Ο Καμύ συναντάει τον Κένεντι.

Στην "Πτώση" του Καμύ, ο πρωταγωνιστής είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος, ένας αστός. Το βιβλίο που εκδόθηκε το 1956, τέσσερα χρόνια πριν τον αιφνίδιο θάνατο του Γαλλοαλγερινού συγγραφέα σε τροχαίο, είναι βαθιά υπαρξιακό, εξομολογητικό και ξεγυμνώνει την ανθρώπινη φύση βήμα προς βήμα, από παράγραφο σε παράγραφο, από όλα τα ψέματα της.

Ο ήρωας, ο Ζαν Μπατίστ, αγάπησε τη ζωή και τον εαυτό του, πάνω από όλα. Τις ελλείψεις του τις αποδοκίμαζε αλλά τις ξεχνούσε με μια «αρκούντως αξιέπαινη επιμονή». Τα ελαττώματά του απέβαιναν προς όφελός του. Αναζητούσε το πάθος και κατάφερνε να ζει αρμονικά με την διπλοπροσωπία του, χωρίς να το μετανιώνει. Συγχωρούσε τον εαυτό του, επειδή έτρεφε ελάχιστη εκτίμηση για τους άλλους. Μέσα στα λάθη του, αισθανόταν αθώος. Η Πτώση είναι το βιβλίο που ανάγκασε τον Σαρτρ να «παραδεχτεί» τον Καμύ, αυτό που του χάρισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Δεν είναι ένα βιβλίο απαισιόδοξο όπως γράφει η Wikipedia, ή τουλάχιστον έχει τόση απαισιοδοξία όση μπορεί να κρύβει η ειλικρίνεια.

Ο πρωταγωνιστής ένα βράδυ δεν θα βοηθούσε μια γυναίκα που πέφτει στα νερά ενός ποταμού. Όταν ακούει τις φωνές της πίσω του, παγώνει και μετά από λίγο απομακρύνεται. Δεν ειδοποιεί κανέναν. Άλλη μία απόδειξη της αγάπης του για τον εαυτό του. Δε θα διακινδύνευε τη ζωή του για χάρη μίας άγνωστης.

Ο Τεντ Κένεντι είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που μαθαίνουμε εδώ στην Ελλάδα(ή που ξαναθυμόμαστε) με την ευκαιρία του θανάτου του. Στα τέλη του Αυγούστου έχασε την μάχη με τον καρκίνο. Η πολιτική καριέρα του γερουσιαστού, αδερφού του Τζον και του Ρόμπερτ, αποχαιρέτισε κάθε φιλοδοξία της τον Ιούλιο του 1969, στο ατύχημα που έχασε τη ζωή της η βοηθός του, Μαίρη Τζο Κόπεσν, στο νησί Τσαπακουίντικ. Ο 37χρονος τότε Τεντ, χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του που πέφτει σε ένα κανάλι. Ο ίδιος καταφέρνει να απεγκλωβιστεί, όχι όμως και η 28χρονη συνοδός του. Όταν ειδοποιεί μετά από ώρες την αστυνομία, έχει ήδη βρεθεί το άψυχο κορμί της.

Την υπόλοιπη του ζωή ο Κένεντι την αφιέρωσε στο Δημοκρατικό κόμμα και στους αγώνες του πλάι «στους φτωχούς και στους αδυνάτους», όπως είπε ο Ομπάμα. Έτσι ένιωθε αθώος, όπως και ο ήρωας του Καμύ όταν υπερασπιζόταν τους πελάτες του. Δεν ξέρω αν ο Τεντ είχε διαβάσει την Πτώση, αν γνώριζε τον Ζαν Μπατίστ. Εκείνος φαίνεται να μας ξέρει όλους καλά. Ωστόσο, όλο το νερό της θάλασσας δεν θα έφτανε να ξεπλύνει μία κηλίδα αίματος(Λοτρεαμών). Και αυτό το διδάχτηκε σε όλη του την καριέρα ο εκλιπών γερουσιαστής. Ακόμα κι αν ξεχνούσε τις ενοχές του, θα του τις υπενθύμιζαν οι άλλοι.