Είναι αλήθεια!

Ο ανασχηματισμός Ρεχάγκελ, μετά τη δίκαιη ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, έχει φέρει ξανά την αισιοδοξία στις γιγαντοοθόνες των ελλήνων φιλάθλων. Ο σωσίας του Πέτρου Φυσσούν ωστόσο, ο Αλέξης Τζόρβας, θυμίζει περισσότερο τον συνονόματό του Αλέξη Τσίπρα μετά την αποχώρηση των Ανανεωτικών. Έχοντας μόλις δεχτεί το τρίτο τσαμπαλάλα γκολ στο Μουντιάλ και ενώ ακόμα τελεί υπό σοκ, η μπάλα γυρνάει σε αυτόν. Τρέμει ολόκληρος, τη χάνει μέσα από τα χέρια του και παραχωρεί κόρνερ. Αρχίζω και φοβάμαι ότι διατρέχουμε σοβαρό κίνδυνο νέας υποβάθμισης από τον οίκο Γκούντις.

Ο Τοροσίδης, όμως, στη γραμμή του άουτ σφιχταγκαλιάζει ένα μήλο, καίει τον Νιγηριανό και εκείνος ενοχλημένος απαντάει στην πρόκληση με κάτι από Ντάνιελ Σαν. Τώρα αν μετρηθούμε, θα βγούμε παραπάνω. Ο Σαμαράς αμέσως γίνεται αρχηγός της ελληνικής αντεπίθεσης από τον πάγκο. Ο Γερμανός δεν παίρνει άλλα μέτρα, αφού καταλαβαίνει ότι η επιβολή φόρου Καπετάνου θα πλήξει την επιχειρηματικότητα της ελληνικής ομάδας και θα οδηγήσει σε χρεοκοπία πολλές μικρομεσαίες καφετέριες που μεταδίδουν τον αγώνα. Όταν λίγο πριν την ανάπαυλα ο Κατσουράνης στρώνει στον πιο επικίνδυνο από όλους Σαλπιγγίδη, όλη η ζωή του παίκτη του ΠΑΟΚ δεν προλαβαίνει να περάσει από μπροστά του. Περνάει μόνο ο Αλκέτας από τα αποδυτήρια στο ημίχρονο με τη Νιγηρία το 1994: «Σουτάρετε, έτσι μπαίνει το γκολ». Φοβούμενος ανάλογη οργίλη αντίδραση από το Ρεχάγκελ, το δοκιμάζει. Είναι στραβό αλλά ένα πόδι αντιπάλου εκτιμά τις θυσίες του ελληνικού λαού, κάνει τη βρόμικη δουλειά, αλλάζει τα στοιχεία του σουτ και μας βάζει στην Ο.Ν.Ε. 1-1! Η κραυγή του γκολ είναι τόσο απελευθερωτική που μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι διώξαμε το Δ.Ν.Τ από πάνω μας. Έστω για λίγο.

Στην επανάληψη ξεκινάμε νωθρά. Μόνο μια ακόμα επανάληψη των Δύο Ξένων μπορεί να μας ξυπνήσει. «Όχι Φάνη, όχι Φάνη, δεν είναι σπάνια λέξη το γκολ Φάνη», φωνάζει ο Παπαδημητρίου με τη φωνή της Τζόυς Ευείδη και μέχρι να διαβιβάσει στο Θεό το αίτημα μας έχω προλάβει να γονατίσω. Ο Τζόρβας ευτυχώς έχει συνέλθει, το γκολ χάνεται, αν και δεν μπορώ να εξηγήσω ακόμα το πώς όσες φορές και να το δω- ο Θεός συγχωρεί, οι αγορές όχι, έκανα καλά που δεν ζήτησα να μου δανείσουν ελπίδα εκείνες. Η ώρα στον επόμενο τόνο θα είναι 2004. Τα σημάδια επιστρέφουν με τον τραυματισμό του Ταιβό. Ο Σαμαράς προσπαθεί απεγνωσμένα να γίνει ήρωας αλλά πέφτει συνεχώς πάνω στην Ντόρα. Και ενώ απειλεί να αποχωρήσει από την κοινοβουλευτική ομάδα χωρίς φυσικά να ανεξαρτητοποιηθεί από το μαλλί του, στο έδαφος φαίνεται χρήσιμος. Μένει κάτω μετά το κόρνερ του Καραγκούνη, αναστατώνει το ποδοσφαιρικό σκηνικό κι ο Τζιόλης που έχει το σουτ το κάνει. Ο Νιγηριανός σκοντάφτει πάνω στην αερόμπαλα αλλά δεν τη βάζει μέσα όπως ο Γκριν. Ο Σόρος Τορο, που καιροφυλακτεί σαν κερδοσκόπος, την πετάει μέσα.

Και ενώ είμαστε σε ντελίριο ένα παπαγαλάκι, ο Γιάννης Δάρας από τον αγωνιστικό χώρο, φέρνει την πληροφορία της ημέρας. «Κάτι έχει δώσει» λέει. Παγώνουμε. Για λίγο μόνο. Γιατί οι πανηγυρισμοί συνεχίζονται παρά τις προειδοποιήσεις του δαιμόνιου ρεπόρτερ, ο διαιτητής έχει φτάσει στη σέντρα και η κάρτα έχει γράψει 2-1. Δεν επιμένει ότι έχει δίκιο- το καλό με αυτό το παιδί είναι ότι ξέρει να υποχωρεί. Στο καπάκι έρχεται νέα χαρμόσυνη είδηση. Η τρόικα εμφανίζεται ευχαριστημένη από την πορεία του προγράμματος της ελληνικής οικονομίας! Είναι η μέρα μας!

Τα τελευταία λεπτά οι προπονητές του καναπέ δικαιωμένοι απολαμβάναμε τον καφέ μας μέσα στην τεμπέλικη διαύγειά μας και στολίζαμε την ανεκδιήγητη τρόικα της μετάδοσης. Η Χαλκιδική μας περιμένει για το 3ήμερο. Έλα τώρα Λιονέλ, έλα να μαρκάρεις στο κόρνερ τον Κυργιάκο, έλα πιάσ’τον μαν του μαν, έλα Λιονέεεεελλλλλλλλ!!!! We ‘ve done it again! Ρε μήπως ο Ενγεάμα ήταν Έλληνας;