Θελξίππη

Η άσπρη φοράδα της Φάρμας των Ζώων, η κοκέτα Θελξίππη, εξέφρασε στον Χιονή το φόβο της που αφορούσε στην επανάσταση που προετοίμαζαν τα ζωντανά: «Και θα μ’αφήνουν τότε να φορώ κορδέλες στη χαίτη μου;». «Συντρόφισσα, αυτές οι κορδέλες που τους είσαι τόσο αφοσιωμένη, είναι το σύμβολο της σκλαβιάς σου. Δεν μπορείς να καταλάβεις πως η ελευθερία αξίζει περισσότερο από τις κορδέλες;». Ο Όργουελ σημειώνει. «Η Θελξίππη συμφώνησε αλλά δε φάνηκε να πείστηκε». Η σκλαβιά της δεν ήταν επομένως ότι βρισκόταν κάτω από τις διαταγές του αφέντη Τζόουνς, αλλά η έγνοια της για τις κορδέλες της. Δεν ήθελε να είναι ελεύθερη-προτιμούσε να είναι όμορφη.

Η προσπάθεια των ελληνικών μπλογκς να γράψουν ενάντια στο φόβο απέτυχε. Είναι δεδομένο πως γράφεις επειδή φοβάσαι. Ο άνθρωπος όμως συνεχώς αντιφάσκει. Πόσες φορές δεν τον έχετε ακούσει ενώ είναι σκλαβωμένος να μιλάει για την ανεξαρτησία του που δεν είναι άλλη από τα λεφτά του; Επέτρεπε όλα αυτά τα χρόνια στον εαυτό του να μη σκέφτεται ελεύθερα εφόσον μπορούσε να αγοράζει ελεύθερα. Τώρα που η αγοραστική του δύναμη μειώνεται, θυμήθηκε να πιάσει τα σκονισμένα κηρύγματα περί Δικαιοσύνης. Το χαμόγελό του ήταν μια προσφορά των αγορών-τώρα κάνει το σταυρό του μπροστά στους τηλεοπτικούς τόπους λατρείας τους, παρακολουθώντας τα μάταια τάματα των ηγετών του. Νιώθει ένοχος απέναντι στο Θεό του που δεν έχει λεφτά να του προσφέρει όπως οι πιστοί στην εκκλησία νιώθουν άσχημα για τις αμαρτίες τους και προσεύχονται για να συγχωρεθούν. Καλύτερα όμως να ζήσει δίχως μέλλον με ευθύνη δική του, παρά δίχως μία λύση που φάνταζε λογική για τον ελεύθερο χρόνο του πάνω στη γη.

Έτοιμοι να επαναστατήσουμε δεν είμαστε ακόμα-θα έπρεπε και να συμφωνήσουμε στον ορισμό της επανάστασης. Θα γίνουμε μονάχα όταν δεν θα ελπίζουμε σε τίποτα. Όταν συνειδητοποιήσουμε πως στον κόσμο που μας έδωσαν δύο τιμές απέμειναν: να είσαι άνεργος ή «λαθρομετανάστης». Μην τους ακούς λοιπόν όταν σου λένε «Διάβαζε». Άσε τα πτυχία, βρες ένα όπλο στο μυαλό σου και σημάδεψε.