- Το σπίτι είναι δικό μου. Εγώ το 'χτισα. Για κάνε πως το ρίχνεις- θα στέκομαι στο παράθυρο με το ντουφέκι. Κάνε μονάχα πως έρχεσαι πολύ κοντά και θα σου την ανάψω σαν να 'σουνα λαγός.
- Δεν φταίω εγώ. Τίποτα δεν περνάει από το χέρι μου. Θα χάσω τη θέση μου αν δεν το κάνω. Και άκου: Πες πως με σκοτώνεις. θα σε κρεμάσουν, μα πολύ πριν σε κρεμάσουν, θα 'χουν βάλει κιόλας στη θέση σου κανέναν άλλον πάνω στο τρακτόρι και θα σου γκρεμίσει αυτός το σπίτι. Δε θα σκοτώσεις τον πραγματικό φταίχτη.
- Έτσι είναι. Ποιος σου 'δωσε τη διαταγή; Αυτόν θα κυνηγήσω. Αυτός είναι για σκότωμα.
- Κάνεις λάθος. Κι αυτός πήρε διαταγή από την Τράπεζα. Η Τράπεζα του λέει: "Διωξ'τους αυτούς από τα σπίτια τους, ειδεμή θα σε διώξουν από τη θέση ".
- Μα η Τράπεζα έχει Διοικητή. Έχει συμβούλιο. Θα γεμίσω το ντουφέκι μου και θα πάω στην Τράπεζα.
- Κάποιος μου σφύριξε ότι η Τράπεζα πήρε διαταγές από πιο ψηλά.
- Μα πού σταματά η αλυσίδα; Ποιον πρέπει να σκοτώσουμε; Δεν το 'χω σκοπό να πεθάνω από την πείνα, πριν σκοτώσω αυτόν που με κάνει να πεθάνω από την πείνα.
- Δεν ξέρω. Μπορεί να μην υπάρχει κανένας για σκότωμα. Μπορεί και να μην είναι άνθρωποι ανακατεμένοι σε όλα αυτά. Μπορεί, όπως έλεγες, να τα κάνει όλα αυτά η ιδιοκτησία. Όπως κι αν είναι, σου είπα τις διαταγές που έχω.
- Πρέπει να το σκεφτώ. Όλοι μας πρέπει να το σκεφτούμε. Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος για να σταματήσει το κακό. Δεν είναι όπως ο σεισμός ή το αστροπελέκι. Είναι μια συμφορά που την έφτιαξαν οι άνθρωποι. Κάτι που, μα το Θεό, μπορούμε να το αλλάξουμε.
Τζον Στάϊνμπεκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου