Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Η γνώση δεν είναι τίποτα

«Κύριε Συλβέστρο Μποννάρ», μου είπε «δεν είστε παρά ένας σχολαστικός γέρος. Πάντα μου το έλεγα. Και τα μικρά χαμίνια ακόμα, που τριγυρίζουν στους δρόμους με τις άκρες των πουκαμίσων τους να βγαίνουν έξω από τις τρύπες των παντελονιών τους, με γνωρίζουν πιο καλά από τους γυαλάκηδες του Ινστιτούτου και της Ακαδημίας. Η γνώση δεν είναι τίποτα. Το παν είναι η φαντασία. Τίποτα δεν υπάρχει στ’αλήθεια εκτός από αυτό που φανταζόμαστε. Κι εγώ είμαι ένα δημιούργημα της φαντασίας. Αυτό θα πει ζωή. Με ονειρεύονται και φανερώνομαι! Το κάθε τι είναι όνειρο. Κι αφού κανείς δε σας βλέπει στ’όνειρό του, Συλβέστρο Μποννάρ, θα πει πως δεν υπάρχετε. Μαγεύω τον κόσμο, βρίσκομαι παντού, στην αχτίδα του φεγγαριού, στο θρόισμα μιας κρυμμένης πηγής, στις φυλλωσιές που τραγουδάνε, στη διάφανη ομίχλη που απλώνεται, το πρωί, στα λιβάδια, στ’ανθισμένα ρείκια, παντού! Με βλέπουν, με αγαπούν. Αναστενάζουν, τρέμουν όταν ακούν την ελαφριά περπατησιά μου πάνω στα ξερά φύλλα. Χάρη σ’εμένα τα μικρά παιδιά χαμογελούν, κι οι πιο χοντροκέφαλες νταντάδες λένε ένα ωραίο παραμύθι. Σκυμμένη πάνω στις κούνιες των μωρών, τους κάνω αστεία, τα παρηγορώ, τα αποκοιμίζω κι εσείς αμφιβάλλετε ότι υπάρχω; Συλβέστρο Μποννάρ, κάτω από τη ζεστή σας ρόμπα, δεν είστε παρά ένας χοντρόπετσος γάιδαρος».

Ανατόλ Φρανς, Το έγκλημα του Συλβέστρου Μποννάρ, ΚΛΑΣΙΚΑ ΠΑΠΥΡΟΥ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: