Θανατηφόρες ατάκες

Η Τζούλια έχει πρόβλημα. Θα είναι γνωστό φαντάζομαι στις εκπομπές που ασχολούνται μαζί της. Προς τιμήν τους, ορισμένες την προστατεύουν. Άλλες, πιο χιουμοριστικές, δεν την αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Έχουν άλλωστε καλή δικαιολογία. Η Αλεξανδράτου εκτίθεται. Την ξεσκονίζουν λοιπόν συχνά πυκνά για να γελάσουν οι διάνοιες που τις παρακολουθούν.

Αν στη Σπάρτη είχανε τον Καιάδα, στα χρόνια μας, πριν φτάσουμε στο γκρέμισμα και την ανυποληψία, προηγείται η τηλεόραση. Οι πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ανθρώπων στους οποίους το κουτί σκόρπισε σπάταλα και συνειδητά τη βαθιά αδιαφορία του, ήταν η Θώδη και το κορίτσι που έσβηνε καθημερινά μπροστά στο φακό του πρωινού καφέ από νευρική ανορεξία. Τώρα, δεν τους κοστίζει τίποτα να χρησιμοποιούν την «χαζή» τους ξανθιά, που ομολογουμένως πουλάει. Η φιλοδοξία τους να γαντζωθούν από το τηλεοπτικό γυαλί εξουδετερώνει την όποια αυτοεκτίμησή τους. Τα πάντα θυσιάζονται για να αποθεωθεί ο ετοιμόλογος φίλος μας. Που αν και πνευματώδης, δεν διαθέτει ίχνος αυτοσαρκασμού.

Η σαχλαμάρα, σε γενικές γραμμές, κόβει ακόμα καλούς τηλεοπτικούς μισθούς. Όσοι συμμετέχουν στο τηλεοπτικό πανηγύρι, προσπαθούν να ξεχάσουν ότι βράζουν στο ίδιο καζάνι με τα θύματά τους. Το γνωρίζουν ωστόσο καλά. Όταν το χιούμορ τους χτυπάει τον αδύναμο, τον «άρρωστο», αυτόν που χρειάζεται βοήθεια, δεν διαφέρει σε τίποτα από τη μεγαλύτερη συκοφαντία.