Τηλεγράφημα από την Πουέρτα Ντελ Σολ

«Υποθέτω ότι πολλές από τις αντιδημοκρατικές αντιρρήσεις σου ακούγονται γνωστές. Τις ακούς καθημερινά να διατυπώνονται εναντίον του ταπεινού δημοκρατικού καθεστώτος στο οποίο ζεις. Μη νομίζεις πως είναι κάτι το σημερινό, έστω κι αν αυτοί που τις αρθρώνουν νομίζουν ότι κάνουν μια μεγάλη ανακάλυψη. Στην πραγματικότητα είναι τόσο παλιές όσο και η ίδια η δημοκρατία. Και δικαίως γιατί η εφεύρεση της δημοκρατίας είναι κάτι πολύ επαναστατικό για να γίνει αποδεκτό χωρίς επεξήγηση, και όχι μόνο τον 5ο αιώνα π.Χ μα ούτε και στα τέλη του 20ου. Το «φυσιολογικό» είναι να διατάζουν οι πιο δυνατοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο πλούσιοι, οι γόνοι των καλύτερων οικογενειών, αυτοί που σκέφτονται πιο βαθιά τα πράγματα ή έχουν σπουδάσει περισσότερο, οι πιο καλοί, οι πιο άγιοι, οι γενναιόδωροι, αυτοί που έχουν μεγαλοφυείς ιδέες για να σώσουν τους υπόλοιπους, οι δίκαιοι, οι αγνοί, οι πανούργοι, οι όποιοι θέλεις, αλλά όχι όλοι. Όλο αυτό, ότι δηλαδή η εξουσία είναι υπόθεση όλων, ώστε όλοι να παρεμβαίνουν, να μιλούν, να ψηφίζουν, να εκλέγουν, να αποφασίζουν, να έχουν ευκαιρία να κάνουν λάθος, να προσπαθούν να εξαπατήσουν ή να επιτρέπουν να τους εξαπατήσουν, να διαμαρτύρονται, να παίρνουν το λόγο χωρίς να τους τον δίνουν, δεν είναι κάτι φυσικό αλλά μία τεχνητή εφεύρεση, ένα αποσυντονιστικό στοίχημα ενάντια στη φύση και στους θεούς. Ένα έργο τέχνης. Οι Έλληνες υπήρξαν μεγάλοι καλλιτέχνες: η δημοκρατία υπήρξε το αριστούργημά τους, το πιο τολμηρό και ρηξικέλευθο, το πιο συζητημένο έργο τους».

Αυτά έλεγε ο Φερνάντο Σαβατέρ στον γιο του. Έκτοτε βέβαια πολλά άλλαξαν, η Δημοκρατία η ίδια φαίνεται να άλλαξε, τουλάχιστον εντός των ορίων του μικρόκοσμού μας, όταν οι Έλληνες δημιουργήσαμε το δεύτερο πιο συζητημένο έργο μας, το χρέος. Τότε ψυλλιαστήκαμε πως φταίει εκείνη για άλλη μια φορά και ζητούσαμε να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή στην ειρηνική μας εξέγερση. Και ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος κατάλαβε πράγματα δύσκολα μέχρι χθες, όπως ότι το μόνο αιχμηρό αντικείμενο που επιτρέπεται να κουβαλάει μαζί του σε τέτοιες περιστάσεις είναι το μυαλό του, ότι απέναντι στη βία θα ήταν σοφότερο να αντιπαραθέσει φαντασία(ξέχασαν κάτι Κολοκοτρώνηδες τις φωτιές και τα τσεκούρια σπίτι), ότι κανένας από μόνος του δεν είναι αρκετός, δεν κράτησε ούτε καν συμβολικά ενός λεπτού σιγή για το παιδί του, που το βιάζουν κλειδωμένο εδώ και χρόνια σε μπουντρούμια τραπεζών.

«Εκείνοι που πραγματοποιούν μια μισή Επανάσταση, σκάβουν απλώς το λάκκο τους» έλεγε ένα σύνθημα του Μάη του '68. Γι'αυτό συνεχίστε! Διαψεύστε τον Τουραίν που έγραψε πως ο Μάης δεν απέδειξε πως οι επαναστάσεις μπορούν να νικήσουν στις σημερινές δυτικές χώρες, αλλά μόνο ότι μπορούν να ξεσπούν. Συζητήστε ώσπου να κάνετε πράξη τις «υποσχέσεις που περιέχει δυνητικά κάθε κίνημα για να βγει από την ηλίθια ιδιωτικοποίηση η σύγχρονη ανθρωπότητα, να πολιτικοποιηθεί, να αποφασίσει ότι η ενασχόληση με τις δικές της συλλογικές υποθέσεις θα μπορούσε να είναι η φυσιολογική, συνηθισμένη της κατάσταση» με τα λόγια του Καστοριάδη, βιαστείτε να καταλήξετε κάπου, σε κάτι μικρό και σαφές-αργά ή γρήγορα, πού θα πάμε, θα γυρίσουμε στις τηλεοράσεις μας.

Να φύγουν με τα ελικόπτερα, συμφωνώ. Να μην αφοπλιστεί η χώρα από τα εργαλεία ανάπτυξής της, να πει όχι, δεν λέω όχι. Να μην αφοπλιστεί όμως και από εκείνους που κατάλαβαν ότι η Δημοκρατία απέτυχε, κυρίως επειδή δεν σταματάει, ακόμα και την ώρα του ξεσπάσματος, να τους υπενθυμίζει τις ευθύνες τους. Η βροχή ήταν εύκολος αντίπαλος απόψε: Η άγνοια καλπάζει παντοδύναμη με όχημα εξυπνακίστικα tweets. Μακάρι να μην αποδείξουμε ότι το μόνο που μπορούμε να είμαστε είναι να είμαστε έξυπνοι, τόσο πολύ μάλιστα που να μπορεί να ανασταίνει συνέχεια, αυτή η φωνακλού η ευφυΐα, τους χειρότερους εφιάλτες μας.

Υ.Γ.Η χούντα δεν τελείωσε το '73.

Υ.Γ1. Δεν βλέπεις αγανακτισμένε μου τους Κινέζους πόσο αγαπούν τον εργοδότη τους;