Ο πόλεμος μαίνεται. Κάποιοι σωριάζονται. Λευτεριάς ξίπασμα
οι πρώτοι νεκροί. Το σύστημα δεν είναι ντροπαλό όταν σκοτώνει. Εμείς είμαστε
όταν πεθαίνουμε. Αυτό ήταν ξεκάθαρο εξαρχής. Τα προβλήματά του ποτέ δεν είχε
πρόβλημα να τα μοιράζεται μαζί μας. Ούτε τα iphones του, ούτε τους τρίτους κόσμους
του μας έκρυψε ποτέ. Μόνο στην αντίδραση των λαών καθυστερεί η εξουσία του που
γίνεται πια ασφυκτική.
Δεδομένων των συνθηκών, είναι άδικο να πούμε ότι δεν προβάλλεται αντίσταση. Εφόσον δε βάλαμε όλοι μαύρες μπλούζες και δε ζητάμε να αντικατασταθεί το επίδομα θέρμανσης από ένα για αναβολικά, η ελπίδα υπάρχει ακόμα ελπίδα να εμφανίζεται τελευταία κι ας μην είναι γραμμένη στο πρόγραμμα. Όσο κι αν είναι ψέμα ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα συνεχίζεται, η διαβούλευση μέσα μας βρίσκεται όντως στο φόρτε της. Από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις και να μην κάνει τίποτα άλλο, θα εξαρτηθεί η άνοδος του φασισμού στην Ελλάδα. Από την αποφασιστικότητα των πολιτών της να ελίσσονται, να οργανώνονται και να χαμογελούν, θα κριθεί η επιβίωσή της.
Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι η ιστορία θα αδιαφορήσει για τις καλές προθέσεις των γραπτών μας. Θα κατασπαράξει ακόμα και τα πιο εύστοχα. Θα τα ρουφήξει σαν καταστροφέας εγγράφων. Άλλοι τη γράφουν, Μπίστηδες και Κασιμάτηδες κυρίως. Εμείς την καθαρογράφουμε κι έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ μιας πληθώρας περασμένων λαθών. Σίγουρα ο λυρισμός δεν πληρώνει το λογαριασμό. Ασφαλώς ο δρόμος δε θα κόψει το γόρδιο δεσμό. Η βία θα πρόδιδε απλώς τον τρόμο μας. Όλοι οι μακελάρηδες ήταν ψυχοπονιάρηδες. Μην περιμένουμε επιείκεια από τη ζωή επειδή ήμασταν ωραίοι ως Έλληνες. Άλλους μισούσε πάντα πιο πολύ, ενώ πολλάκις έχει διατελέσει γκόμενά μας.
Επιμένω: Η μάχη είναι κυρίως εσωτερική. Απλώς γίνεται θανάσιμη. Υπάρχει κίνδυνος δηλητηριάσεων, μη αναστρέψιμων συναισθηματικών τραυματισμών, επικίνδυνων κοινωνικών φαινομένων. Οι εγωισμοί μας παριστάνουν τους νεκρούς για να μην τους αποτελειώσει κάποιος που είναι άνεργος. Υπάρχουν πολλοί ανθρωποφάγοι εκεί έξω. Είναι οπλισμένοι. Δεν ξέρουν να χάνουν. Λατρεύουν την υποκρισία τους. Ανέχονται οποιονδήποτε εκτός από τον καινούριο εαυτό τους. Θέλουν να ξεχάσουν ότι οι άνθρωποι τους μοιάζουν.
Κι όμως. Αρκεί να μην πανικοβληθούμε. Ευκαιρία να ξανασυστηθούμε χωρίς τους τίτλους μας βρε κουτά, να καταθέσουμε γυμνοί τις γραβάτες μας στο μνημείο του άγνωστου νομοταγούς πολίτη, να ματώσουμε για κάτι πιο αντρίκιο απ’ το αίμα. Να κλαίμε από χαρά πάνω απ’ τα πτώματα: τον εκσυγχρονισμό, την επανίδρυση, τη μίζα, το αυθαίρετο κι όλα τα ευτελή μας πάθη. Ο πιστωτής είναι εύκολος αντίπαλος. Η βιασύνη μου δε μου επιτρέπει ευτυχώς λιγότερη αισιοδοξία. Στις 26 απεργία because #TolislovedMaria.
Δεδομένων των συνθηκών, είναι άδικο να πούμε ότι δεν προβάλλεται αντίσταση. Εφόσον δε βάλαμε όλοι μαύρες μπλούζες και δε ζητάμε να αντικατασταθεί το επίδομα θέρμανσης από ένα για αναβολικά, η ελπίδα υπάρχει ακόμα ελπίδα να εμφανίζεται τελευταία κι ας μην είναι γραμμένη στο πρόγραμμα. Όσο κι αν είναι ψέμα ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα συνεχίζεται, η διαβούλευση μέσα μας βρίσκεται όντως στο φόρτε της. Από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις και να μην κάνει τίποτα άλλο, θα εξαρτηθεί η άνοδος του φασισμού στην Ελλάδα. Από την αποφασιστικότητα των πολιτών της να ελίσσονται, να οργανώνονται και να χαμογελούν, θα κριθεί η επιβίωσή της.
Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι η ιστορία θα αδιαφορήσει για τις καλές προθέσεις των γραπτών μας. Θα κατασπαράξει ακόμα και τα πιο εύστοχα. Θα τα ρουφήξει σαν καταστροφέας εγγράφων. Άλλοι τη γράφουν, Μπίστηδες και Κασιμάτηδες κυρίως. Εμείς την καθαρογράφουμε κι έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ μιας πληθώρας περασμένων λαθών. Σίγουρα ο λυρισμός δεν πληρώνει το λογαριασμό. Ασφαλώς ο δρόμος δε θα κόψει το γόρδιο δεσμό. Η βία θα πρόδιδε απλώς τον τρόμο μας. Όλοι οι μακελάρηδες ήταν ψυχοπονιάρηδες. Μην περιμένουμε επιείκεια από τη ζωή επειδή ήμασταν ωραίοι ως Έλληνες. Άλλους μισούσε πάντα πιο πολύ, ενώ πολλάκις έχει διατελέσει γκόμενά μας.
Επιμένω: Η μάχη είναι κυρίως εσωτερική. Απλώς γίνεται θανάσιμη. Υπάρχει κίνδυνος δηλητηριάσεων, μη αναστρέψιμων συναισθηματικών τραυματισμών, επικίνδυνων κοινωνικών φαινομένων. Οι εγωισμοί μας παριστάνουν τους νεκρούς για να μην τους αποτελειώσει κάποιος που είναι άνεργος. Υπάρχουν πολλοί ανθρωποφάγοι εκεί έξω. Είναι οπλισμένοι. Δεν ξέρουν να χάνουν. Λατρεύουν την υποκρισία τους. Ανέχονται οποιονδήποτε εκτός από τον καινούριο εαυτό τους. Θέλουν να ξεχάσουν ότι οι άνθρωποι τους μοιάζουν.
Κι όμως. Αρκεί να μην πανικοβληθούμε. Ευκαιρία να ξανασυστηθούμε χωρίς τους τίτλους μας βρε κουτά, να καταθέσουμε γυμνοί τις γραβάτες μας στο μνημείο του άγνωστου νομοταγούς πολίτη, να ματώσουμε για κάτι πιο αντρίκιο απ’ το αίμα. Να κλαίμε από χαρά πάνω απ’ τα πτώματα: τον εκσυγχρονισμό, την επανίδρυση, τη μίζα, το αυθαίρετο κι όλα τα ευτελή μας πάθη. Ο πιστωτής είναι εύκολος αντίπαλος. Η βιασύνη μου δε μου επιτρέπει ευτυχώς λιγότερη αισιοδοξία. Στις 26 απεργία because #TolislovedMaria.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου