Ψωμί, παιδεία, Facebook.

Μια χώρα που υπερηφανεύεται για την ένδοξη επανάστασή της είναι τόσο ματαιόδοξη και παράλογη όσο κάποιος που θα υπερηφανευόταν για την ένδοξη σκωληκοειδίτιδά του. Salvador de Madariaga


Την Δευτέρα τα Νέα βγήκαν στο πρωτοσέλιδό τους με μια αποκαλυπτική φωτογραφία. Σε εναν τοίχο της Αιγύπτου είναι γραμμένο το όνομα της Αντίστασης: Facebook. Facebook, όπως λέμε ελευθερία. Την ίδια μέρα επίσης κατά-ατυχή-σύμπτωση κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το βιβλίο του Γάλλου δημοσιογράφου Μαρκ Ροσέ:« Η Τράπεζα: Πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο». Η γνωστή Goldman, που προκαλεί αυξήσεις στα τρόφιμα σπονσοράροντας άθελά της επαναστάσεις, η καλύτερη φίλη του Facebook, το «κολλητάρι» της δημοκρατίας.

«Αν σε καταφέρουν να κάνεις λάθος ερωτήσεις, δε χρειάζεται να ανησυχούν για τις απαντήσεις» λέει ο Πίντσον. Ας δοκιμάσουμε λοιπόν την ερώτηση που μας προτείνουν: Προκάλεσαν τα Social Media την αιγυπτιακή επανάσταση; Ναι φυσικά, αποφαίνονται τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, καμουφλάροντας με ευπιστία και αφέλεια το αποπροσανατολιστικό, το εντελώς ανόητο αυτό ερώτημα. Ας υποθέσουμε κάτι αθώα μου πλάσματα: Ένα αυταρχικό καθεστώς, φιλικό ή εχθρικό προς τις Η.Π.Α, δεν είναι πια λειτουργικό. Τι κάνουμε; Ιδέα: Παρουσιάζουμε την αποτυχία του ΔΝΤ σαν επιτυχία του Facebook. Δεν κουνάμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι και παρακολουθούμε ήσυχα και ήρεμα τις εξελίξεις από το οβάλ γραφείο, αμέτοχοι επιτέλους κι εμείς μια φορά, πιο δημοκράτες από ποτέ. Αν το 1953 κόστιζε κάποια λεφτά η πτώση του Μοσαντέκ, τώρα, θα χρειάζονται μόνο μερικά προφίλ. Οργή θα έχουμε, ανθρώπους που ελπίζουν θα έχουμε, φτώχεια και ανελευθερία μας βρίσκονται με το κιλό. Τους αφήνουμε να δούμε πού το πάνε και επεμβαίνουμε εφόσον χρειαστεί, βλέποντας και κάνοντας.

Ο δημοκρατικός αυτός κόσμος δεν χρειάζεται να μας απαγορεύει τις ερωτήσεις-αρκεί να μας τις υπαγορεύει και οι πρόθυμοι ηλίθιοι στα μέσα ενημέρωσης να τις αναλύουν με τη σοβαροφάνεια της ασχετοσύνης τους. Πώς δεν το είχαμε καταλάβει ότι τα Social Media θα εκφράσουν τις επαναστάσεις, πώς δεν είδαμε νωρίτερα στο υπερεπιτυχημένο πρόσωπο του Ζούκερμπεργκ τον νέο Κολοκοτρώνη; Μάλιστα όσα περισσότερα στοιχεία μοιραζόμαστε με τα Social media, με όση μεγαλύτερη εμπιστοσύνη τα αγκαλιάσουμε, τόσο μεγαλύτερη ελευθερία θα μπορέσουν να δημιουργήσουν. Τα υπέροχα αυτά εργαλεία που μας επιτρέπουν μεταξύ άλλων να γράφουμε ο ένας πάνω στον άλλον και να βρίσκουμε γκόμενα χωρίς να τη συναναστραφούμε, αν χρησιμοποιηθούν σωστά, θα ξαλαφρώσουν τις εξεγέρσεις μας από το βάρος να φέρουν ουσιαστική αλλαγή και αληθινή δημοκρατία, ένα φιλόδοξο εγχείρημα σύμφωνα με το State Department, όχι όμως και στην Twitterland.

Το να ζητάς αλλαγή και ελευθερία έγινε πράγματι «τραγική στιγμή»-ένα από τα πιο εύστοχα δημοσιογραφικά σχόλια όπου το κλισέ δεν λέει ακριβώς ψέματα. Όλα θα αλλάξουν για να μην αλλάξει τίποτε. Το νέο καθεστώς που θα βρεθεί ξαφνικά με την εξουσία στα χέρια θα είναι εξίσου αδύνατο, πιο χρήσιμο και πάνω απ’όλα τεχνολογικά ευαισθητοποιημένο. Καθώς οι ηγέτες της Ευρώπης ετοιμάζονται να απαγορεύσουν τον κευνσιανισμό, τη Δημοκρατία, μικρότερη και φθηνότερη αυτή τη φορά όπως το καινούριο Iphone, θα τη φέρουν οι αμερικανικές βόμβες, τα profiles και οι ανταποκριτές των tweets, συμπέρασμα που θα άφηνε το Time της φωτογραφίας, το Yupi και όλους όσοι παρακολούθησαν με αδικαιολόγητη ηδονή το αιματοκύλισμα στην Αίγυπτο απολύτως ευχαριστημένους.

Το καλόψυχο Δ.Ν.Τ είναι έτοιμο να βοηθήσει κι άλλο –πόσο ακόμα;-την Αίγυπτο. Τι είχε καταφέρει μέχρι τώρα; «Υπολογίζεται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζει με μόλις 2 δολάρια τη μέρα και ότι οι νέοι έως και 30 ετών, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, είναι άνεργοι σε ποσοστό που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα του 90%». Θα αλλάξει αυτό σε μία μέρα, θα αλλάξει αυτό κάποια μέρα; Σκεφτείτε μόνοι σας: ο Μουμπάρακ παραιτήθηκε, οι Η.Π.Α συνεχίζουν, το Facebook πετυχαίνει εκεί που το Wikileaks αποτυγχάνει, Ζούκερμπεργκ-Ασάνζ σημειώσατε ένα σε κάθε περίπτωση.