Ένας ύπνος
ολομέθυστος στην αμμουδιά, αυτό αξίζει, και τ’ άλλα κουραφέξαλα.
Όσο έζησα στάθηκα δίπλα σ' όσους πολεμούσαν και έμεινα μακριά απ' αυτούς που διαμαρτύρονταν. Ήμουν ευγενική και δοτική επειδή αγαπούσα τη γνώση, τα πάθη των ανθρώπων, τα παιδιά. Ήμουν καλή μόνο από πείσμα, από αντίδραση στο θάνατο και την εξουσία. Ήμουν λαίμαργη, ήθελα να βλέπω και να μαθαίνω γιατί ένιωθα ότι δεν θα ζήσω πολύ. Απο μικρή γνώρισα τι σημαίνει να λαχταράς. Είναι δώρο να ξέρεις ότι ο χρόνος τελειώνει, ενώ εσείς συνήθως αιφνιδιάζεστε απ' το κακό. Κάθε μέρα προκαλείτε την τύχη.
Οι μεγάλοι στοχαστές ήταν αγοράκια που έπαιξαν με τα στρατιωτάκια τους. Ο καθένας κάπου τα άφησε. Πρέπει να συνεχίσουμε από εκεί αν μας ενδιαφέρει να συνθέσουμε κάτι καινούριο. Δεν θέλετε να μπερδεύεστε, όμως, θέλετε να βρείτε μια βεβαιότητα γρήγορα και να την προσκυνήσετε. Ένα Θεό, ένα Θεό, γρήγορα ένα Θεό! Όσοι από σας αναζητάτε την παγκόσμια ευτυχία, φτάνετε απλά σε μια νέα τυραννία, περισσότερο ή λιγότερο του γούστου σας. Ας είχατε τουλάχιστον λίγο γούστο στους τυράννους σας. Αυτό που νομίζω ότι χρειάζεται είναι μικρότερη δουλοπρέπεια στα μεγάλα μυαλά και λιγότερη απόρριψη. Πρέπει όλα να κατανοηθούν μέσα στο χάος, όχι έξω από αυτό. Να ξαναγίνετε παιδιά και να ρωτάτε γιατί. Μην απαντάτε με ένα ναι ή με ένα όχι. Μη μας λέτε τι σας αρέσει και τι όχι, δεν μας ενδιαφέρουν οι προτιμήσεις σας. Το πιθανότερο είναι να φτάσουμε πάλι στο πρόσωπο ενός ανθρώπου όπως είπε ο Μπόρχες. Το ταξίδι όμως στη σκέψη, αν βγαίναμε ζωντανοί, θα μας έδινε ένα χαστούκι που θα το θυμόμασταν.
Είμαστε πιόνια σε διαφορετικές αφετηρίες και το παιχνίδι είναι να φτάσουμε στο τέλος δίχως να λιποψυχήσουμε, να δούμε όλη την εικόνα μόνοι μας κι όχι με τη βοήθεια κάποιου τρίτου. Είμαστε θεατές σε ένα γήπεδο κι όλοι έχουμε διαφορετική θέση. Βλέπουμε το ίδιο πράγμα κι όμως δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε τι είναι αυτό. Το μυστικό είναι να αλλάζετε θέσεις. Να επιλέγετε την ελευθερία από την ασφάλεια. Να ακούτε προσεκτικά. Είμαστε απλά διαφορετικά λουλούδια ενός κήπου. Η ανθρωπότητα είναι ένας πίνακας που τον ζωγραφίζουμε ολημερίς και ολονυχτίς αλλά εσείς δεν βλέπετε τίποτα παρά μόνο τον εξιδανικευμένο εαυτό σας πάνω της. Πολλές φορές μήτε καν εκείνον. Οι λέξεις είναι νότες, ο Πάουντ το ήξερε, ο Άγρας το ήξερε. Ο κόσμος είναι ένα τεράστιο θέατρο και οι ρόλοι είναι απαραίτητοι όπως σε ένα ερωτικό παιχνίδι. Απαραίτητο είναι να εναλλάσσονται και αυτοί οι ρόλοι. Η δικαιοσύνη, που τόσο αγαπούν οι άδικοι, δεν είναι παρά ένα κούφιο ιδεώδες: Κόσμος δίκαιος σημαίνει απόλυτη δυστυχία. Τίποτα δεν είναι δίκαιο. Η ζωή δεν έχει νόημα και ατονεί αν της αφαιρέσεις ό,τι διαφορετικότητα μπορείς να της προσθέσεις. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να αντιστέκεστε στο θέαμα και στον ολοκληρωτισμό. Τη δικαιοσύνη πρέπει να τη δημιουργούμε εμείς όσο μπορούμε και όχι να μας επιβάλλεται γιατί κάποιος σοφός αποφάσισε ότι μπορούμε να γίνουμε άγιοι. Το θέμα είναι να μπορούν να ζουν και να χαίρονται τα πράγματα λίγο-πολύ όλοι οι άνθρωποι. Ένας άνθρωπος που θα είναι ευτυχισμένος γιατί δεν θα αρνείται τίποτα από όσα έχει μέσα του, που θα παρεκτρέπεται αλλά θα ισορροπεί, που δεν θα σκοτώνει γιατί θα δημιουργεί, θα γυμνάζεται και θα κάνει έρωτα, που θα κλαίει και θα γελάει. Ένας άνθρωπος που θα ευτυχεί γιατί θα ζει όλες τις δυστυχίες. Χωρίς μεγάλους ανθρώπους δεν μπορούν μεγάλα πράγματα να γίνουν και σίγουρα οι τράπεζες πρέπει να τον πιουν.
Αν αρχίσουμε να βλέπουμε κάτι περισσότερο από αυτό που συνήθως καταφέρνουμε, το κακό θα μειωθεί. Από ιδιοτροπία; Ναι, από ιδιοτροπία. Από το φως που θα γεννηθεί μέσα από την αποκάλυψη. Από κατάφαση στη ζωή και σε όλη της την αλήθεια. Μην περιμένετε να αρρωστήσετε για να πείτε τη δική σας, μην αυτοκτονήσετε σαν ποιητής της ουτοπίας που ντροπιάζεται από τα εγκλήματά της, σαν φιλόσοφος που πέφτει στο κενό γιατί βρέθηκε σε αδιέξοδο. Αλλάξτε γνώμη, γυρίστε πίσω, διαγράψτε ό,τι πιστέψατε. Μην τα χάνετε μπροστά σε μια ωραία γυναίκα σαν παιδαρέλια. Προσπαθήστε να την κατακτήσετε. Κάντε όλο το Κάμα Σούτρα και έπειτα καθίστε να διδάξετε τους γύρω σας. Βραχείτε από πάνω μέχρι κάτω και μετά αρχίστε τις κρίσεις περί ζωής. Δείτε την ανατολή του ηλίου και έπειτα γκρινιάξτε για όσα στραβά σας συμβαίνουν. Μη φορέσετε παντόφλες, όχι πατάτες κάθε μέρα, όχι κάθε μέρα Κυριακή, όχι τεμπελιά, όχι εργασιομανία, όχι δυνάστες, όχι προστάτες, όχι αφεντικά, όχι δούλοι. Να βλέπετε πώς βρίζονται οι άνθρωποι, πώς πεθαίνουν, πώς διασκεδάζουν, πώς οδηγούν, πώς γαμιούνται. Να κρυφακούτε ό,τι συζήτηση μπορείτε, να 'χετε φίλους διαφορετικούς και να αρνιέστε να αγαπιέστε μόνο απ' αυτούς με τους οποίους συμφωνείτε. Βάρβαροι της αμοιβαιότητας, διαλυθείτε! Να διαβάζετε τα σχόλια στα σάιτ, να παρατηρείτε τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, τους καβγάδες, τις παρεξηγήσεις, να βλέπετε τον εαυτό σας έξω από τον εαυτό σας και να μην πελαγώνετε. Αυτό χρωστάτε στη μάνα που σας γέννησε: να είστε κάτι παραπάνω απ' τον εαυτό σας. Έτσι μόνο θα είστε Θεοί και θα μπορείτε να γελάτε. Και αν είστε γεμάτοι κάθε μέρα, άδικο δεν θα μπορείτε να κάνετε εύκολα. Γιατί όλα έχουν αξία αν μπορούμε όλα να τα περιφρονούμε. Και η ιδιοκτησία. Και η δημιουργία. Και η δράση. Όλα να τα θέλετε και να μπορείτε όλα να τα χαρίζετε.
