Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Ξυπνήματα!

Ανεχόμαστε δυστυχώς μια δημοκρατία προδομένη από τους πολίτες της. Και όχι μόνο. Ο Ελεύθερος Τύπος στο χθεσινό φύλλο του έβαλε λόγια στο στόμα του Ισοκράτη για να καταδικάσει με επίκληση στην αυθεντία τα παιδιά με τις κουκούλες που τα σπάνε. Άλλοι δημοσιογράφοι, επί το έργο, έχουν γίνει συνεργεία της κυβέρνησης για τις καταγραφές των ζημιών.
Σε επιφυλακή και εμείς χθες στο στρατόπεδο Νταλίπη, ένοχη. Ενώ εμείς κινδυνεύαμε, το «Πλαίσιο» απέναντι έτρεμε τη σιωπηλή νύχτα. Τι ακριβώς φοβόμασταν;
Στον τάφο της λογικής, η αδυναμία κατανόησης των γεγονότων συγχωρείται. Απαλλάσσεται λόγω βλακείας ο ΕΣ. Σήμερα ας πούμε, ο επόπτης μας απαγόρευσε να αυτοκτονήσουμε. Υπάρχει λέει διαταγή. Λογικό. Στον μικρόκοσμο τους οι καραβανάδες δεν κάνουν σεξ αν δεν έρθει σήμα από το ΓΕΣ (Απαγορεύεται το απαγορεύεται δίδαξε ένας Μάης, αυτός ο σπουδαίος μήνας που απολύομαι).
Τα κωλόπαιδα είναι σαν τα μικρά παιδιά. Τα σπάνε, κλαίνε, για να τα προσέξουμε. Καρτέλ αδιάφορης εξουσίας όμως κρατά μακριά από τα οργισμένα σωθικά τους το μητρικό γάλα της πολιτείας.
Ο Γούντροου Γουίλσον είπε ότι «συντηρητικός είναι ένας άνθρωπος που κάθεται και το σκέπτεται· κυρίως όμως κάθεται». Κάποιος είχε υποσχεθεί να γίνει πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων πριν 5 χρόνια. Εμείς οι πολίτες, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του πρωθυπουργού μας, είμαστε χυμένοι στον διπλανό καναπέ. Και ως φαίνεται, μας απασχολεί πολύ ο εαυτός μας. Είναι δύσκολο, απαιτεί ανθρωπιά, να τον ξεφορτωθούμε….Να νοιαστούμε.
Ετοιμάστε το μπιμπερό για τα κωλόπαιδα. Διαφορετικά θα κάνουν ανήσυχο ύπνο και θα σας ξυπνήσουν πάλι, με φωνές… Στη δημοκρατία τελικά υπάρχουν αδιέξοδα, στα μυαλά μας.

Υ.Γ: Άνωθεν εντολές εκτελούν οι μπάτσοι. Μεταφέρουν τα παιδιά στον παράδεισο που τους τάξαμε.
Υ.Γ1: «Δε θα σου μάθω να μιλείς, δε θα σου μάθω λόγια, τ’ άδικο να μη δεις, ούτε όνειρα να κάνεις, να μη μου πληγωθείς…»

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Φαγωμάρα.

Η κρατική τηλεόραση λέει ότι το πλιάτσικο το κάνουν οι μετανάστες. Αποκλείει το ενδεχόμενο το κράτος να έχει δημιουργήσει φτωχούς Έλληνες πολίτες. Η ιδιωτική κραυγάζει ότι όλοι όσοι κάνουν επεισόδια δεν είναι μαθητές. Δεν θα ‘χουν πάει πρόσφατα σε σχολείο σκέφτομαι. Χιλιάδες άλλα παιδιά κάθε χρόνο το εγκαταλείπουν. Για αυτά τα κωλόπαιδα η πολιτεία είχε προβλέψει τις μολότοφ.
Υπουργοί και συμπολίτες μου έχουν κοκκαλώσει μπροστά στην αθέατη πλευρά της κοινωνίας που μας κάνει να ντρεπόμαστε. Την ανέχεια τους, που είχαμε συμφωνήσει να κρατήσουμε μυστική, μας την πετούν στα μούτρα μας. Και εμείς ηθικολογούμε και τους βρίζουμε χυδαία γιατί απλά πάντα τρέμαμε μπροστά στη ζωή. Η κυβέρνηση εντέχνως αδρανεί μήπως συμπεράνουμε ότι όλοι οι μαθητές που διαδηλώνουν ειρηνικά, είναι πρόβλημα.Τα κωλόπαιδα που λεηλατούν τις περιουσίες μας τα μεγαλώσαμε για να γίνουν αποβράσματα κι αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια. Κάτι μπερδεμένο μας λένε με τις ακρότητες τους. Εμείς δεν θέλουμε να το αποκρυπτογραφήσουμε. Δε μας βολεύει, δε μας αφορά.
Μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό υποκρισίας, οι δημοσκοπήσεις δεν σταματούν. Είναι τελικά μια παρηγοριά να σκέφτεσαι πως θα ‘ρθει το ΠΑ.ΣΟ.Κ, να βάλει μια τάξη...στη διαφθορά.

Υ.Γ: Βοήθα Εφραίμ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Σιγά τις πόρτες.

Ο ανειδίκευτος φρουρός έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό. Μια σφαίρα αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή. Αυτό του υπαγόρευσε ο ταραγμένος ψυχισμός του, ο σπουδαίος υπουργός του και η πληγωμένη τεστοστερόνη του. Το όργανο της τάξης με μία κίνηση προστάτευσε τον άτυχο νέο από τους φόβους του, τη σκοτεινή εφηβεία του, τις ανασφάλειες του και του χάρισε δόξα και φήμη. Ό,τι έχουμε βάλει δηλαδή να ονειρεύονται ενδεχομένως πολλά παιδιά στην ηλικία του. Πλέον ο Αλέξης εκπληρώνει το ελληνικό όνειρο, νεκρός. Δε θα γίνει άνεργος ποτέ. Δε θα διαδηλώσει για κανένα λόγο.
Κι αν μια δολοφονία διαπράχθηκε, τα συμβόλαια για τις μαζικές δολοφονίες θα εκτελέσουν πολιτικά κόμματα και Τηλεόραση, μαφία ανίκητη. Που θα κάνουν πολιτική και προσπάθεια ανάνηψης της τηλεθέασης των δελτίων τους πάνω από το άψυχο κορμί του. Το μήνυμα είναι σαφές. Προέχει η βιτρίνα και το αυτοκίνητο. Πέθανε ο Αλέξης, μην καεί και το αυτοκίνητο της Αλεξίας. Δεν αξίζει να το δεις. Αξίζει όμως να βγεις.
Είχα γράψει πιο παλιά ότι οι ήρωες είναι προτιμότερο να πεθαίνουν. Ζωντανοί κινδυνεύουν. Αυτή τη φορά θα προσέξω. Δε θα σκοντάψω στη ζαρντινιέρα, δε θα περά, δε θα περάσει ο φασισμός…

Υ.Γ: Ήδη το Χριστουγεννιάτικο δέντρο βρίσκεται στις φλόγες. Ελπίζω να μη θρηνήσουμε μπάλες.