Περιμένοντας τον Μπέκαμ (να τρέξει).

Πριν λίγες ώρες η Ίντερ κέρδισε άνετα τη Μίλαν με 2-0, αν και έπαιζε με 10 παίκτες από το 20ο λεπτό λόγω αποβολής του Σνάιντερ. Αυτό θα μάθετε αύριο από όλες τις αθλητικές εφημερίδες του κόσμου. Καμία δεν θα γράψει ότι η Μίλαν έπαιζε από το πρώτο λεπτό με δέκα παίκτες. Στο αρχικό της σχήμα βρισκόταν ο πρώην ποδοσφαιριστής και νυν περιπατητής, Ντέιβιντ Μπέκαμ. Όταν αποβλήθηκε ο Ολλανδός μέσος των νερατζούρι, το ματς μπορούσε να παιχτεί πάλι στα ίσια.

Η αξία του Μπέκαμ είναι γνωστή. Υπήρξε για αρκετά χρόνια ανάμεσα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του κόσμου και όχι άδικα. Αυτό που δεν του αναγνωρίζουν πολλοί είναι ότι στο παιχνίδι του δεν υπήρξε ποτέ…μετροσέξουαλ. Πάντα τα έδινε όλα, σκιζόταν στον αγωνιστικό χώρο, με αποκορύφωμα εκείνο το ματς στο Ολντ Τράφορντ με την εθνική μας ομάδα τo 2001. Τώρα δεν έχει απομείνει τίποτα από αυτόν τον ποδοσφαιριστή παρά μονάχα η διαφημιστική του αξία.

Τα πράγματα είναι απλά: Η Μίλαν φοράει Adidas, ο Beckham φοράει Adidas, το Παγκόσμιο Κύπελλο το καλοκαίρι στη Νότια Αφρική φοράει Adidas. Και η Adidas θέλει τον Μπέκαμ στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτή είναι όλη η ιστορία. Και παρόλο που ο Ντέιβιντ υστερεί σημαντικά σε σχέση με κάθε άλλον ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο, όχι μόνο ξεκινάει βασικός αλλά παίζει και σε ολόκληρο το 90λεπτο τη στιγμή που ο Γκατούζο και ο Αμπροζίνι, σημαίες της Μίλαν, αντικαθίστανται. Οποιοσδήποτε άνθρωπος θα αποφάσιζε κάποια ευλογημένη στιγμή να τον αλλάξει όσο μύωψ κι αν ήταν. Μα και ο Θεός ο ίδιος θα έτρωγε άκυρο από τον γερμανικό κολοσσό που ντύνει το προϊόν που ονομάζεται Μπέκαμ.

Τον Άγγλο σε όλο το ντέρμπι τον έβρισκες εκεί ακριβώς που τον έχανες. Πάνω στην πλάγια γραμμή, αξία σταθερή. Τι σταθερή, σφηνωμένη. Αμετακίνητος, αναιμικός, βολόδερνε κάπου στα δεξιά, σαν παλαίμαχος ποδοσφαιριστής. Ό,τι και να γινόταν, αυτός χαλαρός, ψύχραιμος, μετρημένος, τζέντλμαν. Δεν το κουνούσε ρούπι από τη θέση του. Κορμιά έπεφταν κι αυτός αμέτοχος. Είχε μουλαρώσει. Καθόταν ήσυχα ήσυχα στη γωνίτσα του και δεν ενοχλούσε κανέναν. Το προσπαθούσε σε μερικές στιγμές, δεν λέω. Αλλά δεν μπορούσε.

Τα συμβόλαια όμως έχουν τους δικούς τους νόμους. Δεν σε ρωτάνε. Και κάνουν τα στραβά μάτια, εφόσον όλα είναι τόσο αρμονικά. Και μπορεί να το κατάπιες που έδωσαν τον Κακά, αλλά αυτή η υποτίμηση της κοινής λογικής σε ενοχλεί ρε γαμώτο. Ποιανού είναι η ομάδα σου; Δεν την ενδιαφέρει καν να κερδίζει; Αξίζει να την παρακολουθείς όταν μια απάτη εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου;

Το 2004 η Adidas είχε πει στον τερματοφύλακα της Γερμανίας Γενς Λέμαν πως ή θα άλλαζε γάντια ή δεν θα ξαναέπαιζε στην εθνική της ομάδα. Ο Λέμαν είχε συμβόλαιο με τη Nike. Στη Μίλαν, δυστυχώς, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Kαι οι ήττες της στα ντέρμπι του Μιλάνου, πεντακάθαρες.