Κηδεία

http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3572:201053&catid=52:2008-09-01-08-30-56&Itemid=73

«Η διαβούλευση θα έπρεπε να τελειώσει μετά την ανάγνωση αυτού του κειμένου του Πάσχου Μανδραβέλη. Εύχομαι στο τέλος να επικρατήσει στα μυαλά σας ο Βολταίρος. Και οι κυβερνήσεις κάποτε να ακούνε τους πολίτες δίχως να τους υπενθυμίζουν τους όρους συμμετοχής. «Ένα έθνος που φοβάται να αφήσει τους ανθρώπους του να κρίνουν την αλήθεια και την αναλήθεια, είναι ένα έθνος που φοβάται τους ανθρώπους του» είχε προλάβει να πει ο Κένεντι. «Εκεί όπου δεν υπάρχουν ορατές συγκρούσεις, δεν υπάρχει ελευθερία» έλεγε ο Μοντεσκιέ. «Η ελευθερία είναι καθήκον» φώναζε ο Παναγούλης. Περιμένω να την προστατεύσετε πάση θυσία, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ναι στην ανωνυμία».

Συμμετείχα στη δημόσια διαβούλευση για τα blogs με το παραπάνω σύντομο σχόλιο στις 29 Οκτωβρίου. Η χυδαία προσπάθειά μου, οι οκτώ ολόκληρες σειρές που άφησα στη φόρμα του Opengov, δολοφονήθηκαν από τον διαχειριστή του. Μετά από μερικές μέρες, στις 9 του Νοέμβρη, ζήτησα μία εξήγηση. Τους έγραψα:«Μπορείτε να με ενημερώσετε σχετικά με τη λογοκρισία του σχολίου μου, σας παρακαλώ; Ποιος ακριβώς κόπηκε; Ο Βολταίρος, ο Κένεντι, ο Μοντεσκιέ, ο Παναγούλης ή ο Πάσχος Μανδραβέλης; Σας ρωτώ γιατί επιθυμώ άμεσα να διορθώσω τα διαβάσματά μου». Απάντηση φυσικά δεν πήρα. Το ανώδυνο σχόλιο του Ανόνιμου Ανονιμιάδη που έκανε την τεκμηριωμένη παρέμβαση «Εγώ θέλω ανωνυμία» έτυχε θερμότερης υποδοχής και φυσικά πέρασε από την τσιμπίδα της λογοκρισίας. Είναι προφανές το γιατί. O νόμος για τα blogs φοβάμαι ότι έρχεται. Στην κηδεία της ελεύθερης έκφρασης στη χώρα μας, το Οpengov θα καταθέσει το στεφάνι του.

Έχω πραγματικά θυμώσει. Πηγαίνω να ονειρευτώ τη χώρα μου. Θα επανέλθω. Δίνω απλώς λίγο χρόνο στους φιλοκυβερνητικούς αναγνώστες μου να απομακρυνθούν από το blog. Το επόμενο ποστ θα βρει σύμφωνο μέχρι και τον Βασίλη Κικίλια.