Μπεστ Ντεθ Έβερ!

Κύματα ενθουσιασμού σαρώνουν τις ακτές των ειδησεογραφικών πρακτορείων, ο κόσμος πανηγυρίζει, φίλησα κι εγώ τη μάνα μου έπειτα από καιρό. Έχουμε χεστεί από τη χαρά μας. “This is the greatest night of my career, I am so blessed, so privileged to be at my desk at this moment", εξομολογείται ένας παρουσιαστής του Fox.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όμως, σταθερά, σχεδόν κουραστικά, αδυνατώντας να χαρίσει ιστορικές στιγμές τόσο στους καταγραφείς της όσο και στους τηλεθεατές της-γεμίζει όμως συγκίνηση από την πρώτη κιόλας στιγμή τους παραχαράκτες της. Πέρα από αναλώσιμοι, είμαστε και θανάσιμα προβλέψιμοι. Αν ζούσαμε το 1945, μερικοί από μας θα πανηγύριζαν τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ας μείνουμε όμως στο τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα: Πρώτον, yes we can kill Bin Laden-κι ας μη μπορούμε να βρούμε δουλειά, κι ας φοβούνται οι Αμερικανοί με τις πλύσεις εγκεφάλου που τους γίνονται να πάνε μέχρι την τουαλέτα του σπιτιού τους! Δεύτερον, ο Ομπάμα μπορεί να διπλασιάσει τα Νόμπελ του, πηγαίνοντας γκανιάν και για δεύτερη θητεία. Τρίτον, «πρέπει να κατανοήσουμε για ποιον λόγο αυτοί οι πανηγυρισμοί είναι λογικοί. Δεν είναι ούτε αφελείς, ούτε αναίτιοι». Σαν καλοί χριστιανοί, μπορούμε να το καταφέρουμε κι αυτό με λίγη προσπάθεια και με συνέχιση της νηστείας. Τέλος, μπορούμε να αγκαλιάσουμε τον απρόσμενο θρίαμβο της πολεμοχαρούς Δικαιοσύνης. Οι αγορές σε τελική ανάλυση αποφάνθηκαν! Οι δημοσιογραφικές αναλύσεις είναι περιττές, όταν είναι θετικά τα πρόσημα στις αγορές: Παρίσι και Φρανκφούρτη έκλεισαν με κέρδη, άρα επιδοκιμάζει ο Θεός. Σταθεροποιείται η τιμή του πετρελαίου, επικροτεί ο Διάβολος. Εξάλλου ο Οσάμα Μπιν Λάντεν διαβάζουμε:«έτυχε κανονικής θρησκευτικής τελετής στη γέφυρα του αμερικανικού αεροπλανοφόρου Καρλ Βίνσον, κατά πλήρη σεβασμό των μουσουλμανικών παραδόσεων». Δολοφονήθηκε(;), δε, σύμφωνα με τις δυτικές: Μυστηριωδώς, ακαριαίως, επικοινωνιακά άρτια.

Έχω σταματήσει να επισκέπτομαι τακτικά το Protagon. Μου θυμίζει όλο και περισσότερο τον αφορισμό του Πετάν:«Αυτοί που δεν σκέφτονται απαιτούν να συγκαταλέγονται στους διαφορετικά σκεπτόμενους». Στην τηλεόραση μαθαίνω πιο χρήσιμα πράγματα. Σήμερα ας πούμε άκουσα την εξής συγκλονιστική φράση: «Δεν συμφωνώ με τα ρούχα της». Η παρρησία του γούστου αντικαθιστά σιγά σιγά και στις δικές μας συνήθειες την παρρησία της γνώμης: συμφωνούμε ή διαφωνούμε με ένα ρούχο, συμφωνούμε ή διαφωνούμε με μία εικόνα-εικόνες ντροπής δε λέμε; Στις εικόνες που καταδικάζονται συμπεριλαμβάνονται, αναγκαστικά, ατυχείς στυλιστικοί συνδυασμοί.

«Η Αμερική έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει. Και μαζί με αυτήν και όλοι εμείς». Ο δημοσιογράφος του Σκάι ήταν συν τοις άλλοις και καλοντυμένος. Φορούσε στολή σοβαροφάνειας. Επομένως, αξιοπιστίας. Θα το κάψουμε κυρ Στέφανε! Ναι, θα το κάψουμε! Μην έχεις καμία αμφιβολία! Όλα τώρα ξαναρχίζουν! Η πολεμική μηχανή που δημιούργησε τον εχθρό της θα θελήσει να κρατήσει τη μνήμη του ζωντανή, δηλαδή την απειλή του. Κανένας φόβος δεν πρόκειται να πάει χαμένος!

Υ.Γ. Το Νάτο βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους στη Λιβύη.