Η κάλπη έπεσε μέσα!

Τελείωσε η γιορτή της Δημοκρατίας. Μίλησε ο κυρίαρχος λαός. Της ευχήθηκα και εγώ, συμμετέχοντας ως γραμματέας της αδερφής μου στη Σίνδο. Το "λάθος της φύσης" έκλεψε την παράσταση. Μία 42χρονη transexual, ο Αναστάσιος, άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα με περίσσεια χάρη. Ένα άλλο παλικάρι ήρθε με μια φωτογραφία που από πίσω έγραφε με μαρκαδοράκι όλα τα στοιχεία του: Κυριάκος! Ναι, ήταν ο Κυριάκος! Με ολόκληρο το άλμπουμ, θα τον αφήναμε να ψηφίσει! Ξάγρυπνος όλο το Σάββατο το βράδυ, έσβηνα και έγραφα ατελείωτα ονόματα για να εξυπηρετηθεί γρήγορα ο κόσμος και δεν πρόσεχα σχεδόν κανέναν. Τις γριές τις καταλάβαινα από την βαριά αναπνοή. 18χρονοι ψηφοφόροι, οικογένειες και τα τιμημένα γηρατειά είχαν το ίδιο πρόβλημα. Ακόμα και αν κατάφερναν να πάρουν ψηφοδέλτια πριν μπουν στην κάλπη, σάλιωναν τον φάκελο πάνω από το αυτοκόλλητο. Ελάχιστοι το έκαναν σωστά, γεγονός που μου απέδειξε ότι πράγματι δεν ξέρουμε να ψηφίζουμε. Έλαβον: Μία χαρτοπετσέτα, δύο Χρυσή Αυγή, μία Κοινωνία, μία Ανταρσύα, φάκελος του δικομματισμού(ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ), φάκελος απλής αναλογικής(με όλους τους συνδυασμούς φακελωμένους), φάκελος αυτοδυναμίας (με 2 ψηφοδέλτια ΠΑΣΟΚ), ψηφοδέλτιο με σταυρωμένα όλα τα ονόματα, μια ζωγραφιά και έναν Βασίλη Λεβέντη.

Τι συναίσθημα απίστευτο όμως. Μετρώντας τις ψήφους στο τμήμα 127 του δήμου Εχεδώρου, το χέρι μου έτρεμε μη μου ξεφύγει μία άποψη, μία ελπίδα. Να μη χαθεί από τα δικά μου χέρια. Αυτήν τη μαγεία της δημοκρατίας, να μην κάνει διακρίσεις, την εκφράζει κατά κάποιο τρόπο ο πολιτικός λόγος του θριαμβευτή των εκλογών, του Γιώργου Παπανδρέου. Μερικοί "διανοούμενοι" φαίνεται πως θα ‘θελαν να κλείνουν τα σχολεία όχι για τη γρίπη, αλλά για να μη γίνονται εκλογές. Οι επικριτές των λεπτομερειών της Δημοκρατίας, αυτοί που ο Σαιν Ζιστ αποκαλούσε προδότες, δεν ξέρω πώς θα ένιωθαν αν συμμετείχαν ενεργά σε κάτι τόσο μεγαλειώδες. Εγώ πάντως αισθανόμουν συγκινημένος.

Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε ξαφνικά. Οι εκλογές-έκπληξη αποφασίστηκαν από έναν κουρασμένο και «σκανδαλοδαρμένο» πρωθυπουργό. Το σχέδιο εξόδου από την κρίση ήταν η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Η κυβέρνησή του είχε διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση, που δεν ήταν άλλη από το Βατοπέδι. Ο Καραμανλής γνώριζε τα δεδομένα αν επρόκειτο να αποφασίσει για πρόωρες εκλογές και τα αγνοούσε όταν αφορούσαν σε σκάνδαλα. Εκείνος τις αποφάσισε και ύστερα ‘λέγαν πως φταίει ο Σουφλιάς. Οι κυβερνώντες προσπάθησαν να πείσουν ότι 5,5 χρόνια μπορεί να χουζούρευαν, αλλά τώρα θα κυβερνούσαν.

Ο Καραμανλής χρησιμοποίησε την ρητορική της ήττας του. Μιλούσε εναντίον του. Ξέχασε μάλιστα κάτι θεμελιώδες: Έμπειρος καθώς είναι επικοινωνιακά, θα όφειλε να γνωρίζει ότι η ειλικρίνεια δεν είναι προσόν που εκτιμάται από τους ψηφοφόρους, ακόμα κι αν πρόκειται για ειλικρινή ειλικρίνεια. Στην πολιτική επικοινωνία συναντάμε συνήθως την κατασκευασμένη ειλικρίνεια, όχι την ίδια αυτοπροσώπως. Πόσο μάλλον όταν στη διαμόρφωση της μαύρης κατάστασης που περιέγραφε ο πρώην πρωθυπουργός, είχε συμβάλλει ο ίδιος. Ξέχασε με λίγα λόγια αυτό που ο Ίψεν αποκαλούσε «ζωτικά ψεύδη». Όταν κατάλαβε ότι του στοιχίζει, έπαιξε το χαρτί του υπερπατριώτη και της ελληνικής σημαίας. Σε κανένα σημείο της προεκλογικής εκστρατείας δεν κατάφερε να δημιουργήσει μία αίσθηση προοπτικής.

Η συντριβή του στις «κάλτσες» τον σόκαρε. Η Ιστορία θα καταγράψει την αποτυχημένη θητεία του αλλά θα μείνει τουλάχιστον μάλλον πιο αγαπητός από τον Σημίτη στο μυαλό μας, που δεν έκατσε να δει την πολιτική του να αποδοκιμάζεται. Η αποτυχία της δεύτερης θητείας του τελευταίου είχε αποδοκιμαστεί στο πρόσωπο του Παπανδρέου. Σατανικό το σχέδιο. Εντωμεταξύ, η επιδημία παραιτήσεων στη Ν.Δ καλά κρατεί: Μη συνωστίζεστε λοιπόν στο λιμάνι της Σμύρνης, όλοι θα παραιτηθείτε. Ο πρωθυπουργός άλλωστε δεν το έκανε τώρα, είχε παραιτηθεί πολύ νωρίτερα.

Την Κυριακή ψήφισα ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι και ΠΑΣΟΚ. Από σήμερα όμως είμαι μαζί του. Είμαι με κάθε κυβέρνηση μου, γιατί υποτίθεται ότι προσπαθεί για το καλό μου. Ήμουν και με τη Νέα Δημοκρατία όταν κυβερνούσε. Πέρα από τις επιμέρους διαστάσεις, θεωρώ ότι είναι μια ψήφος απόρριψης της πολιτικής της Ν.Δ και μια ψήφος επανόρθωσης για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το κίνημα χρειάζεται να ανοίξει διάλογο με την κοινωνία, να πάρει πρωτοβουλίες, να βρει λύσεις σε σύνθετα προβλήματα, να μην επαναλάβει τα λάθη του, να νιώσει η νέα κυβέρνηση υποχρεωμένη να χρησιμοποιήσει την ελπίδα μας. Αυτό είναι το στοίχημα. Η καμένη γη δεν μπορεί να είναι επιχείρημα. Το ΠΑΣΟΚ καλείται να μεταφέρει το πάθος της προεκλογικής εκστρατείας στην εξουσία. Ο Παπανδρέου δείχνει να αντιλαμβάνεται πως το πρωθυπουργικό αξίωμα είναι δουλειά και όχι θέση και αυτό είναι μια καλή αρχή.

Ο νέος πρωθυπουργός υποσχέθηκε μάλιστα να φέρει μια διαφορετική αντίληψη εξουσίας. Δεν οφείλει σε κανέναν τίποτα και σε όλους μας τα πάντα την ίδια στιγμή. Κάποιοι βέβαια από εμάς, ανέδειξαν τον Ανατολάκη βουλευτή, έναν κενρικό αμυντικό που δεν του εμπιστευόμασταν καν μια θέση στην Εθνική ομάδα. Οι πολίτες ψήφισαν ωστόσο σε γενικές γραμμές υπεύθυνα, αρνούμενοι, σε ρόλο πορτιέρη που κάνει face control έξω από τη Βουλή, την είσοδο σε ανθρώπους που έχουν αποδειχτεί χρήσιμοι κυρίως για τον εαυτό τους. Υπάρχει πάντως αισιοδοξία. Όπως είπε και ο Pitsirikos: «Όταν σας βλέπω κυρία Καιλή, λέω, δε μπορεί, θα τα βρει ο Γιώργος τα λεφτά».

Οι δημοκρατικές εφημερίδες από το «Πρόεδρε παραιτήσου», πέρασαν στην αποθέωση. Υποκλίθηκαν στον loser Γιωργάκη. Διδακτικές, δίχως άλλο, οι εκλογές για όλους. Εμφανής και η αδυναμία των τηλεοπτικών δημοσιογράφων να εκφράσουν τους πολίτες. Οι πολιτικοί φαίνεται να καταλαβαίνουν περισσότερο την οριακή κατάσταση της κοινωνίας. Αντιθέτως, οι τηλεοπτικοί αστέρες δείχνουν λιγότερο ενημερωμένοι. Ο Δημήτρης Ρίζος απέδωσε την ήττα στο γεγονός ότι δεν στήριξαν τα ΜΜΕ την Ν.Δ. Η αγγελία για την επόμενη φορά λοιπόν είναι σαφής: Ζητούνται εκδοτικά συγκροτήματα που να στηρίζουν αποτυχημένες κυβερνήσεις. Στις πρώτες 100 μέρες γίνεται να φύγει και η Παναγιωταρέα από την ΕΡΤ;

Τώρα το ΠΑ.ΣΟ.Κ αναλαμβάνει την καμένη γη της καμένης γης. Τελείωσαν τα 600 λεπτά φλυαρίας του. Είναι γνωστό ότι οι πλούσιοι πληρώνουν το μεγαλύτερο κομμάτι των φόρων τους προεκλογικά. Όχι ανοχή ωστόσο ζήτησε ο Γιώργος και επανέλαβε την μαγική λέξη: Συμμετοχή. Το πρόβλημα πιθανότατα δεν είναι η ανυπακοή των πολιτών αλλά η υπακοή τους όπως θα έλεγε ο Χάουαρντ Ζιν.

Η ευθύνη της εμπιστοσύνης των ανθρώπων, θα πρέπει να σε κάνει υπεράνθρωπο και όχι απάνθρωπο. Υπερευαίσθητο και δραστήριο και όχι δουλοπρεπή και αλητήριο. Μπορώ να θυμώσω μόνο αν περιμένω πολλά από κάποιον. Δεν περίμενα πολλά από την προηγούμενη κυβέρνηση. Θα θυμώσω όμως πολύ με το ΠΑΣΟΚ. Τώρα είναι η ώρα να τολμήσει, να τολμήσει, να τολμήσει.

Η επιχείρηση υποτίμησης του κόσμου απέτυχε. Τα Μ.Μ.Ε θα ντραπούν ενδεχομένως λίγο περισσότερο να δοκιμάζουν ή και να διαλέγουν πρωθυπουργούς μπροστά στα μάτια μας υιοθετώντας και προπαγανδίζοντας προφητείες που μένουν ανεκπλήρωτες, όπως οι εκπομπές δοκιμάζουν τηλεοπτικά πρόσωπα. Όσο κομψά και αριστοτεχνικά νομίζουν ότι το κάνουν, ο κόσμος υποψιάζεται τα παιχνίδια όταν οι απόψεις των δημοσιογράφων δε συμπίπτουν με εκείνες των απλών ανθρώπων. Ο Γιώργος δε βγήκε από τη μέση νωρίς όπως ορισμένοι ονειρεύονταν, κυρίως ωστόσο χάρη στα λάθη του ευφυούς αντιπάλου του παρά στην έμμεση στήριξη που διέθετε από τα Μ.Μ.Ε ο Βενιζέλος. Η κακόμοιρη η κάλπη από τη μεριά της κάνει ό, τι μπορεί για να κερδίσει τον σεβασμό μήπως και οι πολιτικοί σταματήσουν να διαλέγουν για συνομιλητές τους τους δημοσκόπους και ξεκινήσουν τον διάλογο με την κοινωνία. Δεν φτάνει μόνο οι νέοι να ασχοληθούν με την πολιτική. Πρέπει να το κάνουν και οι πολιτικοί.

Επιλέξαμε να ελπίζουμε. Και είναι μια «δύσκολη» απόφαση, σαν αυτήν που θα έπαιρνε ο Καραμανλής. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν κατάλαβε ότι η ελπίδα επιτρέπεται να είναι και λιγάκι ανεύθυνη. Δεν ελπίζουμε βάσει στοιχείων, αλλά επειδή ονειρευόμαστε. Γι’ αυτό καμία φορά η ελπίδα μοιάζει να προδίδεται την ίδια στιγμή που εκφράζεται. Ένα παιδάκι κοιτώντας την κάλπη ρώτησε αδιάφορα: «Γιατί τα μαζεύετε αυτά»; Το ΠΑΣΟΚ καλείται να απαντήσει στο ερώτημα τα επόμενα τέσσερα χρόνια.