Δικηγόρος του Διαβόλου…

Το θέμα της απαγόρευσης του καπνίσματος και της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα απασχόλησαν την κοινή γνώμη, αφού φανταστείτε πόσο άσχημα θα αισθανόσασταν αν είχατε να μιλάτε μόνο για τους νέους φόρους, τα διπλά βιβλία του ΠΑ.ΣΟ.Κ και την κρίσιμη κατάσταση των 151. Είναι ομολογουμένως σοφή η λειτουργία των Μέσων και η τροφοδότηση της ημερήσιας ατζέντας από τις κυβερνήσεις. Καθετί μετριέται στην επικοινωνιακή ζυγαριά προτού μπει στα σπίτια μας και μας απασχολήσει. Τα δύο θέματα συζητήθηκαν εκτενώς και αναλύθηκαν διεξοδικά, με την κοινή γνώμη να υποστηρίζει την επιστροφή και την απαγόρευση, τη δεύτερη σε μικρότερο βαθμό. Ηττημένοι οι Βρετανοί και οι καπνιστές στις συνειδήσεις μας, έγιναν για λίγο οι εχθροί μας.

Τα εγκαίνια του Μουσείου επανέφεραν στην επικαιρότητα το αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των Ελγίνειων Μαρμάρων. Η υποστήριξη από το εξωτερικό όπως του σπουδαίου δημοσιογράφου Κρίστοφερ Χίτσενς είναι συγκινητική. Η ανάμνηση του πάθους της Μελίνας είναι σχεδόν δεσμευτική! Εξάλλου, η διαδικτυακή ψηφοφορία της Guardian ήταν ένας θρίαμβος για την ελληνική πλευρά. Μάλιστα παρατηρώ ότι πιο φανατικοί της επιστροφής είναι οι ξένοι και όχι οι Έλληνες υποστηρικτές της. Το θέμα, από την άλλη, προσφέρεται για επίδειξη ανώδυνου πατριωτικού αισθήματος για τα κόμματα και υποστηρίζεται δίχως σκέψη από τον ελληνικό λαό. Ο Έλληνας λατρεύει να έχει δίκιο και να το υποστηρίζει χωρίς να χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει. Αναρωτιέμαι όμως: Και αν τελικά τα μάρμαρα αποτελούν μεγαλύτερη διαφήμιση για τη χώρα μας στο Βρετανικό Μουσείο; Και αν φαινόμαστε μικρόψυχοι στα μάτια των ξένων; Γιατί ζητάμε την απομόνωση; Χάνει τουρίστες ο Παρθενώνας λόγω των ελγίνειων ; Γιατί θέλουμε να μας αφήσουν μόνους με τα μάρμαρα μας; Λείπουν από κανέναν μας; Σαφώς και είναι δίκαιο το αίτημα και διαθέτει ηθικό έρεισμα. Νομίζω ωστόσο ότι ο δανεισμός θα εξυπηρετούσε τους στόχους μας. Ακόμα και η προσωρινή επιστροφή τους θα ήταν μια σπουδαία στιγμή. Οι θετοί γονείς των μαρμάρων αν μη τι άλλο κάνουν εξαιρετική δουλειά στην προβολή τους. Προτείνω δηλαδή αυτό που σιχαίνομαι: Να κινηθούμε έξυπνα με γνώμονα την επικοινωνία, έχοντας στο μυαλό μας την εικόνα της χώρας μας. Η μέση λύση θα προέβαλε τον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας που δεν θέλει να απομονώνεται αλλά να προσφέρει και να μοιράζεται τον πολιτισμό της, ο οποίος αποτελεί σημαντικό κομμάτι του δυτικού πολιτισμού. Φοβάμαι με λίγα λόγια πως οι ξένοι μπορούν να διαφημίζουν καλύτερα τη χώρα μας από εμάς τους ίδιους και πως χωρίς τη δική τους ακούσια συνεισφορά και τις ταινίες της Νία Βαρντάλος, οι υπηρεσίες και οι τιμές που προσφέρει ο ελληνικός τουρισμός από μόνος του, θα ήταν η τέλεια δυσφήμιση μαζί με ανθρώπους στον τομέα του πολιτισμού τύπου Ζαχόπουλου. Φρόνιμο θα ήταν να επιδιώκουμε την ενίσχυση της παγκόσμιας ακτινοβολίας του αρχαίου πολιτισμού μας, αφού χάρη σε αυτόν και στην φυσική ομορφιά των ελληνικών τοπίων, δεν έχουμε ψοφήσει ακόμα της πείνας…

Οι λεπροί καπνιστές τα έχουν βρει σκούρα στη Σπιναλόγκα τους. Είχα εκφράσει στο παρελθόν την επιθυμία μου για την εφαρμογή του μέτρου της απαγόρευσης και στην Ελλάδα (http://pasaenas.blogspot.com/2008/02/blog-post_21.html), αλλά ξαφνικά τα "πληγωμένα άστεγα σπουργιτάκια" μου έγιναν συμπαθή. Σαφώς και ο φασισμός του τσιγάρου τους τόσα χρόνια δηλητηρίαζε τα πνευμόνια μου, αλλά όπως γράφει ο Α. Ρουμελιώτης στην Ελευθεροτυπία, δεν μπορείς να απαγορεύσεις μια αρρώστια. Ούτε να περιορίσεις μια ελευθερία που θεωρούνταν μέχρι χθες δεδομένη. Η επιείκεια τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του μέτρου θα πρέπει να υπερισχύσει. Δεν μπορούμε ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού να το απομονώσουμε για να το συνετίσουμε από τη μια στιγμή στην άλλη. Η πολιτεία οφείλει να βοηθήσει όσους θέλουν να το κόψουν και να «κερδίσει» αυτούς που επιθυμούν να καπνίζουν. Έτσι θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι και μονιασμένοι, αποφεύγοντας την τελευταία στιγμή τον εμφύλιο και τον εθνικό διχασμό. Άλλωστε η αναβίωση του θεσμού του χαφιέ και το smirting θα ανανεώσει και τους μεν και τους δε. Φλερτ, νέοι έρωτες, δολοπλοκίες και εκβιασμοί συνθέτουν μια κλασική ελληνική σαπουνόπερα...