«Δεν πάει πολύς καιρός που στο πολυπαθές Διαδίκτυο οι Bloggers απολαμβάνοντας το αγαθό της ανωνυμίας τους και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών τους στοιχημάτιζαν με έπαθλο την ημέρα του θανάτου του Αρχιεπισκόπου. Μαθαίνω με ρίγος ότι επαναλαμβάνεται σήμερα και με έναν άλλο επώνυμο ασθενή».
Το απόσπασμα που παρέθεσα είναι από κείμενο δημοσιογράφου που το Διαδίκτυο, σεβόμενο την επωνυμία της, δεν θα αποκαλύψει. Το κείμενο πραγματεύεται το θάνατο και τον εκχυδαϊσμό του φόβου μας απέναντι σε αυτόν όπως αυτός εκφράζεται μέσα από ανέκδοτα της Ζαχοπουλιάδας και όχι μόνο…Συμμερίζομαι εν μέρει το συλλογισμό της. Αλλά βλέπει το δέντρο και το δάσος έγινε η φαλακρή τραγουδίστρια. Εξάλλου, ένας λαός που έχει ποιητές που γράφουν: «Άιντε να αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος να τη βγάλουμε και φέτος», μάλλον δεν διατρέχει κίνδυνο αγνοώντας το θάνατο.
Αρχικά αγαπητή, καλώς ήρθατε στον πλανήτη γη. Να σας προσφέρουμε κάτι, ένα λικέρ, λίγο σούσι, μία ντόπια φραπελιά; Αγαπητή επώνυμη αρθρογράφε, θα σας γελάσω. Άρχισαν τα στοιχήματα; Εδώ πάντως, σε αυτό το blog, παρακαλάμε ακόμα για ένα σχόλιο τους φίλους μας. Μαθαίνετε νέα; Όλοι κουβά; Κρίμα πάντως που η μέρα που πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος(εκοιμήθη αν είστε Χ.Ο) να βολέψει μόνο τον Πρωθυπουργό και το Ασφαλιστικό. Και η 25η Μαρτίου βόλεψε τον πρωθυπουργό γιατί ήταν ευκαιρία να ντύσει τα παιδιά του τσολιαδάκια και να τα δείχνει στο Hello η Νατάσα, που είχε ξαναπασχολήσει το εν λόγω περιοδικό με τη νέα βαφή μαλλιών που λάνσαρε στην Τουρκία, που της πήγαινε τόσο πολύ. Δεν έχουν βρει ακόμα οι συντάκτες αυτών των περιοδικών τον τρόπο να καλύπτουν τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς που κάνει για την πλάκα της. Κυριολεκτικά. Και τι να το έπαιξε και ο πρωθυπουργός δεν έχουμε μάθει. Δεν τον έχετε ικανό, το ξέρω, ούτε αυτόν, ούτε κανέναν από τους 300. Σε καλή μεριά οι νικητές πάντως…
Όπου γυρίζουν το κεφάλι τους, βλέπουν bloggers οι άνθρωποι του Τύπου. Ορισμένοι, όχι όλοι. Αυτή η απουσία μιας διευκρίνισης, που προϋποθέτει ευαισθησία, ήταν που με ενόχλησε, η παράλειψη ενός προσδιορισμού μπροστά από τη βρισιά bloggers. Η απαξίωση φαίνεται είναι στη μόδα, έτσι γράφουν όλοι και πρέπει να το δεχτώ. Όχι πολύ εύκολα όμως. Είμαστε διαόλου κάλτσες! Άλλωστε δεν μου επιτρέπεται να κατηγορώ τη μόδα, το είχε πει και ο Κοκτό, πεθαίνει τόσο νέα…
Για να καταλάβετε όλοι πόσο ηλίθιοι είναι οι Bloggers ρίξτε μια ματιά στο mail μου. Φόρα παρτίδα τα στοιχεία μου. Αυτό βέβαια δεν λέει κάτι. Κάποιοι είναι πιο έξυπνοι από εμένα και ξέρουν να κρύβονται. Επειδή δεν μπορούν να βριστούν μεταξύ τους, βρίζουν εμάς οι ορισμένοι! Πολύ ευφυές! Τώρα ξύπνησαν. Όταν λέγαμε εμείς ότι οι bloggers είναι Σκοπιανοί, δεν βρέθηκε κανείς να μας υποστηρίξει ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε πουθενά.
Το Διαδίκτυο σύμφωνα με το απόσπασμα είναι το καταφύγιο των σκοτεινών bloggers, που διαφεύγουν ακόμα τη σύλληψη. Στυγεροί δολοφόνοι του διαλόγου, αμόρφωτοι, χωρίς ιδανικά, χωρίς έλεγχο. Αν ζούσε ο Χίτλερ, θα βλέπαμε εμείς. Ταιριάζει και το «Α, ρε, Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται». Να μας βάλει πάνω στην χειρουργικήν κλίνην να μας ανοίξει, να μας ξεκοιλιάσει, να μας ακρωτηριάσει. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι κύριοι που θέλουν να λένε ότι έχουν ανοιχτά μυαλά, ότι το Διαδίκτυο είναι το διάλειμμα μας. Σε λίγο θα χτυπήσει το κουδούνι και δεν θα βγαίνει κανείς στην αυλή-όταν ελεγχθεί πλήρως το Διαδίκτυο και θα κάνω και εγώ παρέα στην Τσέκου και τον ευαίσθητο εργατολόγο.
Στο Διαδίκτυο ο pasaenas εκφράζει όπως έχουμε πει την αγωνία του, το ψώνιο του, την οργή του, τη μαλακία του. Τα πλήκτρα είναι οι σάκοι του μποξ, το νιώθω τώρα, καθώς τα χτυπάω. Στο δικό τους ιδεατό κόσμο, στο ζεστό τους σπίτι, δεν νοείται να υπάρχουν τόσο μεγάλοι μαλάκες, τέτοια καθυστερημένα, σαν και εμάς. Προτιμούν όπως έχουμε δει νεκρούς πολίτες, που το πολύ πολύ να στέλνουν γράμματα στις εφημερίδες του τύπου: «Μου άρεσε πολύ το αφιέρωμα που είχατε στη Δέσποινα Βανδή, κάντε και ένα στον Τζον Τίκι». Οι νεκροί πολίτες έχουν πια σάρκα και οστά.
Ακόμα και ο χυδαίος που φαίνεται να ταράζει την αρθρογράφο, έχει το δίκιο του. Η ζωή συνεχίζεται. Πιο πολύ μπορεί να λυπηθούν οι Νεοέλληνες αν σταματήσει η Ρούλα Βροχοπούλου τις τηλεοπτικές εμφανίσεις της παρά με το θάνατο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Υπάρχει όμως τίποτα πιο χυδαίο από την υποκρισία στο μάτι; Μπορούσε κανείς φυσιολογικός άνθρωπος εκείνη τη μέρα να στενοχωρηθεί; Πάντως ήδη καταφέρνετε να απολογούμαι, άξιος ο μισθός σας.
Όσο πληθαίνουν οι απαξιωτικές αναφορές του Τύπου, αισθάνομαι πως είμαι ένας άμαχος Ιρακινός πολίτης που ήρθε η υπερδύναμη να με εκδημοκρατίσει. Το δόγμα των Νεοσυντηρητικών που έκαναν κουμάντο τόσα χρόνια στην Αμερική είναι ότι ο πλανήτης δεν κινδύνευε από μια υπερδύναμη αλλά από τις φτωχές και αδύναμες χώρες. Άλλη εξυπνάδα και αυτή. Αυτό που επιζητούσαν για να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους ήταν ένα καταστροφικό γεγονός, «ένα νέο Περλ Χάρμπορ». Το δημιούργησαν με την 9/11- ναι δεν είναι μόνο η Κοτιγιάρ που μιλάει για συνωμοσία! Το Press-gr ήταν η δικιά μας 9/11! Τώρα μπορούν να μας κυνηγήσουν και να μας αποθαρρύνουν με την άρνηση τους να βρουν κάτι θετικό μέσα από το διαδικτυακό σούσουρο. Είμαστε τρομοκράτες; Ε λοιπόν πάρτε τα όπλα μαζικής καταστροφής μου…
Και δεν μπορώ να κατανοήσω την ειρωνεία, την παρουσίαση μας σαν κάτι ενιαίο, σαν κλίκα, σαν ένα ρεύμα, λες και είμαστε όμιλος προβληματισμού. Ο ερασιτεχνικός χαρακτήρας άλλωστε των όσων γράφουμε, απαξιώνει την προσπάθεια μας. Γι’ αυτό ζητάμε Τζέκους να μας αναλάβουν! Ή να μας στείλετε τον Ιακώβου τώρα που δεν έχει δουλειά. Τζέκος, Ιακώβου και Μάκης( που πλέον δεν έχει στον ήλιο μοίρα) θα μας κάνουν υπεραθλητές, θα γράφω 8 τέτοια κείμενα τη μέρα, θα το βουλώνω στα σημαντικά, δεν θα προσπαθώ να βρίσκω την ουσία, θα μιλάω σε κάθε κείμενο για το υπεράνθρωπο έργο της κυβέρνησης. Μπορεί η κοινωνία να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας τους φέρει; Περιμένουμε με αγωνία την απάντηση σας.
