Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Ένα θριαμβευτικό μηδέν

Ύστερα απ’ την έξαλλη περιπλάνησή μας σ’ όλα τα γεωγραφικά πλάτη, όπου αναζητήσαμε μια πιο σταθερή λαβή με τη ζωή, μια πρωτογνώριμη γεύση από τα πράγματα, το μυστήριο της σκιάς πίσω απ’ το φωτεινό περίγραμμα της φύσης, ανακαλύψαμε πως στο ακραίο σύνορο της πορείας περίμενε να μας υποδεχτεί ένα θριαμβευτικό Μηδέν. Οι ασκοί που με τόσο πάθος κρατήσαμε στους ώμους για να σοδιάσουμε το καινούριο κρασί, έμεναν άδειοι, αφού είχαμε τρυγήσει το Τίποτε. Τότε μια ρυτίδα χάραξε το ξαφνιασμένο από την απογοήτευση πρόσωπό μας . Μας ψιθυρίσανε το τροπάρι του αναχωρητισμού: «Να βυθίζεσαι στον εαυτό σου και ώρες ολόκληρες να μην ανταμώνεις εκεί κανένα». Αδιαφορήσαμε. Μας έψαλλαν το εμβατήριο της γόνιμης επιστροφής: «Έπρεπε πρώτα ο άνθρωπος να ‘χει ανακαλύψει τις ηπείρους του, να ΄χει ξεψαχνίσει τους ωκεανούς του, να ‘χει μάθει τις γλώσσες του, πριν στρέψει το βλέμμα στον εσωτερικό του κόσμο». Μέναμε αναποφάσιστοι. Κι ενεργώντας πια με βήμα άστατο, ανάμεσα στην ολιγοπιστία και άρνηση, ακούσαμε το πιο σοφιστικό εγκώμιο της ασυνέπειάς μας: «Αυτό που σας φαίνεται ανακολουθία είναι απόδειξη χεροπιαστή πως έχετε μπροστά σας μια ζωντανή προσωπικότητα».

Τάσος Αθανασιάδης, Βεβαιότητες και αμφιβολίες, Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας.