Το θαύμα

Όταν κοιτάζω τη γαμημένη σχισμή αυτής της τσούλας αισθάνομαι όλο τον κόσμο να σκιρτάει κάτωθέ μου, έναν κόσμο που παραπαίει, που κλονίζεται, που καταρρέει, έναν κόσμο φθαρμένο και γυαλισμένο σαν το κρανίο ενός λεπρού. Αν υπήρχε ένας άνθρωπος που θα τολμούσε να πει όλα όσα σκέφτεται γι’αυτόν εδώ τον κόσμο, δεν θα του άφηναν μήτε μισό τετραγωνικό μέτρο να σταθεί. Όταν εμφανίζεται ένας τολμητίας άντρας, ο κόσμος πέφτει πάνω του και του τσακίζει τη ραχοκοκαλιά. Υπάρχουν πάντα υπερβολικά πολλοί σαπισμένοι στύλοι που έχουν απομείνει όρθιοι, υπερβολικά πυώδης ανθρωπότητα για να μπορέσει στο έδαφός της ο άνθρωπος ν’ανθίσει. Το εποικοδόμημα είναι ένα ψέμα και τα θεμέλια ένας πελώριος τρεμάμενος φόβος. Αν στα διάκενα των αιώνων εμφανιστεί πράγματι ένας άνθρωπος που θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα προκειμένου μια νέα ράτσα να δημιουργήσει, η αγάπη που αυτός φέρνει στον κόσμο μετατρέπεται σε χολή και ο ίδιος γίνεται μάστιγα και φραγγέλιο. Εάν μία στις τόσες πετυχαίνουμε σελίδες που εκρήγνυνται, σελίδες που λαβώνουν και τσουρουφλίζουν, που προκαλούνε στεναγμούς, και δάκρυα, και κατάρες, ξέρουμε αμέσως ότι προέρχονται από έναν άντρα εξοργισμένο, έναν άντρα που άλλες δεν έχει άμυνες εξόν από τις λέξεις, και οι λέξεις του είναι πιο ισχυρές από όλα τα στρεβλωτήρια, και τους τροχούς, και τα άλλα όργανα βασανισμού που οι δειλοί επινοούν για να τσακίσουν το θαύμα της προσωπικότητας. Αν ποτέ τολμήσει ένας άντρας να μεταφράσει όλα όσα μες στην καρδιά του πάλλονται, να καταγράψει αυτά που όντως έχει βιώσει, αυτά που είναι αληθώς η αλήθεια του, τότε θαρρώ ότι ο κόσμος αυτός θα γίνει κομμάτια, θα εκραγεί και θα σμπαραλιαστεί, και κανένας Θεός, καμία σύμπτωση, καμία βούληση δεν θα μπορέσουν ποτέ να συνάξουν τα κομμάτια, τα άτομα, τα ακατάλυτα στοιχεία που είχαν συνενωθεί για να σχηματίσουνε τον κόσμο.

Χένρι Μίλερ, Ο Τροπικός του Καρκίνου, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Μετάφραση Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη.