Δεν καταλαβαίνω τίποτα από πολιτική», έλεγε ο Πιτιγκρίλλι. «Μερικές φορές διαβάζω το άρθρο της εφημερίδας μου για να ξέρω πώς σκέφτεται ο αρχισυντάκτης μου και επομένως, για να ξέρω ποια πρέπει να είναι η ειλικρινής και αυθόρμητη πολιτική μου πεποίθηση». Τι ψέμα σκέφτηκα! Αυτό δεν ίσχυε στη «Ζούγκλα των Πόλεων» του Φώσκολου για τον Κώστα Πρέκα, όταν με το ηρωϊκό όνομα Νίκος Αυγέρης, έγραφε την αλήθεια με ό, τι μέλος του κορμιού του είχε μείνει, αφού το κύκλωμα που αποκάλυπτε του έκοβε σιγά σιγά χέρια πόδια…Έσταζε το αίμα πάνω στη γραφομηχανή…Του έκοβαν το ένα χέρι, είχε το άλλο. Του έκοβαν και το άλλο, έμαθε να γράφει με τα πόδια…Δεν το έβαζε εύκολα κάτω! Η αλήθεια πρώτα, ακόμα κι αν σήμαινε ακρωτηριασμό… Σήμερα πρέπει να υπάρχει ταυτότητα κάτω από το κείμενο κάθε δημοσιογράφου. Ποιον εκπροσωπεί; Δουλεύει σε γραφείο Τύπου; Πόσα παίρνει; Αυτολογοκρίνεται; Όταν γράφει, σε σκέφτεται ή σκέφτεται το συνάδελφο του που πιστεύει ότι γράφει πιο ενδιαφέροντα πράγματα από εκείνον; Έχει δει την ταινία με τον Πρέκα; Έχει τουλάχιστον στο μυαλό του την συγκλονιστική έκκληση της Έλενας(Μέμα Σταθοπούλου) στο «Ένας μάγκας στα σαλόνια» με την χαρακτηριστική προφορά: «Κάποιος πρέπει να πει την αλήθεια….Την Αλήθεια…Την αλήθεια…»;;; Πάμε να δούμε παραδείγματα που θα έπρεπε να διδάσκονται σε αντι-σεμινάρια δημοσιογραφίας μπας και σώσουμε τον Πετρή.
Μια μικρή είδηση το Μάρτιο του 1968 στους New York Times αναφερόταν σε μία προσπάθεια του ειρηνιστικού κινήματος να διακόψει την παρουσίαση ενός εκθέματος στο Μουσείο Επιστήμης και Βιομηχανίας του Σικάγο: «Από σήμερα οι επισκέπτες δεν θα μπορούν πια να μπουν σ’ ένα ελικόπτερο για αναπαράσταση σκοποβολής με πολυβόλο εναντίον στόχων στα Κεντρικά Υψίπεδα του Βιετνάμ! Οι στόχοι ήταν μία καλύβα, δύο γέφυρες και μία αποθήκη πυρομαχικών…Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν ιδιαιτέρως για το ότι επιτρεπόταν στα παιδιά να πυροβολούν εναντίον της καλύβας , παρά το ότι δεν φαινόντουσαν άνθρωποι εκεί ή άλλού στο διόραμα». Τι το πείραζε το ειρηνιστικό κίνημα μια καλύβα ακατοίκητη; Οι υπερβολές τους, στέρησαν από τα παιδιά ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, χωρίς προφανή λόγο για τον συντάκτη της είδησης. Φαντάστηκε ότι σε μία τέτοια καλύβα, επικίνδυνα μικρή οπότε πιθανότατα κομμουνιστική, αποκλείεται να ζούσε ποτέ άνθρωπος ,ακόμα και στο Βιετνάμ. Ο Νοτιοβιετναμέζος χωρικός άξιζε κάτι καλύτερο…Μία ναπάλμ για παράδειγμα! Άλλωστε για τη γέφυρα, ούτε συζήτηση! Είναι στρατιωτικός στόχος και θα έπρεπε να πληγεί!
Παλιότερα, ένας δημοσιογράφος της κυβέρνησης Τρούμαν έγραψε ότι είχε παρακολουθήσει την ατομική βόμβα που ήταν «πλασμένη με τη μορφή ενός ζωντανού πράγματος, τόσο εξαιρετικά σχηματισμένου που ο οποιοσδήποτε γλύπτης θα ένιωθε περήφανος που την είχε δημιουργήσει!». Το ότι μέσα σε εξήντα δευτερόλεπτα μια γιγαντιαία πύρινη μπάλα είχε θανατώσει 100.000 ανθρώπους, συνέβη επειδή στην τέχνη όλα επιτρέπονται! Ούτε ο Πλεύρης θα ζητούσε να λογοκριθεί το αριστούργημα αυτό. Θα συμβιβαζόταν με την καύση του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου, τη στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων ή απλά, με την υποβολή της σε μια διαδικασία στείρωσης!
Στις μέρες μας οι δημοσιογράφοι του Fox News συναγωνίζονται στην λατρεία των πολεμικών αεροσκαφών και προτείνουν στους πολέμαρχους να μην αρκεστούν στους Κρουζ αλλά να ρίξουν τη μητέρα όλων των βομβών. Τον έρωτα τους παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ War made easy. Ο καθένας έχει το αγαπημένο του αεροσκάφος όπως εμείς έχουμε το αγαπημένο μας χρώμα ή τον αγαπημένο μας ταξιδιωτικό προορισμό! Ο βομβαρδισμός θεωρείται μετά από τόσα χρόνια παράδοσης, μία αλτρουιστική πράξη! Και οι αντιπολεμικές φωνές είναι αντι-πατριωτικές για εκείνους!
Να είναι τόσο βλάκες και απάνθρωποι οι άνθρωποι του Τύπου, το αποκλείω! Να είναι τόσο διεφθαρμένοι, είναι πιο πιθανό! Τα στημένα ρεπορτάζ ευλογεί η προτροπή του μεγιστάνα του Τύπου, William Randolph Hearst ( ενέπνευσε τον Πολίτη Κέϊν του Γουέλς): «Μην αφήσετε ποτέ την αλήθεια να σας στερήσει μία ωραία ιστορία». Γνωστότερο όλων, ο ομαδικός τάφος της Τιμισοάρα του καθεστώτος Τσαουσέσκου, όταν κάτι πτώματα από το νεκροταφείο των απόρων ξεθάφτηκαν να τα ξαναδεί το φως!
Για το σκάνδαλο Watergate, που δημιούργησε μία νέα γενιά δημοσιογράφων, αποκαλύφθηκε το 2005 ότι το FBI είχε συνδράμει στην αποκάλυψη του. Το Βαθύ λαρύγγι ήταν ο Μαρκ Φελτ, το νούμερο 2 του FBI τότε. Γιατί ήθελε να ρίξει τον Νίξον; Επειδή δεν τον έκανε νούμερο 1 μετά τον θάνατο του J. Edgar Hoover; Όχι μας προστάζει ο μύθος. Για να προστατεύσει τη χώρα του και επειδή ήταν πατριώτης! Όσο δύσκολα γίνεται πιστευτό πως το 1963 ( δολοφονία Κένεντι) η εξουσία του προέδρου χάθηκε από μια σφαίρα ενός μοναχικού τρελού, άλλο τόσο παράξενος μοιάζει ο εξαναγκασμός σε παραίτηση ενός προέδρου, το 1974, χάριν σε έναν θρίαμβο της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας, είχα διαβάσει κάπου. Άλλωστε όταν είναι μπλεγμένη η CIA και το FBI, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα απ’ όσο θα τα ήθελε ένας μύθος!
Η εμβάθυνση ή η κατανόηση της είδησης, δεν θεωρούνταν πάντα έργο του δημοσιογράφου. Παλαιότερα, η είδηση θα έχανε την αντικειμενικότητα της αν την ερμήνευες. Αυτήν την περίοδο έχουμε περάσει στο άλλο στάδιο τουλάχιστον στη χώρα μας, όπου τα σχόλια περισσεύουν είτε στα τηλεοπτικά παράθυρα είτε στις στήλες των εφημερίδων. Ο αναγνώστης καλείται να αναγνωρίσει τα κίνητρα κάθε φορά του δημοσιογράφου. Πάντως δεν επιτρέπεται να έχει την αφέλεια της Κοκκινοσκουφίτσας ούτε αντίθετα του χρειάζεται η καχυποψία της παρθένας απέναντι σε έναν ερωτευμένο άντρα!
Η υπερπληθώρα πληροφοριών δεν αντέχεται ούτε από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, που προτιμούν να κάνουν το ρεπορτάζ τους και να μη διαβάσουν εκείνα των συναδέλφων τους. Το καθεστώς άλλωστε τείνει να γίνει ολοκληρωτικό. Η τηλεόραση έχει την απόλυτη εξουσία και το Internet δεν μπορεί να την αμφισβητήσει δυναμικά!
Αυτό που μένει στον τηλεθεατή είναι ότι κάθε μέρα έχει δελτίο ειδήσεων στις 8 η ώρα! Ειδησεογραφία: Ο gay δεν συμμερίστηκε την θέση του παπά, ο Τσίπρας είναι πολύ μικρός για να δένεται σε καρέκλες(αν δεχτεί κάποιο μεγάλο κανάλι να τον υποστηρίξει, τα θα κάνει , θα ξεβρακωθεί;), η δημοσκόπηση δείχνει δεν δείχνει κρίση του δικομματισμού και μισή ανάκαμψη του Γιώργου. Εξωτερικές ειδήσεις: Καλό θα ήταν να μην κατηγορείς 1,3 δις εκατομμύρια ανθρώπων επειδή οι χημικοί σου ‘θέλαν το νόμπελ ντοπαρίσματος, η θερμοκρασία ανεβαίνει επειδή ανεβαίνει ο μαύρος χρυσός, οι πολιτικοί είναι σέξι σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες(είμαστε ουραγοί δείχνουν οι δείκτες Μπρούνι), τα Σκόπια είναι αδιάλλακτα από γεννησιμιού τους, ο Τράγκας μάλωσε με την Μακρή, ο Κακαουνάκης με τον Κύρτσο, ενώ στο Mega και στον Ant1 όλοι συμφώνησαν! Σε τι αλήθεια; Ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Καιρός να κοιτάξουν τα δελτία τους στον καθρέφτη χωρίς να έχουν καρφιτσώσει πριν το δελτίο της AGB!
Αφού οι επιχειρηματίες δεν βγάζουν κέρδη από τις εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι φιλάνε τα χέρια του εργοδότη τους και ακολουθούν πρόθυμα! Αν δεν ήθελε να μας χειραγωγεί για να αντλεί ελάχιστα μη οικονομικού χαρακτήρα οφέλη, δεν θα είχαμε δουλειά σκέφτονται. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι ιδιοκτήτες εφημερίδων κάνουν αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες. Όπως και να το κάνουμε, αν δε χειραγωγήσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει!
Το ζητούμενο είναι να βρούμε ένα τρόπο να μην ενοχλούνται οι επιχειρηματίες και να είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε ό, τι θέλουμε! Να μιλάμε δηλαδή όπως ο Steven Colbert( που λέει το αντίθετο από αυτό που πιστεύει μιλώντας ειρωνικά) ή να βρούμε Cool επιχειρηματίες! Κάτι σαν τον Σίλβιο. Τι γράφω blog μου μέρα που είναι;
Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να είναι αυτό που είναι, αλλά σε θέματα δημοσίων σχέσεων που άλλοι θα τα σκάτωναν, αυτός διαπρέπει! Το 1996 όταν η Ρόζενμποργκ μέσα στο Σαν Σίρο απέκλεισε από τη συνέχεια του Champions League τη Μίλαν μας, πήγε στα αποδυτήρια και έδωσε συγχαρητήρια στον Έλληνα διαιτητή του αγώνα, τον Γιώργο Μπίκα! Ακόμα και αν τα εκατομμύρια του δεν έπιασαν τόπο. Μην ακούτε την απέχθεια και την έκπληξη που τα Μ.Μ.Ε εξέφρασαν για την επανεκλογή του. Μπορεί να τα ελέγχει αλλά όλοι οι Ιταλοί έχουν ακούσει έστω μία φορά ότι είναι λωποδύτης και τον ξαναψήφισαν! Ποιος προτιμάει άλλωστε το μοντέλο Πούτιν; Ο Έκο γράφει: «Αυτοί οι ψηφοφόροι ισχυρίζονται αφελώς ότι ένας πλούσιος Πρόεδρος τουλάχιστον δεν θα κλέψει, διότι αντιλαμβάνονται τη διαφθορά σαν εκατομμύρια ή εκατοντάδες εκατομμύρια και όχι σαν αστρονομικά ποσά χιλιάδων δισεκατομμυρίων. Αυτοί οι ψηφοφόροι σκέφτονται(και εύλογα) ότι ο Μπερλουσκόνι δεν θα λαδωνόταν ποτέ με ένα φακελάκι ίσης αξίας μ’ ένα τριάρι ή μ‘ ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, αλλά δεν μπορούν να συλλάβουν(όπως εξάλλου και όλοι μας) τη διαφορά ανάμεσα στα δέκα χιλιάδες και στα είκοσι χιλιάδες δισεκατομμύρια!». Ο διαγωνισμός χαρισματικότητας μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς έληξε στην γειτονική χώρα με νικητή τον ικανότερο Σίλβιο. Και ας μην ελπίζει η Αριστερά σε θαύματα. Ο τόπος διεξαγωγής και της επόμενης εκλογικής μάχης θα είναι η Τηλεόραση!
Δεν επείγει λοιπόν ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, αλλά της εξουσίας από τη δημοσιογραφία. Το ψέμα, η λογοκρισία και η χειραγωγούμενη δημοσιογραφία όσο πληρώνει καλύτερα, θα κερδίζει την αλήθεια σε κάθε τους αναμέτρηση. Φοβάται ο δημοσιογράφος Γιάννης το θεριό και το θεριό τον δημοσιογράφο Γιάννη! Σπίτι χωρίς Γιάννη όμως προκοπή δεν κάνει! Άλλωστε το αλήτες και το ρουφιάνοι, φτάνει. Τι το θέλετε το δημοσιογράφοι; Το χοντραίνετε και χάνετε και το δίκιο σας!
Η ελευθερία της έκφρασης είναι τόσο πολύτιμη που καλό θα ήταν να κρατηθεί πάση θυσία μακριά από τα Μ.Μ.Ε! Νομίζω ότι ο Πιτιγκρίλι θα προσυπέγραφε! Εγώ τι να κάνω; Να ζητήσω αύξηση; Καλά, μην κάνετε έτσι, θα περάσω αυτή τη βόλτα από το λογιστήριο που μου είπατε!
Μια μικρή είδηση το Μάρτιο του 1968 στους New York Times αναφερόταν σε μία προσπάθεια του ειρηνιστικού κινήματος να διακόψει την παρουσίαση ενός εκθέματος στο Μουσείο Επιστήμης και Βιομηχανίας του Σικάγο: «Από σήμερα οι επισκέπτες δεν θα μπορούν πια να μπουν σ’ ένα ελικόπτερο για αναπαράσταση σκοποβολής με πολυβόλο εναντίον στόχων στα Κεντρικά Υψίπεδα του Βιετνάμ! Οι στόχοι ήταν μία καλύβα, δύο γέφυρες και μία αποθήκη πυρομαχικών…Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν ιδιαιτέρως για το ότι επιτρεπόταν στα παιδιά να πυροβολούν εναντίον της καλύβας , παρά το ότι δεν φαινόντουσαν άνθρωποι εκεί ή άλλού στο διόραμα». Τι το πείραζε το ειρηνιστικό κίνημα μια καλύβα ακατοίκητη; Οι υπερβολές τους, στέρησαν από τα παιδιά ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, χωρίς προφανή λόγο για τον συντάκτη της είδησης. Φαντάστηκε ότι σε μία τέτοια καλύβα, επικίνδυνα μικρή οπότε πιθανότατα κομμουνιστική, αποκλείεται να ζούσε ποτέ άνθρωπος ,ακόμα και στο Βιετνάμ. Ο Νοτιοβιετναμέζος χωρικός άξιζε κάτι καλύτερο…Μία ναπάλμ για παράδειγμα! Άλλωστε για τη γέφυρα, ούτε συζήτηση! Είναι στρατιωτικός στόχος και θα έπρεπε να πληγεί!
Παλιότερα, ένας δημοσιογράφος της κυβέρνησης Τρούμαν έγραψε ότι είχε παρακολουθήσει την ατομική βόμβα που ήταν «πλασμένη με τη μορφή ενός ζωντανού πράγματος, τόσο εξαιρετικά σχηματισμένου που ο οποιοσδήποτε γλύπτης θα ένιωθε περήφανος που την είχε δημιουργήσει!». Το ότι μέσα σε εξήντα δευτερόλεπτα μια γιγαντιαία πύρινη μπάλα είχε θανατώσει 100.000 ανθρώπους, συνέβη επειδή στην τέχνη όλα επιτρέπονται! Ούτε ο Πλεύρης θα ζητούσε να λογοκριθεί το αριστούργημα αυτό. Θα συμβιβαζόταν με την καύση του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου, τη στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων ή απλά, με την υποβολή της σε μια διαδικασία στείρωσης!
Στις μέρες μας οι δημοσιογράφοι του Fox News συναγωνίζονται στην λατρεία των πολεμικών αεροσκαφών και προτείνουν στους πολέμαρχους να μην αρκεστούν στους Κρουζ αλλά να ρίξουν τη μητέρα όλων των βομβών. Τον έρωτα τους παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ War made easy. Ο καθένας έχει το αγαπημένο του αεροσκάφος όπως εμείς έχουμε το αγαπημένο μας χρώμα ή τον αγαπημένο μας ταξιδιωτικό προορισμό! Ο βομβαρδισμός θεωρείται μετά από τόσα χρόνια παράδοσης, μία αλτρουιστική πράξη! Και οι αντιπολεμικές φωνές είναι αντι-πατριωτικές για εκείνους!
Να είναι τόσο βλάκες και απάνθρωποι οι άνθρωποι του Τύπου, το αποκλείω! Να είναι τόσο διεφθαρμένοι, είναι πιο πιθανό! Τα στημένα ρεπορτάζ ευλογεί η προτροπή του μεγιστάνα του Τύπου, William Randolph Hearst ( ενέπνευσε τον Πολίτη Κέϊν του Γουέλς): «Μην αφήσετε ποτέ την αλήθεια να σας στερήσει μία ωραία ιστορία». Γνωστότερο όλων, ο ομαδικός τάφος της Τιμισοάρα του καθεστώτος Τσαουσέσκου, όταν κάτι πτώματα από το νεκροταφείο των απόρων ξεθάφτηκαν να τα ξαναδεί το φως!
Για το σκάνδαλο Watergate, που δημιούργησε μία νέα γενιά δημοσιογράφων, αποκαλύφθηκε το 2005 ότι το FBI είχε συνδράμει στην αποκάλυψη του. Το Βαθύ λαρύγγι ήταν ο Μαρκ Φελτ, το νούμερο 2 του FBI τότε. Γιατί ήθελε να ρίξει τον Νίξον; Επειδή δεν τον έκανε νούμερο 1 μετά τον θάνατο του J. Edgar Hoover; Όχι μας προστάζει ο μύθος. Για να προστατεύσει τη χώρα του και επειδή ήταν πατριώτης! Όσο δύσκολα γίνεται πιστευτό πως το 1963 ( δολοφονία Κένεντι) η εξουσία του προέδρου χάθηκε από μια σφαίρα ενός μοναχικού τρελού, άλλο τόσο παράξενος μοιάζει ο εξαναγκασμός σε παραίτηση ενός προέδρου, το 1974, χάριν σε έναν θρίαμβο της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας, είχα διαβάσει κάπου. Άλλωστε όταν είναι μπλεγμένη η CIA και το FBI, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα απ’ όσο θα τα ήθελε ένας μύθος!
Η εμβάθυνση ή η κατανόηση της είδησης, δεν θεωρούνταν πάντα έργο του δημοσιογράφου. Παλαιότερα, η είδηση θα έχανε την αντικειμενικότητα της αν την ερμήνευες. Αυτήν την περίοδο έχουμε περάσει στο άλλο στάδιο τουλάχιστον στη χώρα μας, όπου τα σχόλια περισσεύουν είτε στα τηλεοπτικά παράθυρα είτε στις στήλες των εφημερίδων. Ο αναγνώστης καλείται να αναγνωρίσει τα κίνητρα κάθε φορά του δημοσιογράφου. Πάντως δεν επιτρέπεται να έχει την αφέλεια της Κοκκινοσκουφίτσας ούτε αντίθετα του χρειάζεται η καχυποψία της παρθένας απέναντι σε έναν ερωτευμένο άντρα!
Η υπερπληθώρα πληροφοριών δεν αντέχεται ούτε από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, που προτιμούν να κάνουν το ρεπορτάζ τους και να μη διαβάσουν εκείνα των συναδέλφων τους. Το καθεστώς άλλωστε τείνει να γίνει ολοκληρωτικό. Η τηλεόραση έχει την απόλυτη εξουσία και το Internet δεν μπορεί να την αμφισβητήσει δυναμικά!
Αυτό που μένει στον τηλεθεατή είναι ότι κάθε μέρα έχει δελτίο ειδήσεων στις 8 η ώρα! Ειδησεογραφία: Ο gay δεν συμμερίστηκε την θέση του παπά, ο Τσίπρας είναι πολύ μικρός για να δένεται σε καρέκλες(αν δεχτεί κάποιο μεγάλο κανάλι να τον υποστηρίξει, τα θα κάνει , θα ξεβρακωθεί;), η δημοσκόπηση δείχνει δεν δείχνει κρίση του δικομματισμού και μισή ανάκαμψη του Γιώργου. Εξωτερικές ειδήσεις: Καλό θα ήταν να μην κατηγορείς 1,3 δις εκατομμύρια ανθρώπων επειδή οι χημικοί σου ‘θέλαν το νόμπελ ντοπαρίσματος, η θερμοκρασία ανεβαίνει επειδή ανεβαίνει ο μαύρος χρυσός, οι πολιτικοί είναι σέξι σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες(είμαστε ουραγοί δείχνουν οι δείκτες Μπρούνι), τα Σκόπια είναι αδιάλλακτα από γεννησιμιού τους, ο Τράγκας μάλωσε με την Μακρή, ο Κακαουνάκης με τον Κύρτσο, ενώ στο Mega και στον Ant1 όλοι συμφώνησαν! Σε τι αλήθεια; Ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Καιρός να κοιτάξουν τα δελτία τους στον καθρέφτη χωρίς να έχουν καρφιτσώσει πριν το δελτίο της AGB!
Αφού οι επιχειρηματίες δεν βγάζουν κέρδη από τις εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι φιλάνε τα χέρια του εργοδότη τους και ακολουθούν πρόθυμα! Αν δεν ήθελε να μας χειραγωγεί για να αντλεί ελάχιστα μη οικονομικού χαρακτήρα οφέλη, δεν θα είχαμε δουλειά σκέφτονται. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι ιδιοκτήτες εφημερίδων κάνουν αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες. Όπως και να το κάνουμε, αν δε χειραγωγήσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει!
Το ζητούμενο είναι να βρούμε ένα τρόπο να μην ενοχλούνται οι επιχειρηματίες και να είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε ό, τι θέλουμε! Να μιλάμε δηλαδή όπως ο Steven Colbert( που λέει το αντίθετο από αυτό που πιστεύει μιλώντας ειρωνικά) ή να βρούμε Cool επιχειρηματίες! Κάτι σαν τον Σίλβιο. Τι γράφω blog μου μέρα που είναι;
Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να είναι αυτό που είναι, αλλά σε θέματα δημοσίων σχέσεων που άλλοι θα τα σκάτωναν, αυτός διαπρέπει! Το 1996 όταν η Ρόζενμποργκ μέσα στο Σαν Σίρο απέκλεισε από τη συνέχεια του Champions League τη Μίλαν μας, πήγε στα αποδυτήρια και έδωσε συγχαρητήρια στον Έλληνα διαιτητή του αγώνα, τον Γιώργο Μπίκα! Ακόμα και αν τα εκατομμύρια του δεν έπιασαν τόπο. Μην ακούτε την απέχθεια και την έκπληξη που τα Μ.Μ.Ε εξέφρασαν για την επανεκλογή του. Μπορεί να τα ελέγχει αλλά όλοι οι Ιταλοί έχουν ακούσει έστω μία φορά ότι είναι λωποδύτης και τον ξαναψήφισαν! Ποιος προτιμάει άλλωστε το μοντέλο Πούτιν; Ο Έκο γράφει: «Αυτοί οι ψηφοφόροι ισχυρίζονται αφελώς ότι ένας πλούσιος Πρόεδρος τουλάχιστον δεν θα κλέψει, διότι αντιλαμβάνονται τη διαφθορά σαν εκατομμύρια ή εκατοντάδες εκατομμύρια και όχι σαν αστρονομικά ποσά χιλιάδων δισεκατομμυρίων. Αυτοί οι ψηφοφόροι σκέφτονται(και εύλογα) ότι ο Μπερλουσκόνι δεν θα λαδωνόταν ποτέ με ένα φακελάκι ίσης αξίας μ’ ένα τριάρι ή μ‘ ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, αλλά δεν μπορούν να συλλάβουν(όπως εξάλλου και όλοι μας) τη διαφορά ανάμεσα στα δέκα χιλιάδες και στα είκοσι χιλιάδες δισεκατομμύρια!». Ο διαγωνισμός χαρισματικότητας μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς έληξε στην γειτονική χώρα με νικητή τον ικανότερο Σίλβιο. Και ας μην ελπίζει η Αριστερά σε θαύματα. Ο τόπος διεξαγωγής και της επόμενης εκλογικής μάχης θα είναι η Τηλεόραση!
Δεν επείγει λοιπόν ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, αλλά της εξουσίας από τη δημοσιογραφία. Το ψέμα, η λογοκρισία και η χειραγωγούμενη δημοσιογραφία όσο πληρώνει καλύτερα, θα κερδίζει την αλήθεια σε κάθε τους αναμέτρηση. Φοβάται ο δημοσιογράφος Γιάννης το θεριό και το θεριό τον δημοσιογράφο Γιάννη! Σπίτι χωρίς Γιάννη όμως προκοπή δεν κάνει! Άλλωστε το αλήτες και το ρουφιάνοι, φτάνει. Τι το θέλετε το δημοσιογράφοι; Το χοντραίνετε και χάνετε και το δίκιο σας!
Η ελευθερία της έκφρασης είναι τόσο πολύτιμη που καλό θα ήταν να κρατηθεί πάση θυσία μακριά από τα Μ.Μ.Ε! Νομίζω ότι ο Πιτιγκρίλι θα προσυπέγραφε! Εγώ τι να κάνω; Να ζητήσω αύξηση; Καλά, μην κάνετε έτσι, θα περάσω αυτή τη βόλτα από το λογιστήριο που μου είπατε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου