Ποιός άνθρωπος θα μπορούσε να κρίνει τον άνθρωπο; Στο όνομα τίνος θα μιλούσε; Σιμόν Ντε Μπωβουάρ.
Τα παραμύθια πήγαιναν πάντοτε μπροστά με τα τέρατα και τις νεράιδες: Τα τέρατα έχουν συνήθως την πλειοψηφία με το μέρος τους, τα μέσα στη διάθεσή τους και την προσοχή των ανυπόμονων επάνω τους· οι νεράιδες ξετρελαίνουν τους ρομαντικούς·οι ανήσυχες ψυχές δεν τις εκτιμούν ιδιαίτερα και φοβούνται για τα χειρότερα.
Το να κινδυνολογείς για έναν προφανή κίνδυνο δεν κρύβει κάτι το ηρωικό-δεν αποδεικνύει καν τη ικανότητά σου να τον οσφραίνεσαι. Από τη στιγμή που πρόκειται για κάτι αναγνωρίσιμο που δε σε απειλεί άμεσα, παύει να αποτελεί και κίνδυνο, ακόμη κι αν στο μυαλό σου παίρνει διαστάσεις τρομακτικές. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι μπροστά μας κάθε μέρα όταν παραμένει κρυμμένος, όταν περπατάει στις μύτες των ποδιών, όταν απαιτεί ευαίσθητες κεραίες και χαρούμενες θυσίες, όταν ελέγχει όχι κατά πρόσωπο αλλά από τα υπόγεια˙ «Υπάρχει ένας άλλος κόσμος, αλλά είναι μέσα σ' αυτόν εδώ» για να δανειστούμε τη φράση του Ελυάρ.
Η Χρυσή Αυγή ανέβασε τα ποσοστά της στην Αθήνα. Ε και; Ψυχραιμία. Η αυθόρμητη αισιοδοξία μου δεν πηγάζει μόνο εξαιτίας του πρόσφατου σουξέ που λέει πως ό, τι ανεβαίνει κατεβαίνει μια μέρα. Είμαι αισιόδοξος γιατί είναι ευκαιρία το πρόσωπό της να φωτιστεί από την αρχή και να απορριφθεί από όλους όσοι της έδωσαν την ψήφο τους επειδή δεν εμπιστεύονται πλέον τα σκυλιά-οι οικονομικοί μετανάστες δεν προσφέρονται ακόμα προς ενοικίαση παρά την επιθυμία των Ελληναράδων. Οι μισαλλόδοξες θέσεις της θα ηττηθούν αργά ή γρήγορα από την κοινωνία, προσπαθήσει ή όχι να μας προειδοποιήσει η Αριστερά του σαλονιού που είδε στους Καμινομπουτάρηδες τους νέους της προφήτες και συλλαβίζει την αλλαγή ενώ μας κάνει πλαστική λίγο πριν τη γκιλοτίνα. Εάν αυτό δεν συμβεί και η Χρυσή Αυγή σταματήσει να είναι ασπρόμαυρη αποκτώντας χρώματα, θα σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει πια κοινωνία-οπότε και οι φόβοι μας θα πάψουν να είναι τόσο πολυτελείς. Το μόνο που χρειάζονται αυτά τα τέρατα με τις σβάστικες είναι να τα ψεκάσουμε με μεγάλη ποσότητα αγάπης. Η αγάπη, η πιο υποτιμημένη επαναστατική ιδέα, είναι ικανή να αφοπλίσει τους μεγαλύτερους στρατούς. Εάν σπάσεις τα νεύρα των εχθρών σου επαναλαμβάνοντάς τους ότι εσύ δεν τους μισείς, όχι επειδή έτσι θα μάθεις να λες αλλά επειδή έτσι θα νιώθεις, θα καταφέρεις να θέλουν να σε σπάσουν στο ξύλο για άλλο λόγο-θα έχουν πλέον ηττηθεί. Τα άκρα εξάλλου βρίσκονται εξ ορισμού πιο κοντά στο γκρεμό και συνεπώς ένα βήμα πιο μπροστά στο δρόμο αποκατάστασης της ανθρώπινης συνείδησης.
Ο φασισμός της καθημερινότητας, αυτό το απαίσιο υπείροχον έμμεναι άλλων που μας άφησαν οι αρχαίοι και που απεχθάνεται ο Χριστιανόπουλος, είναι βασικό συστατικό της στολής, της βίας και της εξουσίας. Αποτελεί τερατογένεση μιας αποτυχίας, ένα αγελαίο ανακλαστικό πρώτης εντύπωσης, μονομερής αναγνώριση των κόπων του εαυτού σου και του καθρέφτη σου. Είναι η συνήθης κατάληξη των πόνων που ξυπνούν ένα κατώτατο ένστικτο αυτοσυντήρησης, μια κατάψυξη δακρύων που μπαίνει σε λειτουργία εξαιτίας της έλλειψης πόρων αγάπης από την οικογένεια και την κοινωνία. Δεν ανακαλύπτω την Αμερική. Ο φασισμός κουρνιάζει στα πιο απίθανα μέρη: στην αμερικανικής προέλευσης πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη απονέμενεται μέσω της νομής των αγαθών του καπιταλισμού, στην κερκόπορτα του διαίρει και βασίλευε, στην ιδέα του περιούσιου ατόμου, της ισότητας του Facebook, στις κομματικές αγκυλώσεις, στην αλαζονεία του εμείς είμαστε οι καλύτεροι παρόλο που δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε, στην οικειοποίηση της σωστής απάντησης, στο αλάθητο της κρίσης, στο κακό χιούμορ, στον ρατσισμό των εξωτερικών χαρακτηριστικών, στην περηφάνια της αμάθειας για την οποία μιλάει ο Γκουίντο Βιάλε. Στην ουσία προσφέρει μια διευκόλυνση στην ευφυΐα μας, ένα τρυφερό λαγούμι για την προσωρινή ταφή της αναπηρίας μας.
Αφορμή για όλα αυτά ένας συγγραφέας που εξετάζει την ρατσιστική αντεπίθεση. Η γνώμη του βαραίνει: «Ποιος φταίει; Οι πάντες. Η Αριστερά, για την προσήλωσή της σε στερεότυπα τύπου «µπάτσοι» και «πλουτοκρατία». Για την εµµονή της να ταυτίζει την Ακροδεξιά στην Ελλάδα µε τον «Καρατζαφύρερ» και τον «Μπουµπούκο». Η ∆εξιά, για την επιδεικτική αδιαφορία της αλλά και για τον ρατσιστικό λόγο της χρόνια τώρα. Πάνω απ’ όλα, η πολιτεία. Οχι µόνο επειδή υποθάλπει την γκετοποίηση και επιτρέπει την αλόγιστη έξαρση της εγκληµατικότητας. Κυρίως γιατί δίνει το δικαίωµα σε αυτούς τους ανθρώπους όχι απλώς να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάµεσά µας αλλά και να εκλέγουν και να εκλέγονται». Γυρνάω πίσω την κασέτα μα το απόσπασμα ακούγεται το ίδιο: «Κυρίως γιατί δίνει το δικαίωµα σε αυτούς τους ανθρώπους όχι απλώς να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάµεσά µας αλλά και να εκλέγουν και να εκλέγονται». Προσπάθησα να μην επηρεαστώ από την παραπάνω διαφήμιση της Ακροδεξιάς. Θυμήθηκα ξαφνικά τη φράση του Ρίλκε: «Όσο ζω μου φαίνεται ολοένα και πιο απαραίτητο να αντέξω να καταγράψω μέχρι τέλους όλα όσα υπαγορεύει το γεγονός της ύπαρξης μου. Διότι μπορεί η μικρή εκείνη, η δυσδιάκριτη ίσως λέξη, μέσω της οποίας όλα όσα με κόπο μάθαμε και δεν κατανοήσαμε, μεταστρέφονται εντέλει προς ένα εξαίσιο νόημα, να μην περιλαμβάνεται παρά στην τελευταία πρόταση». Η τελευταία πρόταση προδίδει λοιπόν αυτόν που την γράφει. Η Δημοκρατία των δειλών και των εν δυνάμει φασιστών εξετάζει τις καλές πλευρές μιας Δικαιοσύνης που απαγορεύει την κυκλοφορία και στερεί πολιτικά δικαιώματα. Ο ομότεχνος του Ρίλκε ξεχνάει ότι διασφαλίζοντας το δικαίωμα του χειρότερου από μας, διασφαλίζουμε στην πραγματικότητα το δικαίωμα του χειρότερού μας εαυτού-το δικαίωμα του δηλαδή να αρθρώνει την τελευταία του πρόταση.
Υπάρχουν ευτυχώς αντίθετες φωνές. Ο εφοπλιστής, στον κόσμο όπου τα στερεότυπα ζουν περισσότερο από τους ανθρώπους που τα υπηρετούν, είναι εκείνος που ρουφάει το αίμα του τίμιου εργαζόμενου: «Δυστυχώς σ’ αυτή την κοινωνία, κάποιοι που μπορούσαν να είναι παραγωγικά μέλη της, βρίσκονται στην αντίπερα όχθη και παρανομούν. Εύχομαι τα 30 εκατ. ευρώ των λίτρων να τους χρησιμεύσουν για να καλυτερέψουν τη ζωή τους και να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι σταματώντας την παραβατική τους συμπεριφορά». Η ξένη καθαρίστρια, που δεν αντιλαμβάνεται την ανωτερότητα της κερδοσκοπίας, συμπληρώνει: «Όντως, δεν έχω μίσος. Τον λυπάμαι, αυτός ο άνθρωπος που το ‘κανε έχει πρόβλημα μεγάλο με την ψυχή του, με τον εαυτό του. Σε μένα το κακό φαίνεται, σε εκείνον δε φαίνεται. Αυτός τραβάει πολύ περισσότερα από μένα». Και οι δύο είναι επιεικείς. Και οι δύο συγχωρούν-δεν μου μένει αμφιβολία ότι τα ‘χουν και οι δύο χαμένα.
Ο Πρίμο Λέβι γράφει:« Τα τέρατα υπάρχουν αλλά είναι πάρα πολύ ολιγάριθμα ώστε να είναι πραγματικά επικίνδυνα. Αυτοί που είναι πιο επικίνδυνοι είναι οι συνηθισμένοι άνθρωποι». Η απάντηση του Πικάσο σε έναν Γερμανό το 1937 ήταν εξίσου κατηγορηματική: «Την Γκουέρνικα δεν την έκανα εγώ. Είναι δικό σας έργο» γύρισε και του είπε χωρίς ίχνος αυταρέσκειας, αρνούμενος τα πνευματικά του δικαιώματα. Η κόλαση του Σαρτρ λειτουργεί ως γνωστόν άψογα με τρία μόνο άτομα·είναι σε θέση να φιλοξενήσει όλο το φασισμό που την κάνει να ξεχωρίζει από τον παράδεισο.
Ο φασισμός που φοβόμαστε, επομένως, δεν βρίσκεται μόνο στο υψωμένο χέρι των Χρυσαυγιτών. Ο φασισμός παραμονεύει, εκσυγχρονίζεται, γίνεται αόρατος, απαραίτητος, αναγκαίος. Δεν οπλοφορεί αλλά δανείζει, δεν σκοτώνει αλλά σπιλώνει, δεν απειλεί αλλά εξαγοράζει, δεν ψεύδεται αλλά προπαγανδίζει, δεν φοβάται αλλά εκφοβίζει. Δεν καταχράται τη φιλοξενία μας-την απολαμβάνει, δεν γελάει-μας χαμογελά, δεν ντρέπεται-μας υποδέχεται. Αδυνατώντας προς το παρόν να πούμε ότι κάθε εξουσία είναι κατάχρηση εξουσίας, μοιάζουμε ακόμα έτοιμοι να υπερασπιστούμε στους δρόμους το δικαίωμα της εξουσίας να εξουσιάζει αδιακρίτως-η επανάσταση αναβάλλεται. Ο Στίγκλιτς μπορεί να λέει ότι ο φονταμενταλισμός της ελεύθερης αγοράς έχει πεθάνει. Ποιος μας λέει ωστόσο ότι δεν έχει αναστηθεί;
«Πρώτον εγώ. Δεύτερον εγώ. Τρίτον εγώ. Έπειτα τίποτα. Έπειτα πάλι εγώ και μετά όλοι οι άλλοι». Η Ένα Βάις, μια Εβραία γιατρός, δεν αποκαλύπτει το μυστικό της επιτυχίας κάποιας σύγχρονης σταρ. Αποτυπώνει ωμά τη φιλοσοφία επιβίωσής της στο Άουσβιτς. Σε καθημερινή βάση η ίδια φιλοσοφία ξεπηδάει πηγαία από τα δελτία ειδήσεων, με την έγκριση της εξουσίας. Οι άνθρωποι που εξακολουθούν να πεθαίνουν ή να χάνουν την εργασία τους είναι μηδαμινές λεπτομέρειες που δεν αφορούν το σφαγείο μας-με ένα ζάπινγκ μπορούμε και ξορκίζουμε το κακό. Κι η Δημοκρατία, που παραμένει στόχος προς πραγμάτωση(Πιέρ Ροζανβαλόν) και όχι υπό διαπραγμάτευση, κινδυνεύει περισσότερο σε περιόδους αφασίας, κυνισμού και ασύμμετρων απειλών όπως αυτή που ζούμε.
Η δικαιοσύνη του φούρνου και της βόμβας από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, συνεχίζει και ασκεί αδιαλείπτως τη διακριτική γοητεία της σε δυστυχισμένες ψυχές. Ο φασισμός της, όσο κι αν τον πολεμήσουμε, θα συνεχίσει να είναι σέξι στο κρεβάτι όπως διαπίστωνε η Ζόνταγκ. Γίνεται ωστόσο αποκρουστικός όταν αρχίζει να διαχωρίζει τις τουαλέτες. Στη μάχη εναντίον του ας θυμόμαστε πως ούτε τα τέρατα είναι τελικά τόσο κακά, ούτε οι νεράιδες προκαταβολικά αθώες. Οι νοοτροπίες του, που ποτέ δεν μας αποχαιρέτισαν, ζουν στα βάθη του λεξιλογίου που χρησιμοποιούμε-κι αν δεν το διαπιστώσουμε νωρίς, θα αρχίσουν και να βασιλεύουν.
Για να ανακεφαλαιώσουμε λογικοί μου δεξιοί, αριστεροί μου που σας είχα κάποτε αδυναμία, σοσιαλιστές μου απορημένοι: Επιτηρείστε ή μαχαιρώστε πρώτα τον φασίστα μέσα σας. Σκοτώστε τον μπάτσο μέσα σας όπως είχε πει ο Κοροβέσης. Μετά θα δούμε τι θα κάνουμε με τους υπόλοιπους. Τώρα που η εξουσία ψάχνει νέους τρόπους προστασίας από το μαρτυριάρικο Ίντερνετ, δεν περισσεύει κανείς. Εκείνη ακόμα και στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν μία και αδιαίρετη. Εμείς πότε θα αποφασίσουμε να βαδίσουμε δίχως τη συνοδεία σημαιών και πεποιθήσεων; Ποιές θα θυσιάσουμε, εκείνες ή εμάς;
Οι ιδεολογίες ορκίζονται πως έμαθαν από τα λάθη τους, πως ξέρουν πια το δρόμο, πως δεν θα μας εγκαταλείψουν ποτέ ξανά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, γκουλάγκ ή Δ.Ν.Τ. Αντισταθείτε χωρίς τη βοήθειά τους-μια βοήθεια αναμφίβολα σημαντική για την κατανόηση του κόσμου. Δε βαρεθήκατε να πιστεύετε;
E, και λοιπόν...
-
Πες πως είσαι δεκαεξάρης. Και ακούς τη φωνή της Μπέσι Σμιθ να τραγουδάει
"Baby won't you please come home", σα να βολτάρεις με τον άνθρωπο που
αγαπάς, κ...
12 σχόλια:
Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΝΝΟΙΑ ΗΘΙΚΗ;
ΑΠΟ ΠΟΤΕ Η ΚΛΟΠΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ;
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο αλλά δεν το καταλαβαίνω. Αν θέλεις μου εξηγείς τι εννοείς.
ΕΝΝΟΩ ΠΩΣ Ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΛΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΚΟΣ ΟΥΤΕ ΤΕΜΠΕΛΗΣ. ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΗ ΤΗΝ ΙΔΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΡΟΥΦΑΕΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΕΠΙΤΗΔΕΣ-ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ-ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ,ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΩΣ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΜΕ ΕΠΑΡΚΕΙΑ. ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΑΣ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΕΤΣΙ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ" ΚΙ ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΑ...
Και πάλι σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Σε ποιο σημείο ακριβώς ταύτισα το σοσιαλισμό με το ναζισμό; 'Εγραψα ένα κείμενο που ήθελε απλώς να προειδοποιήσει. Δεν υπάρχει τίποτα που να κάνω επίτηδες και σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμα δεν γνωρίζω όσο καλά τα γνωρίζετε εσείς. Φοβάμαι μόνο μήπως εσείς, που όλα τα γνωρίζετε, υπάρχουν πράγματα που δεν έχετε σκεφτεί. Για μένα το δικαίωμα να σκέφτεσαι τα ανθρώπινα είναι πάνω από όλα το δικαιωμά σου να κάνεις λάθη. Δεν έχω ασπαστεί τον Μαρξισμό αλλά με συγκινεί η ιδέα του. Αν έκανα λάθος, συγχωρήστε με. Σε έναν νέο άνθρωπο που είναι άνεργος, είναι τουλάχιστον αστείο να βάζετε το ανεξάρτητα σε παρένθεση. Και αυτή η παρένθεση, συγγνώμη αν σας αδικώ, αλλά βρίσκω ότι είναι ο δικός σας φασισμός.
1."Οι ιδεολογίες ορκίζονται πως έμαθαν από τα λάθη τους, πως ξέρουν πια το δρόμο, πως δεν θα μας εγκαταλείψουν ποτέ ξανά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, γκουλάγκ ή Δ.Ν.Τ." ΕΔΩ ΤΑΥΤΙΣΑΤΕ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ ΑΦΟΥ "ΔΕΝ" ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ
2.ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΣΑΣ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΓΝΩΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΠΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ;
3.Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
4.Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΝΟΟΥΜΕΝΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΙΑ.(ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΡΩΝ). ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΠΑΝΤΑ, ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΝΕΑ.ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΛΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ. ΑΡΚΕΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ(ΤΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;)Η ΜΗΠΩΣ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ ΤΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΕΙ;
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΤΟΥ ΣΥΡΜΟΥ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ. ΠΟΙΩΝ ΟΜΩΣ; ΚΑΙ ΠΟΙΩΝ ΙΔΕΩΝ; ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΕΣ ΠΑΛΙΕΣ (ΒΛ. ΠΕΡΙ "ΑΝΑΕΞΑΡΤΗΤΩΝ") ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ".
ΕΣΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΞΑΓΕΤΕ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΩΣ "ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ;"; ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΤΩς ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ.
5.ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ "ΜΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ" ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΗΓΕΣ. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΩ "ΑΝΤΙΝΤΥΡΙΝΓΚ" ΤΩΝ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΕΝΓΚΕΛΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ, Η ΤΟ "ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ" ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ.
6.ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ. ΦΙΛΟΣ ΜΕΝ ΠΛΑΤΩΝ, ΦΙΛΤΑΤΗ ΔΕ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΡΓΟΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕΝ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΑΣ ΘΕΣΕΙ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΣΑΣ.
ΤΑ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΣΥΛΑΜΒΑΝΕΙ ΙΔΕΕΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΔΗΛΑΔΗ.ΔΕΝ ΜΠΡΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΕ ΤΟ ΟΞΥΜΩΡΟ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΣΑΣ;
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ" ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ;
ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΕΙΤΕ("Αντισταθείτε χωρίς τη βοήθειά τους-μια βοήθεια αναμφίβολα σημαντική για την κατανόηση του κόσμου. Δε βαρεθήκατε να πιστεύετε;" ΝΑ Η ΠΙΣΤΗ ΣΑΝ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΞΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ) ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟ .ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΝ ΣΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΩΣ ΥΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ(ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ!) ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙΤΕ
ΥΓ. ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ", ΤΟΥΣ "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ" ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ" ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΗΚΑΝ!
Κοιτάξτε, θα μπορούσα να σας απαντήσω σε όλα ένα προς ένα αλλά θα σας κουράσω και δεν έχει και νόημα. Θέλω να πιστεύω ότι βρήκατε κάτι στο κείμενο πέρα από το σημείο που σας ενόχλησε και γι'αυτό μπήκατε στον κόπο να σχολιάσετε. Τα γκουλάγκ πάντως δεν είναι δική μου ανακάλυψη. Δεν είμαι δικαστής και δεν με ενδιαφέρει να αποφανθώ με σιγουριά. Σίγουρα δεν μπορείτε να μιλήσετε για λογαριασμό μου, όπως ούτε κι εγώ για λογαριασμό σας. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω κήρυγμα στους λιγοστούς μου αναγνώστες και ντρέπομαι που καμια φορά ξεφεύγω. Πολύ σωστά το γράψατε:«Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΝΟΟΥΜΕΝΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΙΑ.(ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΡΩΝ). ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΠΑΝΤΑ, ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΝΕΑ.ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΛΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ. ΑΡΚΕΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ(ΤΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;)Η ΜΗΠΩΣ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ ΤΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΕΙ;». Ήμουν πρώτο έτος στο Πανεπιστήμιο όταν γύρισε και μου είπε μια κοπέλα με το πιο φυσικό τρόπο:« Ο κόσμος δεν αλλάζει, Μιχάλη». Είχα θυμώσει πολύ. Όσο μεγαλώνω τη σκέφτομαι συχνότερα αυτή την κουβέντα. Χθες διάβαζα ξανά το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι. Μέσα στις πρώτες 30 σελίδες γράφει, κατά την ταπεινή μου άποψη, όλη την αλήθεια για τους ανθρώπους. Μια αλήθεια που φοβάμαι πως δεν την λαμβάνει σοβαρά υπόψη του ο κομμουνισμός. Τι κάνουμε δηλαδή σε περίπτωση που ο άνθρωπος δεν επιθυμεί να σωθεί;
ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΑΣ, ΣΧΟΛΙΑΣΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΤΕ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΕΣΕΙΣ ΔΙΑΠΡΑΞΑΤΕ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΕΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΤΕ ,ΠΑΝΤΩΣ, ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ ΜΙΖΕΡΑ ΚΤΗΝΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΕ ΩΣ «ΦΥΣΗ» ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ «ΦΥΣΗ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ; ΜΗΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ Η ΚΑΚΟΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΖΕΙ; ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ; ΠΟΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ,ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ, ΠΟΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΘΑ ΛΑΒΑΙΝΕ ΥΠΟΨΙΝ ΠΩΣ « Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ;» ΕΝΑ ΑΚΡΩΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΗΠΩΣ;
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΣΑΣ, ΥΠΟΠΤΕΥΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΙΑ-ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ- "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΗΣ" ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΝ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Αναγνωρίζω στα σχόλια σας την αγωνία και την ευαισθησία σας. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας θεωρώ σύμμαχο παρόλο που δεν βρίσκω σε κανένα σύστημα τη λύση. Η υπόσχεση φωτός του Μαρξ δεν πραγματοποιήθηκε, διαπίστωση που δεν είναι δική μου. Ο Ντοστογιέφσκι προφήτεψε με ακρίβεια τα πάντα. Η σκέψη του ωστόσο μας είναι πιο χρήσιμη από ποτέ. Η αριστερά οφείλει να την γονιμοποιήσει εκ νέου. Όχι, δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι καλοί ή κακοί. Παίζουν ρόλο και οι συνθήκες και τα συστήματα, αναμφίβολα. Για κάποιο λόγο ωστόσο κάτι πάντοτε συμβαίνει και ξεφεύγουν από το καλό. Βρίσκω περισσότερο κοντά στην ανθρώπινη αλήθεια την κοινοτοπία του κακού έτσι όπως την ανέλυσε η Χάνα Άρεντ. Ωστόσο αρνούμαι να δεχτώ το τέλος του ανθρώπου(φράση του Φώκνερ). Πιστέψτε με, παλεύω όσο μπορώ εναντίον των καπιταλιστικών βαμπίρ-στις προσεχείς εκλογές και με την ψήφο μου. Είναι σίγουρο πως το μόνο που μας επιφυλάσσουν από δω και στο εξής είναι ένας κόσμος πιο άδικος, κομμένος και ραμμένος στα μέτρα τους. Και πάλι σας ευχαριστώ για τα σχόλια, με προβλημάτισαν και τα λαμβάνω υπόψη μου.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,
ΘΑ ΕΠΑΝΕΡΘΩ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΝΕΩΤΕΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΧΡΩΜΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ
Όποτε θέλετε! Χαρά μου να βλέπω σχόλια ακόμα κι αν μου ασκούν κριτική.
Σαν να είναι γραμμένο σήμερα!
Ευχαριστώ :)
(το τυπωσα να το μελετήξω καλυτερα ταξιδευοντας)
Δημοσίευση σχολίου