Ένιωσα να αναδεύει εντός μου η γελοιότητα ενός προφήτη. Έπεσα στην παγίδα της ιδιοσυγκρασίας μου. Δίδαξα τον εαυτό μου ενώ υποσχέθηκα πως δεν θα το κάνω. Πρότεινα μια τρέλα ακόμα. Αν καταλάβατε εξάλλου τι έγραψα, θα 'χω αποτύχει. Ευτυχώς είναι αδύνατο όσο ξεκάθαρη κι αν προσπάθησα να 'μαι. Η ζωή πάλι θα εξασθενούσε αν γινόμασταν αυτό που περιγράφω. Κάτι θα έλειπε. Ξανά κόλαση θα προέκυπτε. Σε αδιέξοδο θα φτάναμε όπως πάντα γιατί δεν θα 'χαμε ποιον να μισήσουμε και ποιον να ερωτευτούμε. Η ομοιότητα θα μας εξόργιζε και θα αρχίζαμε να διαφοροποιούμαστε με σφοδρότερη μανία απ' ό,τι πριν. Ο παράδεισος εξουθενώνει μετά τον πρώτο μήνα. Κρατήστε την αίσθηση. Απευθύνθηκα στους πιο ευαίσθητους μήπως αποφύγετε μεγαλύτερα λάθη. Ετοιμάστε τα επόμενα και αγνοήστε με. Οι αυταπάτες είναι χρησιμότερες απ' όλες τις συμβουλές. Αφήστε μόνο λίγο χώρο για τις αμφιβολίες. Ο Σωκράτης, λίγο πριν πεθάνει, έβλεπε στον ύπνο του ότι πρέπει να κάνει μουσική. Ίσως εκεί βρίσκεται το λάθος και το μυστικό. Επινοήστε άλλες χαρές, δημιουργήστε καινούριους πειρασμούς, αλλά για όνομα του Θεού, πάψτε να γκρινιάζετε. Τι έπαρση όταν νομίζετε ότι είστε κάτι παραπάνω απ' τον τάφο σας, τι κατάπτωση όταν υποθέτετε ότι είστε μόνο αυτός και επαναλαμβάνετε συνεχώς τον παλιό εαυτό σας.
«Έζησα σα μια σκέτη ανάσα, σα μια φούχτα πρασινάδα, σα λίγος καθαρός αέρας, σα μια λίμνη διάφανο νερό, γιατί είναι πιο καλό να δέχεσαι σιωπηλά τους ανθρώπους και να τους αγκαλιάζεις, αφού καμία απάντηση δεν υπάρχει να τους δώσεις στα ερωτήματα που τους κάνουν να τρέχουν φρενιασμένοι στους δρόμους». Θα κάνω έρωτα τελευταία φορά. Καλύτερα να τελειώσω στα χέρια του. Δεν θέλω άλλα εμβόλια. Πιο πολύ θα μου λείψει η μανταρινιά έξω απ' το παράθυρο, η θάλασσα, κάποιοι από σας. Και η ζωή. Προπάντων η ζωή. Κάποιος είπε ότι ο άνθρωπος επιθυμεί την αιωνιότητα και το μόνο που έχει είναι η στιγμή της έκστασης. Να φοβάστε τους επαναστάτες που θυμώνουν όταν φωνάζετε γκολ. Να φωνάζετε γκολ πιο δυνατά. Έτσι πηδούν οι ποιητές. Αν μπορούσα να συνοψίσω όσα έγραψα, θα διάλεγα την κατακλείδα του Ecce Homo: «Ο Διόνυσος ενάντια στον Εσταυρωμένο- άραγε με κατάλαβαν;».
Όσο έζησα στάθηκα δίπλα σ' όσους πολεμούσαν και έμεινα μακριά απ' αυτούς που διαμαρτύρονταν. Ήμουν ευγενική και δοτική επειδή αγαπούσα τη γνώση, τα πάθη των ανθρώπων, τα παιδιά. Ήμουν καλή μόνο από πείσμα, από αντίδραση στο θάνατο και την εξουσία. Ήμουν λαίμαργη, ήθελα να βλέπω και να μαθαίνω γιατί ένιωθα ότι δεν θα ζήσω πολύ. Απο μικρή γνώρισα τι σημαίνει να λαχταράς. Είναι δώρο να ξέρεις ότι ο χρόνος τελειώνει, ενώ εσείς συνήθως αιφνιδιάζεστε απ' το κακό. Κάθε μέρα προκαλείτε την τύχη.
Οι μεγάλοι στοχαστές ήταν αγοράκια που έπαιξαν με τα στρατιωτάκια τους. Ο καθένας κάπου τα άφησε. Πρέπει να συνεχίσουμε από εκεί αν μας ενδιαφέρει να συνθέσουμε κάτι καινούριο. Δεν θέλετε να μπερδεύεστε, όμως, θέλετε να βρείτε μια βεβαιότητα γρήγορα και να την προσκυνήσετε. Ένα Θεό, ένα Θεό, γρήγορα ένα Θεό! Όσοι από σας αναζητάτε την παγκόσμια ευτυχία, φτάνετε απλά σε μια νέα τυραννία, περισσότερο ή λιγότερο του γούστου σας. Ας είχατε τουλάχιστον λίγο γούστο στους τυράννους σας. Αυτό που νομίζω ότι χρειάζεται είναι μικρότερη δουλοπρέπεια στα μεγάλα μυαλά και λιγότερη απόρριψη. Πρέπει όλα να κατανοηθούν μέσα στο χάος, όχι έξω από αυτό. Να ξαναγίνετε παιδιά και να ρωτάτε γιατί. Μην απαντάτε με ένα ναι ή με ένα όχι. Μη μας λέτε τι σας αρέσει και τι όχι, δεν μας ενδιαφέρουν οι προτιμήσεις σας. Το πιθανότερο είναι να φτάσουμε πάλι στο πρόσωπο ενός ανθρώπου όπως είπε ο Μπόρχες. Το ταξίδι όμως στη σκέψη, αν βγαίναμε ζωντανοί, θα μας έδινε ένα χαστούκι που θα το θυμόμασταν.
Είμαστε πιόνια σε διαφορετικές αφετηρίες και το παιχνίδι είναι να φτάσουμε στο τέλος δίχως να λιποψυχήσουμε, να δούμε όλη την εικόνα μόνοι μας κι όχι με τη βοήθεια κάποιου τρίτου. Είμαστε θεατές σε ένα γήπεδο κι όλοι έχουμε διαφορετική θέση. Βλέπουμε το ίδιο πράγμα κι όμως δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε τι είναι αυτό. Το μυστικό είναι να αλλάζετε θέσεις. Να επιλέγετε την ελευθερία από την ασφάλεια. Να ακούτε προσεκτικά. Είμαστε απλά διαφορετικά λουλούδια ενός κήπου. Η ανθρωπότητα είναι ένας πίνακας που τον ζωγραφίζουμε ολημερίς και ολονυχτίς αλλά εσείς δεν βλέπετε τίποτα παρά μόνο τον εξιδανικευμένο εαυτό σας πάνω της. Πολλές φορές μήτε καν εκείνον. Οι λέξεις είναι νότες, ο Πάουντ το ήξερε, ο Άγρας το ήξερε. Ο κόσμος είναι ένα τεράστιο θέατρο και οι ρόλοι είναι απαραίτητοι όπως σε ένα ερωτικό παιχνίδι. Απαραίτητο είναι να εναλλάσσονται και αυτοί οι ρόλοι. Η δικαιοσύνη, που τόσο αγαπούν οι άδικοι, δεν είναι παρά ένα κούφιο ιδεώδες: Κόσμος δίκαιος σημαίνει απόλυτη δυστυχία. Τίποτα δεν είναι δίκαιο. Η ζωή δεν έχει νόημα και ατονεί αν της αφαιρέσεις ό,τι διαφορετικότητα μπορείς να της προσθέσεις. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να αντιστέκεστε στο θέαμα και στον ολοκληρωτισμό. Τη δικαιοσύνη πρέπει να τη δημιουργούμε εμείς όσο μπορούμε και όχι να μας επιβάλλεται γιατί κάποιος σοφός αποφάσισε ότι μπορούμε να γίνουμε άγιοι. Το θέμα είναι να μπορούν να ζουν και να χαίρονται τα πράγματα λίγο-πολύ όλοι οι άνθρωποι. Ένας άνθρωπος που θα είναι ευτυχισμένος γιατί δεν θα αρνείται τίποτα από όσα έχει μέσα του, που θα παρεκτρέπεται αλλά θα ισορροπεί, που δεν θα σκοτώνει γιατί θα δημιουργεί, θα γυμνάζεται και θα κάνει έρωτα, που θα κλαίει και θα γελάει. Ένας άνθρωπος που θα ευτυχεί γιατί θα ζει όλες τις δυστυχίες. Χωρίς μεγάλους ανθρώπους δεν μπορούν μεγάλα πράγματα να γίνουν και σίγουρα οι τράπεζες πρέπει να τον πιουν.
Αν αρχίσουμε να βλέπουμε κάτι περισσότερο από αυτό που συνήθως καταφέρνουμε, το κακό θα μειωθεί. Από ιδιοτροπία; Ναι, από ιδιοτροπία. Από το φως που θα γεννηθεί μέσα από την αποκάλυψη. Από κατάφαση στη ζωή και σε όλη της την αλήθεια. Μην περιμένετε να αρρωστήσετε για να πείτε τη δική σας, μην αυτοκτονήσετε σαν ποιητής της ουτοπίας που ντροπιάζεται από τα εγκλήματά της, σαν φιλόσοφος που πέφτει στο κενό γιατί βρέθηκε σε αδιέξοδο. Αλλάξτε γνώμη, γυρίστε πίσω, διαγράψτε ό,τι πιστέψατε. Μην τα χάνετε μπροστά σε μια ωραία γυναίκα σαν παιδαρέλια. Προσπαθήστε να την κατακτήσετε. Κάντε όλο το Κάμα Σούτρα και έπειτα καθίστε να διδάξετε τους γύρω σας. Βραχείτε από πάνω μέχρι κάτω και μετά αρχίστε τις κρίσεις περί ζωής. Δείτε την ανατολή του ηλίου και έπειτα γκρινιάξτε για όσα στραβά σας συμβαίνουν. Μη φορέσετε παντόφλες, όχι πατάτες κάθε μέρα, όχι κάθε μέρα Κυριακή, όχι τεμπελιά, όχι εργασιομανία, όχι δυνάστες, όχι προστάτες, όχι αφεντικά, όχι δούλοι. Να βλέπετε πώς βρίζονται οι άνθρωποι, πώς πεθαίνουν, πώς διασκεδάζουν, πώς οδηγούν, πώς γαμιούνται. Να κρυφακούτε ό,τι συζήτηση μπορείτε, να 'χετε φίλους διαφορετικούς και να αρνιέστε να αγαπιέστε μόνο απ' αυτούς με τους οποίους συμφωνείτε. Βάρβαροι της αμοιβαιότητας, διαλυθείτε! Να διαβάζετε τα σχόλια στα σάιτ, να παρατηρείτε τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, τους καβγάδες, τις παρεξηγήσεις, να βλέπετε τον εαυτό σας έξω από τον εαυτό σας και να μην πελαγώνετε. Αυτό χρωστάτε στη μάνα που σας γέννησε: να είστε κάτι παραπάνω απ' τον εαυτό σας. Έτσι μόνο θα είστε Θεοί και θα μπορείτε να γελάτε. Και αν είστε γεμάτοι κάθε μέρα, άδικο δεν θα μπορείτε να κάνετε εύκολα. Γιατί όλα έχουν αξία αν μπορούμε όλα να τα περιφρονούμε. Και η ιδιοκτησία. Και η δημιουργία. Και η δράση. Όλα να τα θέλετε και να μπορείτε όλα να τα χαρίζετε.
Ένιωσα να αναδεύει εντός μου η γελοιότητα ενός προφήτη. Έπεσα στην παγίδα της ιδιοσυγκρασίας μου. Δίδαξα τον εαυτό μου ενώ υποσχέθηκα πως δεν θα το κάνω. Πρότεινα μια τρέλα ακόμα. Αν καταλάβατε εξάλλου τι έγραψα, θα 'χω αποτύχει. Ευτυχώς είναι αδύνατο όσο ξεκάθαρη κι αν προσπάθησα να 'μαι. Η ζωή πάλι θα εξασθενούσε αν γινόμασταν αυτό που περιγράφω. Κάτι θα έλειπε. Ξανά κόλαση θα προέκυπτε. Σε αδιέξοδο θα φτάναμε όπως πάντα γιατί δεν θα 'χαμε ποιον να μισήσουμε και ποιον να ερωτευτούμε. Η ομοιότητα θα μας εξόργιζε και θα αρχίζαμε να διαφοροποιούμαστε με σφοδρότερη μανία απ' ό,τι πριν. Ο παράδεισος εξουθενώνει μετά τον πρώτο μήνα. Κρατήστε την αίσθηση. Απευθύνθηκα στους πιο ευαίσθητους μήπως αποφύγετε μεγαλύτερα λάθη. Ετοιμάστε τα επόμενα και αγνοήστε με. Οι αυταπάτες είναι χρησιμότερες απ' όλες τις συμβουλές. Αφήστε μόνο λίγο χώρο για τις αμφιβολίες. Ο Σωκράτης, λίγο πριν πεθάνει, έβλεπε στον ύπνο του ότι πρέπει να κάνει μουσική. Ίσως εκεί βρίσκεται το λάθος και το μυστικό. Επινοήστε άλλες χαρές, δημιουργήστε καινούριους πειρασμούς, αλλά για όνομα του Θεού, πάψτε να γκρινιάζετε. Τι έπαρση όταν νομίζετε ότι είστε κάτι παραπάνω απ' τον τάφο σας, τι κατάπτωση όταν υποθέτετε ότι είστε μόνο αυτός και επαναλαμβάνετε συνεχώς τον παλιό εαυτό σας.
«Έζησα σα μια σκέτη ανάσα, σα μια φούχτα πρασινάδα, σα λίγος καθαρός αέρας, σα μια λίμνη διάφανο νερό, γιατί είναι πιο καλό να δέχεσαι σιωπηλά τους ανθρώπους και να τους αγκαλιάζεις, αφού καμία απάντηση δεν υπάρχει να τους δώσεις στα ερωτήματα που τους κάνουν να τρέχουν φρενιασμένοι στους δρόμους». Θα κάνω έρωτα τελευταία φορά. Καλύτερα να τελειώσω στα χέρια του. Δεν θέλω άλλα εμβόλια. Πιο πολύ θα μου λείψει η μανταρινιά έξω απ' το παράθυρο, η θάλασσα, κάποιοι από σας. Και η ζωή. Προπάντων η ζωή. Κάποιος είπε ότι ο άνθρωπος επιθυμεί την αιωνιότητα και το μόνο που έχει είναι η στιγμή της έκστασης. Να φοβάστε τους επαναστάτες που θυμώνουν όταν φωνάζετε γκολ. Να φωνάζετε γκολ πιο δυνατά. Έτσι πηδούν οι ποιητές. Αν μπορούσα να συνοψίσω όσα έγραψα, θα διάλεγα την κατακλείδα του Ecce Homo: «Ο Διόνυσος ενάντια στον Εσταυρωμένο- άραγε με κατάλαβαν;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου