιάπη ως υπουργού πολιτισμού για να καταβαραθρώσει τα ποσοστά του- Ο υπουργός που του λένε να απευθύνει χαιρετισμό και καταλαβαίνει πως πρέπει να κουνήσει τα χεράκια.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την Όλγα Τρέμη να ρωτάει: « Στη δημοσκόπηση είναι μέσα το ομόλογο;». Πότε να προλάβει να επιδράσει το ομόλογο αγαπητή ‘Ολγα; Νομίζουν ότι ο λαός -αν ακούει, έμαθε για το ομόλογο και άλλαξε πολιτική άποψη; Ακόμα και το πιο ισχυρό φάρμακο θέλει το χρόνο του για να επιδράσει. Δεν προλαβαίνω να πιστέψω οτιδήποτε και μου λένε τι πιστεύω με ακρίβεια, περιγράφοντας με. Σε μία εβδομάδα η επίδραση της δημοσκόπησης αλλάζει και έτσι όλοι την περιμένουν με αγωνία, σαν τα νούμερα της AGB.
Για να κλείσω με το ζήτημα, σας καλώ να φανταστείτε την δημοσκόπηση σαν την ενοχλητική καθαρίστρια των ξενοδοχείων. Που ενώ προσπαθείς να κοιμηθείς, σε ξυπνάει ζητώντας σου να καθαρίσει, αν και είχε καθαρίσει και χθες και δεν πρόλαβε τίποτα να βρομίσει επαρκώς, ούτως ώστε να δικαιολογεί άκουσμα ηλεκτρικής σκούπας πριν την αράξεις στην παραλία. Βλέπουμε λοιπόν, δημοσιογράφους και πολιτικούς να βρίσκουν ένα τέλειο videogame! Στις δημοσκοπήσεις. Την αυθεντία των οποίων κακώς ο Γιώργος αμφισβητεί. Θα έπρεπε οποιοσδήποτε διαθέτει στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία στο δικαίωμα του πολίτη να αποφασίζει χωρίς τις προτροπές των δημοσκοπήσεων, να ζητήσει την αραιότερη χρήση τους. Η δημοκρατία που περιγράφω εξαντλείται στη φράση: «Αυτός το ‘χει»! Ένα νέο πρόσωπο, ο Αλέξης, το έχει και το χαίρεται. Το ‘ χει ή του το’ δωσαν; Η αλαζονεία του πρώτου νέου αρχηγού κόμματος εκφράζεται συχνά πυκνά. Καλωσορίζει το Γιώργο στους αγώνες, απαντάει με Μπρεχτ και άλλα τέτοια πιασάρικα. Εγώ να του θυμίσω αν και με τυφλώνει το δαχτυλίδι του πως: «Κάλλιο να τρυπώνεις από μια κλειδαρότρυπα, παρά να διαβαίνεις από ορθάνοιχτες πόρτες»( Νίτσε).
Θα ήμουν ανειλικρινής Πινόκιο αν δεν έλεγα ότι πολλά πράγματα με διασκεδάζουν στην Τηλεόραση. Μπορεί ακόμα να σε κάνει να αναρωτιέσαι τι πάει να πει γυμνή φωτογράφιση του Κώστα Μαρτάκη και μέχρι την αποκάλυψη των φωτογραφιών να καρδιοχτυπάς αν το έδειξε τελικά το όργανο ή το κρατούσε, ή σε ανάλογη περίπτωση μιας καλλονής που φωτογραφίζεται πιάνοντας τα δύο βυζιά της και αποκαλύπτει για παράδειγμα πως: «Το ένα δεν έχει ρώγα». Η νέα μόδα θέλει εκπομπές μέχρι δελτία να ασχολούνται με ένα "ανφάν γκατέ" ανθρώπων που δεν τους παίζει ούτε η trash(αποτελούν ωστόσο δημιούργημά της). Αν κοροιδέψεις το Σπύρο Ρέβη, συμβάλλεις στην αποκαθήλωση του από το θρόνο του εθνικού μάνατζερ ή αν ειρωνευτείς τον Εθνικό Σταρ, δικαιώνεις την Αλίκη Βιουγιουκλάκη. Το στιγμιαίο λάθος και τα dna test σε υπνωτίζουν και σε εθίζουν. Ανησυχεί ο πολίτης αν μια Τατιάνα θα του φτάσει μέχρι το βράδυ ή αν έγινε όμορφη η Μαρία- που μεταξύ μας άσχημη ήταν πιο συμπαθητική. Αν η εκπομπή που παρουσίαζε ανθρώπους που αυτομαστιγώνονται μεσημεριάτικα, μας οδηγήσει στη μίμηση της πράξης, εκπληρώνει το σκοπό της. Σε τι ακριβώς έχουμε φταίξει; Το ΕΣΡ έχει βρει τους εχθρούς του στα πρόσωπα του μακάκα και του Μπομπ Σφουγγαράκη. Η τηλεόραση δεν έκλαψε τελικά τη Νανά που έσβηνε κάθε πρωϊ από την ασθένεια που σε κάνει να βουτάς μαρούλια μέσα στην Coca cola, live, παρόλο που οι φίλοι της δεν της το έλεγαν για να μην την πληγώσουν. Η TV μπορεί να καμαρώνει ότι προβάλλει στο τσακίρ κέφι μέχρι και πρότυπα όπως η γλωσσομαθής Ελεονώρα και η γνώστρια άπειρων μουσικών οργάνων, Σάσα Μπάστα. Και να τις αφήνει να μαλώνουν στο βωμό του Πάρη Κασσιδόκωστα.
Παρόλο που διασκεδάζω λοιπόν, φοβάμαι ότι έχουμε μια κυβέρνηση που θεωρεί πως δεν χρειάζεται να κυβερνά εφόσον μας ελέγχει δημοσκοπικά. Σκέφτομαι πως αν η TV έδειχνε τη μέρα όσα δείχνει μετά τα μεσάνυχτα, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Οι εφημερίδες, από την άλλη, πρέπει να αρχίσουν σοβαρά να ανησυχούν για τις χαμηλές πωλήσεις τους. Αποκλείεται να εκφράζουν το μέσο άνθρωπο και τις αξίες της ενημέρωσης και να μην τις αγοράζει ο κόσμος. Αν άλλωστε οφείλει ένα ευχαριστώ ο Τύπος για τα φύλλα που πουλάει, πρέπει να το πει στην τηλεόραση. Διατηρεί για τους ευαίσθητους αυτής της χώρας ακόμα κάτι από την αξιοπιστία του. Προς το παρόν, ένας πρωθυπουργός στον ουρανό της Ραφήνας μετράει τα σκάνδαλα…Ή μάλλον προβατάκια

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

Εκδημοκρατίζοντας νεκρούς...


Ποτέ μη σκεφτείς ότι ένας πόλεμος, όσο αναγκαίος και δικαιολογημένος κι αν είναι, πως δεν είναι έγλημα( Χέμινγουέι).
Όταν ξεκινάω να γράφω για κάτι αληθινά σοβαρό, νιώθω πάντα ότι δεν είμαι επαρκής για να το θίξω. Και δεν πιστεύω ότι θα νιώσω ποτέ. Έχοντας όμως στο νου μου ένα καθηγητή μου στη σχολή που μου πέταξε μια μέρα τη διδαχή: « Είσαι πολύ μικρός για να έχεις άποψη», το τολμάω. Άλλωστε όταν πρόκειται για κάτι παράλογο, δεν έχω να πάρω την άδεια κανενός.
Αφορμή για όσα γράφω ένα βιβλίο του Νόαμ Τσόμσκι που διάβασα σχετικά με το Βιετνάμ. Στο στόχαστρο του βάζει εκείνους τους διανοούμενους, τους νέους μανδαρίνους, που διατείνονται πως η βία θα διαδώσει τελικά τη δημοκρατία. Το τίμημα είναι πάντοτε εκατομμύρια νεκροί. Η πορεία για ορισμένους στη διανόηση φαίνεται να αφαιρεί την ψυχή τους. Θα ‘ναι στρωμένη με λεφτά...
Γι’ αυτό δεν απορείς όταν ο νικητής του χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων λέει ότι αν χρειαστεί θα μείνει 100 χρόνια στο Ιράκ. Απειλεί δηλαδή ότι θα ζήσει μέχρι τα 170 του και θα σκοτώνει από τη θέση του πλανητάρχη. Ο πόλεμος διαφορετικά λέγεται ειρηνοποίηση στην Αμερική. « Η επιτυχία της ειρηνοποίησης απαιτεί να υπάρχουν επιζώντες για να ειρηνοποιηθούν» γράφει ευφυώς ο Τσόμσκι. « Η επιθετικότητα του φιλελεύθερου ιμπεριαλισμού δεν είναι ίδια με εκείνη της ναζιστικής Γερμανίας, αν και η διάκριση φαίνεται μάλλον ακαδημαϊκή σ’ έναν αγρότη στο Βιετνάμ ο οποίος δέχεται χημικά αέρια ή απανθρακώνεται..»
Ο χρόνος εκτός από ευθύγραμμα, μετράει και αντίστροφα. Στην περίπτωση του Πλανητάρχη- το ότι του έχει δοθεί και ανθρώπινο όνομα, τον κολακεύει πέρα από κάθε αμφιβολία- ο χρόνος αξίζει συγχαρητήρια. Υπήρξε ο χειρότερος όλων. Το ξέρουν όλοι όσοι διαθέτουν εγκέφαλο. Θα το συζητήσουν παρ’ όλα αυτά ακόμα και αυτοί, δήθεν προβληματισμένοι, για να κρατήσουν τα προσχήματα. Πρόσφατα σε ένα ταξίδι του στη Ρουάντα δήλωσε για την γενοκτονία: « Δεν πρέπει να αφήνουμε να συμβαίνουν τέτοια πράγματα». 4 more years; Δυστυχώς…Ο πρόεδρος έχει μόλις 300 μέρες ακόμα μπροστά του για να «διαδώσει την δημοκρατία».
«Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου» λέει ο Πλάτωνας.187 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους τον περασμένο αιώνα από τους πολέμους της ανθρωπότητας. Αν μπορούσαν να μιλήσουν τι θα έλεγαν από εκεί που είναι; Τι θα μας ψιθύριζαν άραγε από τον κάτω κόσμο;
« Φιρί φιρί το πάνε οι μαλάκες να σκοτωθούν και αυτοί»…………………….. 187 εκατομμύρια νεκροί συνιστούν ειρήνη. Δεν είναι αμελητέος αριθμός. Η ειρήνη όμως γίνεται δυστυχώς όλο και πιο ανέφικτη. Επειδή στην Ελλάδα επισήμως δεν είμαστε σε πόλεμο- δεν πιάνεται ο εμφύλιος στους δρόμους, το αγαπημένο μας θέμα συζήτησης είναι η πλούσια ιστορία μας. Ακούσαμε πολλά και πέρυσι με το βιβλίο Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού. Φανατιστήκαμε. Το ελληνόμετρο πήρε φωτιά. Ποιος είναι ο πιο Έλληνας; Από την περσινή περιπέτεια του βιβλίου Ιστορίας, αναρωτήθηκα: Αν εμείς, με την πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό μας, είμαστε εθνικιστές, οι υπόλοιποι λαοί τι πρέπει να κάνουν; Γιατί παραπονιόμαστε όταν κάνουν την τρίχα τριχιά και τα Σκόπια Μακεδονία; ( Δες υστερόγραφο για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι).
Ένας ορισμός του κόσμου δίχως τη λέξη βία θα ήταν ελλιπής. Η βία ορίζει τον κόσμο, τον άνθρωπο και την ιστορία του. Γιατί όμως; Φτάνει να σκεφτείς πως το όπλο είναι πιο απλό στη χρήση του από το λόγο. Όλα γύρω σου θα βοηθήσουν στην προσπάθεια σου να αποκτηνωθείς.
Το παραδέχομαι, δεν μ’ άρεσαν ποτέ οι πολεμικές ταινίες. Μόνο τον Αλέξανδρο είδα. Και όταν βγήκα από την αίθουσα μου φαινόταν σχετικά λογικό να αποκεφαλίσω κάποιον που έβλεπα στο δρόμο. Η χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο, κάνει διακριτικά της εμφάνιση της και εδώ στη χώρα μας κάποιες φορές. Σε μια εκδήλωση στη σχολή με ομιλητή τον Κούλογλου, βρήκα το θάρρος να του πω πως δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν τον αριθμό των νεκρών Ιρακινών. Του υπενθύμισα πως εδώ στη χώρα μας έχουμε κάτι σχετικό. Με ενοχλεί αφάνταστα που σε κάθε τραγωδία στο εξωτερικό ο Έλληνας δημοσιογράφος ρωτάει κάθε φορά με την ίδια αγωνία: «Υπάρχουν Έλληνες ανάμεσα στους νεκρούς;». Επειδή πάντα τη γλιτώνουμε, ο δημοσιογράφος βγάζει ένα στεναγμό ανακούφισης και αφήνει τους ξένους νεκρούς σύξυλους. Φτύνει πάνω στον τάφο τους. Είναι μία τρομερά προσβλητική και απεχθής συνήθεια που πρέπει κάποτε να σταματήσει. Θα σου πει ο δημοσιογράφος ότι κάποιοι μπορεί να ανησυχούν! Στην εποχή της επικοινωνίας;;; Γιατί δεν αναφέρεται αν διαθέτει η δημοσιογραφία ηθική, κανένα δελτίο στους Έλληνες νεκρούς του διημέρου;;;Την πήρε ο πόνος για τους Έλληνες του εξωτερικού;;Αμφιβάλλω! Κάπως έτσι και ακόμα χειρότερα γαλουχούνται τα παλικάρια στις Η.Π.Α! Και γίνονται εκτελεστές συμφοιτητών τους ή φονιάδες των λαών.
Ο αριθμός των αποπειρών αυτοκτονιών όσων γυρνούν στην πατρίδα είναι μεγαλύτερος από τους νεκρούς των Αμερικανών σε Ιράκ και Αφγανιστάν! Πηγαίνουν αφελείς και αρτιμελείς και επιστρέφουν σακατεμένοι Ζαχόπουλοι. Νικολουτσόπουλοι στην καλύτερη περίπτωση.
Για να μειώσουν το πολιτικό και το ανθρώπινο κόστος των δικών τους, πλέον τη δουλειά κάνουν οι εταιρείες πολέμου- Θεέ μου, δεν είναι παράνομες;. Εξελιγμένοι και επαγγελματικοί πόλεμοι . « Τι είναι στ’ αλήθεια ο άνθρωπος; Που να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι! Ποιος να ξέρει τάχα; Δεν ξέρω άνθρωπος τι είναι. Ξέρω την τιμή του μονάχα». Μπρεχτ δεν έχουν διαβάσει σίγουρα στις εταιρίες πολέμου. Ξέρουν όμως να τον χρησιμοποιούν.
Για να μην δημιουργηθεί ,λοιπόν, η ίδια αντίδραση όπως την εποχή του Βιετνάμ, ήρθε η ιδιωτικοποίηση. Τότε δεν χρειαζόταν ηρωισμός για να διαμαρτυρηθείς λέει ο Τσόμσκι. Και αυτό φρόντισαν να το αλλάξουν οι νταήδες του κόσμου. Το να σκοτώνουν ανθρώπους για το κέρδος, σχεδόν θεωρείται στον 21ο αιώνα δικαίωμα τους- υπάρχει πετρέλαιο στα μνήματα…Γιατί όμως σκοτώνονται μεταξύ τους;
Το θέμα πραγματευόταν το γνωστό ντοκιμαντέρ Bowling for Columbine του Μαϊκλ Μουρ. Διάδοση των όπλων, διάχυση του φόβου απέναντι σε οποιονδήποτε δεν είμαι εγώ, κουλτούρα της βίας και εξαθλίωση μερικοί από τους λόγους. Τα περιστατικά σε πανεπιστήμια δεν έχουν τελειωμό. Δεν σου μιλάνε οι συμφοιτητές σου, σε αποξενώνουν, είσαι θύμα ρατσισμού; Παίρνεις το όπλο σου και τελειώνει η ιστορία…
Πάλι για το Βιετνάμ ο Τσόμσκι γράφει σαρκαστικά: «Η πρόσφατη Ιστορία δείχνει ότι λίγο μας ενδιαφέρει τι είδους κυβέρνηση θα έχει μια χώρα ενόσω παραμένει μια ανοιχτή κοινωνία, με τη δική μας περίεργη έννοια αυτού του όρου. Δηλαδή μια κοινωνία η οποία παραμένει ανοιχτή για αμερικανική οικονομική διείσδυση και πολιτικό έλεγχο. Εάν είναι αναγκαίο να φτάσουμε μέχρι την γενοκτονία στο Βιετνάμ για να πετύχουμε αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό, τότε αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε προς υπεράσπιση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου». Θα ήταν ωραίο σκέφτηκε το διεστραμμένο μου μυαλό, θα είχε ενδιαφέρον, να δούμε όλους όσοι δεν νιώθουν την ανηθικότητα του πολέμου με ένα μικρόφωνο, να εκφράσουν τη σεβαστή τους άποψη καταμεσής του πεδίου μάχης. Τότε θα ήταν γενναίο. Θα τους έβγαζα το καπέλο. Και θα τους έθαβα με όλες τις τιμές. Όπως λέει ο Τζον Κίτινγκ( Ρόμπιν Ουίλλιαμς) στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» σε ένα μαθητή του που δέχεται τηλεφώνημα από το Θεό: « Αν ήταν με χρέωση, θα ήταν πιο τολμηρό».
Η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα. Πιστεύω όμως ότι γεννήθηκε στον Άγιο Στυλιανό…Δόθηκε για υιοθεσία. Δεν την έχουν δει οι βιολογικοί της γονείς και δεν ξέρω κατά πόσον την έχουν αγαπήσει οι θετοί. Δεν καταλαβαίνω επίσης- και θα μου γίνει η απορία κουσούρι- γιατί οι Δημοκρατίες δεν αποφάσισαν να απαγορεύσουν τα όπλα, τα μόνα που μπορεί να τις καταλύσουν…
Ένα άλλο δύσκολο εγχείρημα είναι να στοιχειοθετήσω κατηγορία εναντίον της λέξης πόλεμος. Θεωρώ πως είναι μια καμουφλαρισμένη λέξη. Τι εννοώ;;; Λες μπιμπίκιασα και καταλαβαίνει ο άλλος ότι κάτι στραβό συνέβη. Λέμε σιχτιρίζω και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι. Το λέμε πόλεμος, σκοτώθηκαν, και δεν το συνειδητοποιούμε. Το γράφουμε και χάνει το νόημα του. Ποιοι εμείς; Οι τυχεροί! Που μένουμε στο ασανσέρ και μέχρι να πέσουν όλα μας τα δόντια είμαστε ικανοί να διηγούμαστε την περιπέτεια φρίκης που περάσαμε μια μέρα που έμοιαζε φυσιολογική. Σίγουρα θα δούμε εφιάλτες. Αυτοί ωστόσο θα μοιάζουν με όνειρα γλυκά μπροστά στους εφιάλτες των επαναπατρισμένων αμερικανών στρατιωτών.
Στις δημοκρατίες μας, μάθαμε να ζούμε πλέον μόνοι. Στα προβλήματα όποιος μιλάει για διάλογο θεωρείται γραφικός. Λέει ο Thomas Mann πως ο πόλεμος είναι μια δειλή απόδραση από τα προβλήματα της ειρήνης. Τώρα μάθαμε να μιλάμε με τους εαυτούς μας. Είναι περίεργο και παράλογο ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να αποδεχτεί μια ζωή το πρώτο ίσως πράγμα που αντιλαμβάνεται όταν έρχεται στον κόσμο. Ότι δεν είμαστε σε αυτή τη γη μόνοι μας. Όσοι δεν μαθαίνουν από την Ιστορία, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν( George Santayana)
Πρέπει να καταστήσουμε μια μέρα όλους τους ανθρώπους ικανούς να καταλαβαίνουν τα προφανή και να συμφωνήσουν στα ουσιώδη. Να εντοπίσουμε το Θεό στην κοινωνία και όχι στις ταυτότητες. Τα βιβλία μπορεί να μας έμαθαν πως ο προορισμός του ανθρώπου είναι η διαιώνιση του- τα κορίτσια διάλεγαν από τότε νυφικά. Δεν φρόντισαν να μας μάθουν όμως, πως για να είναι κάτι τέτοιο εφικτό πρέπει ο άνθρωπος να μάθει να συμβιώνει. Μην πούμε στο τέλος «ο νεκρός τη γλίτωσε». Τουλάχιστον ας σταματήσουν οι κακοί να ευνοούνται σκανδαλωδώς και μετά θάνατον. Οι κακοί λένε πηγαίνουν στην Κόλαση. Ενώ ο παράδεισος θα ήταν η τιμωρία τους. Να βλέπουν κόσμο ευτυχισμένο. Και να είναι άοπλοι…
«Η Ιστορία» λέει ο Hobsbawm « αποτελεί την πρώτη ύλη για εθνικιστικές και φονταμενταλιστικές ιδεολογίες όπως οι παπαρούνες αποτελούν την πρώτη ύλη για την ηρωίνη». Οι παγκόσμιες εθνικές ιστορίες, συμπίπτουν άραγε σε νεκρούς;;; Σε οδύνη; Σε πόνο; Σε απανθρωπιά και σε παράνοια; Σε αίμα; Σε ανοησία; Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα έχει γίνει και δεν βλέπουμε την ομοιότητα. Η ανθρώπινη ιστορία θεωρώ πως είναι τόσο απλή όσο απλό και αντιληπτό γίνεται από τον καθένα μας, σε ένα πεδίο μάχης, ένα άψυχο κορμί. Και σίγουρα δεν μπορεί να είναι αντικειμενική. Για έναν απλούστατο λόγο: Γράφεται από τους ζωντανούς.



Υ.Γ: Όταν είδα πρώτη φορά πέρυσι σε εξώφυλλο μια γυμνή ξανθιά που την έλεγαν Αλούπη, δεν εντυπωσιάστηκα. Καρφί λέμε τώρα δεν μου κάηκε. Αλλά μετά έμαθα πως δηλώνει δημοσιογράφος. Όμορφη και δημοσιογράφος; Πίστεψα πως τα έχει όλα. Πως μου μοιάζει. Πως μου φέρνει έστω. Η απομυθοποίηση δεν άργησε. Στην εκπομπή του Μάκη για το βιβλίο ιστορίας έγιναν τα αποκαλυπτήρια της. Σχεδόν απαιτούσε την απόσυρση του εγχειριδίου. Θα έπαιρνε και το Μάκη τηλέφωνο από Σεπτέμβρη, να την επιβεβαιώσει. Κουβέντες του κομμωτηρίου. Σιγουρεύτηκα πως τα ρούχα της βγαίνουν καλύτερα από τα λόγια της. Ένας δάσκαλος είπε ότι αρνούνταν να διδάξει το βιβλίο και ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να είναι Έλληνες. Μα δεν είμαστε Έλληνες; Ηρωικός πανελίστας πως εφ’ όσον οι γονείς έχουν μάθει άλλα και τα παιδιά άλλα θα δημιουργηθεί διαμάχη στην οικογένεια!!!!!!!!!!!!!!!!! Πίστευε πως καταδεικνύει ένα ύπουλο στόχο του βιβλίου που κανείς μας δεν είχε ως τώρα υποπτευθεί- παραδεχτείτε το εγωίσταροι: Να δημιουργήσει τριβή και ένα πλήγμα νααααααααα με το συμπάθειο στο σπουδαιότερο θεσμό της ελληνικής κοινωνίας, με σκοπό να τον υπονομεύσει σε πρώτο στάδιο και εν συνεχεία να τον διαλύσει…Ένας άλλος προσυπέγραψε και ζήτησε να τοποθετηθεί η κοινωνία ούτως ώστε να εκφραστεί η γνώμη της και να επικρατήσει ο μέσος όρος των απόψεων της. Για τον ιστορικό χέστηκε. Για την ιστορική αλήθεια, χέστηκε διπλά. Τέλος διαμαρτυρήθηκαν όλοι που το βιβλίο αφιερώνει μια σελίδα στη Γαλλική Επανάσταση. Τι μας νοιάζει είπαν; Καλύτερη είναι από τη δική μας; Ποια νομίζει ότι είναι; Γιατί υπάρχει η Γαλλία; Όλος ο κόσμος γιατί δεν μιλάει ελληνικά; Αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι όλοι είναι εχθροί μας; Επειδή η ώρα ήταν προχωρημένη, δεν έπαιξαν κολοκυθιά και έτσι δεν μάθαμε πόσες σελίδες ήθελαν να πιάνει αυτή η υποτιθέμενη Επανάσταση που ούτε το όνομα της δεν θέλω να λέω γιατί δεν είναι ελληνική και τελικά δεν αξίζει μία….σελίδα. Για την Ιστορία να πούμε πως το βιβλίο αποσύρθηκε εξαιτίας συνωστισμού που παρατηρήθηκε στο λιμάνι της Σμύρνης.