Τι κρύβουν οι αθλητικοί μύθοι...

Οι αθλητικοί μύθοι αναζωογονούν τoν αθλητισμό, τρέφουν τα όνειρα και προσθέτουν υπερηφάνεια στην εθνική ή οπαδική ταυτότητα. Το σύστημα λατρεύει και προσέχει σαν κόρη οφθαλμού τους μεγάλους ευεργέτες του, τα χρυσά παιδιά,και τα χρυσοπληρώνει. Οι προσωπικές ιστορίες, οι άθλοι και τα κατορθώματα νοηματοδοτούν τον πρωταθλητισμό και τον κάνουν ελκυστικό. Το δράμα και ο θρίαμβος καθηλώνουν.

Ποιος οπαδός δεν έχει αισθανθεί αδικημένος; Συνήθως μια παράβαση που δεν δίνεται υπέρ της ομάδας μας οδηγεί σε μια καταστροφή, σε μια απόλυση, σε ένα τέλος εποχής, σε λιμούς και καταποντισμούς. Τι γίνεται όμως όταν μια παράβαση από πλευράς της ομάδας μας που δεν σφυρίζεται, μας κάνει να πανηγυρίσουμε; Υπάρχουν στιγμές που σε χρυσές σελίδες ήμασταν στην πλευρά των ευνοημένων; Γίνεται άραγε μύθοι να έχουν δημιουργηθεί από μία αμέλεια; Αν γίνεται λέει…

Ο πρώτος μύθος είναι λίγο ή πολύ γνωστός. 1996, Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει. Η Μπαρτσελόνα μαζεύει όσο πλησιάζουμε στο τέλος τη διαφορά που είχε δημιουργηθεί και όταν στην τελευταία επίθεση γλιστράει ο Γιαννάκης, ο Μοντέρο φεύγει στην αντεπίθεση. Το layup του που θα έδινε την κούπα στη Μπαρτσελόνα, κόβει με υπερπροσπάθεια ο μεγάλος Στόγιαν Βράνκοβιτς. Η τάπα του Κροάτη δίνει στη χώρα μας το πρώτο της Κύπελλο. Ποιος νοιάζεται για το ότι ήταν αντικανονική;
http://www.youtube.com/watch?v=aYjh-kb1PzA

Ζάγκρεμπ 1989, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ και η Εθνική Ελλάδος έχει να αποδείξει πολλά. Ο ημιτελικός του Ζάγκρεμπ είναι η επανάληψη του τελικού του ’87. Ο Γκάλης οδηγεί την Ελλάδα με συνεχόμενα απίθανα καλάθια. Ένα λεπτό πριν το τέλος με την Ελλάδα δύο πόντους πίσω, ο Γκάλης φεύγει στην αντεπίθεση, κλείνεται κάτω από το καλάθι και πασάρει έξω στο Φάνη Χριστοδούλου, που σουτάρει για τρεις. 55’’ πριν τη λήξη, περνάμε μπροστά 81-80, που είναι και το τελικό σκορ. Ο μύθος στην περίπτωση αυτή είναι το 3ποντο του Φάνη και τα σηκωμένα χέρια του Νικ που προφητεύουν την κατάληξη του σουτ- κάτι σαν την πάσα του Πελέ στον Κάρλος Αλμπέρτο στον τελικό του Μουντιάλ του Μεξικού όπου ο μύθος θέλει τον Πελέ να ακούει το τρέξιμο του συμπαίκτη του, κάτι φυσικά που είναι μια μπούρδα και μισή. Ο ελληνικός μύθος- θρίαμβος δεν αφήνει χώρο για την παράβαση του Γκάλη, ο οποίος έχει πατήσει όλη τη γραμμή του άουτ, πριν πασάρει στον Φάνη. Μια ενοχλητική λεπτομέρεια.
http://www.youtube.com/watch?v=94X7oyzlfeY (Δυστυχώς δεν βρήκα την επίμαχη φάση ).


Τρίτος μύθος, ο προημιτελικός του Ευρωπαικού κυπέλλου του 2004. Η Ελλάδα παίζει στα ίσια τους Γάλλους και έχει τις ευκαιρίες στο πρώτο μέρος. Το πρώτο 20λεπτο του β’ ημιχρόνου είναι εφιαλτικό. Η πίεση είναι αφόρητη και ο Ζαγοράκης χρεώνεται με κίτρινη κάρτα. Λίγο αργότερα ο Πιρές του ξεφεύγει από τα αριστερά και ο Θοδωρής του μαζεύει τα πόδια. Ο Σουηδός Άντρες Φρισκ για κάποιο μαγικό λόγο του χαρίζεται. Αντί να αποβληθεί και να αφήσει την Ελλάδα με 10, ο αρχηγός κάνει την κίνηση της ζωής του στο 65’, το άδειασμα δηλαδή στον Λιζαραζού και τη σέντρα στο κεφάλι του Χαριστέα. Το 1-0 είναι γεγονός, η Ελλάδα φτάνει μέχρι τον τελικό και σηκώνει το γαμημένο. Ο Ζαγοράκης αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά και πέμπτος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή μπάλα. Απίστευτο. Δεν νομίζω ότι ο Ζαγοράκης το θυμάται, ούτε πιστεύω να έστειλε λουλούδια στον Φρισκ. Όλη η παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία θα άλλαζε χωρίς την επιείκεια του Φρισκ σε ένα ομολογουμένως σκληρό μαρκάρισμα που κανείς δεν θυμάται.
http://www.youtube.com/watch?v=UQtslYtRT5E ( Στο 4.45 το μαρκάρισμα ).

Ο Μάικλ Τζόρνταν δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Air παίζει το 1998 τον έκτο τελικό με τους Γιούτα Τζαζ και πάει για τον έκτο τίτλο της καριέρας του, το δεύτερο three-pit. Ο M.J μειώνει στον πόντο, κλέβει στην επόμενη φάση τη μπάλα μέσα από τα χέρια του Μαλόουν και κατεβάζει τη μπάλα για την τελευταία επίθεση. Ξεφορτώνεται τον Ράσελ με ένα σπάσιμο της μέσης και κάνει ένα ελύθερο jump shot, ενώ ο προσωπικός του αντίπαλος τον παρακολουθεί ανήμπορος. 87-86. Ο Στόκτον αστοχεί στο σουτ της απελπισίας και οι Bulls κατακτούν το έκτο τους πρωτάθλημα. Το Replay αποδεικνύει ότι ο Ράσελ συνάντησε το παρκέ με ένα ελαφρύ σπρώξιμο του Μάικλ στα οπισθιά του!!! Δεν έγινε και τίποτα.
http://www.youtube.com/watch?v=PRCTp57LQro

Για να κλείσω, ποιος δεν θυμάται ακόμα το γκολ του Σαβίτσεβιτς στο τελικό της Αθήνας το 1994, ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ποδοσφαιρική ιστορία; Ο Ντέγιαν κερδίζει τη μπάλα από τον Ναδάλ με επικίνδυνο παιχνίδι και κάνει μια απίστευτη λόμπα που καταλήγει στα δίχτυα. Το γκολ αν ο διαιτητής σφύριζε την παράβαση δεν θα μετρούσε ποτέ.
http://www.youtube.com/watch?v=zO9f_2xOJXA

Το γνωστότερο γκολ που προήλθε από παράβαση είναι το "χέρι του θεού", του μεγάλου Ντιέγκο Μαραντόνα. Οι μύθοι υπάρχουν ανεξάρτητα από την τύχη που τους καθόρισαν και τις συνθήκες που τους ευνόησαν. Δεν ανέχονται τις ατέλειες τους. Δεν αμφισβητείς έναν άθλο, δεν επισημαίνεις τον παράγοντα τύχη, την αβλεψία ενός διαιτητή. Ένας μύθος οφείλει να είναι τέλειος. Το "χέρι του Θεού", ωστόσο, αποδεικνύει ότι δεν έχουν τίποτα απολύτως να φοβηθούν. Όποιος άλλωστε αμφισβητεί το μύθο και μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν, είναι κι αυτός που τον αγαπάει περισσότερο.