Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Τα νέα μέτρα θέλω να τα θέλεις εσύ

Ο Ηρόδοτος περιγράφει αν δεν κάνω λάθος σε μια ιστορία του ότι κατά τη διάρκεια του φονικού λοιμού στη Λυδία, ο κόσμος άρχισε να παίζει παιχνίδια. Οι άνθρωποι τη μια μέρα έπαιζαν ζάρια και την άλλη έτρωγαν. Από τον ενθουσιασμό του παιχνιδιού, ξεχνούσαν να φάνε και κατόρθωναν έτσι να επιβιώνουν. Έζησαν με αυτόν τον τρόπο 18 χρόνια.

Το Δ.Ν.Τ είναι τώρα εδώ, σαν έτοιμο από καιρό. Φταίξαμε. Κλέψαμε. Ψηφίσαμε τους ίδιους. Βολευτήκαμε. Χαίρω πολύ. Καθώς όμως μόνο μερικοί τα κονομούσαν, η Ελλάδα έμενε φτωχή. Οι αγορές, που μας απέλυσαν με συνοπτικές διαδικασίες κερδοσκοπίας, μας στέλνουν τώρα και την αποζημίωση. Κι αν τυχόν επρόκειτο για κάποιον οργανισμό που έχει βοηθήσει τις χώρες με τις οποίες έχει συνεργαστεί, θα ήμασταν υπέρ του. Παρακαλώ, περάστε, θα λέγαμε. Βοηθήστε μας. Πείτε μας τι να κάνουμε για να κινηθεί η οικονομία. Αντίθετα, το Δ.Ν.Τ ήρθε για να βάλει τάξη στην ανεργία. Γίναμε κι εμείς θύματα του Διεθνούς Ταμείου Εξαθλίωσης όπως το ονομάζει ο Στίγκλιτς. Το κηδειόχαρτο έχει τον ειρωνικό τίτλο «Μνημόνιο συνεννόησης», δείγμα αν μη τι άλλο οικονομικοπολιτικού πολιτισμού.

Φυσικά και ήταν «μια κάποια λύσις». Για όποιον δεν έχει επιλογές, είναι μάλιστα ιδανική. Στην ουσία καλέσαμε τον διασημότερο serial killer των κρατών να μας κάνει την κηδεία, δημοσία δαπάνη. Η τρόικα δεν ήρθε να σχεδιάσει την ανάστασή αλλά την ταφή μας. Μελέτησε με τους πολιτικούς μας τι μπορούμε να κάνουμε για να μην αναστηθούμε. Στους συνταξιούχους για παράδειγμα άφησε τόση αξιοπρέπεια όση τους χρειάζεται για να πηγαίνουν στη λαϊκή. Αυτό που διαπραγματευτήκαμε ήταν το πόσο λιτός και απέρριτος οφείλει να είναι ο τάφος μας για να μην προκαλέσουμε την οργή των αδέκαστων ελεγκτών οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι να τους επιτρέπεις να σε εξουσιάζουν. Είναι πολύ απλοί άνθρωποι.

Μισούν την ξεγνοιασιά που μας έχει απομείνει, τη γλυκιά μας ανευθυνότητα, το χαμόγελο που ακόμα θυμάται τα πρόσωπά μας. Και θέλουν να μας τα περικόψουν κι αυτά και να μας τιμωρήσουν για κάθε μας αδυναμία που μας κάνει ανθρώπους. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν διανοούνται ότι το διασκεδάζουμε ακόμα. Μας μισούν επειδή η δικιά μας αθλιότητα είναι πιο ζωντανή. Φοβούνται ακόμα τους Έλληνες, εκείνους τους υποψιασμένους τεμπέληδες. Τους κάνουμε έξαλλους που αδιαφορούμε. Ίσως αν δεχόμασταν σιωπηλά τα μέτρα, να τους δείχναμε πόσο τους περιφρονούμε. Αν δουν διαδηλώσεις, θα αισθανθούν επιτυχημένοι. Μπα, φοβάμαι ότι δεν τους νοιάζει ούτε αυτό. Φοβάμαι ότι μπορεί να νιώθουν ακόμα και άσχημα. Σίγουρα όταν γυρνούν σπίτι τους τα ξεχνούν όλα. Εμείς τα θυμόμαστε.

Για ένα μόνο είμαι βέβαιος. Θέλουν λαούς ηττημένους. Λαούς που θα πιστεύουν με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε ότι δικαιολογείται η τιμωρία τους, γιατί έτσι τους αξίζει. Οι ανέραστοι κύριοι της τρόικας έβαλαν τα στοιχεία στο τραπέζι αφού οι άνθρωποι δε χωρούν, έθεσαν τις υπάρξεις μας υπό διαπραγμάτευση, ακύρωσαν τα όνειρα μας.

Η Ελλάδα που θα θυμίζει γιάφκα σε λίγο καιρό είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους Έλληνες. Οι πόλεις μας θα αρχίζουν να μοιάζουν σταδιακά με τα χωριά μας. Οι νέοι απώλεσαν σε σημαντικό βαθμό την ευλογία να παλεύουν για την πατρίδα τους εντός των συνόρων της. Στο αεροδρόμιο θα πηγαίνω πλέον κάθε μέρα διότι όλο και κάποιος φίλος θα φεύγει. Ετεροχρονισμένα, η γενιά του Αλέξη τιμωρείται και ο αγώνας του Κούγια δικαιώνεται.

Πολίτες και ηγεσία δεν κατάλαβαν ότι στη ζούγκλα για να επιβιώσεις πρέπει να γίνεις θηρίο. Κι εμείς δεν είχαμε ποτέ κοινή εξωτερική πολιτική εναντίον των αγορών. Η Τουρκία, όπως φοβόμασταν, δεν είχε κανένα χαρακτηριστικό που θα ταίριαζε σε έναν πραγματικό εχθρό. Και σήμερα φοβάμαι για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα μπροστά σε εμένα.

Ο καπιταλισμός αυτοκαταστράφεται εδώ και καιρό. Τι σόι σύστημα είναι αυτό που λιγοστεύει τις ευκαιρίες και κάνει τον κόσμο φτωχότερο; Το Δ.Ν.Τ θα έπρεπε ήδη να κρατείται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας για απόπειρα ανθρωποθυσίας. Όλες οι χώρες που «συνεργάστηκαν» μαζί του, βρέθηκαν απανθρακωμένες μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Καθώς οι κατακτήσεις του ανά την υφήλιο αυξάνουν, οι ιστορικές κατακτήσεις των εργαζομένων καταργούνται.

Για ένα μπορούν να είναι σίγουροι οι κύριοι της τρόικας. Ότι ο Έλληνας, παρά τη σύγχυσή του και τα προβλήματά του, θα τους διαολοστείλει εγκάρδια. Η τιμή θα είναι όλη η δική τους. Και εκείνοι έχουν μάθει να εκτιμούν κάθε μορφή της. Τι είναι 18 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Ελπίζω απλά να μη μας χρειαστούν φτωχούς για περισσότερα.

Θα επανέλθω με νέο κείμενο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: