Κρίση πέους

Στο μεγάλο καζίνο της Γουόλ Στριτ η αισιοδοξία έχει επιστρέψει. Οι Νιου Γιορκ Τάιμς αναφέρουν ότι τα ακριβά εστιατόρια σημειώνουν αύξηση στις κρατήσεις και τα στελέχη ήδη κλείνουν τις θερινές κατοικίες τους στο Χάμπτονς, το παραθαλάσσιο θέρετρο ανατολικά της Νέας Υόρκης. Ένα σαφές κλίμα ευφορίας που χαλάει ο Ερίκ Καντονά και ο Τζουλιάν Ασάνζ, οι δυο πιο επικίνδυνοι και ανεύθυνοι άνθρωποι που ήρθαν ποτέ στον κόσμο. Το σύστημα είναι αναγκασμένο να ανησυχεί την ώρα που ανακάμπτει και δεν είναι λίγοι στην Αμερική αυτοί που διαφωνούν με τη σύλληψη του ιδρυτή του Wikileaks, προτείνοντας να παρθούν εναντίον του πιο δραστικά μέτρα-δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.

Παρά την κρίση στον Τύπο, κανένα ελληνικό μέσο δεν φρόντισε να συντάξει από την αρχή την είδηση των ξένων πρακτορείων που αφορούσε στον Καντονά και να τη μεταφέρει σωστά. Είναι μεν πιο εντυπωσιακός ο τίτλος «Οφσάιντ η επανάσταση Καντονά» αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα-τόσο το χειρότερο λοιπόν γι’αυτή. Ενώ το βίντεο βρισκόταν στη διάθεση όλων κάνοντας το γύρο του Διαδικτύου, οι δημοσιογράφοι μας δεν το έλαβαν υπόψη τους. Διαβάζοντας τα δημοσιεύματα καταλάβαινες ότι ο Καντονά πρωτοστάτησε στην κίνηση και μας κάλεσε σε μαζική ανάληψη των χρημάτων μας στις 7 Δεκέμβρη. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη φυσικά ποτέ. Στην πραγματικότητα πέταξε απλά μια ιδέα! Μια μαλακία είπε βρε αδερφέ! Δεν απηύθυνε έκκληση, δεν οργάνωσε τίποτα και δεν ζήτησε να αποσύρουμε τα λεφτά μας από τις τράπεζες! Είπε μόνο τι θα γινόταν εάν το κάναμε! Μάλιστα σημείωσε ότι η επανάσταση δεν χρειάζεται πια να γίνει με αίμα και ότι δεν ωφελεί να βγαίνουμε στους δρόμους, δίνοντας μια προοπτική στα γαλλικά συνδικάτα που έχασαν πρόσφατα τη μάχη από τον Σαρκοζί για το συνταξιοδοτικό και την μουδιασμένη Αριστερά που παρακολουθεί αποκαρδιωμένη και αμήχανη την κατάρρευση του εχθρού, λες και πρόκειται για το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η αλήθεια είναι ότι ο «Βασιλιάς» αρνήθηκε τις συνεντεύξεις τις τελευταίες εβδομάδες έχοντας μείνει και εκείνος έκπληκτος από αυτό που διαδραματιζόταν στα Social media και την απήχηση της όχι και τόσο πρωτότυπης σκέψης του. Οι δημοσιογράφοι χαιρέκακα συνέχιζαν μέχρι χθες να πετούν σπόντες για τους πολλούς λογαριασμούς του-άλλος Ερντογάν μας βρήκε- και για το ότι ο ίδιος δεν απέσυρε τελικά τα λεφτά του. Μας κορόιδεψε δηλαδή ο αλήτης, ακριβώς όπως και ο Ασάνζ όταν πήδηξε τις Σουηδέζες συντρόφισσες χωρίς προφυλακτικό, παρακούοντας τον Μαρξ για την απαγόρευση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η κίνηση απέτυχε παταγωδώς όπως είχε διαφανεί από νωρίς και η εκδίκηση βρήκε έδαφος να εκφρασθεί σθεναρά: «Ο καθένας θα πρέπει να παρεμβαίνει ανάλογα με τις δυνατότητές του» δήλωσε η Κριστίν Λαγκάρντ, σχόλιο ενδεικτικό της δημοκρατικότητας των ανθρώπων που διευθύνουν τις ζωές μας και που έχουν κατορθώσει να μας εκφράζει στο Ευρωκοινοβούλιο ο αρχηγός του Tea Party της Μεγάλης Βρετανίας. Φανταστείτε πώς θα χαρακτήριζαν εμάς, τους ασήμαντους υπηκόους της παρακμάζουσας ένωσης των τραπεζών τους.

Ο Καντονά τη δεκαετία του ’90 σήκωνε το γιακά, κολλούσε τη μπάλα στο δεξί και ενέπνεε τη μεγάλη Μάντσεστερ σαν πραγματικός ηγέτης. Στην Κομισιόν φοβάμαι ότι δυσκολεύονται να δέσουν τα ίδια τους τα παπούτσια. Το γεγονός ότι ανησύχησαν οι φονταμενταλιστές των αγορών και οι υπεύθυνοι πολιτικοί μας είναι ωστόσο ένα ενθαρρυντικό μήνυμα και έρχεται να επιβεβαιώσει την επαναστατική δυναμική μίας αναμφίβολα ακραίας πρότασης. Η αδιαφορία που επέδειξαν τα Μίντια στην ακριβή μετάδοση της είδησης, κατατάσσοντάς την στο σωρό των αμφισβητούμενων φάσεων, σε εκρηκτικό συνδυασμό με τη σύλληψη Ασάνζ για ένα ελαττωματικό προφυλακτικό, σημαίνει ενδεχομένως ότι και η Δικαιοσύνη λειτουργεί και πως και ο Μπαλζάκ όταν έλεγε στα 1843: «Εάν ο Τύπος δεν υπήρχε, δεν θα έπρεπε να τον ανακαλύψουμε» μπορεί να είχε δίκιο.

Ο Ερίκ στη συνέντευξη Τύπου της τιμωρίας του, μετά τη διάσημη κλωτσιά στον οπαδό της Κρύσταλ Πάλλας, είχε κάνει την εξής μνημειώδη δήλωση: «Όταν οι γλάροι ακολουθούν τις τράτες είναι γιατί νομίζουν ότι θα πετάξουν τις σαρδέλες στη θάλασσα». Ο χρησμός του δεν αποκωδικοποιήθηκε ποτέ πλήρως. Το πιθανότερο είναι ότι παρομοίαζε τα Μ.Μ.Ε με τους γλάρους που περιμένουν τις σαρδέλες δηλαδή τις δηλώσεις που δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει. Εάν σήμερα θεωρήσουμε αυθαίρετα ότι οι τράτες είναι οι τράπεζες και εμείς οι γλάροι, το νόημα της αποκαλύπτεται με 15 χρόνια καθυστέρηση. Δύο λεπτά μόνο του είχε πάρει στην επιστροφή του τον Οκτώβρη του ’95 να δημιουργήσει τη φάση του πρώτου γκολ εναντίον της Λίβερπουλ. Ελπίζω την επόμενη φορά να εξετάσουμε σοβαρότερα τις δυνατότητες της γεωμετρικής ακρίβειας πάσας του.

Όλα δείχνουν πάντως ότι μετά την τρίτη φάση της κρίσης χρέους, εισερχόμαστε στην τέταρτη και πιο δύσκολη φάση, την κρίση πέους. Δεν είναι απίθανο τις επόμενες ημέρες να αποφασιστεί ομόφωνα η επιτήρησή των γεννητικών μας οργάνων. Ας επιδείξουμε ανευθυνότητα.