Αποκλειστικό: Αγάπησα έναν Χρυσαυγίτη (Based on a true story)

Το νέο trend, από την Ελλάδα στο Χόλυ Γουντ

 

Αγαπητό Ρoutsopolitan,

 

είμαι η Τζένη, είμαι είκοσι χρονών και γράφω για να ζητήσω τη γνώμη σου. Όχι ότι θα την ακούσω, απλά βαριέμαι λίγο και... ναι αυτό βασικά, βαριέμαι. Λοιπόν, άκου πως έχουν τα πράγματα: Ερωτεύτηκα έναν οπαδό της Χρυσής Αυγής, έναν ναζιστή, μία πόρνη του Μιχαλολιάκου. Πολύ καλό παιδί και άξιο παλικάρι, από σπίτι. Εμείς είμαστε στη φωτό από πάνω. HOW CUTE, RIGHT?! Το θέμα είναι ότι εμένα μ' αρέσει ο Αγγελάκας και ψήφισα Σύριζα και είμαι και παλιννοστούσα από χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ. Τι πιστεύεις ότι θα γίνει όταν το ανακαλύψει; Θα αποφασίσει ν' αλλάξει για μένα; Θα κάνω αυτό τον Χρυσαυγίτη καλό παιδί, ιδανικό σύντροφο; Θα τον κάνω πατέρα; Θα του μεγαλώσει το τσουτσουν' όταν σταματήσει να παίρνει ναζιστικές πίπες; Έχω πιθανότητες έτσι; Πες μου ναι, γιατί και όχι να μου πεις, εγώ ναι θ' ακούσω. Σκέψου το American History X. Ο Νόρτον άλλαξε κι αυτά είναι απ' τη ζωή βγαλμένα. Σκέψου το Das Experiment και το Die Welle. Έχω ελπίδες αγαπημένο μου περιοδικό. Έχω ελπίδες!

Σε φιλώ,

μια ναζιάρα αναγνώστρια σου.

     ~

Αγαπητή ναζι-άρα αναγνώστρια,

να πω καταρχήν ότι είστε Über Cute, έτσι που σας βλέπω, και ταιριάζετε αφού απ' ότι κατάλαβα, αυτός έχει τον Ερμή στο χοίρο κι εσύ τον ωροσκόπο στη βλακεία. Το αγαπημένο σου περιοδικό επικοινώνησε απευθείας με το γέροντα Γουντιαλλενίσιο, για να πάρεις μια σοφή και πρέπουσα απάντηση, σύμφωνη με τη χριστιανική ηλιθιότητα. Δώσε βάση στην παραβολή που μας έστειλε αποκλειστικά για σένα:

"It reminds me of that old joke- you know, a guy walks into a psychiatrist's office and says, 'hey doc, my brother's crazy! He thinks he's a chicken'. Then the doc says, 'why don't you turn him in?' Then the guy says, 'I would but I need the eggs'. I guess that's how I feel about relationships. They're totally crazy, irrational, and absurd, but we keep going through it because we need the eggs".
Κατάλαβες Τζενάκι; Χρειαζόμαστε τα αυγά. Εσύ για να 'χεις γκόμενο κι εγώ για να 'χω θέμα στο περιοδικό. Εμ, τι νόμιζες, ο Sakis και ο Colin Farrel, καλά κομμάτια δε λέω, αλλά γεράσανε και κάναν και παιδιά. Η μπογιά τους πέρασε, το καντηλάκι τους έσβησε, ξετσουτσούριασαν ρε παιδί μου πως το λεν'. Ο Κασιδιάρης είναι ο νέος Sakis. Ο γκόμενος σου είναι το νέο τρεντ. Ο Χρυσαυγίτης είναι το νέο bad boy που θα αλλάξει για πάρτη σου. Το σκατί της ψυχής μας είναι το νέο ροζ. Η απουσία ανθρωπιστικών αξιών στους άντρες είναι η νέα γοητεία. Πλέον γι' αυτούς δεν έχει σημασία πόσους πόντους είναι το τσουτσούνι τους, αλλά πόσους μετανάστες έχουν πλακώσει. Και για σένα αυτό πρέπει να 'χει σημασία. Εγώ πάντα το 'λεγα ότι είναι θέμα ποσότητας.

Κι όσο για τις ταινίες, έχεις κι εσύ τα δίκια σου. Καθημερινά γύρω μου συνειδητοποιώ τις ανατριχιαστικές ομοιότητες της καθημερινής ζωής με το Χόλυ Γουντ. Στο American History X, ο Νόρτον άλλαξε. Δεν έχει σημασία ότι σκότωσε δυο-τρεις ανθρώπους, έκανε φυλακή, του ξεπαρθένεψαν την όπισθεν και του σκοτώσανε και τον αδερφό για να τα καταφέρει (ουψ, spoilerζ!). Αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία λέμε έχει ότι άλλαξε, το bad boy έγινε αρνάκι, για τα μάτια μας μόνο. Υπάρχει ελπίδα Τζενάκι μου, κι Άγιος Βασίλης υπάρχει, και μονόκεροι που τρέχουν στα ροζ χωράφια με τα φραμπουάζ της θειας μου της Κικής. Κι ας μην έχω θεία Κική. Άμα θες εσύ να πιστεύεις ότι έχω, να το πιστεύεις. Ό,τι θέλει να πιστεύει κανείς, καλό είναι. Ό,τι θέλει να σκοτώσει κανείς, καλό είναι. Σκεφτείτε στην τελική και λίγο τη ψυχούλα της κυρίας Αίμα - Τιμή - Μαρίας Χαραμή. Κι αν δεν έχει ψυχή, σκεφτείτε έστω τα δωδεκάποντα της, που δε μπορεί πια να τα βγάζει βόλτα για κατούρημα στα βρώμικα πεζοδρόμια της Αθήνας, γιατί τα 'χουν κατουρήσει οι μετανάστες πριν απ' αυτήν. Και δεν τα καταδέχεται αυτά μια Κιουρία. Κι άμα έχεις χεσμένη αυτήν την Κιουρία, σκέψου μια άλλη, τον Πέτρο Γαϊτάνο. Που τι ζητάει πια; Έναν χρυσαυγίτη ζητάει, λίγο τσαμπουκά, λίγο τσαγανό, λίγα χτυπηματάκια στον κώλο να νιώσει επιτέλους γυναίκα. Ε, του πούστη δηλαδή, στην κυριολεξία!
Τώρα στο Die Welle και στο Das Experiment, το μόνο που είδα εγώ είναι κάτι θανάτους που προήλθαν από άτομα που νόμιζαν πως μπορούν να κουμαντάρουν τον φασισμό. Αλλά αν εσύ είδες κάποια βελτίωση, καλό είναι. Ό,τι βλέπει κανείς, καλό είναι. Κι ό,τι πηδάει κανείς, ακόμα καλύτερο. Και στην τελική, αξίζει, φίλη μου, να υπάρχεις για μια παράνοια κι ας είναι η βλακεία της να σε κάψει. Προσπάθησε εσύ. Αγωνίσου. Βασανίσου, όπως θα σου 'λεγε κι ο Λευτεράκης. Και που ξέρεις, μπορεί να αλλάξει. Ή μπορεί να αλλάξεις εσύ, EVEN BETTER. Άλλωστε, η υποταγή στους φασίστες είναι καλό πράγμα, σου δίνει άφεση αμαρτιών. Όπως θα έλεγε κι ο Carlos Fuentes:

"Η τυραννία του θα είναι μια ευγενική χειρονομία που θα σε απαλλάξει από την ελευθερία. Εσύ να τον δημιουργήσεις τον τύραννο, σαν ο ίδιος να μην το επιθυμεί. Χρειάζεσαι την εξουσία στη σχέση, αλλά φοβάσαι να την ασκήσεις; Τότε συνέχισε να πιστεύεις ότι δίνοντας όλη σου τη δύναμη στον Χρυσαυγίτη, όχι μόνο δεν θα φέρεις καμία ευθύνη αλλά δεν θα έχεις και κανένα ελάττωμα".
Άρα focus στα θετικά της υπόθεσης: Δεν θα φταις εσύ γλυκιά μου, η μοίρα θα φταίει που σας ένωσε. Δε θα έχεις πια την ευθύνη για τα λάθη σου. Δε θα έχεις πια δικαίωμα στο λάθος, ούτε ευκαιρία να το διαπράξεις. Και το κυριότερο; Δε θα έχεις πια την ευθύνη να διαχειριστείς την ελευθερία σου. Δε θα είσαι πια ελεύθερη. Είδες τι ανακούφιση; AWESOME, RIGHT?!

 

(O Pasaenas φιλοξένησε την Morpheus για να μη χάσει μία πολύτιμη φίλη).