Η ευαισθησία της συγκεκριμένης αρθρογράφου για το Ζαχόπουλο, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι και εγώ προσπάθησα να μπω στη θέση αυτού του ανθρώπου. Πριν λίγες μέρες ωστόσο ο νέος Υπουργός πολιτισμού, ο Μιχάλης Λιάπης(το γράφω για να το πιστέψω), άδειασε τον γενικό γραμματέα. Είναι σίγουρο ότι υπήρξε σκανδαλώδης διαχείριση των κονδυλίων, κάτι που αρχικά είχε αρνηθεί ο Βουλγαράκης, αλλά προς τιμήν του, δεν αρνείται ο Λιάπης. Αξίζει να του βγάλουμε το καπέλο ελπίζοντας πάντα ότι θα παραιτηθεί πολύ σύντομα ο Υπουργός που πιστεύει πως εκπροσωπεί τον πολιτισμό όταν ρωτάει τους ξένους φίλους του: «Do you know Mykonos?».
Σήμερα ήταν η 40η επέτειος από τη δολοφονία του Martin Luther King. Τι ξέρουν τα παιδιά για αυτόν; Όσα ξέρουν και για τον Γκάντι. Γιατί τα πρότυπα πρέπει να φυλάσσονται καλά, σαν διαμάντια, να μην τα κλέψει κανείς και αποκτήσει επικίνδυνες για τον κόσμο σας απόψεις. Το γνωστό: «Πρέπει να αλλάξουν όλα για να μην αλλάξει τίποτα» του Λαμπεντουζάν. Η αλλοτρίωση τους έχει βρει(ορισμένους τονίζω) και δεν μπορούν να το κρύψουν. Όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να αποφύγει την κλιμακτήριο της, έτσι και αυτοί. Εγώ μου λένε από παντού, πρέπει να έχω ως πρότυπο το σύζυγο που κερατώνει τη σύζυγο χωρίς ενοχές φυσικά και μαλακίες, το Σήφη από την Κρήτη που σκοτώνει αλλά επειδή είναι και πολύ άντρας, αναλαμβάνει την ευθύνη, τους ξεμωραμένους 50αρηδές του 50-50 ή τους ισχυρούς άντρες του πλανήτη που ανακάλυψαν το Βιάγκρα και πηδάνε στριπτιτζούδες με ή χωρίς σιλικόνη στο στήθος(Περιπτώσεις Μόσλεϊ, Σπίτσερ, Κανέρβα).
Ξέχνα το σου λένε φίλε. Δε θα σ’ αφήσουμε να γίνεις κάτι άλλο. Εδώ, με εμάς μείνε που θέλουμε το καλό σου. Στα όνειρα σου αντιπαραβάλλεται πειστικά άλλωστε το επιχείρημα αγάπης τους. Βολέψου κάπου, όπου βρεις.
Ο σύγχρονος άντρας οφείλει να είναι μαλάκας. Να δηλώνει πως λατρεύει το γυναικείο φύλο, να αγοράζει δαχτυλίδια στη γκόμενα του που φυτοζωεί αφού αρκεί μισός ακκισμός για να της χαρίσει το χούφταλο παλάτια και λεφτά. Η γκόμενα που διεκδικεί την ισότητα βγάζοντας ρούχα οφείλει να δηλώνει πως δεν της αρέσουν οι αντικειμενικά ωραίοι, επειδή αν και όμορφη, παραμένει ανασφαλής και σαφώς επηρεασμένη από τη σεμνότητα και την ταπεινότητα της παράταξης που πάει μπροστά τον τόπο, πως κάνει πιο καλή παρέα με άντρες( γιατί όλες οι γυναίκες πλην εκείνης είναι σκύλες), να λέει ότι δεν της αρέσουν τα μηνύματα, δηλαδή μια μορφή επικοινωνίας εγκεφαλική και ερωτική(αλλά δεν την επιβεβαιώνει άμεσα όπως ένα πεινασμένο βλέμμα) και να έχει την απαίτηση να την κάνεις να γελάει. Μη μασάς. Εννοεί να την κάνεις να βογγάει. Ευτυχώς, με περίσσια αποφασιστικότητα, υπάρχουν νέοι που αντιστέκονται.
Στη χειρότερη περίπτωση το παιδί θα γίνει Emo. Που ακόμα και αν μας φαίνεται αστείο πώς ένα συναίσθημα όπως η ευαισθησία, γίνεται ιδεολογία, ξεκινάει από μια βαθιά ανάγκη στην αυθεντική έκφραση του κινήματος. Να πιστέψει το παιδί στις πιο βαθιές σκέψεις του αφού τους περισσότερους από εμάς και από εσάς δεν τους πιστεύει. Πρώτη φορά η κοινωνία ζητάει τα ρέστα ενώ είναι κατηγορούμενη και εξαντλεί την αυστηρότητα της με τα κινήματα και τους bloggers. Ξυπνάτε ρε!
Με τόση βία γύρω τους, μίσος που βγαίνει στις συμπεριφορές των μεγαλύτερων παντού, στους δρόμους, στις συναναστροφές σας, στην έλλειψη πολιτισμού, το μόνο που τα βλέπω να κάνουν εδώ στη γειτονιά μου είναι να πετάνε πέτρες σε κάτι αλλοδαπούς. Ποιος τους τις δίνει; Γύρισα και τους είπα αρκετά αυστηρά: «Δεν πηγαίνετε να παίξετε καλύτερα μπάλα;». Και το ένα με κοίταξε με μία αξέχαστη απορία. Απορία! Που να παίξουν; Υπάρχει χώρος που δεν καλύπτουν τα αυτοκίνητα σας;
Δεν με βρίσκετε λοιπόν σύμφωνο με την ευαισθησία σας για τον Ζαχόπουλο. Κάθε Ζαχόπουλος έχει τα ανέκδοτα που του αξίζουν. Ας κατάφερνε και αυτός να αυτοκτονήσει. Αυτή είναι η δική μας έμπνευση, ο Ζαχόπουλος. Ξερνάμε αυτά που μας δίνετε. Κάτι πρέπει να πούμε και εμείς. Δεν έχουμε τον MLK σήμερα. Το τραγούδι που είχε γράψει ο Stevie Wonder για τον ΜLK, το Happy Birthday, ακούγεται μόνο στα γενέθλια της Έφης Θώδη. Και φυσικά δεν έχει βρεθεί κανένα αρχίδι να πει για ποιο "μαλάκα" είχε γραφτεί αυτή η μελωδία, που στις εκπομπές τους γίνεται ελαφρύ σαχλοτράγουδο.
Όποιος έχει όνειρα, σύμφωνα με την άρχουσα τάξη, είναι άξιος του θανάτου του, που μπορεί να επιτευχθεί είτε μέσω της ολοκληρωτικής απαξίωσης του είτε μέσω του ελέγχου της συνείδησής του. Χαιρετίσματα λοιπόν στην Κοντολίζα. Δεν φαντάζεστε πόσο της μοιάζετε.
Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι η ατάκα που είπε ο Ζαχόπουλος πεσμένος στον ακάλυπτο: «Μας φάγανε», δεν είναι μια φράση που μας μυρίζει ανδρεία και διάθεση αυτοκριτικής. Ο MLK, όταν τον πυροβόλησε ένας τρελός, όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους που δίδαξαν στον κόσμο τη σημασία της μη-βίας, είπε πριν κοιμηθεί (αν είσαι Χ.Ο έτσι το γράφεις) σε έναν μουσικό που βρέθηκε κοντά του: «Απόψε παίξε τον ύμνο «έρχομαι σ’ εσένα ακριβέ μου Κύριε». Και παιξ’το καλά». Υπάρχει διαφορά, δεν νομίζετε; Μπορούμε φυσικά να φανταστούμε και το Ζαχόπουλο να ξεστομίζει την τελευταία πρόταση… Για ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα, σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού…
Αρχικά αγαπητή, καλώς ήρθατε στον πλανήτη γη. Να σας προσφέρουμε κάτι, ένα λικέρ, λίγο σούσι, μία ντόπια φραπελιά; Αγαπητή επώνυμη αρθρογράφε, θα σας γελάσω. Άρχισαν τα στοιχήματα; Εδώ πάντως, σε αυτό το blog, παρακαλάμε ακόμα για ένα σχόλιο τους φίλους μας. Μαθαίνετε νέα; Όλοι κουβά; Κρίμα πάντως που η μέρα που πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος(εκοιμήθη αν είστε Χ.Ο) να βολέψει μόνο τον Πρωθυπουργό και το Ασφαλιστικό. Και η 25η Μαρτίου βόλεψε τον πρωθυπουργό γιατί ήταν ευκαιρία να ντύσει τα παιδιά του τσολιαδάκια και να τα δείχνει στο Hello η Νατάσα, που είχε ξαναπασχολήσει το εν λόγω περιοδικό με τη νέα βαφή μαλλιών που λάνσαρε στην Τουρκία, που της πήγαινε τόσο πολύ. Δεν έχουν βρει ακόμα οι συντάκτες αυτών των περιοδικών τον τρόπο να καλύπτουν τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς που κάνει για την πλάκα της. Κυριολεκτικά. Και τι να το έπαιξε και ο πρωθυπουργός δεν έχουμε μάθει. Δεν τον έχετε ικανό, το ξέρω, ούτε αυτόν, ούτε κανέναν από τους 300. Σε καλή μεριά οι νικητές πάντως…
Όπου γυρίζουν το κεφάλι τους, βλέπουν bloggers οι άνθρωποι του Τύπου. Ορισμένοι, όχι όλοι. Αυτή η απουσία μιας διευκρίνισης, που προϋποθέτει ευαισθησία, ήταν που με ενόχλησε, η παράλειψη ενός προσδιορισμού μπροστά από τη βρισιά bloggers. Η απαξίωση φαίνεται είναι στη μόδα, έτσι γράφουν όλοι και πρέπει να το δεχτώ. Όχι πολύ εύκολα όμως. Είμαστε διαόλου κάλτσες! Άλλωστε δεν μου επιτρέπεται να κατηγορώ τη μόδα, το είχε πει και ο Κοκτό, πεθαίνει τόσο νέα…
Για να καταλάβετε όλοι πόσο ηλίθιοι είναι οι Bloggers ρίξτε μια ματιά στο mail μου. Φόρα παρτίδα τα στοιχεία μου. Αυτό βέβαια δεν λέει κάτι. Κάποιοι είναι πιο έξυπνοι από εμένα και ξέρουν να κρύβονται. Επειδή δεν μπορούν να βριστούν μεταξύ τους, βρίζουν εμάς οι ορισμένοι! Πολύ ευφυές! Τώρα ξύπνησαν. Όταν λέγαμε εμείς ότι οι bloggers είναι Σκοπιανοί, δεν βρέθηκε κανείς να μας υποστηρίξει ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε πουθενά.
Το Διαδίκτυο σύμφωνα με το απόσπασμα είναι το καταφύγιο των σκοτεινών bloggers, που διαφεύγουν ακόμα τη σύλληψη. Στυγεροί δολοφόνοι του διαλόγου, αμόρφωτοι, χωρίς ιδανικά, χωρίς έλεγχο. Αν ζούσε ο Χίτλερ, θα βλέπαμε εμείς. Ταιριάζει και το «Α, ρε, Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται». Να μας βάλει πάνω στην χειρουργικήν κλίνην να μας ανοίξει, να μας ξεκοιλιάσει, να μας ακρωτηριάσει. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα οι κύριοι που θέλουν να λένε ότι έχουν ανοιχτά μυαλά, ότι το Διαδίκτυο είναι το διάλειμμα μας. Σε λίγο θα χτυπήσει το κουδούνι και δεν θα βγαίνει κανείς στην αυλή-όταν ελεγχθεί πλήρως το Διαδίκτυο και θα κάνω και εγώ παρέα στην Τσέκου και τον ευαίσθητο εργατολόγο.
Στο Διαδίκτυο ο pasaenas εκφράζει όπως έχουμε πει την αγωνία του, το ψώνιο του, την οργή του, τη μαλακία του. Τα πλήκτρα είναι οι σάκοι του μποξ, το νιώθω τώρα, καθώς τα χτυπάω. Στο δικό τους ιδεατό κόσμο, στο ζεστό τους σπίτι, δεν νοείται να υπάρχουν τόσο μεγάλοι μαλάκες, τέτοια καθυστερημένα, σαν και εμάς. Προτιμούν όπως έχουμε δει νεκρούς πολίτες, που το πολύ πολύ να στέλνουν γράμματα στις εφημερίδες του τύπου: «Μου άρεσε πολύ το αφιέρωμα που είχατε στη Δέσποινα Βανδή, κάντε και ένα στον Τζον Τίκι». Οι νεκροί πολίτες έχουν πια σάρκα και οστά.
Ακόμα και ο χυδαίος που φαίνεται να ταράζει την αρθρογράφο, έχει το δίκιο του. Η ζωή συνεχίζεται. Πιο πολύ μπορεί να λυπηθούν οι Νεοέλληνες αν σταματήσει η Ρούλα Βροχοπούλου τις τηλεοπτικές εμφανίσεις της παρά με το θάνατο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Υπάρχει όμως τίποτα πιο χυδαίο από την υποκρισία στο μάτι; Μπορούσε κανείς φυσιολογικός άνθρωπος εκείνη τη μέρα να στενοχωρηθεί; Πάντως ήδη καταφέρνετε να απολογούμαι, άξιος ο μισθός σας.
Όσο πληθαίνουν οι απαξιωτικές αναφορές του Τύπου, αισθάνομαι πως είμαι ένας άμαχος Ιρακινός πολίτης που ήρθε η υπερδύναμη να με εκδημοκρατίσει. Το δόγμα των Νεοσυντηρητικών που έκαναν κουμάντο τόσα χρόνια στην Αμερική είναι ότι ο πλανήτης δεν κινδύνευε από μια υπερδύναμη αλλά από τις φτωχές και αδύναμες χώρες. Άλλη εξυπνάδα και αυτή. Αυτό που επιζητούσαν για να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους ήταν ένα καταστροφικό γεγονός, «ένα νέο Περλ Χάρμπορ». Το δημιούργησαν με την 9/11- ναι δεν είναι μόνο η Κοτιγιάρ που μιλάει για συνωμοσία! Το Press-gr ήταν η δικιά μας 9/11! Τώρα μπορούν να μας κυνηγήσουν και να μας αποθαρρύνουν με την άρνηση τους να βρουν κάτι θετικό μέσα από το διαδικτυακό σούσουρο. Είμαστε τρομοκράτες; Ε λοιπόν πάρτε τα όπλα μαζικής καταστροφής μου…
Και δεν μπορώ να κατανοήσω την ειρωνεία, την παρουσίαση μας σαν κάτι ενιαίο, σαν κλίκα, σαν ένα ρεύμα, λες και είμαστε όμιλος προβληματισμού. Ο ερασιτεχνικός χαρακτήρας άλλωστε των όσων γράφουμε, απαξιώνει την προσπάθεια μας. Γι’ αυτό ζητάμε Τζέκους να μας αναλάβουν! Ή να μας στείλετε τον Ιακώβου τώρα που δεν έχει δουλειά. Τζέκος, Ιακώβου και Μάκης( που πλέον δεν έχει στον ήλιο μοίρα) θα μας κάνουν υπεραθλητές, θα γράφω 8 τέτοια κείμενα τη μέρα, θα το βουλώνω στα σημαντικά, δεν θα προσπαθώ να βρίσκω την ουσία, θα μιλάω σε κάθε κείμενο για το υπεράνθρωπο έργο της κυβέρνησης. Μπορεί η κοινωνία να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας τους φέρει; Περιμένουμε με αγωνία την απάντηση σας.
Η ευαισθησία της συγκεκριμένης αρθρογράφου για το Ζαχόπουλο, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι και εγώ προσπάθησα να μπω στη θέση αυτού του ανθρώπου. Πριν λίγες μέρες ωστόσο ο νέος Υπουργός πολιτισμού, ο Μιχάλης Λιάπης(το γράφω για να το πιστέψω), άδειασε τον γενικό γραμματέα. Είναι σίγουρο ότι υπήρξε σκανδαλώδης διαχείριση των κονδυλίων, κάτι που αρχικά είχε αρνηθεί ο Βουλγαράκης, αλλά προς τιμήν του, δεν αρνείται ο Λιάπης. Αξίζει να του βγάλουμε το καπέλο ελπίζοντας πάντα ότι θα παραιτηθεί πολύ σύντομα ο Υπουργός που πιστεύει πως εκπροσωπεί τον πολιτισμό όταν ρωτάει τους ξένους φίλους του: «Do you know Mykonos?».
Σήμερα ήταν η 40η επέτειος από τη δολοφονία του Martin Luther King. Τι ξέρουν τα παιδιά για αυτόν; Όσα ξέρουν και για τον Γκάντι. Γιατί τα πρότυπα πρέπει να φυλάσσονται καλά, σαν διαμάντια, να μην τα κλέψει κανείς και αποκτήσει επικίνδυνες για τον κόσμο σας απόψεις. Το γνωστό: «Πρέπει να αλλάξουν όλα για να μην αλλάξει τίποτα» του Λαμπεντουζάν. Η αλλοτρίωση τους έχει βρει(ορισμένους τονίζω) και δεν μπορούν να το κρύψουν. Όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να αποφύγει την κλιμακτήριο της, έτσι και αυτοί. Εγώ μου λένε από παντού, πρέπει να έχω ως πρότυπο το σύζυγο που κερατώνει τη σύζυγο χωρίς ενοχές φυσικά και μαλακίες, το Σήφη από την Κρήτη που σκοτώνει αλλά επειδή είναι και πολύ άντρας, αναλαμβάνει την ευθύνη, τους ξεμωραμένους 50αρηδές του 50-50 ή τους ισχυρούς άντρες του πλανήτη που ανακάλυψαν το Βιάγκρα και πηδάνε στριπτιτζούδες με ή χωρίς σιλικόνη στο στήθος(Περιπτώσεις Μόσλεϊ, Σπίτσερ, Κανέρβα).
Ξέχνα το σου λένε φίλε. Δε θα σ’ αφήσουμε να γίνεις κάτι άλλο. Εδώ, με εμάς μείνε που θέλουμε το καλό σου. Στα όνειρα σου αντιπαραβάλλεται πειστικά άλλωστε το επιχείρημα αγάπης τους. Βολέψου κάπου, όπου βρεις.
Ο σύγχρονος άντρας οφείλει να είναι μαλάκας. Να δηλώνει πως λατρεύει το γυναικείο φύλο, να αγοράζει δαχτυλίδια στη γκόμενα του που φυτοζωεί αφού αρκεί μισός ακκισμός για να της χαρίσει το χούφταλο παλάτια και λεφτά. Η γκόμενα που διεκδικεί την ισότητα βγάζοντας ρούχα οφείλει να δηλώνει πως δεν της αρέσουν οι αντικειμενικά ωραίοι, επειδή αν και όμορφη, παραμένει ανασφαλής και σαφώς επηρεασμένη από τη σεμνότητα και την ταπεινότητα της παράταξης που πάει μπροστά τον τόπο, πως κάνει πιο καλή παρέα με άντρες( γιατί όλες οι γυναίκες πλην εκείνης είναι σκύλες), να λέει ότι δεν της αρέσουν τα μηνύματα, δηλαδή μια μορφή επικοινωνίας εγκεφαλική και ερωτική(αλλά δεν την επιβεβαιώνει άμεσα όπως ένα πεινασμένο βλέμμα) και να έχει την απαίτηση να την κάνεις να γελάει. Μη μασάς. Εννοεί να την κάνεις να βογγάει. Ευτυχώς, με περίσσια αποφασιστικότητα, υπάρχουν νέοι που αντιστέκονται.
Στη χειρότερη περίπτωση το παιδί θα γίνει Emo. Που ακόμα και αν μας φαίνεται αστείο πώς ένα συναίσθημα όπως η ευαισθησία, γίνεται ιδεολογία, ξεκινάει από μια βαθιά ανάγκη στην αυθεντική έκφραση του κινήματος. Να πιστέψει το παιδί στις πιο βαθιές σκέψεις του αφού τους περισσότερους από εμάς και από εσάς δεν τους πιστεύει. Πρώτη φορά η κοινωνία ζητάει τα ρέστα ενώ είναι κατηγορούμενη και εξαντλεί την αυστηρότητα της με τα κινήματα και τους bloggers. Ξυπνάτε ρε!
Με τόση βία γύρω τους, μίσος που βγαίνει στις συμπεριφορές των μεγαλύτερων παντού, στους δρόμους, στις συναναστροφές σας, στην έλλειψη πολιτισμού, το μόνο που τα βλέπω να κάνουν εδώ στη γειτονιά μου είναι να πετάνε πέτρες σε κάτι αλλοδαπούς. Ποιος τους τις δίνει; Γύρισα και τους είπα αρκετά αυστηρά: «Δεν πηγαίνετε να παίξετε καλύτερα μπάλα;». Και το ένα με κοίταξε με μία αξέχαστη απορία. Απορία! Που να παίξουν; Υπάρχει χώρος που δεν καλύπτουν τα αυτοκίνητα σας;
Δεν με βρίσκετε λοιπόν σύμφωνο με την ευαισθησία σας για τον Ζαχόπουλο. Κάθε Ζαχόπουλος έχει τα ανέκδοτα που του αξίζουν. Ας κατάφερνε και αυτός να αυτοκτονήσει. Αυτή είναι η δική μας έμπνευση, ο Ζαχόπουλος. Ξερνάμε αυτά που μας δίνετε. Κάτι πρέπει να πούμε και εμείς. Δεν έχουμε τον MLK σήμερα. Το τραγούδι που είχε γράψει ο Stevie Wonder για τον ΜLK, το Happy Birthday, ακούγεται μόνο στα γενέθλια της Έφης Θώδη. Και φυσικά δεν έχει βρεθεί κανένα αρχίδι να πει για ποιο "μαλάκα" είχε γραφτεί αυτή η μελωδία, που στις εκπομπές τους γίνεται ελαφρύ σαχλοτράγουδο.
Όποιος έχει όνειρα, σύμφωνα με την άρχουσα τάξη, είναι άξιος του θανάτου του, που μπορεί να επιτευχθεί είτε μέσω της ολοκληρωτικής απαξίωσης του είτε μέσω του ελέγχου της συνείδησής του. Χαιρετίσματα λοιπόν στην Κοντολίζα. Δεν φαντάζεστε πόσο της μοιάζετε.
Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι η ατάκα που είπε ο Ζαχόπουλος πεσμένος στον ακάλυπτο: «Μας φάγανε», δεν είναι μια φράση που μας μυρίζει ανδρεία και διάθεση αυτοκριτικής. Ο MLK, όταν τον πυροβόλησε ένας τρελός, όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους που δίδαξαν στον κόσμο τη σημασία της μη-βίας, είπε πριν κοιμηθεί (αν είσαι Χ.Ο έτσι το γράφεις) σε έναν μουσικό που βρέθηκε κοντά του: «Απόψε παίξε τον ύμνο «έρχομαι σ’ εσένα ακριβέ μου Κύριε». Και παιξ’το καλά». Υπάρχει διαφορά, δεν νομίζετε; Μπορούμε φυσικά να φανταστούμε και το Ζαχόπουλο να ξεστομίζει την τελευταία πρόταση… Για ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα, σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού…
Υ.Γ: Η κυρία είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου και όχι δημοσιογράφος (αρθρογραφεί ωστόσο τακτικά). Η κατάσταση είναι χειρότερη απ' ό,τι νομίζαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου