Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Η ελπίδα γέννησε απελπισία


Μέσα στη δίνη της χρεοκοπίας, μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο την περασμένη εβδομάδα. Δύο λιλιπούτειοι υπαίτιοι της οικονομικής κρίσης και μεγαλοστελέχη της Goldman Sachs, ο αετονύχης Νικόλας κι ο κερδοσκόπος Γιώργος, τον επισκέφτηκαν εκφράζοντας την ειλικρινή μεταμέλειά τους για το βρόμικο παρελθόν τους, ζητώντας συγχώρεση.

Ο διστακτικός στην αρχή πρόεδρος, συγκινήθηκε όταν πρόσεξε τα εκφραστικά ματάκια των παιδιών και τα άφησε να περάσουν. Με τη σειρά τους εκείνα, ως ένδειξη καλής θέλησης, παρέδωσαν στην είσοδο όλα τα αυτοκινητάκια που είχαν αγοράσει χάρη στα μπόνους που εισέπρατταν από τους γονείς τους τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που ο μικρός Νικόλας έπρεπε να αποχωριστεί για πάντα τη μία και μοναδική μπάλα που είχε καταφέρει να αποκτήσει μετά από πολλά χρόνια καριέρας σε πάρκα και παιδικές χαρές. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος όταν αντιλήφθηκε την απροθυμία του μπόμπιρα που συνέχιζε τα τσιλικάκια να του την παραδώσει, χρησιμοποιώντας έναν έξυπνο ελιγμό σε συνδυασμό με μια επιδέξια τρικλοποδιά, κατόρθωσε να του την αποσπάσει. Ο μικρός Γιώργος προσέφερε εκτός από τα 10 ευρώ, ένα κουτί μακαρόνια, μια κουβέρτα και μία σαλιάρα που δεν χρησιμοποιεί πια για να βγει σε πλειστηριασμό.

Ο Πετσάλνικος, αν και έσπευσε να ειδοποιήσει τον πρωθυπουργό για τη θετική αυτή εξέλιξη, γρήγορα έμαθε πως οι ξένοι επενδυτές ασυγκίνητοι συνέχισαν να σφυροκοπούν τα ελληνικά ομόλογα. Το ποσό που μαζεύτηκε τελικά ούτε έφτασε ούτε περίσσεψε. Ο πρόεδρος, εκνευρισμένος από την νέα άνοδο των σπρεντ και τα αρνητικά μηνύματα από τις αγορές, ανάγκασε τα παιδιά να γυρίσουν ανάποδα τις τσέπες τους εξασφαλίζοντας άλλα 2,35 ευρώ για την απόσβεση του χρέους. Αηδιασμένος από την έλλειψη αυτοθυσίας τους, έδωσε εντολή στον θυρωρό να τα πετάξει έξω με τις κλωτσιές.

Η είδηση σχολιάστηκε κάπως έτσι από τις εφημερίδες:«Η κίνησή τους φανερώνει πολλά. Αρχικά ελπίδα. Αυτή η κοινωνία ίσως κάποτε αποβάλει τη βαλκανική μενταλιτέ του ωχαδερφισμού και της ιδιοτέλειας. Μετά, τη δυσκολία να γίνει πραγματικότητα αυτή η ελπίδα. Τα παιδιά ίσως έχουν συναισθανθεί περισσότερο από μας πού βρισκόμαστε. Μπορεί να κατανοούν ότι τους περιμένουν δύσκολα χρόνια».

Ένα πράγμα μόνο δεν κατάλαβα. Γιατί δε τα συνέλαβαν κατευθείαν; Κάποιοι πρέπει να μπουν φυλακή, σωστά; Χωρίς αποδιοπομπαίους τράγους θα τη βγάλουμε; Δεν είναι ώρα για υπερβάσεις τώρα. Διψάμε για αίμα. Συγγνώμη μικρέ Νικόλα αλλά κάπου πρέπει να ξεσπάσει κι ο κοιμώμενος λαός. Τι άλλο είσαι διατεθειμένος να παραχωρήσεις;

Δεν υπάρχουν σχόλια: