Προσεχώς

Η διακαναλική τιμωρία που μας επέβαλαν τα ανεξάρτητα κανάλια απόψε το βράδυ είχε τελικώς το νόημά της. Έβγαλε είδηση. Και δεν εννοώ τα σημεία όπου ο πρωθυπουργός της τρόικα είπε ότι θα χτυπήσει τη διαφάνεια και θα δημιουργήσει 600.000 θέσεις ανεργίας. Αυτά προστέθηκαν στα συνήθη και απολύτως ανθρώπινα εκφραστικά του λαθάκια δίνοντας μια απρόσμενη χιουμοριστική νότα σε ένα μάλλον άνοστο τηλεοπτικό γεγονός.

Το πρωτοσέλιδο είναι άλλο: Αν δεν κάνουν υγιεινό περίπατο οι πράσινοι υποψήφιοι στα ακάνθινα μονοπάτια των αυτοδιοικητικών εκλογών, μπορεί και να βρεθούμε σε αδιέξοδο. Γιατί; Η απάντηση βγήκε με δυσκολία από τα πικραμένα χείλη του πρωθυπουργού: «Οι αγορές είναι ευαίσθητες», εξήγησε λακωνικά, προσπαθώντας να μη δραματοποιήσει περισσότερο την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση. Η πραγματικότητα είναι φυσικά τελείως διαφορετική. Οι αγορές δεν είναι απλώς ευαίσθητες αλλά υπερευαίσθητες, ευερέθιστες, μας έχουν θυμώσει και δε θέλουν να μας βλέπουν μπροστά τους. Δεν πληγώνονται πλέον μόνο από τις αντιδράσεις, τις δηλώσεις και τις διαδηλώσεις αλλά από την ίδια τη Δημοκρατία και το δικαίωμά μας να ψηφίζουμε όποιον θέλουμε και για όποιον λόγο θέλουμε στον ίδιο μας το Δήμο. Ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπονόησε δηλαδή ότι έχουμε ακόμα το δικαίωμα να ψηφίσουμε Κικίλια επειδή μας αρέσει η Άννα Καραμανλή και Γκιουλέκα επειδή εκστασιαζόμαστε με Διονύση Μακρή-Συντριβάνη, αλλά ας έχουμε υπόψη μας ότι τα σπρεντ θα κάνουν πάρτυ με τα τελευταία τραγούδια του τελευταίου.

Δε σας φαίνεται λογικό; Πράγματι δεν είναι. Ναι μεν οι αγορές κυβερνούν, αλλά ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι πολιτικοί τις χρησιμοποιούν με τη σειρά τους ως άλλοθι για τις παραλείψεις και την αδυναμία τους να τις ελέγξουν. Τα πράγματα είναι δυστυχώς πιο απλά. Ο Γιώργος λοξοκοιτάζει προς την έξοδο κινδύνου για να μην πάρει κι άλλα μέτρα και βρεθεί αντιμέτωπος με τα συναισθήματα όχι των αδιάλλακτων αγορών αυτή τη φορά, αλλά των εξαγριωμένων πολιτών. Μπορεί να είναι δημοκράτης, μπορεί να «αναγκάστηκε να διαχειριστεί την κρίση» σε μια ώρα ανάγκης, μπορεί να μη θυμάται πια μετά από 12 μήνες ταξιδιών, συνομιλιών, παρασκηνίων και ψυχρολουσίας ότι ο ελληνικός λαός τον είχε ψηφίσει με 10 μονάδες διαφορά από τον φυγά Καραμανλή, μπορεί να του κάνουν οι Γερμανοί και ο Λάκης το βίο αβίωτο, όμως υπάρχουν και κόκκινες γραμμές. Γι’αυτό ένα επικοινωνιακό, αθώο, εκβιαστικό διλληματάκι σε εθνικό δίκτυο είναι ό,τι πρέπει για να μας προϊδεάσει για τη συνέχεια.

Ποια θα είναι αυτή; Ούτε η Όλγα Τρέμη γνωρίζει. Μείνετε λοιπόν μαζί μας φίλες και φίλοι. Οι 100 πρώτες μέρες της κυβέρνησης ήταν ένας παράδεισος επιτυχιών, ο πρώτος χρόνος της αθωότητας κύλισε αναίμακτα, τα ψέματα τελείωσαν ξανά. Ο πρωθυπουργός στο σημερινό επεισόδιο άφησε να εννοηθεί ότι επαναστάτησε απέναντι στο ίδιο του το ψέμα. Δεν μπορεί άλλα να πιστεύει, άλλα να του λέει ο Στίγκλιτς και άλλα να κάνει. Δεν τον ενδιαφέρει άλλο να μην κυβερνά, προς το παρόν τουλάχιστον. Όσο μας έσωσε μας έσωσε. Ο μικρός Κωστάκης, που ακόμα βγάζει δόντια και αδυνατεί να μιλήσει, όταν κουράστηκε, απέδρασε. «Ε λοιπόν, ξέρετε κάτι;», μας είπε σήμερα ο πρωθυπουργός. «Δεν είναι άσχημη ιδέα. Μπορώ κι εγώ». Ίσως ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε, η ευκαιρία του Χάρι Πότερ να πιάσει την καυτή πατάτα, να δαμάσει τις αγορές, να επιμηκύνει το ... χρέος και να «εκμηδενίσει» το έλλειμμα. Επόμενη στάση πληρωμών και αδιεξόδου, τι άλλο, Αντώνης Σαμαράς. Καληνύχτα κύριε Παπανδρέου.