Σήμερα γάμος γίνεται

Ο.k, είχαμε παραιτηθεί «αμετάκλητα και άνευ όρων» από την εθνική μας κυριαρχία αλλά μπορούσαμε να το αγνοούμε, να μη μας πειράζει και τόσο, στην τελική ήταν γραμμένο σε μία γραμμούλα ενός πολυσέλιδου κωλόχαρτου που βρίζουμε από το πρωί εώς το βράδυ. Ο εξευτελισμός όμως, απόψε, σόκαρε ακόμα και τον νηφάλιο Πρετεντέρη. Και σόκαρε περισσότερο επειδή ήταν πιθανόν εκτός προγράμματος, απαιτώντας αλλαγές της τελευταίας στιγμής στο ρόλο και του Αντώνη Σαμαρά που ήταν έτοιμος, τον είδαμε όλοι στο Ζάππειο, να κάνει τα πρώτα του βήματα, αποφασισμένος να αναδιαπραγματευτεί για χάρη μας. Αν το μνημόνιο ήταν ο αρραβώνας μας με την Χούντα, η προϋπόθεση πολιτικής συναίνεσης που απαιτείται από εδώ και στο εξής από παρακλάδια τρομοκρατικών τραπεζικών οργανώσεων είναι η επισημοποίηση αυτής της ιδιαίτερης σχέσης (στ)οργής. Ήταν αναμενόμενο ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε από τη στιγμή που η περίφημη έννοια ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος δανειστής για να την επιβάλει, από τη στιγμή που η συνταγή Στρος Καν ήταν εν τέλει συνταγή σεξολόγου: Πρώτα θα ανοίξεις το στόμα σου, θα καταπιείς ό,τι σπέρμα κυκλοφορεί, κι ύστερα δίχως καμία αμφιβολία να επισκιάζει την πολύτιμη ηθική σου, θα είσαι έτοιμη να παντρευτείς. Το πρώην νούμερο ένα του Δ.Ν.Τ έχει κάθε δικαίωμα να αρνείται τις κατηγορίες περί βιασμού, ο Ρεν, όμως, και ο Γιούνγκερ δεν έχουν ανάγκη τους δικηγόρους του προς το παρόν. Τι να κάνουμε που οι καμαριέρες από τη Νέα Γουινέα δεν φτάνουν για όλους; Όσο για σένα που κάποτε ψήφισες ΠΑ.ΣΟ.Κ γιατί θα σου έδινε αύξηση, τώρα ίσως πλησιάζει η ώρα που θα επιλέξεις Π.Α.Κ και θα κατεβάσεις επιτέλους ολόκληρο το μνημόνιο στον υπολογιστή σου προκειμένου να το διαβάζεις τα ανήσυχα βράδια όπου θα σφίγγει κι άλλο γύρω από τη ζωή σου, αμετάκλητα και άνευ όρων προφανώς, ο κλοιός της επικαιρότητας.