Γίνε Άρης-όσο που προλαβαίνεις να γουστάρεις

Στις 15 Μαρτίου του 1968 ο διάσημος χρονικογράφος της εφημερίδας «Le Μonde» Πιερ Βιανσόν Ποντέ δημοσίευσε το ιστορικό άρθρο: «Η Γαλλία πλήττει». Ο Ντε Γκωλ, 45 ημέρες πριν τον Μάη, εγκαινίαζε εκθέσεις χρυσανθέμων και οι φοιτητές αγωνίζονταν για το δικαίωμα επίσκεψης των κοριτσιών στα δωμάτια των αγοριών στις φοιτητικές εστίες. Σε λίγες ημέρες, όταν ήρθαν τα πάνω κάτω, πολλοί θυμήθηκαν το βαρύγδουπο τίτλο.

Ο συμπαθέστατος Γιάννης Δασκάλου, μετά την ήττα του Άρη από τον Πανσερραϊκό και πριν το ματς των Κιτρίνων με την Ατλέτικο, έγραψε ένα κείμενο που άφησε κι αυτό τη δική του ιστορία 42 χρόνια μετά, με τίτλο: «Καραγκίοζ μπερντέ». Έλεγε: «Υπάρχουν πρόσωπα στην ομάδα, των οποίων ο κύκλος στον ΑΡΗ μάλλον έχει ολοκληρωθεί. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα τα κατονομάσει, πριν από τον ίδιο τον προπονητή ή την διοίκηση. Καλό θα ήταν όμως, τώρα που πλησιάζει ο Δεκέμβριος, να ανοίξει η πόρτα της ομάδας και κάποιοι να την περάσουν κλείνοντάς την πίσω τους. Φιλικά, όμορφα και ωραία. Όπως αρμόζει στον σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό».

Δεν είχε άδικο αλλά καλύτερα να μασάς. Οι ίδιοι παίκτες, που είχαν κλείσει τον κύκλο τους, είχαν κέφια όταν έφτασαν στη Μαδρίτη και εξέθεσαν τον άτυχο συντάκτη, αποδεικνύοντας πως με τα μάλλον, μάλλον, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να προβλέψουμε το μέλλον πειστικά-κι όσο μικρότερες πιθανότητες λάθους δίνουμε στην άποψη μας, τόσο πιθανότερο γίνεται το ενδεχόμενο να διαψευστούμε. Ένα μάλλον μακριά ήταν τελικά η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή νίκη στην ιστορία της ομάδας-κι είναι σκληρό και άδικο, φαντάζομαι, να πέφτεις έξω για τόσο λίγο.