Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Μάστερ σεφ


Μάλλιασε η γλώσσα των τηλεστοχαστών: Είναι σημαντική η ανθρώπινη επαφή αυτές τις μέρες, λένε. Η φευγαλέα οπτική αρκεί στην αντιμετώπιση της πολύ πιο προσιτής, πια, δυστυχίας τις υπόλοιπες, συμφωνούν. Η συζήτηση δεν βοηθά στη συναίνεση της κοινωνίας, δεν ταράζει την επικυρωμένη χούντα, δεν κάνει το αφτί της θεσμοθετημένης απάθειας να ιδρώσει. Πιθανές απορίες και αφελείς ερωτήσεις αποθαρρύνονται. Η κυβέρνηση δε δίνει κίνητρα σε ηλίθιους.

Η σιωπή, ωστόσο, δεν δημιουργεί απαραίτητα και τάξη. Τώρα δεν φοβόμαστε πώς μας βλέπουν οι ξένοι. Τώρα οι ξένοι είναι κοντά μας, είναι στους δρόμους, είναι δίπλα μας. Όποιος τσουλάει προς την αστυνομία ανακρίνεται τηλεοπτικά, όποιος διαρρέει μυστικά μετατρέπεται σε φυτό, όποιος κρατάει πνεύμα συλλαμβάνεται. Η εποχή παρόλα αυτά, προς το παρόν, αντί να γεννά μάλλον πνίγει συναισθήματα και μοιάζει ακατάλληλη για τη γέννηση του Θεανθρώπου, απαγορευτική για τον Υπεράνθρωπο, επικίνδυνη ακόμα και για τον Ασάνζ. Ποιόν εκπλήσσει που η εβδομάδα απεργίας ονομάζεται εβδομάδα…ταλαιπωρίας προς τιμήν των ταλαίπωρων που την κάνουν; Εμένα πάντως καθόλου. Οι δυσάρεστες διαμαρτυρίες πράγματι φέρνουν σε δύσκολη θέση τον ήδη καχύποπτο Άγιο Βασίλη.

Οι χριστουγεννιάτικες αγορές επαναφέρουν στο προσκήνιο, εξάλλου, το απόλυτο test drive του πορτοφολιού μας. Μπορείς να παίρνεις λιγότερα και να ξοδεύεις περισσότερα; Εδώ σε θέλω Έλληνα. Το πολιτικό αποτεφρωτήριο, τρομοκρατημένο από το πρόβλημα που το ίδιο θέτει, κανονίζει τις επόμενες κινήσεις του μακριά από τα λαμπιόνια του δέντρου, ρίχνοντας τις στάχτες μας στο βυθό, δίνοντας σημασία ακόμη και στην παραμικρή λεπτομέρεια που δεν περνάει πλέον από το χέρι του. Δεν είναι υπέροχο; Για του λόγου το αληθές, η Βουλή είναι διακοσμημένη φέτος με 300 βουλευτές παραπάνω που όταν ταξιδεύουν στα παγκόσμια fora συμπεριφέρονται σαν μικροβιοτέχνες και σερβίρονται στις αγορές με τη μορφή ενός εξωτικού κουραμπιέ.

Το χριστουγεννιάτικο κλίμα που επιβάλλεται αναγκαστικά επί της πραγματικότητας χρειάζεται επειγόντως από όλους νέο αίμα εθελοτυφλίας, θετικής ενέργειας και πάνω από όλα πειθαρχία στη φρίκη. Η πλήρης αποσυναρμολόγηση της συνείδησης σου συνίσταται στην ορθότητα μιας πίστεως της ανέχειας. Χρησιμοποιώντας το χαμόγελο σου που σφυρηλατήθηκε στην αδιαφορία, απαλλάσσεσαι από την ευθύνη να αφουγκράζεσαι, να νιώθεις και να ενημερώνεσαι. Ο υποβιβασμός του βιοτικού επιπέδου του πλησίον σου σε βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Στον εαυτό σου και μόνο επιζεί το έρμο το καλό. Οι αλήθειες των άλλων ακούγονται αισθητά πιο ψιθυριστά στο φαιδρό σκηνικό μίας πόλης που σου επιτρέπει να πρωταγωνιστείς πλάι σε αγνώστους με τις ίδιες πιθανότητες αποτυχίας.

Ευγνώμων όμως που σου δίνει τη δυνατότητα να αντικρίζεις με θάρρος και φυσικότητα τα σκουπίδια της, έχεις την κρυφή ελπίδα ότι σήμερα μπορεί να είσαι εσύ το θύμα της ημέρας. Το κέρμα που βουλιάζει στην τσέπη σου, ισοδυναμεί με το βραδινό του ζητιάνου που παρόλο που αποστρέφεσαι ικανοποιεί σε καθημερινή βάση τα συμπλέγματα μιας ολόκληρης γειτονιάς η οποία καταφέρνει να τα φέρνει βόλτα αφού-ω του θαύματος-οι ταμειακές μηχανές κόλλησαν και τα ταξίμετρα χάλασαν. Η επαγγελματική επιτυχία των μελών της αντικατοπτριζόταν ανέκαθεν πιο λαμπερά πάνω στα λερωμένα χέρια που αναζητούν τροφή στους υπερχειλισμένους αλλά και προνομιούχους κάδους των σουπερμάρκετ, τα μοναδικά ίσως απομεινάρια κοινωνικής πολιτικής.

Τίποτα όμως πιο απαγορευτικό για τη διαφορετική σκέψη από την επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα. Όσο το ραντεβού στο κομμωτήριο αποτελεί την τακτικότερη πολιτική σου πράξη, οι υπόνομοι και οι χωματερές θα συνεχίσουν να αναδεικνύουν τα νέα πολιτικά μορφώματα και η βία τα κινήματα πολιτών. Μένει μόνο να μάθουμε ποιά ζώδια ευνοούνται τη νέα χρονιά. Κάπως έτσι και με καταρρακωμένο το ηθικό θα πάμε προετοιμασμένοι στις καινούριες μας ήττες: Θαυμάζοντας τα λιτά πιάτα των κορυφαίων σεφ, ανοίγοντας τα σπλάχνα μας και χαμογελώντας. Καθώς η κάμερα θα γράφει, θα βρούμε ευκαιρία να ευχαριστήσουμε δημοσίως τον εγωισμό μας που ποτέ δε μας πρόδωσε. Το 2011, παρά τις διαβεβαιώσεις των ειδικών, αποκλείεται να βρεθούμε προ εκπλήξεως αν εκείνος δεν περικοπεί.

Ενόσω οι Καμινομπουτάρηδες θα αποτυγχάνουν να αλλάξουν το σκηνικό όπως οι Καραμεροχαριτάτοι, ετοιμαστείτε για τον ερχομό ενός καινούριου, χαιρέκακου και άσπλαχνου Χριστού από τη Wall Street που θα ‘μαστε τυχεροί αν έχει πάρει κάτι από τη Μαριάννα και τη Μαρί. Μέσα από την ανάγνωση θεόπνευστων μνημονίων και ιερών εκθέσεων του οίκου Fitch, θα διαπιστώσεις, αυτές τις γιορτές, ιδίοις όμμασι πως η τρέλα φαντάζει ιδανική επιλογή επιβίωσης τη νέα χρονιά και πως η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας είναι μια πολύ συμπαθητική πραγματικότητα με εξαιρετικές προοπτικές για όποιον μπορεί να τις εκμεταλλευτεί επιχειρηματικά.

Ανακεφαλαιώνοντας, Kalo Kouragio. Το είπε και ο Όλι Ρεν. Τα Χριστούγεννα μπορούν να περιμένουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: