Like

Ακολουθεί συλλεκτικό βρωμόστομο ποστ.

Στάτους διαγραφής προφίλ 1

Ως εδώ ήτανε! Αποχωρώ εντός ολίγων ημερών από τούτο το μάταιο διαδικτυακό κόσμο όπου «επιτηρούμε τις μοναξιές μας» και κλείνω τους λογαριασμούς μου με τον κύριο Zuckerberg. Μου πήρε 1,5 ώρα για να σημειώσω τα mail ολονών σας-κάποια ακόμα μου λείπουν. Καλός φίλος δεν ήμουν παρόλο που ήμασταν ένα κλικ μακριά. «Η σχέση με τους φίλους μας στο Facebook οφείλει να στηρίζεται στην αμοιβαία αδιαφορία. Μόνο έτσι μπορεί να θεωρείται επιτυχημένη». Ε λοιπόν δεν γουστάρω να επαληθεύω άλλο αυτό τον αφορισμό. Κάτι μου λέει ότι έτσι θα μιλάμε συχνότερα, θα ανταμώνουμε συχνότερα, θα αγαπιόμαστε συχνότερα. Ποιά είναι αυτή η Γκόλντμαν Σακς; Τι κάνει το Fb τα στοιχεία μας; Είναι υπερβολικό αν λέγαμε πως κατά κάποιο τρόπο, όσο εφιαλτικό κι αν ακούγεται, ό,τι γράφουμε χρησιμοποιείται εναντίον μας; Δεν ξέρω. Όσοι μ'αγαπούν, τον Pasaena τον γνωρίζουν. Εκεί γράφω για «να σμίξω τον κόσμο, όχι για να ξεχωρίσω απ'αυτόν». Θα με βρίσκουν εκεί. Μπορώ να πω ότι διασκέδασα αφάνταστα μπαίνοντας στα προφίλ σας. Θα ήθελα να κάνετε το ίδιο και να φτιάξετε βαλίτσες και εσείς σιγά σιγά για άλλες πολιτείες, πιο ερωτικές και πιο αληθινές. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι κάνω κάτι σημαντικό. Είναι όμως εδώ που φτάσαμε το ελάχιστο. Μια ωραία αρχή τώρα που έρχονται τα χειρότερα. Δεν αλλάζω γνώμη, δε θέλω να μου κάνετε ερωτικές εξομολογήσεις, δεν τρώω μύγδαλα και δε χανόμαστε!

Στάτους διαγραφής προφίλ 2

Σόρυ που θα σας πρήξω μέχρι να αποχωρήσω! Θέλω να καταστήσω σαφές πως δεν την κάνω επειδή δεν διασκεδάζω στο Fb. Η διαγραφή του προφίλ μας επαφίεται πλέον στον πατριωτισμό μας-να ένα άρθρο του Συντάγματος προς αναθεώρηση. Σας καλώ να το σκεφτείτε και εσείς. Αρνούμαι αυτή τη σχιζοφρένεια(να κράζω και να συμμετέχω), αρνούμαι να είμαι παιδί της Γκόλντμαν(τα παιδιά που κάνουν το έργο του Θεού όπως λένε), αρνούμαι την εξουσία τους πάνω στον κόσμο. Fb Λελέ!

Σχόλιο


Πρόσφατα μια ώριμη γυναίκα παίζει στο Money Drop με την κόρη της. Στην προτελευταία ερώτηση ρισκάρει και δικαιώνεται. Η τύχη της χαμογελά. Αποκτά αυτομάτως τη δυνατότητα να φύγει με λεφτά από το πλατό. Ούτε όμως την τελευταία απάντηση γνωρίζει. Αντί να μοιράσει τα χρήματα στις δύο επιλογές, ρισκάρει και πάλι. Η τύχη, αυτή τη φορά, την τιμωρεί και χάνει τα πάντα. Είναι άπληστη; Δεν μπορώ να απαντήσω καταφατικά. Πώς γίνεται να είσαι άπληστος πριν ακόμα κερδίσεις οτιδήποτε;

Η είδηση, λίγες μέρες μετά την εκπομπή, ήταν σαφής. Η Γκόλντμαν Σακς, «αυτή η τεράστια σουπιά-βρικόλακας που γαντζωμένη στο πρόσωπο της ανθρωπότητας ρουφάει ανελέητα από το αίμα της οτιδήποτε μυρίζει χρήμα» σύμφωνα με τη διάσημη φράση του δημοσιογράφου Ματ Ταΐμπι επενδύει 450 εκατ. δολάρια στο Facebook, το Social Media που άλλαξε το τοπίο του αυνανισμού προκαλώντας τη μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας: τώρα πια δεν είσαι αναγκασμένος να τον παίζεις για τις διάσημες-έχεις άπειρες φωτογραφίες με ημίγυμνες φίλες σου.

Παρά την διεθνή κατακραυγή, το μίσος που υπάρχει στην Αμερική για τον επενδυτικό κολοσσό, τα λίγα δημοσιεύματα στον Τύπο και την ιδιαίτερα αποκαλυπτική εκπομπή των Φακέλων για τα Ασφάλιστρα Κινδύνου, κομμάτι της ελληνικής δημοσιογραφίας παραμένει στην κοσμάρα του. Παρουσίασε την είδηση αντικειμενικά, όπως του αρέσει, παραθέτοντας το αχαρακτήριστο: «Η Γκόλντμαν Σακς, που θεωρείται παγκοσμίως ως η πιο διορατική στις τοποθετήσεις της….». Είναι πράγματι φίλε συντάκτη διορατική: στο να πετάει ανθρώπους από τα σπίτια τους, στο να βγαίνει η μεγάλη κερδισμένη του πακέτου διάσωσης, στο να βρίσκεται σχεδόν παντού και πουθενά. Είναι οι ίδιοι ανίκανοι δημοσιογράφοι που περιγράφουν ευλαβικά τις διακυμάνσεις στα συναισθήματα των αγορών παρόλο που ακόμα και ο ίδιος ο διάβολος, ο Τζορτζ Σόρος, έχει δηλώσει στο παρελθόν πως «μόνον οι ηλίθιοι πιστεύουν πως οι αγορές έχουν συνείδηση, οι ηλίθιοι και οι καθηγητές που κατέχουν έδρες οικονομολογίας».

Ο Τύπος όμως δεν είναι το θέμα μας σήμερα. Ο Σταντάλ εντόπιζε τη δικαιολογία του Θεού στο ότι δεν υπάρχει-μια φράση που ζήλευε ο Νίτσε. Στην «Εξομολόγηση ενός διεφθαρμένου τραπεζίτη», ο ανώνυμος συγγραφέας του υποστηρίζει ότι το μόνο που δικαιολογεί τους Υπουργούς Οικονομικών είναι ότι «στην πραγματικότητα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα». Ο κύριος Μιχάλης Χρυσοχοίδης στα Νέα πάει αυτό το έλλειμμα αντίληψης ένα βήμα παραπέρα μιλώντας στη Μίρκα Παπακωνσταντίνου: «Αλήθεια σας λέω, ακόμη και τώρα που είμαι αρμόδιος υπουργός, δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί το Χρηματιστήριο και ούτε θέλω να μάθω». Πάρτε το λοιπόν από μπροστά του να μη το βλέπει και ξεράσει ο άνθρωπος. Στην Αμερική όπου η ανεργία σκαρφάλωνει στο 10%, σχεδόν πριν από ένα μήνα ανακοινώθηκε ότι η Wall Street μοίρασε το 2010 το ποσό ρεκόρ των 144 δισ. δολαρίων σε μπόνους. Αλλά ο κύριος Χρυσοχοίδης, επηρεασμένος από την στάση ζωής της Στέλλας Μπεζαντάκου απεναντι στο Δ.Ν.Τ, δεν θέλει ούτε να το ακούει.

Η εκκεντρική, λοιπόν, σχεδόν γραφική αλλά πολυαναμενόμενη διαγραφή του προφίλ μου, το μόνο που κατάφερε είναι να με καταστήσει στα μάτια των φίλων μου ακόμα πιο περίεργο-επιστήμονες θα έρθουν να με μελετήσουν από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αυτά τα μπάσταρδα της Γκόλντμαν έχουν πιάσει το νόημα της ζωής κι εγώ το αρνούμαι επειδή με ενοχλεί που δεν είμαι ένα από αυτά. Ο υστερικός Μαξ Κάιζερ, πρώην παιδί της Wall Street, μοιάζει στα μάτια πολλών με μετανοημένη πορνοστάρ που υποστηρίζει το δικαίωμα του Θεού σε έναν κόσμο χωρίς σπέρματα και πέη. Η Ντίσνειλαντ του χρήματος, ο τζόγος για τον τζόγο, το ρίσκο για το ρίσκο, το κέρδος για το κέρδος, μπορούν να γίνουν δικά σου αν αναλύσεις σωστά τον αστρολογικό χάρτη των μετοχών. Οποιαδήποτε απόπειρα υπογράμμισης των γεγονότων μυρίζει ηθικολογία, εκλαμβάνεται σαν επίθεση εναντίον του επιχειρηματικού κόσμου και της ασύδοτης αγοράς, σαν προσπάθεια εξάλειψης της μόνης μορφής ζωής που αξίζει τον κόπο της μάνας που αναθρέφει το γιόκα της, παράπονο αγάμητης γεροντοκόρης που καλεί την αστυνομία με το που ξεκινήσει η μουσική στο πάρτυ του γείτονα. Πώς να το κάνουμε; Είναι μίζερο να τα βάζεις με την εξουσία όταν μπορείς να τον τρως από τον κώλο ή όταν ακόμα προλαβαίνεις να αλλάξεις ομάδα και να φορέσεις τη φανέλα των σατανικών νταβατζήδων σου.

Και δόξα τω Θεώ, έχει απ’όλα ο μπαξές των αγορών. Η Wall Street, το alter ego της C.I.A, μπορεί να ρίξει κυβερνήσεις, να προπαγανδίσει, να διαφθείρει, να ελέγξει, να δημιουργήσει κρίσεις. Εξουσία, ίντριγκες, απάτες, παιχνίδια, ανατροπές, γκόμενες, ψέματα και κυρίως νέα προϊόντα και συνεχής καταστρατήγηση των κανονισμών. Οι υπεραθλητές τρέχουν συνεχώς όλο και πιο γρήγορα σπάζοντας κάθε ρεκόρ και η πολιτική, παγκοσμίως, παριστάνει τη Wada. Σε αυτή τη σαπουνόπερα της εξουσίας, κατά κύριο λόγο, πρωταγωνιστούν άντρες που στη σχολική τους αυλή ήταν αόρατοι. Αν δεν ξεπεράσουν τώρα, σήμερα κιόλας, τα όρια, δεν έχει γούστο το παιχνίδι. Τα παιδιά, είναι προφανές, πως δεν χρειάζονται κανόνες αλλά την νταντά αμέσου δράσεως. Φαίνεται παράδοξο όμως δεν είναι: εκεί μέσα, δίπλα στους δείκτες, χτυπάει η παιδική ψυχούλα της ανθρωπότητας.

Αν είσαι αρσενικό και δε διασκεδάζεις με όλα αυτά, έχεις πρόβλημα. Αρκείσαι στο να τους τραβάς το αυτί, τους λες ότι με τη γιαγιά δεν θα παίζουν ούτε θα την σέρνουν, δεν θα της καταστρέφουν το πλεκτό ούτε θα της αλλάζουν τα χάπια για την πίεση, αρκείσαι τελικά σε αυτό που λέει ο Ζίζεκ: νομίζεις ότι κάνεις κάτι πολύ ανατρεπτικό ενώ στην πραγματικότητα σκονίζεις τα αρχίδια της εξουσίας. Η απληστία εξάλλου «είναι καλό πράγμα» όπως έλεγε ο Γκόρντον Γκέκο από το 1987. Στην επιστροφή του προσθέτει και μία δόση Βουλγαράκη: είναι και νόμιμο. Μπορεί να μην κάνει τον χρηματιστή ή τον τραπεζίτη καλύτερο άνθρωπο, τον κάνει όμως καλύτερο στη δουλειά του-ποιος θέλει εκτός από μένα να είναι αποτυχημένος;

Προβληματίζομαι: υπάρχει άραγε σοφία πίσω από τη σχιζοφρένεια που θα μας κρατήσει στο Facebook όλη τη νέα τρομακτική χρονιά να παραπονιόμαστε για τα νέα μέτρα; Όταν κανείς δεν ακούει αυτό που έχεις να του πεις, αρχίζεις να πιστεύεις ότι και εσύ επιχειρηματολογείς απλά για να παίξεις ένα παιχνίδι-αν συμβαίνει αυτό ομολογώ πως πρέπει να είμαι από τους πιο βαρετούς και προσεκτικούς παίκτες του αθλήματος. Ο λήθαργος μας είναι υπαρξιακός: δοκιμάζει το θάνατο. Η φτώχεια των φτωχών είναι προσωπικό δεδομένο που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί το Facebook, λεπτό ζήτημα στο οποίο δεν επιθυμούν να εμπλακούν άμεσα τα διακριτικά hedge funds.

Μια ένσταση επίσης με βαραίνει και θέλω να ακουστεί: ακούω και ξανακούω ότι η ζωή είναι ωραία λες και βρίσκομαι στο χείλος του γκρεμού και απειλώ ότι θα αυτοκτονήσω. Σας απαντώ ότι κάνετε λάθος. Η ζωή δεν είναι ωραία · η ζωή είναι υπέροχη, είναι θαύμα ανυπέρβλητο και αξεπέραστο, δώρο ανεκτίμητο που αν δεν υπήρχε ο Δαρβίνος θα παρέμενε ανεξήγητο μυστήριο. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο οφείλουμε να διαβάζουμε, να πολεμάμε, να γευόμαστε όλα τα σκατά της και να την υπερασπιζόμαστε-δεν δικαιούμαστε να την αφήσουμε να πωλείται μόνο από επιλεγμένα καταστήματα πολυεθνικών και τραπεζών. Η μονότονη έκκληση για θετική σκέψη είναι σαν εξεταστική της Βουλής · επιστρατεύεται για να κουκουλώσει ένα μεγάλο σκάνδαλο. Κι όσο συνεχίζετε να μου λέτε ότι η ζωή είναι ωραία, λες και υπήρχε περίπτωση να μην το έχω προσέξει ή βιώσει, φοβάμαι πως εννοείτε τη δική σας.

Αφού επένδυσαν στη χρεοκοπία μας, επενδύουν στα προφίλ μας. Πού βρίσκετε το περίεργο; Αφού δεν θυσιάζουμε τον εικονικό κύκλο γνωριμιών μας, θα θυσιάσουμε το μισθό και τη ζωή μας, που εξάλλου κατάντησε μία φούσκα και μισή. Τι πιο φυσιολογικό και, σε τελική ανάλυση, τι πιο δίκαιο; «Το χειρότερο απ’όλα είναι η αδιαφορία» δηλώνει ο 94χρονος αντιστασιακός Στεφάν Εσέλ του μπεστ σέλερ «Αγανακτήστε» που κυκλοφορεί στη Γαλλία. Προτού ανοίξω την εφημερίδα είχα πει στο φίλο μου τον Χρήστο ότι η αδιαφορία είναι η μόνη μορφή ηλιθιότητας που αναγνωρίζω-τι κρίμα που δεν κάνω εγώ τις χρυσές πωλήσεις.

Κακά τα ψέματα: κανείς δεν μπορεί να σε παγιδεύσει να σκεφτείς αν δεν το επιθυμείς. Είναι κι αυτό μια δυνατότητα που προσφέρει η ελευθερία: Η μόνη ίσως δυνατότητα. Έχετε καταλάβει καλύτερα από μένα ότι στα Εξάρχεια οι σφαίρες πάντα θα εξοστρακίζονται και πως οι κοντές φούστες κάθε φορά θα δίνουν ελαφρυντικά στους βιαστές. Έχετε πιστέψει πως δεν είναι αυτοί οι θύτες. Έχετε επιβεβαιώσει πως εσείς είστε θύματα.

Δίχως ντιλίτς, για να μιλήσουμε λιγάκι τη γλώσσα της εξουσίας, μας περιμένουν οδυνηρότερα ντιφίτς. Το τέρας αναπληρώνει ενέργεια όταν κλείνουμε τα μάτια μας. Διαγράφοντας το προφίλ μας εξαιτίας της νέας συντρόφου του Ζούκερμπεργκ, αποκτούμε μία ευκαιρία να υπάρξουμε. Ποτέ ωστόσο δεν ήμουν πιο σίγουρος για την τύχη της. Και αυτή τη φορά, εξαιτίας της ελάχιστης αποτελεσματικότητας της δράσης που προτείνω, συγχωρείστε. Δε σας υπόσχομαι, όμως, ότι η Γκόλντμαν και το Facebook θα πράξουν το ίδιο.