Μπαμπινιώτης

Οι λέξεις υποφέρουν. Αντάμοβ.

Α'Γύρος

• Ο Σαμαράς πέτυχε την ολική επαναφορά.
• Μιλάμε για την απόλυτη ανατροπή. Ο Κικίλιας έπιασε 20% χωρίς το Φ.Π.Α. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ.
• Το μνημόνιο ήταν αναγκαίο κακό είπε ο Κώστας όμως και του τα χάλασε.
• Παρερμηνεύτηκε. Αυτό πιστεύει στην πραγματικότητα. Άλλο πρέπει να πιστεύει δημοσίως.
• Εμείς εγγυόμαστε την πολιτική ομαλότητα.
• Εγγυάται κανείς την πολιτική ανωμαλία και το χάος;
• Εμείς λέμε λίγα και κάνουμε πολλά.
• Και τούμπαλιν.
• Οι θυσίες των πολιτών αποδίδουν.
• Ακούγεσαι πολύ ενθουσιασμένος. Σε καταλαβαίνω. Δεν είναι μικρό πράγμα 30 εκατομμύρια χαμένες θέσεις εργασίας σε όλο τον κόσμο.
• Ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία.
• Το ίδιο λένε τράπεζες και αγορές.
• Θα μειώσουμε το έλλειμμα.
• Αυξάνοντας την ανεργία.
• Δε θα επιτρέψουμε να αμφισβητηθεί η πορεία της χώρας.
• Ποιος αμφισβητεί τη χρεοκοπία της;
• Υπάρχει Τρίτος δρόμος.
• Και Τρίτος κόσμος επίσης.
• Δεν παίζουμε με τις τύχες της χώρας.
• Αστειεύεσαι; Καλύτερα με τα νεύρα και την υπομονή της.
• Οι νέοι συμμετέχουν στη προσπάθεια της πατρίδας.
• Σε μένα το λες; Αν συμμετέχουν λέει...Μένουν άνεργοι ή φεύγουν. Θα τους δοθεί ωστόσο η ευκαιρία να προσφέρουν και από άλλα πόστα όπως παιδιά των φαναριών, μικροπωλητές και σκλάβοι.
• Οι Έλληνες κατανοούν ότι ήταν αναγκαία τα μέτρα.
• Οι Έλληνες δέχονται καταιγιστική πλύση εγκεφάλου και ενδέχεται να το κατανοήσουν σύντομα κι αυτό.
• Τα σπρεντ ανεβαίνουν μόνο όταν ανεβαίνουν οι συμβασιούχοι στον ιερό βράχο και όχι με την εκλογολογία.
• Έτσι άκουσα κι εγώ. Αρχικά ήταν να ανέβουν μόνα τους αλλά τελικά περίμεναν τους συμβασιούχους να ανέβουν μαζί.
• Υπάρχει τρόπος για να βγούμε από την κρίση.
• Το γνωρίζω. Ταυτίζεται με τον τρόπο που μπήκαμε.
• Μισό λεπτό ρε φίλε, μισό λεπτό. Ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Το ΔΝΤ δεν ήταν μονόδρομος;
• Στη Δημοκρατία, ρε μαλάκα, δεν είναι που δεν υπάρχουν αδιέξοδα;

Β' Γύρος

Η πολιτική γλώσσα διασύρει τις λέξεις που χρησιμοποιεί. Λέει, λέει, λέει. Ασκεί επικοινωνία, δηλαδή συνθέτει ψέματα με καταιγιστικό ρυθμό. Η ορθή της χρήση, δηλαδή η ευτελισμένη, είναι αυτή που διασώζει τον πολιτικό από την οργή του κόσμου και τον πολίτη από αλήθειες που ξέρει.

Ο Ηλίας Ψινάκης είναι πρώτος σε σταυρούς- κι αυτό σκανδάλισε πολλούς. Η φαινομενική του ακαταλληλότητα, το ανάλαφρο στυλ του, η παράξενη γλώσσα του, ξενίζουν. Μα αυτό που ξεχνούν οι υποκριτές του-ναι καλά το λέω, υποκριτές του- είναι ότι στο πρόσωπο του η πολιτική κέρδισε ένα στοίχημα επιβίωσης που έβαλε με τον εαυτό της. Ο Ψινάκης δε μασάει τα λόγια του. Η σκανδαλιστική ειλικρίνειά του, που έμεινε ασχολίαστη, φοράει παντελόνια, καθιστώντας αδιάφορο το χρώμα και το σχήμα των εσωρούχων του. Εμένα τουλάχιστον, για αρχή, μου αρκεί.

Η κατάσταση είναι οριακή. Οι λέξεις πιέζονται. Η υπομονή τους εξαντλείται. Αν συνεχίσουν οι πολιτικοί να τους συμπεριφέρονται κατ’αυτόν τον τρόπο, δεν τους αφήνουν άλλη επιλογή εκτός από τον Ηλία. Θα τους γυρίσουν η μία μετά την άλλη την πλάτη, θα σκάσουν στα χείλη τους, θα αρνηθούν να βγουν από το στόμα τους, θα λιποτακτήσουν από την υποχρεωτική θητεία που τους επέβαλλε η γλώσσα τους. Θα βγουν από τη σειρά που τις έβαζαν κάποτε, θα αλλάξουν τη σημασία τους στα λεξικά, θα ζητήσουν να τις ασφαλίσουν και να σταματήσουν να τις εκμεταλλεύονται, θα αποκτήσουν γνώμη και άποψη. Θα ξέρουν πια ποιος θέλει το καλό τους και ποιος το κακό τους. Γιατί είναι ζήτημα τιμής, ζωής και θανάτου. Γιατί δεν είναι λεφτά-και εκείνοι τις χρησιμοποιούν για να κάνουν τη δουλειά τους. Ε λοιπόν το κατάλαβαν, ανασυντάσσονται και αργά ή γρήγορα θα βρουν τον τρόπο να αντιδράσουν, επαναστατώντας βελούδινα.

Η μέρα που οι πολιτικοί θα κομπλάρουν μπροστά στις κάμερες δε θα αργήσει. Τα λόγια του ρόλου τους τελειώνουν. Καμία ατάκα και κανένα ψέμα δεν έχει μείνει για να πουν. Θα καθίσουν τότε να συζητήσουμε σαν άνθρωποι. Θα βάλουμε κάτω τα στοιχεία. Θα τους βοηθήσουμε με όσα μέσα διαθέτουμε. Θα στύψουμε το κεφάλι μας να βρούμε μια δίαιτα που μπορεί να ακολουθήσει μέχρι και ο Πάγκαλος. Ώσπου να επιστρέψει η εμπιστοσύνη των αγορών στην οικονομία μας, θα γυρίσει εκείνη που χάθηκε μεταξύ μας.

Και πες πως καθόμαστε στο τραπέζι, και πες πως μισιόμαστε λιγότερο. Μην πάει ο νους σου στο κακό. Τις κομματικές σημαίες μας θα τις κρατήσουμε. Όλα κι όλα. Δεν τις αποχωριζόμαστε ο κόσμος να χαλάσει. Οι λέξεις ας πάνε να πνιγούν. Μέσα στα ψεύτικα συνθήματα θα ηττηθούν οριστικά. Όλα θα αλλάξουν: θα γίνουν ίδια με πριν. Κι όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα ρίξουμε επιτέλους το φταίξιμο στον Μπαμπινιώτη.