Κάποιος περαστικός είδε ένα παιδί να κλαίει και το ρώτησε τι το βασάνιζε. Να είχα δυο γρόσια για να πάω στον κινηματογράφο μα ήρθε ένα αγόρι και άρπαξε το ένα από το χέρι μου, αποκρίθηκε το παιδί και έδειξε ένα άλλο αγόρι που στεκόταν λίγο πιο πέρα. Καλά, και δε φώναξες βοήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος. Πώς, φώναξα είπε το παιδί και άρχισε τώρα να κλαίει λίγο πιο δυνατά. Και δε σ’άκουσε κανένας; ξαναρώτησε τώρα ο άνθρωπος και χάιδεψε στοργικά το παιδί. Όχι, αποκρίθηκε εκείνο κλαίγοντας μ’ αναφιλητά. Δεν μπορείς να φωνάξεις πιο δυνατά; ρώτησε ο άνθρωπος. Όχι, αποκρίθηκε το παιδί που βλέποντας τον άνθρωπο να χαμογελάει είχε αρχίσει πάλι να ελπίζει. Τότε δώσε μου και τ’άλλο είπε ο άνθρωπος. Πήρε και το τελευταίο γρόσι απ’το χέρι του παιδιού και συνέχισε ξένοιαστος το δρόμο του. (Από τις Iστορίες του κυρίου Κόινερ του Μπέρτολτ Μπρεχτ).
Δια Αμνοερίφιαν: «Άλλαξαν τα ιερά άμφια του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου»
-
Βιτσίοζος ο Άγιος! [Εμφανίστηκε σε 35 πιστούς και τους ζήτησε αυτή τη φορά
να είναι λευκά] Ο άγιος ζητά κάθε περίπου 20 χρόνια να αλλάζουν τα ιερά
άμφιά το...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου