Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Τα όνειρα πεθαίνουνε μωρά!

Όταν πλησιάζεις αυτό που ονειρευόσουν, μεταμορφώνεσαι. Φοβάσαι να φτάσεις. Όποιος «ταξίδεψε» μονάχα, γνώρισε την αρετή. Στο blog εκθέτω τα ελαττώματά μου εδώ και ενάμιση χρόνο. Όσο είσαι νέος ,είσαι και αξιόπιστος. Όσο αργούσα να αναρτήσω το κείμενο, η αξιοπιστία μου μειωνόταν και τα πλήκτρα με αμφισβητούσαν ανοιχτά. Τα τελευταία χρόνια ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο φρικιαστικό από την αλήθεια. Ότι οι νέοι δεν χωρούν στο μέλλον, ότι είναι το παρόν. Και τα όνειρα, ο επίγειος παράδεισος μας, μας λένε να μην οδηγηθούμε εκεί που μας προτείνει ο εγωισμός μας. Δεν θέλει το καλό μας.

Δεν μας αξίζουν πολιτικές παρενθέσεις και Δημοκρατίες σε εισαγωγικά. Παρά τις δυσκολίες όμως, ποιός θα ήθελε να ταξιδεύει σε μια θάλασσα χωρίς κύματα; Ποιός θα την αγαπούσε χωρίς αυτά; Ποιός θα 'θελε να κάνει το ταξίδι; Τυχαία άκουσα έναν διάλογο σε έναν Κρητικό γάμο που έκλεισε ως εξής: «Βαρέθηκα να κάνω υπομονή. Τώρα πια ελπίζω».

Μέσα από το blog δε θα αφήσω τη συνείδηση μου να κοιμηθεί. Αποφάσισα να δω τη ζωή σαν έναν περίπατο. Δεν έχω πολλή ώρα που ξεκίνησα, η βαλίτσα μου δε χωράει ιδεολογίες και προκαταλήψεις, έχω πολλά να δω, περισσότερα να μάθω και ελάχιστα να πω. Στο blog θα σταματάω στα διαλείμματα. Οι φωτογραφίες μου από το ταξίδι θα είναι τα κείμενα μου.

Από τη θαλπωρή του Διαδικτύου, δεν ασκούμε κριτική επειδή είμαστε μακριά από τις ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά ακριβώς επειδή είμαστε ένα βήμα από αυτές. Είναι επειδή καταλαβαίνουμε την προδοσία, τον πειρασμό της ευκολίας. Ούτε εμείς την εξορίσαμε μακριά μας, ούτε είμαστε αποδεδειγμένα πιο ηθικοί. Γράφουμε και επιμένουμε για να μη ζαλιστούμε, να υπερασπιστούμε την ψυχή και το όχι το σωστό, που βρίσκεται θαμμένο μέσα μας. Πάνω από την κριτική, θα πλανιέται πάντα το φάντασμα της Ελευθερίας, το τρομακτικότερο για κάθε εξουσία.

Μας ακολουθεί η σκέψη του Ντελακρουά, «η ιδέα ότι το ειπωμένο εξακολουθεί να μην είναι αρκετό» με στόχο να μην επιτρέψουμε «στο φως της δημοσιότητας να συσκοτίσει τα πάντα»(Χάιντεγκερ). Αν σταματούσε ο αέρας να φυσά, θα ξεχνιόταν και η λέξη ελευθερία. Τα όνειρα δεν κάνουν λάθος. Τουλάχιστον έτσι ελπίζω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: